De enduro-kick van je leven
Moderator: ghulst
Om de wat saaie winterdagen door te komen wil ik even een nieuwe topic starten : waar/hoe beleefde je met je motor de kick van je leven. Dat mag bvb een overwinning op jezelf zijn of een angstig moment dat je is bijgebleven, of iets grappig wat je ergens gezien of zelf gedaan hebt. Ik ben nieuwsgierig naar sappige verhalen
Ik hoop dat Motocross ook mag??
één zal zijn als ik de eerste keer in 1 keer over de tafel sprong op een crosscircuit,voor de rest elke start van een wedstrijd,daar wordt ik maar niet aan gewent
één zal zijn als ik de eerste keer in 1 keer over de tafel sprong op een crosscircuit,voor de rest elke start van een wedstrijd,daar wordt ik maar niet aan gewent
Ha ha ha die is makkelijk Erik. Het naar beneden gaan van die afgraving.
De eerste meters zijn zo steil op die ene plek. Dan ga je gewoon even op z'n kop naar beneden. Dan moet je je achterrem en voorrem niet teveel gebruiken anders.... whoooaoaaoaoaoaoa
Kriebels in je buik en als je dan na 10 meter bent gevallen en je begint te remmen is het echt kikken.
Naar boven trouwens is ook gaaf, maar dat is lang niet zo erg als naar beneden.
En de linke paadjes in de vogezen. Was daar een jaar eerder hard gevallen en nu had ik de kriebels bij sommige paadjes. Voorwiel weg glijden was het zelfde als ziekenhuisje.
Maar die angst is al een stuk minder sinds die steile afdaling van jullie.
De eerste meters zijn zo steil op die ene plek. Dan ga je gewoon even op z'n kop naar beneden. Dan moet je je achterrem en voorrem niet teveel gebruiken anders.... whoooaoaaoaoaoaoa
Kriebels in je buik en als je dan na 10 meter bent gevallen en je begint te remmen is het echt kikken.
Naar boven trouwens is ook gaaf, maar dat is lang niet zo erg als naar beneden.
En de linke paadjes in de vogezen. Was daar een jaar eerder hard gevallen en nu had ik de kriebels bij sommige paadjes. Voorwiel weg glijden was het zelfde als ziekenhuisje.
Maar die angst is al een stuk minder sinds die steile afdaling van jullie.
Huskie op een Ktm!
Kan het gekker?
Kan het gekker?
Ikzelf kan me nog een serieuze kick herinneren zo'n 10 jaar geleden tijdens de rondrit in Dour. Met 2 vrienden stonden we 's morgens aan de inschrijftafel. Tijdens het halfuurtje aanschuiven konden we naar een video kijken van (zo dacht ik althans) de Gilles Lallay-Classic, of van het WK-enduro. De beelden toonden een enorme modderstrook, 15m breed en honderden meters lang. Er was geen enkele endurees die deze strook vlot doorrijdend kon nemen. En als het dan toch lukte voor een enkeling, stond er even verderop altijd wel iemand geparkeerd in het spoor.
Nadat we ons ingeschreven hadden, beleefden we een erg modderige, maar prachtige rondrit, totdat we in de namiddag aan een soort file kwamen. Het was dus geen file, maar iedereen stond voor die enorme modderstrook die we 's morgens op video gezien hadden. Er waren slechts weinigen die probeerden de strook te nemen, er was immers een omleiding voorzien, en degenen die zich er toch aan waagden ondervonden al heel snel de enorme (plaatselijke) aantrekkingskracht van moeder Aarde. Na wat overleg besloten we er toch voor te gaan. Wat we precies gedaan hebben weet ik niet meer, maar we zijn daar met z'n drieën echt doorgevlamd. De diepste plassen en sporen, geparkeerde moto's, een dwarsliggende boom...., het kon onze husky's(2x610 4t en 1x430 2t) niet tot stilstand brengen. Na die strook zijn we wiel in wiel gestopt en je kon onmogelijk nog zeggen wie je nu eigenlijk tegenover je had. Van onder tot boven, vanvoor en vanachter, van links en van rechts alles was bruin v/d modder !!! We hebben ons daar een beetje proper(minder vuil) gemaakt en in dat kwartier dat we daar gestaan hebben is er nog 1 endurees met grote moeite en met veel hulp van derden voorbij gekomen. De voldoening van die dag, en zeker van die strook was voor mij, en ook voor mijn 2 kompanen een serieuze kick. Als die passage nu nog ter sprake komt heb ik er nog altijd plezier van.
Nadat we ons ingeschreven hadden, beleefden we een erg modderige, maar prachtige rondrit, totdat we in de namiddag aan een soort file kwamen. Het was dus geen file, maar iedereen stond voor die enorme modderstrook die we 's morgens op video gezien hadden. Er waren slechts weinigen die probeerden de strook te nemen, er was immers een omleiding voorzien, en degenen die zich er toch aan waagden ondervonden al heel snel de enorme (plaatselijke) aantrekkingskracht van moeder Aarde. Na wat overleg besloten we er toch voor te gaan. Wat we precies gedaan hebben weet ik niet meer, maar we zijn daar met z'n drieën echt doorgevlamd. De diepste plassen en sporen, geparkeerde moto's, een dwarsliggende boom...., het kon onze husky's(2x610 4t en 1x430 2t) niet tot stilstand brengen. Na die strook zijn we wiel in wiel gestopt en je kon onmogelijk nog zeggen wie je nu eigenlijk tegenover je had. Van onder tot boven, vanvoor en vanachter, van links en van rechts alles was bruin v/d modder !!! We hebben ons daar een beetje proper(minder vuil) gemaakt en in dat kwartier dat we daar gestaan hebben is er nog 1 endurees met grote moeite en met veel hulp van derden voorbij gekomen. De voldoening van die dag, en zeker van die strook was voor mij, en ook voor mijn 2 kompanen een serieuze kick. Als die passage nu nog ter sprake komt heb ik er nog altijd plezier van.
Wel mannen mijn eerste echte endurokick of schrik heb ik beleefd in de endurowandeling in riemst 2000.Moet ge eerst en vooral weten dat ik opdat moment nog maar pas vier maand in het bezit was van een enduro.
We waren op aanraden van dirk damiaans afgezakt naar riemst met een paar vrienden om onze eerste rit mee te maken.Maar de weergoden hadden beslist om er een extra zware trip van te maken. na het vertrek nog optimistisch de cbr groeve ingedoken,maar na enkele minuten werden we met de neus op de feiten gedrukt wat betreft slijk en andere vettigheden.Na meer dan een uur ploeteren en ontelbare keren in het sop te vallen ben ik dan toch uit de cbr groeve geraakt,maar wat bleek al mijn vrienden waren reeds met de noorderzon verdwenen.Dan maar alleen de rit afgewerkt en na 4 uren zwoegen en zweten toch aan de eindstreep geraakt.moraal van het verhaal,ik heb sindsdien het endurovirus opgedaan en het is schijnt niet te genezen.
We waren op aanraden van dirk damiaans afgezakt naar riemst met een paar vrienden om onze eerste rit mee te maken.Maar de weergoden hadden beslist om er een extra zware trip van te maken. na het vertrek nog optimistisch de cbr groeve ingedoken,maar na enkele minuten werden we met de neus op de feiten gedrukt wat betreft slijk en andere vettigheden.Na meer dan een uur ploeteren en ontelbare keren in het sop te vallen ben ik dan toch uit de cbr groeve geraakt,maar wat bleek al mijn vrienden waren reeds met de noorderzon verdwenen.Dan maar alleen de rit afgewerkt en na 4 uren zwoegen en zweten toch aan de eindstreep geraakt.moraal van het verhaal,ik heb sindsdien het endurovirus opgedaan en het is schijnt niet te genezen.
Tja, ben al heel oud, 45, dus de kicks worden schaarser. Maar vorig jaar oktober, nadat ik had besloten om met m'n buikschuiver niet meer op de openbare weg te rijden, misste ik toch wel iets. Voor de gein kocht ik voor weinig een XR 500 R en twee weken later, 'k had misschien een half uurtje geoefend op een industrieterrein, ging ik naar Handel voor de jaarlijkse offroadrit. D'r waren een stuk of 700 andere motoren, geloof me, de mijne was de oudste en slechtste. In elke krappe bocht sloeg 'ie af en als het rechtdoor ging had ik van 0 tot omstreeks 4500 toeren een soepel en gelijkmatig.....niets. Eenige wat hij goed deed was stinken, naar de olie en de koppeling. En ik had dus als enige offroad-ervaring enkele tientallen meters door de griendbak van de kanaalbocht in Zolder! Toen plots in een bos een modderstuk. Enkele rijders stonden naast hun fietsen en waren druk met naar het scheen een wedstrijdje moddersmijten. Aan de kant, een halve meter hoger, een paar figuren met bierblikken in de hand zijn aan't schreeuwen en wijzen me een spoor aan. Dat spoor zag er niet aantrekkelijk uit. Die bierblikken wel. Herinner me nog dat ik dacht: als hun er kunnen staan kan ik er rijden! De rest is geschiedenis. Heb m'n rondje volbracht, anderen deden er twee in dezelvde tijd, maar die gasten aan dat moddergat had ik mooi te pakken!
wat Echt snel maakt is de behoefde om ergens anders te zijn dan daar waar je net bent
iets engs : het bergje in amsterdam onder de windmolens waar ik vaak een sprongetje waag ...éénmaal in de lucht kwam ik dr achter dat de andere kant van de berg (de landingsplaats) tot 5 meter diepte was afgegraven ...AU...
nog enger: plotseling opduikende betonnen paaltjes in het hoge gras die je toevallig altijd tegen komt als je er flink wat gang in heb
het engst : al mn mislukte stoppies en wheelies ( jah ik moest t toen ook nog leren)
de leukste ervaring : elke keer dat ik rij is een leuke ervaring .. ( behalve die keren dat de KTM t begaf) ...
nog enger: plotseling opduikende betonnen paaltjes in het hoge gras die je toevallig altijd tegen komt als je er flink wat gang in heb
het engst : al mn mislukte stoppies en wheelies ( jah ik moest t toen ook nog leren)
de leukste ervaring : elke keer dat ik rij is een leuke ervaring .. ( behalve die keren dat de KTM t begaf) ...
Biertakt racing 
-
Gast
Haha, met 'n blikje in m'n rug ga ik nog lang niet naar huis!Erik V schreef:Pruus, was je XR nog snel genoeg om de achtervolgende bierblikjes af te schudden
Mamaaaaaaa......
Excuses van vorige.
@ ErikV, elk duuwtje in de rug was welkom op dat moment!
@ ErikV, elk duuwtje in de rug was welkom op dat moment!
wat Echt snel maakt is de behoefde om ergens anders te zijn dan daar waar je net bent