verslag Midsummer Sunrisetour

[STTEVE]

Vrijdag..
Eerst de Garmin Etrex Venture bij Bever ophalen en de ANWB wandelroutes die er nog in staan opgeslagen gewist, want alle beschikbare ruimte is nodig voor de route van morgen.
De Yamaha heeft nieuwe olie, een nieuw oliefilter en een schoon luchtfilter gekregen, de ketting is op spanning, alle boutjes en moertjes zijn nagetrokken en de tripmeter is op nul gezet. Een tasje met schone kleren en slaapzak gepakt, en nu maar wachten op Toine en Theo. Zij komen op de afgespoken tijd, de motor wordt naast die van hun op de kar geladen en op naar Balkbrug. Theo verrast me en vraagt of ik wil rijden, hij heeft net die middag een GPS aangeschaft en wil, ter voorbereiding, even het boekje doorlezen en uitzoeken waar al die knoppen voor dienen.
Na eventjes zoeken de woonstee van Freek gevonden, waar het merendeel van de deelnemers al aanwezig is. De routes worden in de GPS-sen geladen, daarna een rondje handjes schudden en natuurlijk de motoren van de “concurrentie” bekijken.....dat varieert van verschillende BMW GS-sen met alle toeters en bellen, een Honda Dominator, een Suzuki 350DR, een Aprilia Pegaso (vrijdag uit Parijs vertrokken, en maandag weer in Parijs werken !!!) tot diverse maten KTM’s met komplete rally-uitrusting en .... 3 Yamaha’s. We hebben geen zin om de tent op te zetten en de blokhut ligt al vol, dus zoeken en vinden we een afdakje om de slaapzak uit te rollen en toch nog te laat proberen we nog een paar uurtjes slaap te pakken.

Zaterdag heeeeeeeel vroeg...
Drie Belgische Honda Transalps komen om 3 uur aanrijden. Die jongens zijn een uur of vier onderweg geweest, kunnen een uurtje slapen en mogen dan weer aan de bak...

Zaterdag iets minder vroeg
Er komt leven in de vrouwerij, de catering komt op gang, eieren met spek worden gebakken en mensen beginnen Camelbaks te vullen en hun motorkleding aan te doen. Nog even en dan ....

Zaterdag 5.11 – de Noordelijke Lus
....van start. Toine krijgt zijn bejaarde TT niet aangetrapt (is hij natuurlijk niet gewend, zo vroeg), Ik ben gisteravond vergeten de GPS uit te zetten, maar wil nu eigenlijk weg, dus we zien wel hoe lang t duurt voor de batterijen leeg zijn......Eerste stukje natuurlijk even wennen, geen van ons heeft ooit met een GPS een route gereden. Theo vraagt of ik weet hoe t werkt, ik schreeuw “ja!” terug, maar denk wat anders.......Na een kilometer valt het kwartje, het lijntje is de route, het pijltje ben ik, hou het pijltje op de route en alles gaat goed. Ook Theo heeft het door en we kunnen eindelijk gaan rijden. Theo voorop, Toine in het midden, ik achteraan. Zul je natuurlijk net zien dat de batterijtjes in de GPS de geest geven, dus moet er even worden gestopt, snel batterijen wisselen en weer door. Het eerste deel van de route gaat richting Emmen, bevat afwisselend asfalt en ook leuke gravel- en zandweggetjes, langs weilanden en kanalen. We proberen een regelmatig tempo aan te houden, meer dat lukt natuurlijk niet en op sommige stukken wordt de 100 kpm ruimschoots gehaald. Af en toe kruisen delen van de routes elkaar, en daar is t een beetje een puzzel, welke kant we op moeten. Gelukkig heeft Freek een korte uitleg op papier gezet, jammer genoeg heeft niemand die bij zich.... Even overleggen en we besluiten een gok te nemen.....uiteindelijk is t een deel van de route, dus echt verkeerd rijden kan niet. Op een gegeven moment is het pad (tussen twee akkervelden door) afgesloten met hek van prikkeldraad, snel het prikkeldraad losmaken, 3 fietsen erdoor, hek dicht en weer gaan.


Mijn benzinetank moet op reserve, nu heb ik nog 2 liter over van de 10, Toine en Theo hebben ieder een 20 liter vat bij zich, dus die kunne nog even voort. Een vroege bouwvakker wordt naar het dichtsbijzijnde tankstaton gevraagd, en wijst ons zo’n 7 kilometer verderop. Daar aangekomen een uitgebreide snelle hap (heerlijk versgebakken mueslirepen).
Toine en Theo vinden bijtanken niet nodig en gauw weer terug naar de route. De meest vreemde plaatsjes rijden we door/langs/voorbij, de mensen daar beginnen zo zoetjesaan wakker te worden, hetzij vanzelf, hetzij door een wekker, maar ongetwijfeld ook een enkeling door 3 eencilinders. Mensen die hun hond een ochtendplas laten doen kijken verbaasd op, vissers kijken nog verbaasder, maar we daar wordt rustig gereden, dus veel kwaaie gezichten zijn er niet te bespeuren. Petje af voor de uitzetters, sommige paden zijn van de weg af niet te zien, maar als het pijltje die kant op wijst, zal de route ook die kant op gaan. Wel raar, volgens Freek is de noordijke lus zo’n 252 kilometers, maar mijn tripmetertje staat al op 266. Misschien toch een kruispuntje gemist??
Op een gegeven moment komen we een bos uit en kunnen we kiezen, links is terug naar de boerderij, rechts is het vervolg van de route richting Goor.Volgens mij moeten we terug, dus volgzaam als iedereen is wordt die kant op gereden. Bij de startplaats aangekomen staat de teller ruin op 300 kilometer, met een rijgemiddelde van 57 kilometer per uur, ongeveer 200 onverhard en blijkt dat we rechts hadden moeten gaan. Sorry jongens!! Nou ja, van nood een deugd gemaakt, een sanitaire stop, weer zo’n reep. Camelback bijvullen, flesje Isostar leegslurpen, dan maar weer op pad....

De Zuidelijk Lus
De route naar Goor is bekend, hebben we al eens op roadbook gereden, maar omdat we op een ander punt beginnen komen er wel bekende stukken in voor, maar sommige delen lijken wel nieuw. De hele dag door is t mooi weer, dus stoffig. Veel recreanten op de fiets, wandelaars en ruiters. Zolang je er rustig, desnoods stapvoets langsrijdt, geen probleem. De teller staat inmiddels op 380 kilometer en er wordt heel voorzichtig een balletje opgegooid “T’is wel mooi geweest, vinden jullie niet??”. Gelukkig is er altijd wel eentje die dat inderdaad niet vindt, maar de tankstops worden toch wel wat langer dan in het begin. De TTR van Theo protesteert en wil niet meer zo makkelijk starten, de ketting van Toine hangt er treurig bij. Toine heeft veel bij zich, maar een passende sleutel zit er niet bij, maar een toevallig aanwezig ANWB-busje bevat een baco maat XXXL, en daar lukt t wel mee. De kilometers tellen gestaag door, de 400 is al geweest, mijn linkerhand heeft moeite met ontkoppelen en zo stijlvol als we ’s ochtends door de bocht gingen, zo houterig gaat ‘t nu.
De laatste tankstop lijkt wel een pitstop van de Formule 1; stoppen, volgooien, betalen (in plaats van banden wisselen) en rijden maar weer.....Gelukkig ....het punt waar we de Goor route opgingen is bereikt en is wordt unaniem besloten wat meer te smokkelen en zo snel mogelijk terug te rijden.


Zaterdag 17:30
Kompleet uitgeblust komen we bij de boerderij, waar verschillende deelnemers al aan het BBQ-en zijn geslagen. Moe, stoffig, maar wel voldaan stappen we zo stijf als een hark van de fiets en ploffen in een tuinstoeltje. ppppffffffffff Even uitblazen. (Die Parijs Dakar jongens doen dat 3 weken lang......) Na een kwartiertje zijn we weer aanspreekbaar, vertellen aan iedereen dat het wel mee viel (“waarom lopen jullie dan zo moeilijk??”) en geeft de tripmeter 536 kilometers aan, in 9 en een half uur echte rijtijd, een gemiddelde van 57 km/u..Alles bij elkaar zijn we 12 en een half uur onderweg geweest. Dik tevreden vinden we het nu wel tijd om een bordje te pakken en te kijken hoe uit hoeveel delen het vleespakket bestaat. Terwijl we eten druppelen de overige deelnemers binnen, allemaal met hun eigen verhalen, maar over een ding is iedereen het eens......Super.....Bedankt Freek

[Freek]

Mijn verhaal begint eigenlijk op donderdagavond.
Door alle beslommeringen pas om 0.30 naar bed.
3.00 uur; mijn ezels balken op een paniekerige toon (ik hoor ze nooit 's nachts) en even later gaat een autoalarm die verdacht veel op de mijne lijkt. Ik doe geen oog meer dicht. om 5 uur weer autoalarm. Ik er uit en naar buiten; niets te zien. kortom 2,5 uur slaap gehad deze nacht.

Dan vrijdag avond maar op tijd naar bed. dus niet; uiteindelijk lag ik er om 0.30 in deed m'n ogen dicht. eindelijk slapen. dus niet.

elk kwartier m'n wekker gezien, tot ik er om 4.15 u uiteindelijk uit 'mocht'.

Opgestaan met een stevige hoofdpijn en naar buiten, waar het al een drukte van belang is. Snel nog een paar GPSsen geladen en samen met Frans een paar minuten over 5 vertrokken.

De gang zat er lekker in en we deden 4 uur over de noordlijke lus, incl. 3 pauzes (waarbij Frans z'n sigaret steeds maar half op kreeg) en een tankstop van Frans.

Thuis even een half uurtje met Henk z'n GPS geprutst en weer vertrokken.

Al gauw begonnen de slechte nachten hun tol te eisen.
eerst sloeg ik af en toe een lusje over omdat ik dacht; ach als ik 500 km vol maakt is het voor mij geslaagd.

De vaart ging er echter zienderogen uit en ik begon af en toe fouten te maken.

Op een gegeven moment (na 330 km)kwamen we bij de T-splitsing die rechtsaf naar de Goorroute gaat (totaal 220 km) en links naar huis (10 km)

Zwaar gefustreerd heb ik voor de laatste gekozen.
Frans voorgesteld om op de volgende groep te wachten en daar aan te haken, maar Frans hield het ook voor gezien.

Thuis gekomen besloten om m'n adventure in te ruilen voor een vette Harley.

Na een gezellige avond en een goede nacht was ik de Harley gelukkig weer vergeten.

Wel jammer dat er zoveel weggingen op zaterdag avond; Ik moet nu de rest van de week spek met eieren eten.

[huskie]

Steve en Freek, leuke verslagen
Ik ben blij dat ik er niet bij was. Wat een tocht!!!
Maar wel jammer dat het niet regende toch??
Misschien volgend jaar, ik vind BBQen wel leuk.