Wij vertrekken volgende week met onze club met 5 quads richting Roemenië. 30.000 oude BEFjes, transport, transport quads, verbruikt, eten, drank,... alles inbegrepen. Gids is een belg (franstalig) die getrouwd is met een Roemeense en daar al 5 jaar naar toe gaat om te rijden. Heeft er ook al persvoorstelling gedaan voor Yamaha. Betrouwbaar persoon denk ik dus. Ik laat je weten hoe het geweest is.
Telnr gids : +32 496 52 80 01
Roemenië tegen spotprijs !
Moderator: ghulst
-
No Limit YFZ
- Berichten: 258
- Lid geworden op: di nov 05, 2002 18:12
- Locatie: Langemark - West-Vlaanderen - België
- Contacteer:
Romania Raid 2002
Een maand na de voorbereidende vergadering is het eindelijk zover. We vertrokken op vrijdagavond 27 oktober met een minibus voor een trip van 1900 km richting Baia Mare, hartje Transylvania, vlakbij het drielandenpunt tussen Hongarije, Roemenië en Oekraïne. De quads waren ’s morgens reeds vertrokken met onze gids, in een bestelwagen met aanhangwagen. De reis is in feite al een avontuur op zich want je kan vooraf onmogelijk voorspellen hoe veel ze met je voeten gaan spelen aan de grens Oostenrijk/Hongarije en Hongarije/Roemenië en hoeveel geld ze uit je zakken willen halen. Op de heenreis hebben de quads 3 u en 1 u vastgestaan, in de terugreis 1,5 u en 1 u en waren we 50 € armer… De laatste 300 km heb je bovendien geen autostrade, en dat is een echte nachtmerrie. De wegen zijn er zo slecht dat we misschien beter de quads hadden gelost en zo verder gereden…
Eens aangekomen vergeet je de reis echter algauw. Het hotel is, in tegenstelling tot de woningen onderweg, tiptop in orde. Bij onze aankomst werden er meteen ontvangen met “Palinka”, de plaatselijke geestrijke drank waarvan je keel gaat dichtbranden, gevolgd door een uitgebreide maaltijd met alles erop en eraan. Daarna nog wat blijven plakken in de bar en dan naar ons bedje zodat we fris en monter kunnen beginnen aan onze eerste off-roaddag. Na een stevig ontbijt was iedereen gebrand om te starten, maar dit was buiten de Roemeense begeleider “Gusti” gerekend want blijkbaar zijn de Roemenen als diesels, ze komen traag op gang. Eens vertrokken wanen we ons in de zevende quadhemel : prachtige landschappen, mooie hellingen, onmetelijke prairies, eindeloze riviertjes die je kilometers ver kan volgen,…
Het is moeilijk om het met woorden te beschrijven welke mogelijkheden deze streek heeft als je er niet zelf bent geweest. Je kan het parcours trouwens op maat afstellen op de wensen van de groep, snelle pistes met geringe moeilijkheidsgraad, steile hellingen voor de durvers, technische passages voor de gevorderden,… Je kan er ’s morgens het asfalt verlaten en er geen meer tegenkomen tot ’s avonds. Gewoon onvoorstelbaar als je uit ons beperkte Belgenlandje komt. Eens je de boswegen verlaat en je eigen weg gaat zoeken moet je er wel bijnemen dat je quad het zwaar te verduren krijgt. Krassen van uitstekende stenen of takken zijn dan onvermijdbaar, maar dit hoort er natuurlijk bij. Ik kan er van meespreken! Op de tweede dag ben ik een uitstekende tak tegengekomen die blijkbaar niet wou wijken met als resultaat een mooie souvenir in de vorm van een afgekraakte tak die naast mijn voorlicht is geboord… Risico’s van ’t vak noemen we dat dan. Na de verkenning van de eerste dagen begint natuurlijk ook de overmoed komen en denken we dat we alles aankunnen. Zo hebben we toch van drie van de vier quads de onderkant gezien, gelukkig enkel met lichte materiële schade. Voorzichtigheid is dus steeds geboden, zelfs op ogenschijnlijk gemakkelijke passages. Als een geschenk uit de quadhemel begon het de derde dag dan nog te sneeuwen, waardoor we getrakteerd werden op een kerstlandschap waarin we onze glijkunsten konden demonstreren. Fun gegarandeerd dus. Door het technische parcours werd er gemiddeld maar 60 tot 70 km per dag gereden. Enkel tijdens de dagtrip naar Sapinta, vlak bij de grens met Oekraïne kregen we 120 km op de teller. Bij het begin van de dagtrip kwamen we in de sneeuw sporen tegen van een bruine beer. Gelukkig bleef het bij sporen en moesten we niet op vlucht. Onze Roemeense gids heeft er ooit één in levende lijve tegengekomen en maakt het liever geen tweede keer mee. Telkens we in een dorpje aankwamen waren we het middelpunt van de belangstelling, zo erg zelfs dat de kinderen van de nabijgelegen school door ramen naar buiten kropen om naar onze quads te lopen. Normaal ook, als je ziet dat er nog bijna geen auto’s zijn en de meesten zich verplaatsen met paard en kar. Overal werd je met open armen ontvangen en uitgewuifd, zelfs door de plaatselijke boswachters. Daar kan men in de Ardennen nog eens een les aan nemen. In het hotel konden we onze quads in een gesloten bergplaats laten overnachten, onder de bewaking van een pitbull die volgens de baas al 15 andere honden heeft opgepeuzeld. Geen risico op diefstal dus, iets waar heel wat potentiële deelnemers schrik voor hadden. In de 10 jaar dat onze gids er komt heeft hij ter plaatse nog nooit problemen gehad met diefstal. Enkel de heen- en terugreis zijn een risico waarbij je moet zorgen dat je auto nooit alleen wordt achter gelaten. Dit kan je echter ook in België of Frankrijk tegenkomen langs autosnelwegen of op parkings. Waakzaamheid is dus steeds geboden. In het hotel zaten ook nog een aantal Belgische enduristen die al heel wat landen (Marokko, Tunesië, Polen, Hongarije, Tsjechië,…) hadden aangedaan en die verzekerden ons dat Baia Mare één van de mooiste en meest gevarieerde plaatsen was om te rijden. Voor het geld moetsten we het zeker niet laten want deze reis kostte ons slechts 750 €, alles inbegrepen (verplaatsing per minibus, vervoer quads, gids, hotel VP, alle dranken in ’t hotel en de benzine voor de quads). Na zes dagen puur off-road rijden keerden we moe maar voldaan terug huiswaarts en werden de plannen reeds gesmeed voor een volgende editie in 2003. Hier en daar moeten nog wat kantjes van de organisatie bijgeschaafd worden, maar het was in elk geval onvergetelijk en zeker voor herhaling vatbaar.
Voor 2003 staan nog volgende buitenlands trips op de kalender : 3 daagse in de Champagnestreek, 7 daagse familiereis naar Spanje (Rosas) in juli en Romania Raid 2003 in september.
Voor meer informatie en inschrijvingen :
De Modderberen Quadclub
Nikolas Dejonckheere
gsm 0475/95.17.80
e-mail nikolas.dejonckheere@demodderberen.be
Een maand na de voorbereidende vergadering is het eindelijk zover. We vertrokken op vrijdagavond 27 oktober met een minibus voor een trip van 1900 km richting Baia Mare, hartje Transylvania, vlakbij het drielandenpunt tussen Hongarije, Roemenië en Oekraïne. De quads waren ’s morgens reeds vertrokken met onze gids, in een bestelwagen met aanhangwagen. De reis is in feite al een avontuur op zich want je kan vooraf onmogelijk voorspellen hoe veel ze met je voeten gaan spelen aan de grens Oostenrijk/Hongarije en Hongarije/Roemenië en hoeveel geld ze uit je zakken willen halen. Op de heenreis hebben de quads 3 u en 1 u vastgestaan, in de terugreis 1,5 u en 1 u en waren we 50 € armer… De laatste 300 km heb je bovendien geen autostrade, en dat is een echte nachtmerrie. De wegen zijn er zo slecht dat we misschien beter de quads hadden gelost en zo verder gereden…
Eens aangekomen vergeet je de reis echter algauw. Het hotel is, in tegenstelling tot de woningen onderweg, tiptop in orde. Bij onze aankomst werden er meteen ontvangen met “Palinka”, de plaatselijke geestrijke drank waarvan je keel gaat dichtbranden, gevolgd door een uitgebreide maaltijd met alles erop en eraan. Daarna nog wat blijven plakken in de bar en dan naar ons bedje zodat we fris en monter kunnen beginnen aan onze eerste off-roaddag. Na een stevig ontbijt was iedereen gebrand om te starten, maar dit was buiten de Roemeense begeleider “Gusti” gerekend want blijkbaar zijn de Roemenen als diesels, ze komen traag op gang. Eens vertrokken wanen we ons in de zevende quadhemel : prachtige landschappen, mooie hellingen, onmetelijke prairies, eindeloze riviertjes die je kilometers ver kan volgen,…
Het is moeilijk om het met woorden te beschrijven welke mogelijkheden deze streek heeft als je er niet zelf bent geweest. Je kan het parcours trouwens op maat afstellen op de wensen van de groep, snelle pistes met geringe moeilijkheidsgraad, steile hellingen voor de durvers, technische passages voor de gevorderden,… Je kan er ’s morgens het asfalt verlaten en er geen meer tegenkomen tot ’s avonds. Gewoon onvoorstelbaar als je uit ons beperkte Belgenlandje komt. Eens je de boswegen verlaat en je eigen weg gaat zoeken moet je er wel bijnemen dat je quad het zwaar te verduren krijgt. Krassen van uitstekende stenen of takken zijn dan onvermijdbaar, maar dit hoort er natuurlijk bij. Ik kan er van meespreken! Op de tweede dag ben ik een uitstekende tak tegengekomen die blijkbaar niet wou wijken met als resultaat een mooie souvenir in de vorm van een afgekraakte tak die naast mijn voorlicht is geboord… Risico’s van ’t vak noemen we dat dan. Na de verkenning van de eerste dagen begint natuurlijk ook de overmoed komen en denken we dat we alles aankunnen. Zo hebben we toch van drie van de vier quads de onderkant gezien, gelukkig enkel met lichte materiële schade. Voorzichtigheid is dus steeds geboden, zelfs op ogenschijnlijk gemakkelijke passages. Als een geschenk uit de quadhemel begon het de derde dag dan nog te sneeuwen, waardoor we getrakteerd werden op een kerstlandschap waarin we onze glijkunsten konden demonstreren. Fun gegarandeerd dus. Door het technische parcours werd er gemiddeld maar 60 tot 70 km per dag gereden. Enkel tijdens de dagtrip naar Sapinta, vlak bij de grens met Oekraïne kregen we 120 km op de teller. Bij het begin van de dagtrip kwamen we in de sneeuw sporen tegen van een bruine beer. Gelukkig bleef het bij sporen en moesten we niet op vlucht. Onze Roemeense gids heeft er ooit één in levende lijve tegengekomen en maakt het liever geen tweede keer mee. Telkens we in een dorpje aankwamen waren we het middelpunt van de belangstelling, zo erg zelfs dat de kinderen van de nabijgelegen school door ramen naar buiten kropen om naar onze quads te lopen. Normaal ook, als je ziet dat er nog bijna geen auto’s zijn en de meesten zich verplaatsen met paard en kar. Overal werd je met open armen ontvangen en uitgewuifd, zelfs door de plaatselijke boswachters. Daar kan men in de Ardennen nog eens een les aan nemen. In het hotel konden we onze quads in een gesloten bergplaats laten overnachten, onder de bewaking van een pitbull die volgens de baas al 15 andere honden heeft opgepeuzeld. Geen risico op diefstal dus, iets waar heel wat potentiële deelnemers schrik voor hadden. In de 10 jaar dat onze gids er komt heeft hij ter plaatse nog nooit problemen gehad met diefstal. Enkel de heen- en terugreis zijn een risico waarbij je moet zorgen dat je auto nooit alleen wordt achter gelaten. Dit kan je echter ook in België of Frankrijk tegenkomen langs autosnelwegen of op parkings. Waakzaamheid is dus steeds geboden. In het hotel zaten ook nog een aantal Belgische enduristen die al heel wat landen (Marokko, Tunesië, Polen, Hongarije, Tsjechië,…) hadden aangedaan en die verzekerden ons dat Baia Mare één van de mooiste en meest gevarieerde plaatsen was om te rijden. Voor het geld moetsten we het zeker niet laten want deze reis kostte ons slechts 750 €, alles inbegrepen (verplaatsing per minibus, vervoer quads, gids, hotel VP, alle dranken in ’t hotel en de benzine voor de quads). Na zes dagen puur off-road rijden keerden we moe maar voldaan terug huiswaarts en werden de plannen reeds gesmeed voor een volgende editie in 2003. Hier en daar moeten nog wat kantjes van de organisatie bijgeschaafd worden, maar het was in elk geval onvergetelijk en zeker voor herhaling vatbaar.
Voor 2003 staan nog volgende buitenlands trips op de kalender : 3 daagse in de Champagnestreek, 7 daagse familiereis naar Spanje (Rosas) in juli en Romania Raid 2003 in september.
Voor meer informatie en inschrijvingen :
De Modderberen Quadclub
Nikolas Dejonckheere
gsm 0475/95.17.80
e-mail nikolas.dejonckheere@demodderberen.be
No LImit Grizzly : Go Big of Go Home !
-
No Limit YFZ
- Berichten: 258
- Lid geworden op: di nov 05, 2002 18:12
- Locatie: Langemark - West-Vlaanderen - België
- Contacteer:
Binnenkort komt het verslag ook op onze site en kun je de foto's bekijken van deze schitterende reis !
No LImit Grizzly : Go Big of Go Home !
