djustmie schreef:@schiptje
heb vandaag een 220km offroad rit gereden op de tenere, niet
op k60 zoals jij hebt maar op de tourances, ik kan je zeggen dat is zwaar.
maar ik heb ook een honda a.t. gehad ,eerst met de k60 en daarna
met stonemasters en zal vast op voorhand zeggen dat ik respect voor
je heb dat je op die banden/motorcombinatie de ms10000 gaat rijden.
ik had vandaag echt moeite om het geweld vd ktmmetjes xr-en etc
bij te houden en de xt in het (MULLE) zand in het gareel te houden.
@celsa
jammer dat jij en je mannen niet konden, maar hopelijk een fijne dag
gehad met uw petekind,
mvgr rene
Tja, na een kleine 200 kilometer op, 185 km raggen, en dan nog eens 200 terug naar huis, was ik gisteren doodop. Toch een klein verslagje van een mooie allroadrit (die startte en eindigde bij motocare te diest), die door het slechte weer de laatste dagen toch wat enduro allures vertoondde. Foto's en filmpjes werden door Endurofun genomen.
Bart Blonckart, de organisator, had me na de trainingsrit woensdag, ingedeeld bij de "snellere" groep... Wij kregen ook wat meer kilometers voorgeschoteld.
"Je gaat je amuseren!" zei hij...
Dus daar stond ik tussen de KTM's. Allemaal Adventures. Waarvan kerels die al wat op hun palmares hebben.
Omdat ik reeds met trippy heb gereden, kreeg ik de rol van gids toebedeeld.
Leuk omdat je zelf het tempo kan bepalen. Maar het vergt natuurlijk wel wat extra concentratie en je hebt de verantwoordelijkheid over de groep.
Onder de modderlaag, zie je kasseien liggen. Verraderlijk glibberig. Snelheid aanpassen dus. Deze sectie was relatief uitgedroogd door de strakke wind.
Na een goede start, kwamen we aan de eerste stop. Niemand had zin om de Trippy even over te nemen... Mijn mederijders hadden blijkbaar de handen vol met de KTM. Pas op. Ik ook met de Tenere hoor. Toen kwam het lastige stuk in het parcour.
De afgelopen dagen was het parcour er herschapen in één modderige piste. De velden werden onlangs klaargelegd door de landbouwers, en deze vloeiden met de regen in een fijne modderbrij over de piste. Met als gevolg dat ik toch vier keer op mijn bek ging. De eerste keer doordat ik te traag reed en niet in het spoor kon blijven hierdoor. Voorwiel onderuit, maar ik kon de tenere zachtjes neerleggen. De tweede keer was wat erger. Op snelheid door een plas die dieper was dan ik dacht. Ik sprong de put uit, uit het spoor. Het berm liep licht omhoog naar het veld toe, en een glibberige helling kun je met de Heidenau K60 natuurlijk schuin niet aan. Dus beide wielen onderuit en de motor op de rechterzijde het veld op. Na een koprol, werd de schade opgenomen. Mijn rempedaal stond 15 cm hoger dan voorzien...
Na wat gepruts, hebben we de pedaal weer wat terug kunnen plooien naar een ongeveer 5 cm hogere dan normale positie. Rijdbaar, maar in moeilijk terrein mistte ik toch de achterrem om bij te sturen. Omdat ik steeds mijn voet van het steppie moest halen om de rem in te kunnen duwen. Dat beinvloedt toch serieus je stabiliteit als je enkel op je linkerbeen staat. Onrechtstreeks was dit ook de oorzaak van mijn verdere vallen. De derde keer was ik de Trippy aan het lezen, op gras, en we moesten naar rechts (90°). Ik trok iets te hard aan de voorrem tijdens het controleren van de roadbook, tijdens het inzetten van de draai. Je kunt het vervolg reeds raden. Voorwiel onderuit. De vierde keer was na DE passage. Een passage die je normaliter kon omrijden, gezien de moeilijkheidsgraad. Maar dat vermijden we uiteraard niet!
Na de passage was ik zodanig bekaf, dat ik zonder te vallen het bos uit kwam, maar de kracht niet meer had om de zijstandaard uit te klappen... Dus... Eventjes ons erbij neer gelegd in de zachte modder. Pas op, ik was niet alleen hoor! Dan heb je eindelijk de moeilijkste passage zonder kleerscheuren achter de rug...!!
"Die rempedaal heb je niet meer nodig zeker??"
"Ok! Dan dien ik het zelf op te lossen..."
Verder was het een prachtige rit. Ik heb wel geleerd dat je met de Heidenau uiteindelijk overal doorgeraakt, maar bij gras en modder (maar ook bijvoorbeeld de natte kasseistroken die we voorgeschoteld kregen) dient de snelheid toch drastisch aangepast te worden. Maar welke allroad-band biedt de optimale grip? Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het de piloot is die uiteindelijk grenzen heeft, en niet het materiaal. En "echte" noppen zie ik niet echt zitten. Omdat ik nog teveel gewone wegen moet rijden. Van en naar het "speelterrein". Langzaam maar zeker dus, is het motto. En indien de wegen het toelaten (gravel, hard zand); gassen maar!!
"Yiehaa! Even doorgaan!"
Uiteindelijk is en blijft de XT660Z een REISENDURO. Allroad dus, en is het geen enduro motor tout court. Wat je er ook aan mag veranderen.
Na mijn escapades en de tweede en laatste stop, werd de trippy toch voor een uurtje overgenomen. Daardoor kon ik terug op mijn positieven komen en me meer concentreren om op de track te blijven.
"Een verdiende pitstop!"
Het leuke aan de rit was dat je uiteindelijk je eigen tempo kon bepalen, hoewel ik in een groep "onbekenden" reed. Cruciaal om te rijden naar je eigen mogelijkheden.
Want met overdreven snelheden worden er uiteindelijk weinig records gebroken! Andere dingen daarentegen... (Woensdag ter plaatse uit mijn duim gezogen, toen ik merkte hoe vettig bepaalde passages er wel bijlagen tijdens de trainingsrit )
Op het einde van de rit heb ik dan de motor in de selfwash, mooi gepoetst. Al cruciale delen moddervrij gemaakt. Schijven, ketting,... en de nummerplaat! En na een overrompeld bezoek aan de frituur met de mannen, kon ik de terug naar huis cruisen.
Moe maar voldaan, bij thuiskomst een paar goede Jupilers gedronken en vandaag de motor terug op orde zetten.
Bedankt aan
www.endurofun.be voor de puike organisatie en het beeldmateriaal!
O ja, ik heb gereden met zadeltassen van Richa. Niet waterdicht, maar alles (verse onderkledij voor achteraf, materiaal,...) was verpakt in plastic zakken. Dat was een goede beslissing!
Groeten!
, dus spijtig genoeg niet voor mij deze rit 
