NOPPENFORUM.NL

's avonds alles in de bus gestopt om s'morgens vroeg te kunnen vertrekken voor een roadboekrit in hartje belgie. Ik had hem al een keer eerder gereden en dit was dan ook de reden dat ik er 200km voorover had om hem nog een keer te mogen doen. Aangekomen op de parkeerplaats van de plaatselijke supermarkt(carrefour) was het al gezellig druk. Iedereen was bezig z'n roadboekje aan mekaar te plakken en mbv een mooi stuk asfalt lukte dit een ieder wonderwel. Toen ik er even voorbij 09.00 uur was, bleek de eerste al vertrokken. Deze eerste is mij bekend: Nobody.
De laatste die zou vertrekken, ik was al uren weg, was een meneer uit Handel. Die vertrok om 11.30 en was bijna gelijktijdig met mij binnen.
Na gezellig even met Ad gebabbeld te hebben begon ook ik m'n spullen klaar te maken voor vertrek. Bezine erin, roadboekje met houder op stuur. GSM mee, plus geld en visa(altijd handig) verder gereedschap en een 1,5liter water in camelback voor op de rug. Hierin een paar brooodjes en een stel bifi worstjes(voor de hartige trek). Omdat ik zo'n langzame deelnemer ben, ga ik express niet lunchen. Dit kost me zoveel tijd dat ik dan te hard moet rijden om op tijd binnen te komen. Ik geniet meer van het parcours als ik rustig rijdt. (oke ik ben gewoon langzaam ha ha)
Met een beetje hulp, bedankt Aart, kwam ook ik weg. Gedurende het eerste half uur ging het voorbeeldig. Geen een keer fout gereden. Ik blij tot ik een bos in rij. Voor me ligt een modder gat, met daarin een Yamaha tot z'n assen geparkeerd. Ik denk: dus dat andere spoor is het juiste, en ook ik tot m'n assen vast. Balend kijk ik voor me uit. Daar staan nog twee yamaha's tot hun assen in de drek. Jsus, wat is dit nou weer. We zitten toch 200 meter boven zee niveau? Wel gezellig zo met z'n vieren.
Ik wrik m'n huskie los en ga op verkenning(geleerd van Wim). Ik zie dat ze een yamaha los hebben gekregen en die staat nu 50 meter verderop, aan het eind van het moddergat. Ik vraag welk spoor het goede is, en ze wijzen me het smerigste spoor aan. Het blijkt het juiste spoor en ik kom eruit. Collegiaal als ik ben bedank ik ze en rij door. Vier man is te veel om een motor te redden.
De dag verstrijkt en zolang als je rijdt heb je nog wat koeling. Soms rijdt je door een soort bos in rivierbeddingen en dan voelt het lekker koel aan.
De karresporen zijn met gras begroeid en dus zie je niet precies wat er onder ligt. Daardoor springt je voorwiel soms opzij. Rustig aan is het devies hier. Andere paden zijn overzichtelijker en hier kun dan ook goed gas geven. De bocht uitkomend pak ik vaak even de zijkant van de weg mee. Een paar keer geef ik te veel gas maar redt die zelfde zijkant me op een valpartij. Alles is bezaaid met keitjes en keien. De hele dag moet je allert zijn en echt van het schitterende uitzicht kun je niet genieten. Een valpartij ligt op de loer. Sommige verbindings stukken zijn asfalt en soms ook betonne platen. Hier kun je even rusten en ontspannen. Mij zijn ze dan ook welkom. Net genoeg maar zeker niet teveel asfalt. Gewoon perfect.
Aan het eind van de dag heeft Ad nog een verrassing. Een uitstapje door een handgemaakte rivierbedding. Steil omlaag, door het water en dan met net genoeg gas weer omhoog. Teveel gas en je komt er niet meer uit omdat je achterwiel door de gladheid losbreekt. Te weinig momentum en je staat er nu ook nog.
De dag nadert zijn eind en de laatste paden hebben nog steeds vernijnige keien en kuilen. Opletten tot het laatste moment.
De mooiste roadboekrit van Ad vind ik zelf. Fijne afwisseling tusen vergezichten en kruip door sluip door werk. Volgas geven of stationair een moeilijk pad bewandelen. Het heeft het allemaal.
Tot ziens allemaal, en ik hoop dat de Zeeuwen dit nu ook lezen.

Huskie,

En die andere mooie moddergaten , die tussen het prikkeldraad en die pad zo'n 25 km voor het einde , ben je die ook goed doorgekomen ?
Of had Ad die maar uit de route gehaald ? ( vooral die laatste pad )

Zeker een ontzettend mooie rit geweest, en omdat Ad altijd zo z'n best doet om al die weggetjes en paadjes te vinden, proberen we zoveel mogelijk uit de route te halen wat erin zit; dus blijven we bij alle moddergaten minstens een half uur staan. Om de tijd door te komen helpen we de diverse deelnemers die niet zelf een spoortje durven te kiezen door de motor precies zo neer te zetten, dat ze dus kunnen zien dat ze er NIET moeten rijden. Wanneer iedereen voorbij is graven we dan de motoren uit. Dit uitgraven kost elke keer een hoop energie, en door de 28 graden moesten we dit aan het eind van de dag bekopen: kleine valpartijtjes, fout rijden en vaker stoppen, meestal het sein om er een eind aan te breien, de kaart erbij te pakken en de kortste weg naar de auto uit te dokteren. Volgend jaar weer!!

Steve, jij bent een echte offroadrijder. Genieten van de rit en andere daarbij helpen. Je motor zo neer zetten dat ze een ander spoor moeten kiezen, ha ha ha lol. enne Ad, ja ook die langs het prikkeldraad was lekker. Daar reed ik me vast in de enige plas die er in het begin meteen lag. Ik zag al die sporen, ik denk, ik kies dat water, daar is niemand door heen gegaan. blub blub blub
Ik heb vanmorgen de motor afgespoten. Die karcher liep warm, zo hard moest ie werken. Ik snap er niks van. Bloedheet weer en 4 moddergaten op 200 meter boven nap. Hoe krijgt die brabander het voor elkaar. Volgens mij had hij in finland geboren moeten worden, tussen al die lekkere meren met hun moerasjes.
Maar ik stop er nu mee, met die roadboekritjes, want van de zomer ga ik weer lekker in het water liggen(o ja surfen en snorkelen, noemen ze dat) ciao

Een beetje bescheidenheid is op zijn plaats Huskie, maar je stelt je volgens mij iets te bescheiden op als je zegt dat je langzaam bent. Bij de drinkstops onderweg stopte je als enige nergens, maar helaas keek je dan ook niet meer om. Je had dan kunnen zien dat iedereen dekking moest zoeken vanwege de stenenregen die je teweegbracht

Sorry Ad, maar die huskie is veel te vinnig onderin. Ik hoef maar naar het gas te wijzen of dat achterwiel spint al. en ik maar denken dat ik m'n banden aan het sparen ben.

nou ik heb ook genoten hoor! prachtige rit! en die modderbakken kwamen echt als een verrassing. En Huskie: volgende keer niet meteen Ad voorbij rijden....hij had koele drankjes.........

groet

Rob Veth