Mirjam Pol moet na een lange strijd opgeven
Geschreven door Niels Hatzmann
zondag 10 januari 2010
Zojuist hoorden we via Tonny Krabbenborg dat Mirjam Pol heeft moeten opgeven. In het eerste deel van de etappe vandaag heeft ze bij een val haar ribben gekneusd of gebroken, waarna ze niet meer verder kon. Mirjam heeft eerst samen met Tonny geprobeerd om verder te rijden, maar dat bleek gekkenwerk. Ze is met de heli naar het bivak gebracht, hoewel ze in de heli nog vond dat het wel ging. Mirjam heeft deze Dakar een paar gigantische smakken gemaakt die haar hebben uitgeput. Ze heeft geknokt voor meer dan ze waard is, en ze is strijdend ten onder gegaan. Ze is nu in de medische tent, waar ze wordt onderzocht. Haar teamgenoten zijn nu bij haar, zodra we meer weten hoor je het van ons.
[update] Mirjam Pol moet na lange strijd opgeven!
Geschreven door Niels Hatzmann
zondag 10 januari 2010
Vanavond kregen we bericht van het team dat Mirjam Pol is uitgevallen. Een paar kilometer na CP1 in de etappe vandaag is ze gevallen en ongelukkig terecht gekomen. "Toen ik viel voelde ik wat knappen en toen wist ik het al wel" zei ze. Een van de omstanders of andere deelnemers was er snel bij en heeft meteen de noodknop ingedrukt. De helicopter was er snel en de arts heeft na kort onderzoek besloten dat Mirjam niet verder mocht rijden.
Zelf was ze het eerst niet eens met deze beslissing. Ze wilde niet opgeven en vond dat ze wel door kon rijden. Aangezien in deze wedstrijd de artsen het laatste woord hebben moest ze stoppen, met gebroken ribben kun je niet rijden. Ze wordt nu naar het bivak gebracht. Het team heeft de hele dag in spanning gezeten over wat er aan de hand was met Mirjam. Tonny Krabbenborg heeft haar een tijdje op sleeptouw genomen, en was haar net kwijt toen hij de heli zag overkomen. Die bleek voor teamgenoot Mirjam te zijn. Hij heeft haar nog even gesproken voor ze de heli in ging. Henk Hellegers, de teammanager, heeft Mirjam inmiddels gesproken en op haar blessure na gaat het goed. Het team vind het erg jammer dat Mirjam is uitgevallen, maar is opgelucht dat de blessure meevalt.
Mirjam heeft deze Dakar gevochten om uit te rijden. Ondanks blessures aan haar rug en been wist ze te blijven rijden.
8e etappe: de eerste uitvaller voor het team
Geschreven door Niels Hatzmann
maandag 11 januari 2010
In de 8e special van Antofagasta naar Copiapo heeft Mirjam Pol de strijd moeten staken. Bij een betrekkelijk onschuldige val heeft ze links haar 11e rib gebroken, en een wervelblessure opgelopen zonder blijvende gevolgen. Zeer mogelijk was dit al een gevolg van de valpartij drie dagen eerder. Twee Franse motorrijders die haar passeerden hebben een noodsignaal afgegeven, en al snel was de medische helikopter ter plaatse. De arts nam de beslissing voor Mirjam: verder doorgaan was niet mogelijk. Natuurlijk een grote teleurstelling voor Pol, die voor het eerst in 4 Dakars niet aan de finish komt.
De 472 kilometer lange special was een gevaarlijke. Technisch lastig, met ontzettend veel stenen tot aan kilometer 382. Dat was ook te zien aan de banden, die het dan zwaar te verduren hebben. Hoogst geklasseerde rijder binnen Team Honda Europe Christopher Jarmuz geeft stevig gas, hij krijgt dagelijks een verse set Dunlops, de anderen meestal om de dag. Het laatste deel ging door de duinen, de special eindigde net als in Iquique met een spectaculaire afdaling naar het bivak. Ten opzichte van een paar dagen terug toen de rally ook in Copiapo was, is het behoorlijk wat warmer, maar voor de rijders nog steeds goed te doen.
Christopher Jarmuz (31e in de special, 30e algemeen) had ondanks een flinke crash een goede dag. Hij klom naar de 30e plaats, maar er had meer ingezeten. Voor zijn crash reed hij op de 25e plaats. Als telt echter niet, zeker in de Dakar. Maar de verschillen met de rijders voor hem zijn niet te groot, dus er is zeker nog wat mogelijk voor de Pool. ,,10 kilometer voor de tankstop ging ik er in de stenen voorover af. Ik zat even op de koersmeter te kijken, want een motorrijder voor me draaide ineens af. Het gebeurde in een fractie van een seconde. Tot de val ging het erg goed, ik had al snel 4 rijders ingehaald. Na de val durfde ik even niet te bewegen, bang als ik was om iets gebroken te hebben. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn. De motor had wel wat schade. In de duinen heb ik geen fouten gemaakt, dat was een mooie afsluiter van de dag.’’
Gerben Vruggink (51e in de proef, 46e algemeen) : ,,Een lange gevaarlijke dag met al die stenen. De eerste 60 kilometer reed ik in het stof, omdat ik wat verder naar achteren moest starten dankzij de verloren tijd afgelopen vrijdag met de gebroken ketting. Het was zaak het juiste moment te kiezen om iemand voorbij te gaan. Ik heb rustig aan gedaan in de duinen, ik wilde niet verkeerd rijden. De organisatie had waypoints op de toppen van de duinen gelegd, maar ik heb ze allemaal opgehaald. Het was een vermoeiende etappe, maar ik heb verder niets te klagen.’’
Patrick Trahan (56e in de proef, 58e algemeen) koos voor zijn beproefde strategie: niet voor niets stoppen en een goed tempo aanhouden. In de stenen had hij drie keer achter elkaar een benauwd moment, dat was ook te zien aan zijn voorvelg die een paar flinke deuken had opgelopen. ,,Ik had net als tijdens dag drie last van te warme benzine in het begin van de special. Bij de tankstop heb ik de motor afgetankt en daarna ging het beter. In de duinen was ik minder in vorm dan gebruikelijk, het liep niet lekker. Ik kwam twee keer vast te zitten. Niet erg, maar onnodig. Ondanks de lange dag ben ik niet moe, en dat is een goed teken.’’
Tonny Krabbenborg (72e in de proef, 89e algemeen) was in goeden doen vandaag, en reed een prima tijd. ,,Ik heb gistermiddag wat extra uurtjes geslapen, en voelde me goed uitgerust vanmorgen. Ik heb m’n eigen tempo gereden, het liep als een zonnetje bij mij. Onderweg Mirjam gezien, ik heb anderhalf uur lang geprobeerd haar op sleeptouw te nemen, tot ik haar kwijt raakte. Even later zag ik haar weer bij cp2, waar ze in de helikopter zat. Fijn om te weten dat alles verder wel goed met haar was, jammer dat ze zo de race moet verlaten. Ik heb m’n ritme nu wel gevonden, als de rest van de week zo blijft doe ik het ervoor. Maar we zijn er natuurlijk nog niet!’’
Alois Ressing (92e in de proef, 91e algemeen) was iets later dan Tonny, ook hij was nog een tijdje bij Mirjam gebleven. ,,Balen van Mirjam. Ik haar nog geholpen met de motor, we hebben een heel klein stukje geprobeerd. Toen die arts kwam, trok hij meteen de kabels van de gps eruit, om duidelijk te maken dat het echt over was. Ik ben nog 3 kwartier bij haar gebleven en toen weer verder gegaan. Die 400 kilometer stenen hadden ze van mij achterwege mogen laten, maar de laatste 70 kilometer duinen maakten het weer helemaal goed. Ik had slecht geslapen afgelopen nacht, de eerste 100 kilometer liepen niet. Ik was gewoon een beetje zenuwachtig.’’
Morgen wordt er mist in de ochtenduren verwacht, en dus gaat de rally later van start. Het tweede deel vanaf cp2 bij kilometer 178 is geannuleerd, dan wordt er over de weg verder gereden naar La Serena. Mirjam Pol probeert morgen mee te rijden met het team naar het volgende bivak, als dat niet lukt wordt er gekeken of ze eventueel naar Buenos Aires kan vliegen. Als het aan haar ligt maakt ze de finish in Buenos Aires wel mee.
bron:
http://www.rallymaniacs.nl
Knuiman knokt verder
Geschreven door Marcel Vermeij
maandag 11 januari 2010
Voor Henk Knuiman is deze editie van ‘Le Dakar’zeker niet de makkelijkste. Met een 21e plaats algemeen staat hij er een stuk minder goed voor dan een jaar geleden op de rustdag. De factor geluk speelt daar zeker ook een rol in, bijna iedere dag maakte hij wel iets mee. En dat is juist de kracht van Henk Knuiman: het ‘niets mee maken’ en constante uitslagen neerzetten Henk Knuiman zelf is er heel nuchter onder. Tijdens de rustdag spreken we hem even als hij zijn roadbook klaar maakt voor de 9e special van Antofagasta naar Copiapo.
Knuiman: ,,De Dakar is de zwaarste race ter wereld, voor mens en materiaal. Mensen gaan het gewoon vinden dat ik goed presteer en er van voren bijzit, maar dat is het natuurlijk niet.’’ Vervolgens nemen we de rally van dag tot dag door. Als je dan alles op een rijtje zet, snap je beter dat niets vanzelfsprekend is in de Dakar.
Op de eerste dag problemen met een kokende voorrem. Op de derde dag problemen met de motor. Henk moest een keer met de motor meelopen om boven op een duin te komen. Daar stond Jordi Viladoms met pech. ‘’Ik heb Jordi een nieuw luchtfilter gegeven, en vervolgens wilde mijn motor ook niet meer. ‘’ (Uiteindelijk was Cyril Despres een van de weinigen die op dag 3 geen problemen had met de zware omstandigheden. Een combinatie van lange stukken zeer zwaar zand, slechte benzine, een hoge buitentemperatuur en ijlere lucht zorgde voor kokende benzine en brandstoftoevoerproblemen red.)
‘’Op dag 4 werd ik geraakt door een steen. (Knuiman toont zijn donkerblauwe schouder en bovenarm) Op dag 5 staat Coma met een kapotgereden achterband. Luca Manca staat zijn wiel af aan Coma, dat was de dag ervoor nog met hem besproken. Vervolgens geef ik mijn wiel aan Manca. Die Manca is een beetje een boer, die had overal alles neer geflikkerd, en ik kon het oplossen. Ik heb de situatie even bekeken, en ben aan de slag gegaan. Ik heb de band met trekbandjes vastgezet op de velg, maar na 15 kilometer rijden klapte de band volledig. Ik heb nog 85 kilometer doorgereden, dat moet je eens proberen! Vervolgens stond er wat publiek, en zag ik een KTM 640 Adventure. Ik natuurlijk vragen. Na wat overleg hebben we de wegband van de Adventure op mijn wiel overgezet. Een Chileen, een Australiër en een Tsjech stonden me te helpen! Op dag 6 breekt mijn ketting na 200 meter in de proef, en vertrok ik zo’n beetje als laatste... Gisteren was goed, ik maakte nog een foutje anders was ik 9e geweest in plaats van 12e. Maar goed, als telt niet. ‘’
Toch is Knuiman heel resoluut als we hem vragen of het niet frustrerend is dat deze rally moeilijk voor hem verloopt. ‘’Het is zo! Ik leg me er bij neer. Als een probleem zich voordoet, los ik het op en ga door. Ik kan nu niet anders dan de moed erin houden. Pas na de rally kan ik de balans opmaken en kijken welke en waar dingen mis zijn gegaan.’’
Met een 21e plaats algemeen en nog 7 specials voor de boeg kan Knuiman nog veel goedmaken. Dan moeten verdere problemen natuurlijk wel achterwege blijven. Een verbetering van zijn 9e plaats van 2009 lijkt teveel gevraagd, maar Knuiman heeft in het verleden altijd na de rustdag veel progressie kunnen maken.
bron:
http://www.rallymaniacs.nl
