Zelfs PruusErik V schreef:Iedereen is er ook heelhuids doorgeraakt, wat ook al heel wat waard is.
Jammbado Bilstain - 2+3 december
Moderator: ghulst
Hela,
Bilstain:
voor ieder wat wils, hellingen ,afdalingen ,modder, nog meer modder, boomwortels, 'randjes', sporen, geulen, beekjes... vergeet ik niks... oja bomen, stenen en donker.... hahaha ziehier de ingredienten voor de ronde die Stephan uitgezet had... neem daar zo'n 120 -fanatieke?!- endurorijders bij en je hebt het recept voor een weekendje jolijt in de Ardennen...
Dag 1:
's morgens om 05:30 opgestaan en om de zaak in/op te laden en naar de met Jo afgesproken plek te rijden om vanuit daar samen op te rijden naar Bilstain en daar 'ons' plekkie in te claimen. Dat lukte goed, er was plaats genoeg en een uur later waren Hans en Erik er ook waarmee we samen even onze plek ingericht hebben om daarna in te schrijven + de motoren te laten keuren. Langzaam groeide de spanning... de bekkies werden strakker (tenminste de mijne voelde zo...)... de spullen (benzine, eten, drinken, reservebril, lampensets) naar het rennerskwartier gebracht. Daarna was de briefing en de verkenningsronde die Erik voor ons team deed. De motoren werden op volgorde van team# opgelijnd en met een 20 sec. tussentijd werden de teams 'losgelaten'... Ons team ging met start# 25 van start.
NB de volgende beschrijving is puur MIJN perceptie en hoeft geheel NIET in overeenstemming te zijn met die van mijn teamgenoten ( 
)
Het parcours: een stukje supermotard baan daarna een recht stukje waar je zelfs even kon gassen (60 + km/uur??), klein afstapje, weggetje, weer een afstap en dan de beek in voor ca 50 meter, daar weer uiten een klein stukje rechte weg naar de volgende beek waar je eerst een stukje langs de oever moest manouvreren om er vervolgens via een stijle maar korte afstap in te duiken... weer een stukje 'beken' en met een steile opstap er weer uit... Dan -voor mij- een vervelend stukje traverserend over een helling schuin omhoog, veel natte leem en klei en natuurlijk boomwortels.. .er waren drie sporen laag, midden en hoog ik heb ze alle drie (on)gewild gezien als mijn motors kontje eenmaal begon weg te glijden dan was het moeilijk hem weer in het gareel te krijgen en kon ik beter een verdieping lager opzoeken... om uiteindelijk in de goot te belanden was je hier doorheen dan kwam er een stuk keienpad omhoog met 2 keer de hoge berm meepikken voor enkele 10-tallen meters.. single track met vervelende wortels en stenen dat pad verder volgen en op het hooste punt de afdaling inzetten naar recht en via een single track op het pad naar beneden waar je een doorsteek door een beek maakte om vervolgens via een hotse-knotse paadje met veel leem en natte modder bij de eerste klim te komen, scherp naar rechts draaien en met gas erop omhoog.. .lukte me meestal wel maar soms niet (zoals 's nacht toen er een voor mijn neus viel en ik ook moest stoppen GGRRRRR kostte me weer bakken met kracht om er toch op te komen 
) dan een makkelijk pad naar klim# 2 die ging meestal ook goed daar 1 keer stil gevallen maar kon toch duwend met gas erop de top halen en de 2-de keer 's nacht weer een die (zonder licht vanwege uitgevallen motor) midden op de helling stilstond en opeens in mijn schijnwerper tuurde toen ik omhoog kwam.. ik moest stoppen en uiteindelijk helemaal terug omlaag GGGRRRRR was je daar dan stukje pad naar links en al snel de bossen in traverserend over een geitepaadje langs een helling waar je niet naar beneden zou moeten glijden/vallen maar op zich goed te doen daarna een afdaling over een pad met dikke keien naar de volgende beek doorwading.... hier lagen groetere lastigere stenen in en het was zaak er de gang in te houden en erover heen te knotsen... de beek uit en direct weer erin voor een doorwading met een steile opstap .... naar de grote klim over een keienpad en een stuk singletrack naar de top... goed te doen zolang je maar vaart bleef houden, laatste stukje iets lastiger... dan naar beneden via een keienpad en een steile afdaling het bos weer in om via een geitepaadje traverserend over de helling bij het volgende pad te komen, dit ging omlaag en daarna weer omhoog om via een pad met een paar bochten op het cross terrein terecht te komen dat er lekker bij lag te glimmen van de natte leem erzaten wat scherpe bochten & bulten in en kleine felle knippen maar op zich goed te doen als je niet TE hard wilde 
, dan had je een paar paadjes door het dennebos om via een hekje weer het loofbos in te duiken de afdaling op en beneden weer naar boven om via de weg en een singletrack op "de weide" te komen.... in het begin nog gras maar al na een paar rondes een omgeploegd maanlandschap met overal klodders leem eigenlijk niets meer dan omhoog de weide op en met een S-bocht op de top weer naar beneden via een vies steil hellinkje waar ik ook eens iets te enthousiast vanaf kwam om bijna rechtdoor het bos in te vliegen daar waar je 90 graden naar links moest! via het hekje kwam je dan op een weggetje en daarna een singletrack die naar het SM-parcours (what's in a name!) leidde waar de finish was en je damen over de streep moest gaan om aan te melden en de punten te krijgen voor het afleggen voor de ronde....
Na deze dag had ik 60 km op de teller staan in 6 uur (doorlooptijd) en ja da's idd weinig en een veel te laag gemiddelde I know... maar ik deed dan ook geen speciale proeven zoals die andere bikkels van teamgenoten.. die meoten daar zelf maar over verhalen over "Autobahn", "Totes schlucht" en andere toto de verbeelding sprekende namen.. .bij een van de proeven zag ik wel opeens een motor een backflip doen zonder berijder....
De nachtrit was vrij moeilijk, soms op de tast met je neus vooruit PPPFFFF paar keer gevallen op de genoemde hellingen maar toch ging het wel... bij elkaar blijven was slim want dan heb je samen meer licht... Na wat aarzeling in het rennerskwartier en met Erik als "motivator" toch nog een ronde gedaan in het donker!! Nu denk ik van ach...waarom niet maar op dat moment was het toch ff van... hhhmmm heb ik hier nog wel zin in... toch al een poosje bezig natuurlijk...
'S avonds met Jo en Pruus ff wat happen en drinken en bij de Tombola nog wat prijzen opgehaald (Jo zelfs een heuse Endurojas! Hij was 'iets' te klein dus wie biedt er meer... hahaha). Erik had een afspraak met de goede Sint en zou de volgende dag terugkomen (als-ie zich 's ochtends van moeder de vrouw zou kunnen losrukken ). Bleek dat we de 20-ste plek bezetten, gelukkig VOOR het vrouwenteam dat ook mee deed (applaus voor de dames!!)
Dag 2: dezelfde ronde met 1 wijziging in het parcours.. op zich goed te doen en er in 4 uur zoveel mogelijk rondes eruit knallen... hebben we er 10 gedaan Pruus??? valt me nog mee
Na 4 uur buffelen en zwoegen uiteindelijk toch het goede ritme gevonden en gewoon door gedieseld, beetje kramp en pijn links en rechts maar alles voor het goede doel
Resultaat: plaats 20, scheurtje in rechter carter deksel, meer ervaring, voldaan gevoel, spierpijn en ja Jo ik kreeg ook kramp op zondag en ook om de beurt in ieder been tijdens het rijden... maar na 1 banaan eten en zoveel mogelijk drinken was het weg.
Cheers
Felix
Bilstain:
voor ieder wat wils, hellingen ,afdalingen ,modder, nog meer modder, boomwortels, 'randjes', sporen, geulen, beekjes... vergeet ik niks... oja bomen, stenen en donker.... hahaha ziehier de ingredienten voor de ronde die Stephan uitgezet had... neem daar zo'n 120 -fanatieke?!- endurorijders bij en je hebt het recept voor een weekendje jolijt in de Ardennen...
Dag 1:
's morgens om 05:30 opgestaan en om de zaak in/op te laden en naar de met Jo afgesproken plek te rijden om vanuit daar samen op te rijden naar Bilstain en daar 'ons' plekkie in te claimen. Dat lukte goed, er was plaats genoeg en een uur later waren Hans en Erik er ook waarmee we samen even onze plek ingericht hebben om daarna in te schrijven + de motoren te laten keuren. Langzaam groeide de spanning... de bekkies werden strakker (tenminste de mijne voelde zo...)... de spullen (benzine, eten, drinken, reservebril, lampensets) naar het rennerskwartier gebracht. Daarna was de briefing en de verkenningsronde die Erik voor ons team deed. De motoren werden op volgorde van team# opgelijnd en met een 20 sec. tussentijd werden de teams 'losgelaten'... Ons team ging met start# 25 van start.
NB de volgende beschrijving is puur MIJN perceptie en hoeft geheel NIET in overeenstemming te zijn met die van mijn teamgenoten (
)Het parcours: een stukje supermotard baan daarna een recht stukje waar je zelfs even kon gassen (60 + km/uur??), klein afstapje, weggetje, weer een afstap en dan de beek in voor ca 50 meter, daar weer uiten een klein stukje rechte weg naar de volgende beek waar je eerst een stukje langs de oever moest manouvreren om er vervolgens via een stijle maar korte afstap in te duiken... weer een stukje 'beken' en met een steile opstap er weer uit... Dan -voor mij- een vervelend stukje traverserend over een helling schuin omhoog, veel natte leem en klei en natuurlijk boomwortels.. .er waren drie sporen laag, midden en hoog ik heb ze alle drie (on)gewild gezien
als mijn motors kontje eenmaal begon weg te glijden dan was het moeilijk hem weer in het gareel te krijgen en kon ik beter een verdieping lager opzoeken... om uiteindelijk in de goot te belanden was je hier doorheen dan kwam er een stuk keienpad omhoog met 2 keer de hoge berm meepikken voor enkele 10-tallen meters.. single track met vervelende wortels en stenen dat pad verder volgen en op het hooste punt de afdaling inzetten naar recht en via een single track op het pad naar beneden waar je een doorsteek door een beek maakte om vervolgens via een hotse-knotse paadje met veel leem en natte modder bij de eerste klim te komen, scherp naar rechts draaien en met gas erop omhoog.. .lukte me meestal wel maar soms niet (zoals 's nacht toen er een voor mijn neus viel en ik ook moest stoppen GGRRRRR kostte me weer bakken met kracht om er toch op te komen ) dan een makkelijk pad naar klim# 2 die ging meestal ook goed daar 1 keer stil gevallen maar kon toch duwend met gas erop de top halen en de 2-de keer 's nacht weer een die (zonder licht vanwege uitgevallen motor) midden op de helling stilstond en opeens in mijn schijnwerper tuurde toen ik omhoog kwam.. ik moest stoppen en uiteindelijk helemaal terug omlaag GGGRRRRR was je daar dan stukje pad naar links en al snel de bossen in traverserend over een geitepaadje langs een helling waar je niet naar beneden zou moeten glijden/vallen maar op zich goed te doen daarna een afdaling over een pad met dikke keien naar de volgende beek doorwading.... hier lagen groetere lastigere stenen in en het was zaak er de gang in te houden en erover heen te knotsen... de beek uit en direct weer erin voor een doorwading met een steile opstap .... naar de grote klim over een keienpad en een stuk singletrack naar de top... goed te doen zolang je maar vaart bleef houden, laatste stukje iets lastiger... dan naar beneden via een keienpad en een steile afdaling het bos weer in om via een geitepaadje traverserend over de helling bij het volgende pad te komen, dit ging omlaag en daarna weer omhoog om via een pad met een paar bochten op het cross terrein terecht te komen dat er lekker bij lag te glimmen van de natte leem erzaten wat scherpe bochten & bulten in en kleine felle knippen maar op zich goed te doen als je niet TE hard wilde , dan had je een paar paadjes door het dennebos om via een hekje weer het loofbos in te duiken de afdaling op en beneden weer naar boven om via de weg en een singletrack op "de weide" te komen.... in het begin nog gras maar al na een paar rondes een omgeploegd maanlandschap met overal klodders leem eigenlijk niets meer dan omhoog de weide op en met een S-bocht op de top weer naar beneden via een vies steil hellinkje waar ik ook eens iets te enthousiast vanaf kwam om bijna rechtdoor het bos in te vliegen daar waar je 90 graden naar links moest! via het hekje kwam je dan op een weggetje en daarna een singletrack die naar het SM-parcours (what's in a name!) leidde waar de finish was en je damen over de streep moest gaan om aan te melden en de punten te krijgen voor het afleggen voor de ronde....Na deze dag had ik 60 km op de teller staan in 6 uur (doorlooptijd) en ja da's idd weinig en een veel te laag gemiddelde I know... maar ik deed dan ook geen speciale proeven zoals die andere bikkels van teamgenoten.. die meoten daar zelf maar over verhalen over "Autobahn", "Totes schlucht" en andere toto de verbeelding sprekende namen.. .bij een van de proeven zag ik wel opeens een motor een backflip doen zonder berijder....
De nachtrit was vrij moeilijk, soms op de tast met je neus vooruit PPPFFFF paar keer gevallen op de genoemde hellingen maar toch ging het wel... bij elkaar blijven was slim want dan heb je samen meer licht... Na wat aarzeling in het rennerskwartier en met Erik als "motivator" toch nog een ronde gedaan in het donker!! Nu denk ik van ach...waarom niet maar op dat moment was het toch ff van... hhhmmm heb ik hier nog wel zin in... toch al een poosje bezig natuurlijk...
'S avonds met Jo en Pruus ff wat happen en drinken en bij de Tombola nog wat prijzen opgehaald (Jo zelfs een heuse Endurojas! Hij was 'iets' te klein dus wie biedt er meer... hahaha). Erik had een afspraak met de goede Sint en zou de volgende dag terugkomen (als-ie zich 's ochtends van moeder de vrouw zou kunnen losrukken
). Bleek dat we de 20-ste plek bezetten, gelukkig VOOR het vrouwenteam dat ook mee deed (applaus voor de dames!!)Dag 2: dezelfde ronde met 1 wijziging in het parcours.. op zich goed te doen en er in 4 uur zoveel mogelijk rondes eruit knallen... hebben we er 10 gedaan Pruus??? valt me nog mee
Na 4 uur buffelen en zwoegen uiteindelijk toch het goede ritme gevonden en gewoon door gedieseld, beetje kramp en pijn links en rechts maar alles voor het goede doel
Resultaat: plaats 20, scheurtje in rechter carter deksel, meer ervaring, voldaan gevoel, spierpijn en ja Jo ik kreeg ook kramp op zondag en ook om de beurt in ieder been tijdens het rijden... maar na 1 banaan eten en zoveel mogelijk drinken was het weg.
Cheers
Felix
E=MC2
Fee, wereld verslag. Ik voel hier, achter het beeldscherm, hoe zwaar het was Ook goed te horen dat jullie nu al weten dat jullie volgend jaar weer mee gaan doen.
Als ik nu ook nog een team kan maken, dan wordt het een heuse Noppenforum Class.
Misschien dat Folie bij mij in het team wil
Huskie op een Ktm!
Kan het gekker?
Kan het gekker?
Lieve noppengemeente! Teleurstellingen zijn het gevolg van te hoge verwachtingen. Mijn verwachtingen voor de Jammbado waren redelijk moderaat. Eerste helft van het veld had ik op voorhand voor getekend.
Dat dit niet is gelukt is puur en alleen mijn fout. Mea culpa mea maxima culpa! Eerst had ik techniesche problemen; Jo was er al bang voor
; en toen begreep ik ook nog de aanwijzingen van Erik verkeerd wat betreft de ontmoetingsplaats op de ronde. 
en toen ik bij de tweede tussenstop ook nog de verkeerde zweetdoek aan Fee gaf waren we natuurlijk helemaal gezien voor het klassement
Haha, homomodus off. Dit weekend was er een om in te lijsten en alle pretenties waren zoenzo tevergeefs met twee Bilstain- nieuwelingen als Felix en mij. Maar feit is dat ik het geen straf zou vinden om elk weekend met die knakworsten te rijden want het groepsgevoel was super en als er een prijs was voor het meeste lachen hadden wij die.
Als je vooraan wilt eindigen in de Jammbado moet je vanaf nu elk weekend naar Bilo want dat doen die duitsers ook, met kind en kegel. Zeker leuk, maar ik heb wel meer te doen
@ Fee, ik heb die test die je suggereerde laten uitvoeren door dat laboratorium, negatief, zoals ik al verwachtte. Dus het was echt de pepersteak wat je voelde de volgende dag ....
Dat dit niet is gelukt is puur en alleen mijn fout. Mea culpa mea maxima culpa! Eerst had ik techniesche problemen; Jo was er al bang voor
; en toen begreep ik ook nog de aanwijzingen van Erik verkeerd wat betreft de ontmoetingsplaats op de ronde. en toen ik bij de tweede tussenstop ook nog de verkeerde zweetdoek aan Fee gaf waren we natuurlijk helemaal gezien voor het klassement Haha, homomodus off. Dit weekend was er een om in te lijsten en alle pretenties waren zoenzo tevergeefs met twee Bilstain- nieuwelingen als Felix en mij. Maar feit is dat ik het geen straf zou vinden om elk weekend met die knakworsten te rijden want het groepsgevoel was super en als er een prijs was voor het meeste lachen hadden wij die.
Als je vooraan wilt eindigen in de Jammbado moet je vanaf nu elk weekend naar Bilo want dat doen die duitsers ook, met kind en kegel. Zeker leuk, maar ik heb wel meer te doen
@ Fee, ik heb die test die je suggereerde laten uitvoeren door dat laboratorium, negatief, zoals ik al verwachtte. Dus het was echt de pepersteak wat je voelde de volgende dag ....
wat Echt snel maakt is de behoefde om ergens anders te zijn dan daar waar je net bent
Nog wat uitleg bij de specials op zaterdag :
1) Der Fuchsbau : het vossenhol of zoiets ? Het was een korte maar steile klim die bovenaan helemaal uitgereden was en waar dus in de eerste uren constant iemand geblokkeerd stond : je verliest er meer tijd dan dat je punten(9) kan winnen, was volgens mij wel doenbaar, maar hulp van je teammaats kon je er niet krijgen en niemand heeft het ook geprobeerd.
2) Der Wurzelhang (9p): vanuit schuine hellende sporen vertrekken om eerst een talud en daarachter nog een helling met ruwe stenen te overwinnen, 3 x genomen, waarvan 2x met hulp op het laatste stukje
3) Der Märchenwald(5p): een helling te nemen vanuit een rotsige weg schuin omhoog naar links : goed gas erop houden en dan lukte het zelfs in het donker
4) Die kleine Wand(8p) : moeilijke aanloop door een rivier en dan rechtop tegen een heel gladde leemhelling op : slechts weinigen komen zonder hulp boven en er was ook steeds een file, waardoor we deze special ook links hebben laten liggen, was echt iets voor een trialmotor vond ik.
5) Die Autobahn(7p) : lange brede helling die met veel gas beneden aan de voet werd genomen, boven 180° om en dan weer naar beneden : zeer verraderlijk (nietwaaaaaar pruus ? )
6) Die Todesschlucht(10p) : lange singletrackhelling, naar links kon je maar beter niet vallen, met halfweg een rotspassage (glad !) en rechts naar bovendraaiend, ook de langste helling. Eenmaal gedaan en vrij vlot gelukt, maar na een technisch probleem (accu) niet meer geprobeerd.
7) Hamburger Downhill (6p) : een klein maar technisch opstapje met daarna een ruwe helling naar beneden : goed doenbaar, maar niet te overmoedig worden was de boodschap.
Das glitschige S(5p) : vanuit de rivier een taludje op, naar rechts, 5 meter verder naar links en dan een glibberige helling op. Goed te doen, maar na 6 uren rijden toch een heel stuk moeilijker geworden.
9) Die Baumstämme(10p) : vond ik de meest uitdagende hindernis : vanop de weg een talud op die overgaat in een helling met bovenaan 3 boven elkaar geplaatste boomstammen met daarvoor nog wat boomwortels, zodat je een trap moest nemen van +/- 1,5 meter. Een viertal keren genomen, de laatste keer zelfs in het donker. Achteraf gezien had ik deze hindernis iedere ronde moeten nemen, want het lukte iedere keer.
10) Kleine Steine(4p) : rotshelling met kleine stenen, laatste stukje was zeer technisch.
11) Easy to go(3p) : singletrack die flauw omhoog draaide, was eigenlijk niets aan, zoals de naam al zegt.
1) Der Fuchsbau : het vossenhol of zoiets ? Het was een korte maar steile klim die bovenaan helemaal uitgereden was en waar dus in de eerste uren constant iemand geblokkeerd stond : je verliest er meer tijd dan dat je punten(9) kan winnen, was volgens mij wel doenbaar, maar hulp van je teammaats kon je er niet krijgen en niemand heeft het ook geprobeerd.
2) Der Wurzelhang (9p): vanuit schuine hellende sporen vertrekken om eerst een talud en daarachter nog een helling met ruwe stenen te overwinnen, 3 x genomen, waarvan 2x met hulp op het laatste stukje
3) Der Märchenwald(5p): een helling te nemen vanuit een rotsige weg schuin omhoog naar links : goed gas erop houden en dan lukte het zelfs in het donker
4) Die kleine Wand(8p) : moeilijke aanloop door een rivier en dan rechtop tegen een heel gladde leemhelling op : slechts weinigen komen zonder hulp boven en er was ook steeds een file, waardoor we deze special ook links hebben laten liggen, was echt iets voor een trialmotor vond ik.
5) Die Autobahn(7p) : lange brede helling die met veel gas beneden aan de voet werd genomen, boven 180° om en dan weer naar beneden : zeer verraderlijk (nietwaaaaaar pruus ?
)6) Die Todesschlucht(10p) : lange singletrackhelling, naar links kon je maar beter niet vallen, met halfweg een rotspassage (glad !) en rechts naar bovendraaiend, ook de langste helling. Eenmaal gedaan en vrij vlot gelukt, maar na een technisch probleem (accu) niet meer geprobeerd.
7) Hamburger Downhill (6p) : een klein maar technisch opstapje met daarna een ruwe helling naar beneden : goed doenbaar, maar niet te overmoedig worden was de boodschap.
Das glitschige S(5p) : vanuit de rivier een taludje op, naar rechts, 5 meter verder naar links en dan een glibberige helling op. Goed te doen, maar na 6 uren rijden toch een heel stuk moeilijker geworden.9) Die Baumstämme(10p) : vond ik de meest uitdagende hindernis : vanop de weg een talud op die overgaat in een helling met bovenaan 3 boven elkaar geplaatste boomstammen met daarvoor nog wat boomwortels, zodat je een trap moest nemen van +/- 1,5 meter. Een viertal keren genomen, de laatste keer zelfs in het donker. Achteraf gezien had ik deze hindernis iedere ronde moeten nemen, want het lukte iedere keer.
10) Kleine Steine(4p) : rotshelling met kleine stenen, laatste stukje was zeer technisch.
11) Easy to go(3p) : singletrack die flauw omhoog draaide, was eigenlijk niets aan, zoals de naam al zegt.
@ Joop : Moeilijk te achterhalen met alleen de puntentelling van de teams ter beschikking. Maar op zondag kwam er een trialist ons voorbij gereden net voor de weide en hij hield het gas er flink op, naar mijn gevoel moet hij zeker in de top drie zitten als zijn teamgenoten van hetzelfde kaliber waren.
Dus daar zie je wel de lol van in ?huskie schreef: Misschien dat Folie bij mij in het team wil
Jij of Phaedrus
Ik wil best een keer met je in een team rijden maar of die Jambado voor mij is weggelegd ? Het rijden lijkt me nog wel leuk, maar in een tentje op de grond slapen in december ? Auch
Tja Huskie,huskie schreef: Jo, hoe belangrijk is zo'n testdag nu, in vergelijking met de ontberingen die je vandaag te wachten hadden gestaan. Tsja, en dat voor een yamaha
vond het zelf ook wel heel vervelend... Enerzijds wil ik mijn teamgenoten niet in de kou laten staan, en anderzijds pas nog nieuwe outfit gekregen van MotorRijder....
Als compensatie heb ik de drank 's avonds maar betaald....
Enne, die Yamaha's 2007 rijden best wel fijn met dat aluminium chassis. We hebben gereden op het nieuw aangelegde ParcMoto in Castelloli (de WR 250 + 450 modellen), en op het circuit van Ronny Renders ( de 250 YZF en 450 YZF)
Aan tafel 's avonds ook nog wat geluld met Erik Verhoef en Toine Van Dijck.
Verslag van Pruus, Fee en Erik is zeer goed. Heb er niets aan toe te voegen. Enne, in het pikdonker rijden vind ik toch wel gevaarlijk. Volgend jaar wil ik deftig licht op mijn motoke.
En voor de geinteresseerden : er zijn nog 7 WRF 250's (2006) te krijgen aan 4.000 € + BTW. (niet homologeerbaar)
Jo VdB