Om 6 uur richting Namen gereden en rond 7 uur gearriveerd. Inschrijving en technische controle verliepen zeer vlot. Na een korte briefing (om 11u30) van de eerste mister875, Eric Geboers, rond 12 uur met politie-escorte door het centrum van Namen zachtjesaan tot boven op de citadel gereden. Daar nog wat rondgeslenterd en de prachtige oldtimers en oude vedetten bewonderd. En dan om 15u is het eindelijk onze beurt. Het oprijden van de esplanade is al heel indrukwekkend, en er is veel volk. Zachtjesaan in de eerste ronde, en het is al dadelijk duidelijk : gekdoen wordt hier cash betaald. De moeilijkste afdalingen zijn er uitgehaald en vervangen door enkele enduropaadjes. Dan eindelijk beneden komt het stuk waar ik het meest naar uitkijk : een grote jump en daarna gaat het alleen maar omhoog : eerst een kleine, maar verraderlijke talud, dadelijk links-rechts en de eerste helling : vermogen derop en uitspringen...de volgende helling : iets zachter om uit te springen en daar is de volgende al, en hier kun je echt zweven en het is nog niet gedaan: weer omhoog, gas erop. Ben ik nu boven ? Nee, even naar rechts naar beneden en dan de jump naar de esplanade : Wauw
En dan tussen veel volk weer naar beneden het bos in. En dit een uur lang. In de eerste 5 rondes is er wel een beetje file op het meest technisch (smal) klimmetje, maar voor de rest is het genieten, maar ook vooral goed opletten. Er rijden zowel crossers(inters) als beginnelingen mee, en voor de competitierijders is er een klassement voorzien (snelste ronde) zodat er soms een heel groot verschil in snelheid is. Ik laat me niet opjagen en rijd rustig tempo dat ik een uur lang kan volhouden. Alleen in dat fantastische stuk bergop geef ik me een beetje meer en in de technische stukken een beetje opletten brengt meer op dan van bocht naar bocht met het gas te smijten. Enkele crossers komen zeer hard en wild voorbij om op het kleine taludje verderop letterlijk in het zand te bijten. Dit is geen zuiver motorcrosscircuit : dit is een snel, gevaarlijk maar ook een prachtig endurocircuit. Hier heb ik als jongetje van gedroomd en nu rijd ik hier zelf.Even naar de klok kijken : nog een kwartiertje, de armen doen al wat pijn, maar nog even volhouden. Het is nu minder druk dan het eerste halfuur en na nog een rondje of 4 zonder files is het gedaan
Het was wat kort, maar vooral prachtig en de meeste deelnemers zullen er wel zo over denken. Is het zoveel geld waard ? Voor die ene keer wel als je het mij vraagt, ik ben in ieder geval moe en zeer voldaan. Bij deze wil ik de hele organisatie hartelijk danken (o.a. Enrico 
) en voor de geïnteresseerden heb ik 1 raad : je moet dit minstens 1 maal gewoon doen 
, maar ik begrijp uit jou verhaal dat jullie dat overgeslagen hebben...