Version española

[Huertecilla]

Off-road rit Serranita de Ronda

Gisteren een spaanse variant off-road rit gereden. Vanuit het pueblo blanco; Torre del Alquimo wordt door de schitterende Serranita de Ronda dik 90 kilometer terrien voorgereden.
Parkeren op het lokale voedbal-terrein, inschrijven in 5 minuten geregeld en vervolgens verzamelen in de hoofdstraat.
Er zijn bijna 100 inschrijvers, waarvan 20 op een quad. Deze rijden de smalste stukken en zwaarste klims niet, maar over een alternatieve route.
De instructie is kort en bondig:
- de mannen met de gele hesjes zijn de gidsen. Die haal je niet in. Als je in de problemen komt wacht je gewoon, want er rijden er twee in- en nog eens twee achter elke groep aan. In geval je niet verder kunt door pech wordt je opgehaald.
- de minder geroutineerde rijders wordt aangeraden ook de quad-route te kiezen. Het heeft namelijk de afgelopen weken flink gereden en de ondergrond is erg zacht; dus spekgladde klei op rots....
- halverwege is een stop in de bergen waar een truck met broodjes en drinken klaar staat. In een dorpje vlakbij kan ook getankt worden. Neem dus eventueel olie mee.
- we gaan er in totaal ongeveer 5 uur over doen en na afloop is er een gróóte paëlla met vino!!!!!!!

Alle rijders zijn gedisciplineerd en hebben hun spullen prima voor elkaar. Alles staat op nieuwe, hooguit bijna nieuw, rubber en mijn -99 Husabergje is één van de oudere fietsen. De GasGas EC250 is verreweg het talrijkst vertegenwoordigd. De verhouding viertakt : tweetakt is bijna 50 : 50, maar nog steeds in het voordeel van de, lichtere, tweetakten. Een zware is hier beslist niet je ware. De ideale fiets hier is bijvoorbeeld de GasGas200, KTM EXC400, Kawa KDX220 en natuurlijk mijn Husaberg 400 RevLoc. Handelbaarheid en doseerbare trekkracht zijn hier het parool.
Tuurlijk zie ik ook een enkele dikke Honda XR of Yamaha XT/TT, maar die kiezen vrijwel zonder uitzondering de omleidingen.

De route is adembenemend. Voor mij is het hoogtepunt, ook letterlijk, de bekilmming van de maagdelijke helling van de hoogste pico in de regio. Ploep van de camino af een ongerepte bergweide op en knál tegen een met soort van mostapijt begroeide rots. Stijl, stíjl, omhoog: ongeveer 500 meter in 1 kilometer, waarbij het tweede stuk van de klim met een geniepige escalera, trap, begint die bijna loodrecht is en dus alleen met voldoende snelheid genomen kan worden. Een groot deel van de groep gaat hier alsnog om de top heen. Door mijn RevLoc trekt de 400 het in zijn twee, maar de meerderheid moet met het gas al tope in zijn één omhoog. Boven op de rand is het uitzicht over de natuur en witte dorpjes van Ronda adembenemend.
De afdaling ook trouwens; bijna net zo stijl als omhoog, maar nu over klei op rots.... iéééék. Net voordat ik de snelheid wel erg uit de hand vind lopen is er een rand van een meter of twee waar we parallel aan de helling wat snelheid kwijt kunnen raken voordat we weer een stuk naar beneden duiken. Aan de andere kant van het massief is een, noodgedwongen, lange stop omdat beide hellingen bezaaid zijn met ploeterende motoren. Ook de omgeleide groep heeft het niet makkelijk, want die probeert lángs de helling de rijden en daarbij slipt er nog wel eens rijder een stukje te ver naar beneden.
Wat opvalt is dat ik het als laaglander niet zo moeilijk heb met modderige- en glibberige stukken maar dat de spanjaard daar net zoveel moeite mee blijkt te hebben als ik met loodrechte afdalingen.

Nog geen 10 kilometer voor het einde van de rit, als we de paëlla al ruiken, ben ik op een stijle klim met rolstenen ineens alle aandrijving kwijt. Een steen tussen ketting en achterblad en heeft deze laatste kromgeslagen. Ik kijk nog even wat ik er aan zou kunnen doen, maar het is echt uit met de pret. De laatste man, met zijn gele hesje, gewaarschuwd en in een soort van vrije val freewheelend de helling af naar de dichtsbijzijnde weg. Ik moet even wachten, want ze konden me moeilijk vinden en die 10 kilometer was over de weg omrijdend altijd nog drie kwartier, maar uiteindelijk wordt ik weer keurig op het voetbalveld afgeleverd.

Off-road version Española: goed georganiseerd, waanzinnig mooi, lekker eten, zon, 20 graden, 15 Euro.
Mijn Husabergje heeft het pefect gedaan; vlot starten, geen klap gemist en de RevLoc is een wonder van gemak.
Thuis per e-mail de onderdelen besteld en de bevestiging dat ze verstuurd zijn nu, maandagmiddag, al binnen. Rij-maat Moto Manolo heeft een setje vers rubber voor me klaarliggen en ik zal zo even naar beneden, naar het dorp, gaan en ook een ketting vragen.

Saludos,

Peter

[adje]

peter,

zozo je hebt je weer flink uit kunnen leven daar in spanje.
wij hebben hier amper kunnen rijden wanwege de vele regen.
heb je nog aan mij gedacht ? ( voor de revloc )
je wist trouwens toch ook nog iemand met een crf 450 die ook zo'n ding heeft , en met een website waar hij zijn bevindingen op doet ?

groeten,
Ad

[huskie]

Peter, ik denk dat ik van het weekend even langskom. Kijken of het allemaal waar is.
Ondertussen prettige dagen en tot binnenkort
20 graden en steile klimmetjes en afdalingen, that's my cup of tea.

[Freek]

en wij maar ploeteren in het maisland van boer Harms

[Huertecilla]

Ad: ja. Heb hem zelfs gemailed. Even afwachten.

Huskie/Freek: Ja, het is hier écht een andere wereld. Rij je met 100 man door een rustiek dorpje met een beschremd dorpsgezicht door een gebied van ecologische waarde en dan staan de oude vrouwtjes op hun balkonnetje te zwaaien, grijpen de jonge mannen hun video en staat de jeugd om wheellies te vragen. Op verschillende plaatsen waar we een weg oversteken, staat een lokale agent het verkeer tegen te houden. Als ik mijn motorfiets naast de weg wil parkeren stoppen er al twee auto's om te vragen of ik pech heb en hulp wil voor de zijstandaard uit staat... een andere wereld.

Ander voorbeeld; tijdens de GP van Valencia waren er in een naburig dorpje nogal veel motorrijders vanwege de campings daar. Hebben ze de openbare weg afgesloten. VOOR HET OVERIGE VERKEER ZODAT DE MOTORRIJDERS VEILIG KONDEN STUNTTEN......

Of zoals toen we naar de GP van Jerez gingen. Op de andere weghelft de file autos voorbij en staat er verderop een agent te zwaaien. Ojee.... maar nee, hij staat het verkeer van de andere kant tegen te houden opdat wij door kunnen rijden. Echt, je weet niet wat je meemaakt.

Was trouwens nog een grappig detail vergeten: tijdens een korte stop om op een paar man te wachten zag ik maar liefst 32 Vale Gieren omhoog cirkelen. Had gelijk minder vertrouwen in de moeilijke klim die nog in het verschiet lag....
Was echter tweede helft van de morgen; thermiek en dus tijd om op te stijgen. Geeft een beetje een idee van de woestheid van de streek.

[huskie]

In nederland heb je ook van die beschermde bosgezichten. Echt verschrikkelijk mooi. Maar na elke 100 meter zie ik weer zo'n bordje:
welkom burgers, welkom jagers, behalve gij duivelse motor, namens uw vriend natuurmonumenten.
Gelukkig kan ik slecht lezen. Maar ik moet er niet aan denken dat ze me tegen houden. weg motor, dag bloemen, dag vogels, hallo gevangenis

[Huertecilla]

Foutje: een 'serranito' is een heerlijk broodje met een filette, plak iberico ham en bebakken paprika, de rit was in de 'Serranía'..... Tja, tís mijn favoriete broodje en waar het hart, ook , vol van is...