Een mythische koers in het Enduro wereldje, dat is het minste wat je hiervan kan vertellen.
Stichter en drijvende kracht is Joël Robert, meervoudig wereldkampioen motorcross, en hij wordt hierbij ondersteund door MUPN (Motor Union du Pays Noir) en een ganse schare enthousiaste vrijwilligers.
Het concept is simpel, gaat al jaren mee en zorgt voor heel wat spektakel :
Start op zaterdag 24:00u voor een eerste manche van 5uren
2de manche start op zondag 09:00u-13:00u
3de manche start op zondag 14:00u-17:00u
Een team bestaat uit 3 piloten en 1 motor.
Omloop van een 8tal km met de nodige hellingen en obstakels.
Winnaar wordt het team dat het meeste rondjes draait op deze 12 uren.
Gratis toegang voor het publiek
Een pits straat die tevens voor het grote publiek vrij toegankelijk is.
Veel rand festiviteiten, sfeer gegarandeerd , kortom “la grande fête”.
Inschrijvingen staan in principe open voor iedereen, wat betekent dat er een grote verscheidenheid aan piloten deelnemen. Van amateurs tot heuse professionele teams en in de loop der jaren zijn diverse grote vedetten uit het internationale motorwereldje de revue gepasseerd.
De inschrijvingen zijn vroegtijdig afgesloten wegens al volzet en diverse teams zijn jammer genoeg op hun honger blijven zitten. Voor de volledige deelnemerslijst verwijs ik graag naar de website www.12heuresdelachinelle.be
Dit jaar reeds aan de 30ste editie toe en dat betekent toch wel iets speciaals, de organisatie heeft gezorgd voor een extra dimensie en in samenwerking met het gemeentebestuur van Philipeville vindt de technische controle plaats in het centrum alsook een officiële voorstelling van de teams op een podium waarna er in konvooi naar de esplanade v/d Chinelle wordt gereden.
Ik ben in de loop deze jaren dikwijls op het appel geweest als toeschouwer of supporter maar een deelname heeft er, om diverse redenen, nooit ingezeten, tot … ik op een vroege zomeravond een telefoontje ontvang van Jeroen met de vraag of ik soms zin had om de Chinelle mee te doen !
Wel het zit zo, Frans ( www.motorsvangenechten.be ) , is al jaren vertegenwoordigd op dit event met een of twee teams en dit jaar is hij gevraagd door zijn Waalse collega HVA verdeler Vukcevic om samen een grote HVA stand te delen (liefst 7 teams). Frans die vorig jaar nog de grootste HVA verdeler was voor België is een graag geziene figuur bij onze zuiderburen, niet in het minst voor zijn technische kennis en goeie contacten bij HVA.
Zoon Ivan zal het eerste team vormen samen met Peter Schepens en Chris Boeren, Schoonzoon Jeroen voert het tweede team aan samen met Jan Beyens en… ik dus.
Voor mij is dit een hele eer en na consultatie van mijn eega (dit is geen zondagsritje) grijp ik deze kans met beide handen. Het nachtwerk en gebrek aan slaap schrikken me wel een beetje af maar met de algemene fysieke conditie zit het wel goed. Het rijden in donker hebben we al meermaals mogen smaken tijdens de Grensland nachtrit en mag geen probleem zijn.
Ook op de voorbereidende stages zit het allemaal snor, ik ben verre van de snelste maar uithouding en regelmaat moet mijn grootste troef worden, we worden allemaal wel een dagje ouder maar over wat je vandaag laat liggen heb je morgen misschien spijt.
8 augustus nadert met rasse schreden en de motor (een demo HVA 310TE) wordt geprepareerd, voor de verlichting tekent Peter Peyffers (je zou ervan versteld staan hoeveel Vlaamse know how er in de Chinelle rond rijdt).
Ook de team en support samenstellingen zijn compleet en de startnummers gekend.
Team #71
Manager = Frank Bourbon (alias monsieur whiskey)
Mechaniekers = Rudy Bourbon en Jan Hoskens
Piloten = Jeroen Scheur, Jan Beyens en Marc Heylen
Team #72
Manager = Frans Vangenechten
Mechaniekers = Jan Kestens en Jan Van Calster
Piloten = Peter Schepens, Chris Boeren en Ivan Vangenechten
Overall coördinator = Karel Vandesande (alias de sjarel)
De inwendige mens wordt niet vergeten en onze Waalse vrienden hebben voor de ganse HVA ploeg een catering geregeld voor het hele weekend, van een professionele aanpak gesproken.
Vrijdag 7 augustus is het zover, tijd voor de administratieve en technische controles.
Administratief zit alles goed, Frans heeft dat goed geregeld, en op een ‘misverstand’ met de geluidscontrole van #72 na, is ook de TC een formaliteit. Het stadscentrum van Philipeville ziet zwart van het volk en alle teams moeten via het podium passeren om dan de motors achter te laten in het gesloten park. Op het podium krijg je dan direct de microfoon van de speaker onder de neus geduwd hé Jerome, (pas de problème pour les equipes flamants).
Onder politie begeleiding gaat het dan in konvooi naar de Chinelle en kan de afwerking van de stands beginnen.
Zaterdag 8 augustus, de verplichte ochtendtrainingen verlopen vlot en het wordt al snel duidelijk, het stof gaat de grootste vijand worden. Het heeft hier de afgelopen week geen druppel geregend en ook de beloofde regen van deze nacht is niet gevallen…
De moto’s zijn top en hier en daar worden er nog details bijgestuurd aan de afstelling. Van de verplichte avond training maken we handig gebruik om onze lichtbundel zo laag mogelijk in te stellen. Zoals met mist is het ook met stof, groot licht verblind. Echt jaloers zijn we niet op de teams die met xenon lampen rijden.
De techniekers in samenspraak met de team manager oefenen de pitstops in, en de piloten spreken de startvolgorde af, kwestie van vooraf te weten wie wanneer aan de beurt is en wie zich standby moet houden. We plannen om elk telkens gemiddeld één uur te rijden per keer, een pitstop en fouten onderweg, kosten veel tijd, het is dus kwestie van de gulden middenweg te vinden tussen wat langer rijden en toch de nodige reserves in te bouwen.
Jeroen doet de chrono ronde en mag straks als eerste van start gaan, zo ergens halfweg het deelnemersveld.
’s Avonds loopt de esplanade vol en de pits wordt overrompeld door supporters, volgens de officiële instanties zijn er meer dan 30.000 toeschouwers komen opdagen. Dat kan Bart Berger getuigen, om toch de start maar niet te missen heeft hij zijn wagen reeds achtergelaten in Surice en de resterende afstand, 5km, te voet gedaan.
Omstreeks 23:00u wordt een groots vuurwerk afgestoken ter gelegenheid van de 30ste verjaardag, de spanning groeit en om 23:30u wordt gevraagd om de motoren op de startlijn te plaatsen. Het is een start Le Mans stijl, piloten links van de baan, motoren rechts vastgehouden door een piloot en start na een geweerschot. Ik zal de motor klaarzetten voor Jeroen en verlaat de pitsstraat, oeps die startlijn ligt er spiegelglad bij na het overvloedige sproeiwerk door de organisatie, dat wordt oppassen geblazen tijdens de eerste rondes.
Vijf voor twaalf loopt de spanning hoog op, en dan… klokslag twaalf uur klinkt het verlossende schot. Jeroen komt vlot weg en dan zijn we vertrokken voor 5 uur nachtelijke suspens. Na ongeveer een uur neem ik over, de wissel verloopt bijzonder vlot, en met een kloppend hart verlaat ik de pits. Van zodra het licht op groen gaat (controle koerscommissaris bij oprijden van de piste) valt de stress weg en duiken we in het wedstrijdritme. Yes,… hier zijn we voor gekomen, we duiken de befaamde helling af en vallen letterlijk op de straat, wat een sensatie en wat een volk. Overal langs het parcours zijn er toeschouwers, dit heeft toch wel iets aparts. Het nachtelijk rijden gaat goed en de moto gedraagt zich perfect, insturen van de bochten is messcherp, vering is goed en de rechtuit stabiliteit als een trein. Bij het opkomen van de esplanade plat erop en opschakelen tot 6de versnelling ‘à fond’, wachten op het herkenningspunt naast de baan om dan vol in de ankers te gaan, een brede bocht van 180° en terug voluit ‘mannetta mannetta’, wat een kick. Alhoewel we ‘slechts’ met een HVA 310cc 4T rijden is het geen probleem om hier een wheelie te maken, de machine blijkt een perfect compromis te zijn tussen kracht en souplesse. De ideale motor voor dit soort wedstrijden. Ik hou me aan mijn voornemens om niet op de limiet te gaan rijden (Alex S. rijdt ook mee) en na 6 ronden kom ik binnen en neemt Jan over. Alles verloopt vlot en na 5 uren koers mag ik de moto in het gesloten park deponeren, tijd om even te slapen.
Jan mag morgen omstreeks 09:00u de tweede start nemen, en ook de 2de manche afsluiten. ’t Is trouwens Jan die van ons drie de snelste ronde laat noteren. Om 14:00u start Jeroen voor manche 3 en het stof begint toch wel serieus de kop op te steken. Verschillende (top) teams vallen uit al dan niet om deze of andere redenen. Onze service teams leveren schitterend werk en aan de luchtfilters wordt extra aandacht besteed. De HVA 310TE’s geven geen krimp en omstreeks 17:00u mag Jan de zwart wit geblokte vlag passeren en deze 12uren afsluiten. Prima gereden jongens !
We eindigen op een 6de plaats bij de Nationalen en 46ste algemeen, het team Schepens-Boeren-Vangenechten mogen een mooie trofee in ontvangst nemen voor hun 2de plaats bij de Nationalen en een 27ste algemeen. Proficiat gasten.
Voor een volledige uitslag verwijs ik graag naar www.chronolux.net
Het is een fantastische belevenis geweest en mijn dank gaat in de eerste plaats naar mijn team maten voor het gestelde vertrouwen !
Tevens alle supporters,helpers, mecanos, team managers en vooral Frans en HVA zijn heel hartelijk bedankt voor hun inzet en steun, zonder hen was dit nooit gelukt !!!
En wie weet, ondertussen is bekend dat de 31ste editie zo goed als zeker doorgaat, Joel Robert geeft de fakkel over aan Michel Wanty, ondernemer en tevens hoofdsponsor en Pierre Léonard, ex commandant van de luchtmachtbasis Florennes.
Marc Heylen.
foto's , er is jammer genoeg niet geposeerd voor de lens, dus zal je het met deze moeten doen.