Eerste proloog.
Vrijdag middag rond 12:30 sta ik dan eindelijk op het startpodium voor de eerste proloog te wachten tot de man met de rode vlag het startsein geeft.
Na het startsein rij ik vlot van het podium af en draai beneden het gas vol open al snel komt er een haarspeld bocht naar links die gaat zonder problemen en het gas gaat weer open hierna komt een haarspeld bocht naar rechts die smaller is gemaakt en waar nogal wat grote stenen liggen. Deze wat aan de voorzichtige kan genomen en we gaan weer verder. De volgende bocht is een flauwe bocht naar links maar ik schat deze verkeerd in waardoor ik veel te hard rem en buiten het schone spoor kom op grote stenen (ongeveer ter grote van een vuist) Na weer op het schonen spoor te zijn gaat het gas weer open. Een stuk verder is er een smalle chicane gemaakt met stenen. Bij het remmen voor de chicane wordt ik door een snellere deelnemer uitgeremd hierdoor kom ik bij het ingaan van de chicane ten val. Zo snelmogelijk de motor weer opgeraapt en verder gereden maar ondertussen ben ik behoorlijk uit mijn ritme en rij ik erg in het stof van de rijder die mij heeft ingehaald. De volgende snellere deelnemer komt mij voorbij en verremt zich voor de volgende haarspeld bocht, op dit zelfde punt rij de deelnemer die mij eerder heeft ingehaald net het parcours weer op, ik probeer hem te volgen. Maar na een aantal angstige momenten doordat ik ongeveer 10 meter zicht in het stof van mijn voorganger besluit ik hem maar te laten schieten. Doordat ik wat langzamer ben gaan rijden komt de rijder die mij al eerder ingehaald had en zich daarna verremde mij weer voor bij en is het zicht weer totaal weg. Tegen het einde van het parcours is er een chicane aangegeven met grote banden door het stof zie ik alleen de eerste band en denk dat het een haarspeldbocht is. Hier ga ik vol in de remmen en schiet over het walletje heen aan de buitenkant van de chicane en draai mijn motor om. Ik rij weg maar zie nergens iets wat het parcours aanduid en kijk om, ondertussen is het meeste stof weer opgetrokken en zie dat ik de andere kant op moet.
Aan de finish aangekomen baal ik ontzetten van de verprutste proloog.
Hier op Jo gewacht die zijn proloog even na mij is gestart.
Na Jo zijn aankomst zijn we naar de andere deelnemers gegaan om op een gids te wachten die ons terug naar het renners kwartier brengt. De route terug is een erg mooie route.
Terug in het renners kwartier wordt er volop na gepraat over de proloog waarvan ik dan nog steeds zit te balen. Gelukkig is er ‘s avonds genoeg afleiding in de feesttent om de slechte proloog te vergeten.
De volgende ochtend wil Erik naar beneden gaan om een nieuwe achterband te halen. Ik besluiten met te gaan met Erik, ik wist nog altijd niet wat voor tijd ik had gereden. Blijkt dat ik de 630ste tijd had gereden 13,17 was nog minder slecht als ik gedacht had, maar om bij de eerste 500 te komen moest er een minuut sneller gereden worden. P500 was op dag 1 een tijd van 12,22
Erik moet nog een uur wachten voor hij zijn band weer op kan halen. Eerst maat eens wat te eten gepakt. Na het eten nog even naar de lijsten met de tijden gelopen. Terwijl we de tijden staan te bestuderen komt Juha Salminen zijn tijd bekijken. We vragen hem hoe zijn proloog was verlopen. Hij verteld dat hij de helft van de proloog zonder achterrem heeft gereden doordat er een slag in de remschijf was gekomen hierdoor werden de remblokken naar buiten geduwd. Hierna gelijk gevraagd waar hij de avond er voor was want Alfie Cox was lekker uit zijn dak aan het gaan op de dansvloer. Lachend zegt ie “Ik was mijn remschijf aan het vervangen”
Tweede proloog.
De vlag valt en het gas gaat weer vol open. De bocht die ik gisteren verkeerd had in geschat gaat nu prima en ik zit snel in mijn ritme. Op het volgas stuk naar de chicane rij ik ergens overheen mijn achterwiel komt los maar de motor blijft gelukkig recht. Ik heb nu zicht op de deelnemer die voor mij zit een BMW 650 dus ik zet nog wat extra aan om er zo snel mogelijk naar toe te rijden. De chicane waar ik de dag ervoor nog was gevallen gaat nu zonder enig probleem. Een aantal bochten verder heb ik de BMW 650 te pakken. Het zicht is nu goed en de rest van de proloog heb ik gereden zonder veel risico’s te nemen omdat ik het goede begin van de proloog niet wou verpesten. Over deze proloog had ik een goed gevoel overgehouden.
‘s Avonds rond een uur of acht begin ik voor het eerst van eerst weekend zenuwachtig te worden, Zou ik gekwalificeerd zijn of niet.
Rond 9 uur hangt bij het renn bureau de startlijst voor zondag deze is op alfabet. Ik zoek mijn naam op en zie dat ik van de 9de rij mag starten. Pfff was dat een opluchting. Ik loop de tent weer in om tegen de anderen te zegen dat ik er bij ben kom ik Gino tegen. Die zegt dat hij en ik niet gekwalificeerd zijn. Binnen in de tent hing de uitslag van de Proloog. Gino had plaats 575ste tijd gereden en ik had de 562ste tijd gereden 12,12 toch ruim een seconde sneller als de eerste dag.. Maar doordat er mensen zijn die alleen de proloog rijden en niet de harescramble zijn we toch gekwalificeerd.
Hierna gaan we allemaal maar op tijd naar bed om een beetje uit te rusten voor de wedstrijd.
De Wedstrijd.
Om 11 uur moet iedereen verzamelen volledig gekleed en met zijn motor. Het is ondertussen al flink warm buiten en er is geen schaduw waar we moeten wachten. Hier wordt er per start rij naar beneden gereden. Vlak bij het meertje laten ze iedereen per start rij hun rij innemen. Bij mijn rij aangekomen staat daar al iemand die gelijk roept: “Ben jij Nederlander” Dat was Marcel van der Akker die al voor de zesde maal mee doet. Een tijdje met Marcel en de anderen staan praten.
De eerste rij mag starten. Ze vertrekken allemaal vol gas, deze mannen proberen niet het makkelijkste spoor tegen de eerste klim te kiezen die rijden gewoon vol gas schuin naar boven sommige komen zelfs los op dwars sporen. 1/3de van de rijders blijft hier steken en moet de klim opnieuw proberen. Nog niet alle rijders zijn weg als de volgende rij wordt gestart. Per rij wordt het drukker bij de eerste klim.
Nadat de eerste 7 rijen zijn gestart wordt het starten onderbroken omdat er iemand halverwege de klim ligt die niet meer zelfstandig naar beneden kan. Deze wordt met veel moeite op een brancard naar beneden gebracht en later met een helikopter afgevoerd.
Een half uur later wordt de start weer hervat en mag de achtste rij waar Jo in staat vertrekken.
Een halve minuut later is het de beurt aan de rij waar Gino en ik in staan. Ruistig bij de start weg gereden naar de eerste klim in de derde versnelling geef ik rij ik snel op een leeg spoor aan maar naarmate ik dichter bij de berg kom zie ik dat kiezels onder in de aanloop een stuk groter zijn als ze van een afstand leken. Ik durf mijn gas niet ver genoeg open te houden en kom niet verder als halverwege de berg. Weer naar beneden gereden en het gelijk weer geprobeerd deze keer met meer snelheid, net 1 ½ meter onder de rand ik sta hier in een spoor waar het al minder stijl werd en probeer de motor verder te duwen maar dat lukt niet. Weer opnieuw naar beneden en nu echt met tempo tegen de berg aan gereden en kom zonder problemen boven.
Hierna rij je verder naar een afdaling die onder aan het meertje uitkomt. Hieronder moet je een spoor schuin omhoog rijden dit lukt ook zonder problemen. De volgende trap van de berg probeer ik recht naar boven te rijden maar dit lukt niet. Weer beneden gekomen komt Jo net bij het meertje vandaan omhoog rijden. Jo gaat naar de rechtse kant van de klim en ik ga naar de linkerkant om hem van die kant te proberen. Jo rijdt hier zonder problemen naar boven. Nu is het dan mijn beurt ik probeer hem vanaf de linkerkan en kom net een halve meter tekort. Maar met wat duwen en trekken kom ik ben boven. Eerst even op adem komen en een slok water nemen. Jo rijdt ondertussen de volgende trap zonder enig probleem naar boven. Ik doe mijn rugzakje weer om en volg zijn voorbeeld en ben ook zonder problemen boven. Hier roept iemand dat ik gelijk verder moet maar op de volgende klim staat iemand net voor het einde stil. Jo staat daar aan de zijkant ook op te wachten. Nadat die man omhoog is geholpen positioneert Jo zich voor de klim en begint de klim met een behoorlijk vaart ondanks de korte aanloop. 2 meter voor de top buigt Jo iets af naar links maar houd zijn gas open. Sommige van de toeschouwers moeten deking zoeken maar Jo is boven. Nu is het mijn beurt. Mijn aanloop is niet helemaal wat hij zijn moet en ik blij een meter voor de top steken. Er zijn gelijk twee mannen van de toeschouwers die me te hulp schieten. Ik heb al moeite om te blijven staan maar probeer toch om de motor te duwen zodat we de motor boven krijgen eenmaal boven ben ik totaal uitgeput en duizelig met moeite zet ik de motor aan de kant en ben gaan liggen en heb eerst water gedronken na een minuut of vijf gaat het weer een klein beetje en ben ik de afdaling afgereden en benden naar rechts gegaan terug naar het rennerskwartier. Het einde van mijn Erzberg rodeo al ruim voor het eerste checkpoint. Eenmaal terug bij onze tenten het cross shirt body protector en eleboog beschermers uitgedaan en een fles water over mijn hoofd leeg gegooid om af te koelen. Hier heb ik ruim en half uur zitten bijkomen en toen kwam Wim samen met Jo terug. Jo verteld dat hij een stuk verder op een stijle afdaling over de kop is gegaan en dat Erik en Guy nog in de weedstrijd zijn. Die waren bij Wim langs gekomen voordat Jo was gevallen. Gino hadden we op dat moment niet meer gezien.
Deze wedstrijd vond ik erg mooie ervaring ik ben wel tot de conclusie gekomen dat als ik nog eens mee wil doen (en dat wil ik) ik toch echt aan mijn conditie en rijtechniek moet gaan werken.
Het was wel een top weekend met die gezellige Belgen
