huskie schreef:
Helen, wat ben je weer openhartig over jezelf.
Mannen zullen nooit zo openhartig over hun rijders gebreken vertellen, maar die blijven dan ook vast zitten in hun onkundige gewoontes, met alle valpartijen vandien.
Ik weet nog dat ik altijd erg op keek, tegen die enduro wedstrijden, omdat je niemand in de weg wilt rijden, maar ook omdat je er een hoge moeilijkheids van verwacht. De kriebels in je buik als je smorgens op pad gaat zeggen genoeg.
Een gewoon offroad ritje met de jouw bekende rijders zorgen veel minder voor die kriebels in de buik(toch?) en je bent daardoor toch relaxer op de motor. Er is geen wedstrijd karakter aanwezig, geen eindtijden, slecht de lol van met elkaar rijden.
Herken je bovenstaande een beetje.....?
Wat jij nodig hebt is gewoon meer wedstrijdtijd, zodat je net zo relaxt(is onmogelijk met een wedstrijd, dat weet ik

) een enduro rijdt als dat je zondagsmorgens met je boys rond rijdt.
That is all......... echt waar.
Of anders moet je wat extremer gaan rijden tijdens je zondags ritjes, moeilijker parcours zoeken, zodat je went aan de moeilijkheids graad van de wedstrijden.
Tja, ik ben een open boek!
Qua moeilijkheidsgraad ben ik redelijk voorbereid door onze wekelijkse ritjes. Verschil is vooral dat ik daar steeds probeer aan te haken, en te blijven volgen. Ik heb er erg veel aan als er iemand voor me rijdt. Zo heb ik een veel beter zicht op de weg die komt, en de hindernissen. Bovendien kost vallen dan niks. Als er brokken zijn aan de motor, helpen de jongens dat repareren. Tijd is ook niet belangrijk.
Kriebels in de buik zijn er nog elke keer, ook voor een gewoon ritje zit ik 's ochtends zeker 3 keer op de pot (oeps, ik ben weer te open zeker?

).
Op een enduro ben ik alleen. Ik rij dan teveel op "niet vallen" modus en te weinig op "zo rap mogelijk gaan" modus.
Anderzijds heb ik te weinig bochtentechniek. Sporen, bergop, wortels, tot daar aan toe, maar een bocht? Het is al wat verbeterd, maar dat komt er enkel uit als het tussen de oren goed zit. Lang niet altijd dus...

Hoog tijd om wat te gaan oefenen op een crossparcours. Liefst eigenlijk met een "coach" die commentaar geeft op mijn rijstijl, en op een enigszins veilige manier, dus als er geen suppersnelle jongens ondertussen over mijn hoofd springen.
Op het Hondapark had ik al contact met Marc Dammen, die vraagt 2000 fr voor een uurtje... 't Is ook wat ver rijden. Het crossparcours in Hélécine is korterbij, maar daar zitten veel snelle jongens, en op het kinderparcourstje mag ik dan weer niet op.
Iemand suggesties / vrijwilliger?