[url]http://www.youtube.com/watch?v=-P0sAU3wYQ0
Enduro uitstap Dun sur Meuse- Ad Ketelaars
Na een geslaagde nachtrit was het even stil in enduroland en begon het terug
te kriebelen om op onze Ktm's te stappen daar wij (Ronny, Vincent en ikzelf)
een huis aan het bouwen of verbouwen zijn en er is echt tussenuit wilden hebben
we de beslissing genomen om een rit van Ad Ketelaars te gaan rijden in
Dun sur Meuse. Eigenlijk was er nog een vierde bij met een nieuwe Husaberg
maar die heeft op het allerlaatste moment via allerlei smoesjes ons laten plakken!
Na wat heen en weer gemail en gebel met Ad en onders ons werd alles vastgelegd.
Ronny en ikzelf zouden op zondag 1 mei in de namiddag vertrekken richting Arlon
waar Vincent woont. Die had ons bij hem thuis uitgenodigd om vandaar samen te
vertrekken! Het was prachtig weer die dag en na mijn gerief gepakt te hebben reed
ik richting Ronny om zijn motor en materiaal op te laden. Het dak van de jeep open,
zonnebril op de neus, de Beatles door de speakers en richting Arlon met de remork
en twee Ktm's erop. Na een twee en een half uur rijden kwamen we bij
Vincent aan die ons onthaalde met een frisse jupiler en wat Turinger worsten
(lokale specialiteit) op de barbeque, te eten met Andalouse!
Terug op krachten vertrokken we dan samen richting Frankrijk naar Dun sur Meuse.
We hadden een bed and breakfast geboekt via Ad waar hij de roadbooks heeft liggen
met name Two Wheels Moorings in het hartje van Dun sur Meuse!
Bij aankomst werden we zeer gastvrij onthaald door de Britse eigenaars Ian en Carol.
De in het logement gelegen garage werd onmiddelijk ter onzer beschikking gesteld om
motors, jerrycans benzine en reserve wielen in op te bergen. Tussendoor bezorgde Ian
zoals het een echte Brit past een frisse pint om onze dorst te lessen! Carol toonde ons
de kamers en sanitair en dit alles was piccobello in orde en kraakproper! Blij verrast
maakten we met hun een praatje op hun terras bij wijze van kennismaken.
Nadat de Turingerworsten al wat verteerd waren kregen we terug een beetje honger
en trokken we naar een lokaal restaurantje heel basic Les Colimençarts waar we voor
46 euro met zen drieen gedronken en gegeten hebben.
Voldaan keerden we terug naar de bed and breakfast om daar te bespreken welke rit we
zouden rijden en nog een slaapmutske te nemen in het salon rijkelijk ingericht met
atributen uit de oorlog!
Maandag ochtend om 7uur stonden we op om te genieten van een lekker ontbijd
met keuze uit vers stokbrood en meergranenbrood, kaas en hesp en confituur, een
gekookt eitje, thee of koffie en fruitsap, yoghurt en ja zelfs een stuk fruit!
Uitrustingen aan, tripy's op het stuur, ingesteld op de rit van 150 km op aanraden van
Ian, niet uit zen eigen ervaring maar van horen zeggen dat dit wel de mooiste rit zou
zijn.
Na ons uitgebreid ontbijd trokken we onze uitrusting aan en haalden we onze
moto's uit de garage voorzien van reserve banden, gereedschap en lunchpakketten
vertrokken we uit het pittoreske dorpje richting bossen.
Een afwisseling van uitgestrekte bospaden en prachtige gele koolzaadvelden die volop
in bloei waren gecombineerd met herten, buizerds en ander wild maakten van deze trip
een absolute topper. Het moet gezegd dat onze roadbook op Tripy ons fantastisch door
deze prachtige streek gegidst heeft, geregeld doorkruisten we prachtige dorpjes die
typisch Franse nostalgie uitstraalden en waar zo goed als geen toerisme zoals
wandelaars, mountainbikers of ruiters te bespeuren waren.
We kregen de raad om te tanken waar mogelijk was en dit hebben we dan ook gedaan,
aan tankstations op de route geen gebrek. Rond de middag kwamen we aan bij de
citadel van Montmedy, gelegen op een berg van ver te zien, een dorpje ommuurd uit
de 18e eeuw met een pleintje binnen in waar een fontein in de midden staat met enkele
banken rond alwaar we onze lunchpaketten genuttigd hebben.
Terug de motors op en terug via bossen en velden onze route afgemaakt richting bed
en breakfast waar we rond een uur of drie zijn aangekomen. Eerst douchen en dan
dol enthousiast wat napraten op het terras met iets fris erbij sloten we de dag met
Vincent af die deze avond terug huiswaarts keerde voor proffesionele redenen.
Na hem geholpen te hebben met zijn uitrusting en motor in te pakken vertrok hij dan
met spijt in zen hart terug naar Arlon.
Samen met Ronny ben ik dan een pizza gaan eten in pizzeria La Sicilia recht tegenover
ons logement met een Italiaans roséetje erbij ging dat goed binnen!
Voor we gingen slapen nog even met Ian en Carol bijgepraat en het nieuws van de dag
besproken namelijk de dood van Osama in de schaduw van ons verhaal over prachtige
rit die we reden!
Dag twee na een lekker ontbijd klaar voor roadbook nummer twee, tanks gevult aan
de garage en via de gemeentelijke parking waar onze auto en remork geparkeerd
stonden langs een Duits militair kerkhof op een zandpaadje naar boven de bossen in.
Onmiddelijk wat technische bedrevenheid met diepe putten en wat achtergelaten takken
via uitgestrekte bossen naar de open gele velden! Wij die dachten dat we de mooiste rit
gereden hadden vielen van de ene verbazing in de andere, het was echt genieten met
volle teugen! Maar dan rond elf uur sloeg het noodlot toe......
We reden een zandpad op een heuvel midden in een bos omhoog, ik op kop en Ronny
op enige afstand ....over de top werd de ondergrond net dat ietsje ruwer met diepe
sporen gevuld met modder, ik leidde men motor met grote moeite door deze zware
weg met in het achterhoofd Ronny die me volgde, ik keek even om en zag hoe hij
bokkesprongen maakte en ten slotte weg werd gecatapulteerd over een gracht naast de
weg en pijnlijk neersmakte. Mijn motor neergelegd en naar hem toegesnelt, hij lag
daar te kermen van de pijn aan zen voet en ribben en ik maande hem aan niet op te
staan. Nadat ik zeker was dat hij geen letsel aan het hoofd had opgelopen maakte ik
voorzichtig zijn helm los omdat hij kortademig was. Hij zei me dat hij heel veel pijn
had aan zijn voet en dat hij klopte waaruit ik kon vermoeden dat er iets gebroken of
gekneust was. Zijn bot aanlaten was de bootschap een betere spalk hadden we daar niet
voor handen, snel een Dafalgan codeine die in men rugzak zat klaargemaakt en hem
om de pijn wat draaglijker te maken. Ondertussen zijn motor recht gezet en al wat
schots en scheef was los gezet en terug recht gemonteerd. Toen hij terug wat op adem was
hebben we samen de beslissing genomen om de tripy op gps in te stellen en de kortst
mogelijke route te zoeken naar ons logement en dan zo snel mogelijk naar het
ziekenhuis te gaan. Nog veertien kilometer heeft hij met zen motor gereden voor we bij
Ian en Carol aankwamen.
Ronny in een zeteltje gezet ondertussen onze spullen ingepakt en motors op de remork
gezet, afgerekend en afscheidgenomen en terug huiswaarts recht naar de spoedgevallen
dienst van Klina, waar er rx foto's werden genomen en een hielbeenbreuk werd
vastgesteld.
Tussen de drie en vijf maanden thuis en herstellen!
Zo kwam er onverwacht een spijtig einde aan onze voor de rest zo prachtge enduro
uitstap! We hebben wel afgesproken dat zodra Ronny volledig hersteld is we onze
roadbooks aldaar gaan afmaken. Voor diegenen die moesten twijfelen het is een echte
aanrader voor wie van endurorijden houd. Maar wees voorzichtig, het kan in een klein
hoekje liggen! Foto's en filmpjes inclusief die van de val volgen.
Dries, Ronny en Vincent
Endurorit Dun sur Meuse Frankrijk
Moderators: ghulst, celsa, Djob
Enduro uitstap Dun sur Meuse- Ad Ketelaars
Na een geslaagde nachtrit was het even stil in enduroland en begon het terug
te kriebelen om op onze Ktm's te stappen daar wij (Ronny, Vincent en ikzelf)
een huis aan het bouwen of verbouwen zijn en er is echt tussenuit wilden hebben
we de beslissing genomen om een rit van Ad Ketelaars te gaan rijden in
Dun sur Meuse. Eigenlijk was er nog een vierde bij met een nieuwe Husaberg
maar die heeft op het allerlaatste moment via allerlei smoesjes ons laten plakken!
Na wat heen en weer gemail en gebel met Ad en onders ons werd alles vastgelegd.
Drie roadbooks zijn beschikbaar!
Ronny en ikzelf zouden op zondag 1 mei in de namiddag vertrekken richting Arlon
waar Vincent woont. Die had ons bij hem thuis uitgenodigd om vandaar samen te
vertrekken! Het was prachtig weer die dag en na mijn gerief gepakt te hebben reed
ik richting Ronny om zijn motor en materiaal op te laden. Het dak van de jeep open,
zonnebril op de neus, de Beatles door de speakers en richting Arlon met de remork
en twee Ktm's erop. Na een twee en een half uur rijden kwamen we bij
Vincent aan die ons onthaalde met een frisse jupiler en wat Turinger worsten
(lokale specialiteit) op de barbeque, te eten met Andalouse!
Terug op krachten vertrokken we dan samen richting Frankrijk naar Dun sur Meuse.
We hadden een bed and breakfast geboekt via Ad waar hij de roadbooks heeft liggen
met name Two Wheels Moorings in het hartje van Dun sur Meuse!
Bij aankomst werden we zeer gastvrij onthaald door de Britse eigenaars Ian en Carol.
De in het logement gelegen garage werd onmiddelijk ter onzer beschikking gesteld om
motors, jerrycans benzine en reserve wielen in op te bergen. Tussendoor bezorgde Ian
zoals het een echte Brit past een frisse pint om onze dorst te lessen! Carol toonde ons
de kamers en sanitair en dit alles was piccobello in orde en kraakproper! Blij verrast
maakten we met hun een praatje op hun terras bij wijze van kennismaken.
Nadat de Turingerworsten al wat verteerd waren kregen we terug een beetje honger
en trokken we naar een lokaal restaurantje heel basic Les Colimençarts waar we voor
46 euro met zen drieen gedronken en gegeten hebben.
Voldaan keerden we terug naar de bed and breakfast om daar te bespreken welke rit we
zouden rijden en nog een slaapmutske te nemen in het salon rijkelijk ingericht met
atributen uit de oorlog!
Maandag ochtend om 7uur stonden we op om te genieten van een lekker ontbijd
met keuze uit vers stokbrood en meergranenbrood, kaas en hesp en confituur, een
gekookt eitje, thee of koffie en fruitsap, yoghurt en ja zelfs een stuk fruit!
Uitrustingen aan, tripy's op het stuur, ingesteld op de rit van 150 km op aanraden van
Ian, niet uit zen eigen ervaring maar van horen zeggen dat dit wel de mooiste rit zou
zijn.
Na ons uitgebreid ontbijd trokken we onze uitrusting aan en haalden we onze
moto's uit de garage voorzien van reserve banden, gereedschap en lunchpakketten
vertrokken we uit het pittoreske dorpje richting bossen.
Een afwisseling van uitgestrekte bospaden en prachtige gele koolzaadvelden die volop
in bloei waren gecombineerd met herten, buizerds en ander wild maakten van deze trip
een absolute topper. Het moet gezegd dat onze roadbook op Tripy ons fantastisch door
deze prachtige streek gegidst heeft, geregeld doorkruisten we prachtige dorpjes die
typisch Franse nostalgie uitstraalden en waar zo goed als geen toerisme zoals
wandelaars, mountainbikers of ruiters te bespeuren waren.
We kregen de raad om te tanken waar mogelijk was en dit hebben we dan ook gedaan,
aan tankstations op de route geen gebrek. Rond de middag kwamen we aan bij de
citadel van Montmedy, gelegen op een berg van ver te zien, een dorpje ommuurd uit
de 18e eeuw met een pleintje binnen in waar een fontein in de midden staat met enkele
banken rond alwaar we onze lunchpaketten genuttigd hebben.
Terug de motors op en via bossen en velden onze route afgemaakt richting bed
en breakfast waar we rond een uur of drie zijn aangekomen. Eerst douchen en dan
dol enthousiast wat napraten op het terras met iets fris erbij sloten we de dag met
Vincent af die deze avond terug huiswaarts keerde voor professionele redenen.
Na hem geholpen te hebben met zijn uitrusting en motor in te pakken vertrok hij dan
met spijt in zen hart terug naar Arlon.
Samen met Ronny ben ik dan een pizza gaan eten in pizzeria La Sicilia recht tegenover
ons logement met een Italiaans roséetje erbij ging dat goed binnen!
Voor we gingen slapen nog even met Ian en Carol bijgepraat en het nieuws van de dag
besproken namelijk de dood van Osama in de schaduw van ons verhaal over prachtige
rit die we reden!
Dag twee na een lekker ontbijd klaar voor roadbook nummer twee, tanks gevult aan
de garage en via de gemeentelijke parking waar onze auto en remork geparkeerd
stonden langs een Duits militair kerkhof op een zandpaadje naar boven de bossen in.
Onmiddelijk wat technische bedrevenheid met diepe putten en wat achtergelaten takken
via uitgestrekte bossen naar de open gele velden! Wij die dachten dat we de mooiste rit
gereden hadden vielen van de ene verbazing in de andere, het was echt genieten met
volle teugen! Maar dan rond elf uur sloeg het noodlot toe......
We reden een zandpad op een heuvel midden in een bos omhoog, ik op kop en Ronny
op enige afstand ....over de top werd de ondergrond net dat ietsje ruwer met diepe
sporen gevuld met modder, ik leidde men motor met grote moeite door deze zware
weg met in het achterhoofd Ronny die me volgde, ik keek even om en zag hoe hij
bokkesprongen maakte en ten slotte weg werd gecatapulteerd over een gracht naast de
weg en pijnlijk neersmakte. Mijn motor neergelegd en naar hem toegesnelt, hij lag
daar te kermen van de pijn aan zen voet en ribben en ik maande hem aan niet op te
staan. Nadat ik zeker was dat hij geen letsel aan het hoofd had opgelopen maakte ik
voorzichtig zijn helm los omdat hij kortademig was. Hij zei me dat hij heel veel pijn
had aan zijn voet en dat hij klopte waaruit ik kon vermoeden dat er iets gebroken of
gekneust was. Zijn bot aanlaten was de bootschap een betere spalk hadden we daar niet
voor handen, snel een Dafalgan codeine die in men rugzak zat klaargemaakt om
de pijn wat draaglijker te maken. Ondertussen zijn motor recht gezet en al wat
schots en scheef was los gezet en terug recht gemonteerd. Terug op adem hebben
we samen de beslissing genomen om de tripy op gps in te stellen en de kortst
mogelijke route te zoeken naar ons logement en dan zo snel mogelijk naar het
ziekenhuis te gaan. Nog veertien kilometer heeft hij met zen motor gereden voor we bij
Ian en Carol aankwamen.
Ronny in een zeteltje, ondertussen onze spullen ingepakt en motors op de remork
gezet, afgerekend, afscheidgenomen en terug huiswaarts recht naar de spoedgevallen
dienst van Klina in Brasschaat, waar er rx foto's werden genomen en een hielbeenbreuk
werd vastgesteld.
Tussen de drie en vijf maanden thuis en herstellen!
Zo kwam er onverwacht een spijtig einde aan onze voor de rest zo prachtge enduro
uitstap! We hebben wel afgesproken dat zodra Ronny volledig hersteld is we onze
roadbooks aldaar gaan afmaken. Voor diegenen die moesten twijfelen het is een echte
aanrader voor wie van endurorijden houd. Maar wees voorzichtig, het kan in een klein
hoekje liggen! Foto's en filmpjes inclusief die van de val volgen.
Dries, Ronny en Vincent
Na een geslaagde nachtrit was het even stil in enduroland en begon het terug
te kriebelen om op onze Ktm's te stappen daar wij (Ronny, Vincent en ikzelf)
een huis aan het bouwen of verbouwen zijn en er is echt tussenuit wilden hebben
we de beslissing genomen om een rit van Ad Ketelaars te gaan rijden in
Dun sur Meuse. Eigenlijk was er nog een vierde bij met een nieuwe Husaberg
maar die heeft op het allerlaatste moment via allerlei smoesjes ons laten plakken!
Na wat heen en weer gemail en gebel met Ad en onders ons werd alles vastgelegd.
Drie roadbooks zijn beschikbaar!
Ronny en ikzelf zouden op zondag 1 mei in de namiddag vertrekken richting Arlon
waar Vincent woont. Die had ons bij hem thuis uitgenodigd om vandaar samen te
vertrekken! Het was prachtig weer die dag en na mijn gerief gepakt te hebben reed
ik richting Ronny om zijn motor en materiaal op te laden. Het dak van de jeep open,
zonnebril op de neus, de Beatles door de speakers en richting Arlon met de remork
en twee Ktm's erop. Na een twee en een half uur rijden kwamen we bij
Vincent aan die ons onthaalde met een frisse jupiler en wat Turinger worsten
(lokale specialiteit) op de barbeque, te eten met Andalouse!
Terug op krachten vertrokken we dan samen richting Frankrijk naar Dun sur Meuse.
We hadden een bed and breakfast geboekt via Ad waar hij de roadbooks heeft liggen
met name Two Wheels Moorings in het hartje van Dun sur Meuse!
Bij aankomst werden we zeer gastvrij onthaald door de Britse eigenaars Ian en Carol.
De in het logement gelegen garage werd onmiddelijk ter onzer beschikking gesteld om
motors, jerrycans benzine en reserve wielen in op te bergen. Tussendoor bezorgde Ian
zoals het een echte Brit past een frisse pint om onze dorst te lessen! Carol toonde ons
de kamers en sanitair en dit alles was piccobello in orde en kraakproper! Blij verrast
maakten we met hun een praatje op hun terras bij wijze van kennismaken.
Nadat de Turingerworsten al wat verteerd waren kregen we terug een beetje honger
en trokken we naar een lokaal restaurantje heel basic Les Colimençarts waar we voor
46 euro met zen drieen gedronken en gegeten hebben.
Voldaan keerden we terug naar de bed and breakfast om daar te bespreken welke rit we
zouden rijden en nog een slaapmutske te nemen in het salon rijkelijk ingericht met
atributen uit de oorlog!
Maandag ochtend om 7uur stonden we op om te genieten van een lekker ontbijd
met keuze uit vers stokbrood en meergranenbrood, kaas en hesp en confituur, een
gekookt eitje, thee of koffie en fruitsap, yoghurt en ja zelfs een stuk fruit!
Uitrustingen aan, tripy's op het stuur, ingesteld op de rit van 150 km op aanraden van
Ian, niet uit zen eigen ervaring maar van horen zeggen dat dit wel de mooiste rit zou
zijn.
Na ons uitgebreid ontbijd trokken we onze uitrusting aan en haalden we onze
moto's uit de garage voorzien van reserve banden, gereedschap en lunchpakketten
vertrokken we uit het pittoreske dorpje richting bossen.
Een afwisseling van uitgestrekte bospaden en prachtige gele koolzaadvelden die volop
in bloei waren gecombineerd met herten, buizerds en ander wild maakten van deze trip
een absolute topper. Het moet gezegd dat onze roadbook op Tripy ons fantastisch door
deze prachtige streek gegidst heeft, geregeld doorkruisten we prachtige dorpjes die
typisch Franse nostalgie uitstraalden en waar zo goed als geen toerisme zoals
wandelaars, mountainbikers of ruiters te bespeuren waren.
We kregen de raad om te tanken waar mogelijk was en dit hebben we dan ook gedaan,
aan tankstations op de route geen gebrek. Rond de middag kwamen we aan bij de
citadel van Montmedy, gelegen op een berg van ver te zien, een dorpje ommuurd uit
de 18e eeuw met een pleintje binnen in waar een fontein in de midden staat met enkele
banken rond alwaar we onze lunchpaketten genuttigd hebben.
Terug de motors op en via bossen en velden onze route afgemaakt richting bed
en breakfast waar we rond een uur of drie zijn aangekomen. Eerst douchen en dan
dol enthousiast wat napraten op het terras met iets fris erbij sloten we de dag met
Vincent af die deze avond terug huiswaarts keerde voor professionele redenen.
Na hem geholpen te hebben met zijn uitrusting en motor in te pakken vertrok hij dan
met spijt in zen hart terug naar Arlon.
Samen met Ronny ben ik dan een pizza gaan eten in pizzeria La Sicilia recht tegenover
ons logement met een Italiaans roséetje erbij ging dat goed binnen!
Voor we gingen slapen nog even met Ian en Carol bijgepraat en het nieuws van de dag
besproken namelijk de dood van Osama in de schaduw van ons verhaal over prachtige
rit die we reden!
Dag twee na een lekker ontbijd klaar voor roadbook nummer twee, tanks gevult aan
de garage en via de gemeentelijke parking waar onze auto en remork geparkeerd
stonden langs een Duits militair kerkhof op een zandpaadje naar boven de bossen in.
Onmiddelijk wat technische bedrevenheid met diepe putten en wat achtergelaten takken
via uitgestrekte bossen naar de open gele velden! Wij die dachten dat we de mooiste rit
gereden hadden vielen van de ene verbazing in de andere, het was echt genieten met
volle teugen! Maar dan rond elf uur sloeg het noodlot toe......
We reden een zandpad op een heuvel midden in een bos omhoog, ik op kop en Ronny
op enige afstand ....over de top werd de ondergrond net dat ietsje ruwer met diepe
sporen gevuld met modder, ik leidde men motor met grote moeite door deze zware
weg met in het achterhoofd Ronny die me volgde, ik keek even om en zag hoe hij
bokkesprongen maakte en ten slotte weg werd gecatapulteerd over een gracht naast de
weg en pijnlijk neersmakte. Mijn motor neergelegd en naar hem toegesnelt, hij lag
daar te kermen van de pijn aan zen voet en ribben en ik maande hem aan niet op te
staan. Nadat ik zeker was dat hij geen letsel aan het hoofd had opgelopen maakte ik
voorzichtig zijn helm los omdat hij kortademig was. Hij zei me dat hij heel veel pijn
had aan zijn voet en dat hij klopte waaruit ik kon vermoeden dat er iets gebroken of
gekneust was. Zijn bot aanlaten was de bootschap een betere spalk hadden we daar niet
voor handen, snel een Dafalgan codeine die in men rugzak zat klaargemaakt om
de pijn wat draaglijker te maken. Ondertussen zijn motor recht gezet en al wat
schots en scheef was los gezet en terug recht gemonteerd. Terug op adem hebben
we samen de beslissing genomen om de tripy op gps in te stellen en de kortst
mogelijke route te zoeken naar ons logement en dan zo snel mogelijk naar het
ziekenhuis te gaan. Nog veertien kilometer heeft hij met zen motor gereden voor we bij
Ian en Carol aankwamen.
Ronny in een zeteltje, ondertussen onze spullen ingepakt en motors op de remork
gezet, afgerekend, afscheidgenomen en terug huiswaarts recht naar de spoedgevallen
dienst van Klina in Brasschaat, waar er rx foto's werden genomen en een hielbeenbreuk
werd vastgesteld.
Tussen de drie en vijf maanden thuis en herstellen!
Zo kwam er onverwacht een spijtig einde aan onze voor de rest zo prachtge enduro
uitstap! We hebben wel afgesproken dat zodra Ronny volledig hersteld is we onze
roadbooks aldaar gaan afmaken. Voor diegenen die moesten twijfelen het is een echte
aanrader voor wie van endurorijden houd. Maar wees voorzichtig, het kan in een klein
hoekje liggen! Foto's en filmpjes inclusief die van de val volgen.
Dries, Ronny en Vincent
Foto's en filmpje worden bezorgd als ik een e-mail adres krijg natuurlijk!
Filmpje is echt de moeite:
http://www.youtube.com/watch?v=-P0sAU3wYQ0
Filmpje is echt de moeite:
http://www.youtube.com/watch?v=-P0sAU3wYQ0
tja, daar lig je dan in de middle of nowhereDoubelD schreef:Foto's en filmpje worden bezorgd als ik een e-mail adres krijg natuurlijk!
Filmpje is echt de moeite:
http://www.youtube.com/watch?v=-P0sAU3wYQ0
gelukkig is het nog redelijk goed afgelopen !!