De BMW gaan ophalen bij de importeur. Daar bleek al dat ze er weinig verstand hebben van off-road... Op voorhand gezegd dat hij voor enduro moest afgesteld staan, en wat blijkt .... bijna versleten Karoo voorband, wel nieuwe Karoo achterband maar zonder gripster, rempedaal ingesteld voor weggebruik, versnellingspedaal idem, geen bescherming gemonteerd voor de koplamp (zit wel bij de HP2 en is absoluut nodig wil je niet dat de glazen koplamp snel de geest geeft), enz.
Maar niet getreurd, de rem- en versnellingspook zetten we zelf wel even op zijn correcte positie!
Aangekomen op de Trans blijkt de BMW een publiekstrekker 1ste klas. Wil je absoluut niet opvallen, koop dan nooit zo'n HP2! Iedereen wou deze machine bekijken, en iedereen had wel zijn/haar idee.
Vol goede moed vertrokken. In het begin wel even oppassen op het toch wel gladde gras ! 105 PK is natuurlijk geen kattepis, zeker niet als het terrein glad is... Draaien is met zo'n monster ook niet makkelijk : je kan je been absoluut niet uitsteken, dus ofwel moet je blijven rechtstaan ofwel doe je het zittend op een voor mij onnatuurlijke manier.
De remmen zijn naar mijn gevoel ook erg bijterig in het terrein ! Oppassen geblazen, want de achterhand blokkeert snel.
Wat ook opvalt is de grote hitte die mijn scheenbenen wel lijkt te koken --> die uitstekende cylinders geven wel wat hitte af aan de omgeving, lees : mijn onderbenen...
Na een 15-tal kilometer voor de 1ste keer omgevallen met de Bee-Em. Ik was even gestopt naast de weg om op Fee te wachten, en net toen ik mijn linkerbeen op de grond wou positioneren, bleek dat het lange gras de toestand van het terrein camoufleerde... Aangezien mijn benen zeker 20 cm te kort waren op dat ogenblik, was er geen houden aan de 195 kg wegende kolos. Laten vallen dan maar... En inderdaad, zo'n kolos terug rechtzetten in geen plezier.
En dan maar verder rijden, naar het 1ste grote moddergat annex modderspoor. Intussen toch wel met klamme handjes een paar diep uitgereden sporen genomen (ik had steeds weer schrik dat de cylinders zouden blijven steken , maar dat bleek niet het geval , de BMW heeft toch wel wat grondspeling onder de cylinders , zeker zo'n 40 cm ! )
En de tractie blijkt inderdaad zeer goed, wat bleek op een rotsige beklimming ! Dus dit is geen probleem allemaal.
MAAR : het pijnpunt bij elke BMW (en dus zeker bij de HP2) is de droge plaatkoppeling ! En dit was inderdaad ook mijn lot in de modderpiste. Opeens begint de BMW te roken (ik dacht eerst nog dat het het opspattende water was dat aan het stomen was...). Na een korte stop om te kijken wat gaande was, reed ikverder. Maar 50 m verder was het einde oefening ... Koppeling in rook opgegaan. Fee dacht dat de motor in de fik stond !! Zo sloeg de roodgloeiende voering er aan 2 kanten uit ...
ik garandeer je dat ik op dat ogenblik NIET aan de koppeling gekomen was, dus aan een eventueel "misbruik" mijnentwege kan het niet gelegen hebben...
Het bergen van deze kolos was een hele klus. Ik garandeer je dat we met zijn 4 als de paarden gezweet hebben om de HP2 uit deze moddersporen te duwen...
Mijn conclusie : de HP2 is een fijne wegmotor, een fijne motor voor rallys waar het terrein voor het merendeel redelijk bereidbaar is, maar voor "echt" enduro-gebruik is de motor te zwaar, te lomp en te sterk.
Tevens is het spijtig dat de HP2 op 17" achterbanden staat, wat de keuze aan geschikt rubber uiterst beperkt.
En intussen ook al van BMW dealers gehoord dat de koppeling het zwakke punt is van dit motorconcept...
Hier nog enkele sfeerfoto's (bij de 1ste foto rookt hij nog van de verbrande koppeling...)
Jo VdB
hoezo??? als de bezitters zelf niet een dergelijk plaatje hebben van hun eigen HP dan zijn ze zo'n ding niet waard!!
(grapje).
