de grootste held van dakar
Moderator: ghulst
hij wordt famous.
Iemand die ik zeker nog even wil noemen is Henno. Henno heeft vandaag nog eens flink gas gegeven, en kwam met een prima tijd binnen. Na de special heeft hij nog even een uurtje liggen slapen in de berm. Het XT’tje is niet helemaal recht meer, maar het blok loopt perfect. Geen druppel lekkage of zweten, maar de laatste dagen wel wat olieverbruik. Nou ja, daar ligt niemand wakker van. Binnenkort gaan we maar eens afspreken, want van zijn avonturen kunnen we een boek schrijven. Sowieso ga ik nog flink wat rijders bezoeken, om nog eens terug te kijken op deze Dakar
bron http://www.passion4wheels.nl/
bron http://www.passion4wheels.nl/
-
Freek
- Site Admin
- Berichten: 2036
- Lid geworden op: do jan 01, 1970 02:00
- Locatie: Balkbrug
- Contacteer:
Nu hij dit 'oefenrondje' achter de rug heeft, kan hij nog mooi mee met de alternatieve Dakar voor XT's. 
http://alpha.messageboard.nl/182/viewtopic.php?t=4839
http://alpha.messageboard.nl/182/viewtopic.php?t=4839
Freek
Noppenforum brengt je op het slechte pad.
Noppenforum brengt je op het slechte pad.
Velen verklaarden hem voor gek. Anderen moesten een beetje lachen om die gozer met die oude Yamaha XT 500.Dat oude ding zou Marokko misschien niet eens halen. Maar Henno doet iedereen versteld staan. Ook bij de andere deelnemers dwingt hij veel respect af.
Zoals iedereen had Henno ongelooflijk veel te regelen vlak voor de rally. Verre van fit vertrok hij naar Lissabon. Toen was hij ook nog zijn harnas vergeten mee te nemen, dat later door iemand van Omroep Brabant alsnog werd meegenomen. De tweede dag vergat hij zijn paspoort mee te nemen, dat door iemand anders op oudejaarsavond weer opgehaald werd.
In Marokko kon het dan echt beginnen. Volgens Henno kwam hij daar eindelijk een beetje tot rust. Henno reed zijn eigen tempo, het rijden zelf vond hij niet al te moeilijk. Maar dat zou later natuurlijk nog wel anders worden. Henno rijdt de Dakar zoals ze vroeger ook gereden werden. Ondanks de gigantische afstanden, de kou, het grote slaaptekort, ziet Henno kans om af en toe een foto’tje te maken met zijn digitale camera die hij op zak heeft. Als hij te moe wordt, gaat hij even een kwartiertje of een half uurtje langs de weg liggen slapen.
De XT doet het fantastisch. Natuurlijk zijn er altijd kleine dingetjes die stuk gaan. Een bout die er afvalt, een vuile carburateur, verlichting die niet goed werkt. Het gebruikelijke, waar iedereen mee te maken heeft. Het contrast met de meeste deelnemers, waar dagelijks olie verwisseld wordt, en monteurs tot diep in de nacht bezig zijn, is enorm. Henno was al diverse malen zo laat binnen, dat er nauwelijks nog tijd was om te sleutelen. Of te slapen...
Hoewel het rijden Henno meevalt, is het wel heel gevaarlijk. Er zijn veel uitvallers door het stof van de auto’s en vrachtwagens. Achter in het veld zijn de pistes of de sporen meestal helemaal kapot gereden, en het kost Henno veel energie om er door te komen. Rijden in het donker is aan de orde van de dag. Ik denk niet dat er een motorrijder is, die zoveel in het donker heeft gereden deze Dakar als Henno.Voor de kick haalt hij af en toe een auto of een vrachtwagen in. In de duinen reed Henno urenlang alleen.Om de kapot gereden sporen te vermijden, zocht hij vaak zijn eigen weg.
Op de rustdag was Henno pas laat klaar met sleutelen. Met te weinig slaap begon hij aan de zwaarste etappe van deze Dakar, afgelopen maandag. Heel veel duinen stonden er op het programma. Maar Henno vocht zich erdoor. Op een gegeven moment leek het wel een slagveld. Overal stonden vastgelopen motoren en auto’s, velen al verlaten. In het donker komt Henno een Zuid-Afrikaan tegen. De man rijdt een KTM 660, en is die middag stil komen te staan met een kapotte carburateur. Op goed geluk is hij gaan lopen, op zoek naar een andere kapotte 660. Die nacht geeft hij het op. Samen met Henno zit hij een beetje naar de sterren te kijken. Een Fransman komt voorbij met een oranje achterwiel gemonteerd. Dat is afkomstig van een fabrieks KTM, dat kan niet anders. Het is werkelijk eten of gegeten worden in de Dakar.
s’Ochtends om 8 uur weet Henno het bivak te halen. De organisatie vertelt hem dat hij de etappe niet hoeft te rijden. “Mooi”, denkt Henno, “over het asfalt verder naar Kayes.” Niet dus. Even later wordt duidelijk dat hij de special wel moet rijden, maar dat deze niet geklokt wordt. Om een uur of tien vertrekt hij. Maar door benzineproblemen, besluit hij na een paar uur om te keren naar Kiffa. Twee andere motorrijders, die eigenlijk niet meer weg mochten, mogen nu ineens wel weg, en samen vertrekken ze richting Kayes.
Het is dan al twee uur in de middag!
De route is verre van eenvoudig. Het begint met wat duinen, en later gaat het over in veel diepe sporen. Het landschap verandert van woestijn naar savanne. Veel gaten, fesh-fesh, het is technisch en gevaarlijk. Natuurlijk moet Henno weer in het donker naar de finish zien te komen. Het roadbook en licht werken niet, en als de stroom uitvalt, springt zijn teller automatisch op nul. Dan wordt het natuurlijk lastig om weten waar je bent in het roadbook. Als Henno verdwaald is, en de moed een beetje begint op te geven, komt de bezemwagen achterop. Die geeft hem de juiste richting aan. “Dat is ook wel weer typisch Dakar. Juist op momenten dat het echt moeilijk wordt, en je denkt dat het wel eens afgelopen kan zijn, komt er een oplossing” aldus Henno.
Uiteindelijk weet Henno Kayes te bereiken om een uur of vier s’ochtends. Een uurtje sleutelen, een uurtje slapen, en dan kan hij weer aan de volgende etappe naar Bamako beginnen.
Rond half twee finisht Henno de special, wat niet lang achter een flink aantal Nederlanders is.
“Ik ga een boom opzoeken, en even mijn ogen dicht doen.”
Een Braziliaanse motorrijder spreekt hem nog even aan. “You’re a hero!” zegt hij.
Op de verbindingsroute naar Bamako gebeurt een ongeluk. De navigator van een Bowler laat iets vallen, en doet zijn gordels los om het op te rapen. Precies op hetzelfde moment breekt het rechtervoorwiel af, en de auto schiet de berm in die ook nog eens een paar meter schuin afloopt. De auto rolt op zijn kant, en de navigator klapt tegen de voorruit aan. Net als het gebeurd is, komen wij voorbij. We stoppen even om te kijken of we kunnen helpen. Gelukkig duurt het niet al te lang voor de helikopter komt, de navigator wordt met zware hoofdverwondingen afgevoerd. Net als we weer willen gaan rijden, komt Henno voorbij. Op weg naar Bamako, op weg naar Dakar. Hij moet ’t gaan halen...
(op het moment van schrijven zijn we onderweg naar de finish van de special naar Labe. We hebben geen bericht van Henno sinds 24 uur terug, dus we weten niet hoe de zaken er voor Henno voor staan. Wij blijven niet in het bivak vannacht, maar gaan meteen door naar de special van morgen.Meer nieuws hebben we dus ook niet op dit moment...)
Tekst : Marcel Vermeij
bron http://www.passion4wheels.nl/
Zoals iedereen had Henno ongelooflijk veel te regelen vlak voor de rally. Verre van fit vertrok hij naar Lissabon. Toen was hij ook nog zijn harnas vergeten mee te nemen, dat later door iemand van Omroep Brabant alsnog werd meegenomen. De tweede dag vergat hij zijn paspoort mee te nemen, dat door iemand anders op oudejaarsavond weer opgehaald werd.
In Marokko kon het dan echt beginnen. Volgens Henno kwam hij daar eindelijk een beetje tot rust. Henno reed zijn eigen tempo, het rijden zelf vond hij niet al te moeilijk. Maar dat zou later natuurlijk nog wel anders worden. Henno rijdt de Dakar zoals ze vroeger ook gereden werden. Ondanks de gigantische afstanden, de kou, het grote slaaptekort, ziet Henno kans om af en toe een foto’tje te maken met zijn digitale camera die hij op zak heeft. Als hij te moe wordt, gaat hij even een kwartiertje of een half uurtje langs de weg liggen slapen.
De XT doet het fantastisch. Natuurlijk zijn er altijd kleine dingetjes die stuk gaan. Een bout die er afvalt, een vuile carburateur, verlichting die niet goed werkt. Het gebruikelijke, waar iedereen mee te maken heeft. Het contrast met de meeste deelnemers, waar dagelijks olie verwisseld wordt, en monteurs tot diep in de nacht bezig zijn, is enorm. Henno was al diverse malen zo laat binnen, dat er nauwelijks nog tijd was om te sleutelen. Of te slapen...
Hoewel het rijden Henno meevalt, is het wel heel gevaarlijk. Er zijn veel uitvallers door het stof van de auto’s en vrachtwagens. Achter in het veld zijn de pistes of de sporen meestal helemaal kapot gereden, en het kost Henno veel energie om er door te komen. Rijden in het donker is aan de orde van de dag. Ik denk niet dat er een motorrijder is, die zoveel in het donker heeft gereden deze Dakar als Henno.Voor de kick haalt hij af en toe een auto of een vrachtwagen in. In de duinen reed Henno urenlang alleen.Om de kapot gereden sporen te vermijden, zocht hij vaak zijn eigen weg.
Op de rustdag was Henno pas laat klaar met sleutelen. Met te weinig slaap begon hij aan de zwaarste etappe van deze Dakar, afgelopen maandag. Heel veel duinen stonden er op het programma. Maar Henno vocht zich erdoor. Op een gegeven moment leek het wel een slagveld. Overal stonden vastgelopen motoren en auto’s, velen al verlaten. In het donker komt Henno een Zuid-Afrikaan tegen. De man rijdt een KTM 660, en is die middag stil komen te staan met een kapotte carburateur. Op goed geluk is hij gaan lopen, op zoek naar een andere kapotte 660. Die nacht geeft hij het op. Samen met Henno zit hij een beetje naar de sterren te kijken. Een Fransman komt voorbij met een oranje achterwiel gemonteerd. Dat is afkomstig van een fabrieks KTM, dat kan niet anders. Het is werkelijk eten of gegeten worden in de Dakar.
s’Ochtends om 8 uur weet Henno het bivak te halen. De organisatie vertelt hem dat hij de etappe niet hoeft te rijden. “Mooi”, denkt Henno, “over het asfalt verder naar Kayes.” Niet dus. Even later wordt duidelijk dat hij de special wel moet rijden, maar dat deze niet geklokt wordt. Om een uur of tien vertrekt hij. Maar door benzineproblemen, besluit hij na een paar uur om te keren naar Kiffa. Twee andere motorrijders, die eigenlijk niet meer weg mochten, mogen nu ineens wel weg, en samen vertrekken ze richting Kayes.
Het is dan al twee uur in de middag!
De route is verre van eenvoudig. Het begint met wat duinen, en later gaat het over in veel diepe sporen. Het landschap verandert van woestijn naar savanne. Veel gaten, fesh-fesh, het is technisch en gevaarlijk. Natuurlijk moet Henno weer in het donker naar de finish zien te komen. Het roadbook en licht werken niet, en als de stroom uitvalt, springt zijn teller automatisch op nul. Dan wordt het natuurlijk lastig om weten waar je bent in het roadbook. Als Henno verdwaald is, en de moed een beetje begint op te geven, komt de bezemwagen achterop. Die geeft hem de juiste richting aan. “Dat is ook wel weer typisch Dakar. Juist op momenten dat het echt moeilijk wordt, en je denkt dat het wel eens afgelopen kan zijn, komt er een oplossing” aldus Henno.
Uiteindelijk weet Henno Kayes te bereiken om een uur of vier s’ochtends. Een uurtje sleutelen, een uurtje slapen, en dan kan hij weer aan de volgende etappe naar Bamako beginnen.
Rond half twee finisht Henno de special, wat niet lang achter een flink aantal Nederlanders is.
“Ik ga een boom opzoeken, en even mijn ogen dicht doen.”
Een Braziliaanse motorrijder spreekt hem nog even aan. “You’re a hero!” zegt hij.
Op de verbindingsroute naar Bamako gebeurt een ongeluk. De navigator van een Bowler laat iets vallen, en doet zijn gordels los om het op te rapen. Precies op hetzelfde moment breekt het rechtervoorwiel af, en de auto schiet de berm in die ook nog eens een paar meter schuin afloopt. De auto rolt op zijn kant, en de navigator klapt tegen de voorruit aan. Net als het gebeurd is, komen wij voorbij. We stoppen even om te kijken of we kunnen helpen. Gelukkig duurt het niet al te lang voor de helikopter komt, de navigator wordt met zware hoofdverwondingen afgevoerd. Net als we weer willen gaan rijden, komt Henno voorbij. Op weg naar Bamako, op weg naar Dakar. Hij moet ’t gaan halen...
(op het moment van schrijven zijn we onderweg naar de finish van de special naar Labe. We hebben geen bericht van Henno sinds 24 uur terug, dus we weten niet hoe de zaken er voor Henno voor staan. Wij blijven niet in het bivak vannacht, maar gaan meteen door naar de special van morgen.Meer nieuws hebben we dus ook niet op dit moment...)
Tekst : Marcel Vermeij
bron http://www.passion4wheels.nl/
Ligt natuurlijk weer te slapenhenk-v schreef: (op het moment van schrijven zijn we onderweg naar de finish van de special naar Labe. We hebben geen bericht van Henno sinds 24 uur terug, dus we weten niet hoe de zaken er voor Henno voor staan.
Tekst : Marcel Vermeij
bron http://www.passion4wheels.nl/
Wegen? Waar wij gaan zijn geen wegen!
EXC450-R / KLX250
EXC450-R / KLX250
'K heb um net ff gezegt dat ik um een bikkel vind. Hij staat op de beurs te ouwehoeren.
Yep. XT stand naast hal 12huskie schreef:Utrech-beurs?
Klopt...
En Mirjam Pol stond in de demo hal.
Groeten jan Willem
En Mirjam Pol stond in de demo hal.
Groeten jan Willem
Vallen, opstaan en weer doorgaan...