) waren Willem en ik nog met daglicht op het terrein. Helen en haar gang waren al aan het bieren. Motor afgeladen, Jo aan de telefoon, even daar biertje gedronken en m'n wenkbrauwen eraf laten schroeien.Zaterdagochtend TC. Shit, helm controle. Daar gaat mijn butsmuts uit de US niet doorheen komen. Snel helmpje geleend bij Helen's clubje. Nog bedankt
. Verder stelde de controle niks voor.Tijdens de briefing was Jo zo vriendelijk om het frans in limburgs te vertalen. Ik vraag mij af, is Jo voor een journalist nu zo kort van stof, of horen die fransen zichzelf zo graag praten? Een verhaal van 3 minuten werd door Jo samen gevat tot "je mag niet buiten de paden rijden"
Zonnetje scheen, lekker starten. Ging vlot. Tot de eerste kleigleuf (nee, geen dame uit zeeland) zich aankondigde. Dat ging lekker, en toen scheen mijn motor er mee uit. Met geen mogenlijkheid aan de gang te krijgen, accu leeg, rechterbeen leeg. Motor uit de gleuf in het bos gezet zodat de rest doorkon. Na 300 passanten had ik het probleem gevonden: bougiekap zat los. De laatste 100 passanten voorbij laten modderen, en lekker in een leeg spoor alleen verder gereden. Na 200 meter kwam ik Jo tegen die zijn inmiddels overleden HP2 in een diep moddergat aan het begraven was. Mag ie verder zelf uitleggen. Ritje verder gereden. Ging heerlijk, kwam bij CP? Erwin tegen. Die was zo vriendelijk "even" te wachten tot ik ook getankt had. Toen kwam er een greppel, leuk dacht ik, ik licht mijn voorwiel lekker hoog, hup sierlijk over de greppel en land mooi met mijn achterwiel op de stenige rand aan de overkant.
Na een paar honderd meter kon ik mijn achterband gaan plakken. Samen met Erwin, was dit in een scheet gedaan. Na een kilometer stond ie weer leeg, de plakkertjes vielen er zo af
. (Kan dit door de kou van de CO2 patronen komen). Weer plakken, dit maal in een mooi weilandje. Pompe, pompe, pompe, blijft sissen. Ventiel bij bb los. Einde oefening. Nog een beetje doorgereden maar dat ging nie lekker. Gelukkig had ik dit keer voor het eerst de assistentie telefoonnummer in mijn mobiel gezet. In Issancourt in de kerktoren geklommen om een beetje ontvangst te hebben (bijzonder hoe dichtbij je nog ontwikkelingsgebieden vind) en de assistentie gebeld. Nadat deze telefoon aan de andere zijde 2x was doorgegegeven was er aan beide zijden van de lijn voldoende taalkennis aanwezig om zinvol te kunnen communiceren. 2 uur later was de onvolprezen suzuki 4x4 met aanhangertje daar om me op te halen. Als troost kreeg ik het biertje van de dame bij het hek.S'avonds heerlijk gegeten en het meest afzichtelijke schouwspel uit mijn leven gezien. Stel u zich voor: een oudere, duidelijk beschonken man, met minimaal 40 kilo wit lillend vlees boven zijn broekriem en een goede cup c aan tieten gekleed in een protectie vest die een striptease te uitvoering gaf.
Zondag vroeg weer op, stevig ontbijt (stokjebroodje jam) en rijden maar weer. Was lekker vroeg dus kon goed doorrijden. Geen voorgangers dus eigen spoor kiezen en doorrijden in de moddergeulen. 1 keer foute gleuf gekozen, kan je je motor 3 meter achteruit zeulen, terwijl de wielen in de blub verdwenen zijn. Dat extra gebakje van zaterdag avond heb ik daar te plekke verbrand. Daarna moerasje, en toen moest ik echt effe rusten.
De blauwe stukkies gingen ook lekker, geen wachtrijen en zelfs bij de tankstop was ik meteen aan de beurt. Perfect! (de laatste voor de lunch was mooi, een of ander rotsig riviertje steil naar boven
)Bij CP4, lunch. Er waren een man of 20 aan het wachten. Alleen de lunch wagen was er nog niet. Al wachtend druppelde de lunchplaats vol. Toen we om 13:00 weer verder mochten was het gedaan met lekker alleen rijden. Bij de eerste blauwe klim na de lunch stond er een rij. Maakt niet uit, ik haalde het toch niet tot boven. En de puf voor een 2de poging ontbrak
. Dan maar lekker doooooorrijden, 2de blauwe stuk overgeslagen en om 15:15 weer bij de auto. Moe maar zeer voldaan. Borg kreeg ik probleemloos terug, heerlijk blanchke met citroen gedronken, alles in de voiture en remorque geladen en rijen. Bij het benzine station moesten Willem en ik constateren dat we geen 20 meer zijn, jesus, wat kostte het moeite je eigen weer rechtop te vouwen.Bij Luik een regenbui van tropische proporties getrotseerd, die had je niet in het bos willen hebben.
Volgend jaar weer? Jazeker, maar de organisatie deelde mede dat door de strengere regelgeving het niet zeker meer is. Toch heb ik alleen maar zwaaiende mensen onderweg gezien. De groenen wonen zeker allemaal in Parijs.
!
