het niet genoeg getraind hebben met alle risico's van dien.
Mijn onderarmen voelde als keiharde gespannen kabels, na slechts 15km gereden te hebben in de wedstrijd
De rest van de enige ronde die ik in Holten gereden heb, heb ik constant in "safe mode" gereden. Na 15km kon ik eigenlijk geen goed gas meer geven, koppelen of stuur vasthouden.
Wat eigenlijk het meest vreemde is, ik rij wel degelijk elke week op mijn motor. Ik loop af en toe s'avonds en ik kan best wel zeggen dat er weinig mensen van 45 zullen rondlopen met een betere conditie. Ik vind trainen eigenlijk gewoon erg gaaf en fijn. Endomorfines die door je lichaam gieren, als je steenkapot zit. Heerlijk
Toch ging het licht uit, in mijn onderarmen. Best wel een lullige plaats in je lichaam, aangezien je daarmee het stuur vasthoudt.
Ik baal van mezelf als ik een mooie enduro, offroad rit, verkloot omdat ik aan het eind zo stervens moe word. Dat je alleen maar denkt: ik wou dat het voorbij was
dus als jij hier nu meteen weer begint wordt het een lekker topic. Terwijl je er een mooi interessant topic van zou kunnen maken, door aan te geven hoe tevreden jij bent over je conditie. Of juist niet 
En hoe jij je goddelijke lichaam zo goed in vorm houdt 
, ook al heeft Adje gelijk. Natuurlijk kneep ik veels te hard in m'n stuur, maar ik had een goede reden (of smoes) 
Ik kwam smorgens aan bij mijn eerste enduro, na vele jaren, en was opgelaten, gespannen, gelukkig en nerveus, om wat ik kon gaan verwachten. De allereerste proef, na jaren, bleek er een te zijn van mega diepe natte drekkerige sporen, meters diep(in mijn verbeelding) en daar moest ik doorheen. Jaren training op lekkere, vlakke bospaden verdwenen als sneeuw voor de zon. 
Ik wilde dat ik meer tijd had, dan zou ik elke dag gaan trainen. Elke dag een tankie leegrijden.
In ieder geval succes daar in Antwerpen, heb je daar ook een bepaalde tijd vooropgesteld of is uitlopen een doel op zich ?