Was ik na Borculo hoopvol om m'n strafminuten te verminderen, ben ik vandaag niet eens de volle drie ronde rondgegaan. Mijn lichaam liet me in de steek.
Hier het verslag.
We stonden met z'n vieren op het schavot, het startschavot zgn, te wachten totdat we mochten vertrekken. De vijf piepjes kwamen, en de motor startte direct, hoera. Geen 10 strafseconden. Een goed begin is het halve werk. Na 3 km kwamen we al op de eerste proef, die nog niet geklokt werd, een schitterende proef, gedeeltelijk singletrack en gedeeltelijk crosscircuit: de zuurberg. Die moesten we twee keer ronde en daarna mochten we verder.
Wat me opvalt als ik zo een enduro rijd is dat ze zo hard rijden overal. Zowel over de zandwegen alswel over het asfalt. Zouden ze die banden niet zelf hoefen te kopen? Of ben ik toch gewoon bang om hard te rijden?
Net voor de eerste TC moesten we nog even door een modderbak, soort afgraving. Allemaal sporen links rechts en allemaal werden ze dieper en dieper. Gang houden en niet vastkomen te zitten was het parool. Boven op de grondafgraving weer steil naar beneden en via een diep spoor weer omhoog. Hierna door een verzopen stuk weiland. De motor lekker smerig maken, heerlijk. Arme koppeling
Eerste TC heb ik 8 minuten over. Ik hoef niet te tanken, en drink alleen m'n chocomelkje op. Wat zullen me kinderen balen dat pa de chocomelk heeft meegenomen
.Tweede gedeelt, weer naar start/finish terug beginnen de problemen. Op een snel stuk, met stuiterknippen krijg ik kramp in mijn rechteronderarm.
Jesus wat is dat nou weer, het is nog maar de eerste ronde. Even de arm ontspannen en met links op asfalt gasgeven. Het gaat weer wat beter.
Paar kilometer verder begin ik kramp in mijn benen te krijgen. Heel lichtjes, maar toch... ik voel het wel. Daar gaat de motivatie, want sportman als ik ben
weet ik dat dit niet goed is, of komt.Ik kom op tijd binnen, heb 7 minuten over om te te tanken, en wat te eten en besluit het toch nog te gaan proberen. Maar nu komen de tijd proeven eraan. Mijn rechterarm lijkt beter te gaan, maar toch rijd ik de eerste proef op heel houden. Wat ook vervelend is, is dat de proef bijna direct na het tanken is, dus volle tank. Dat is 10 kg extra. Erg veel voor iemand van mijn gewicht. Maar ik heb geen keuze, da's makkelijk.
Ik val ook nog een keer op een stom, onnnodig punt, en rij rond zonder goesting. Klote lichaam... Ik ga door en pak het moddergat cq afgraving zonder veel problemen. En kom dus op tijd bij de TC aan. weer 8 minuten over. Dat viel dus mee. Alleen nu houdt de teller er mee op, en dus ook mijn klokje. Goedkope rotzooi.
Meteen na de TC weer een proef. Ik doe m'n best maar de motor wil steeds de andere kant op, dan ik wil. Dus dat gevecht verlies ik ook weer. Ik val twee keer onnodig en de armen gaan nu vervelend doen.
Tijdens de derde proef net voor start/finish val ik nog een keer, waarbij de motor op mijn been blijft liggen en ik hem er niet zo gauw afkrijg. Een baanmarshall helpt me en voor de grap zeg ik dat ie me nu ook moet aanduwen. Let wel dit was in een modderspoor. Hij wilde het doen, maar ik zei tegen hem dat het een grapje was, en startte de motor gewoon met de kickstarter. Bij start/finsh getwijfeld over opgeven of doorgaan maar ik denk dat ik verstandig ben geweest om te stoppen.
Het lichaam was er niet klaar voor, het vorig weekend lag ik in bed met koorts en was ik aan de race. Woensdag ging het al beter, maar helaas ....
Een mooie enduro, maar ik baal van mezelf(niet veel hoor)
Wie heeft het beter gedaan.
Trouwens ik heb nog even gekeken naar de grote mannen.
Ik ga maar weer oefenen, oefenen, oefenen .....
Ciao iedereen
!
!
!