Dus, door naar Varsseveld. Daar stond de koffie klaar en ook een hele rij motoren. Het was een gezellige ontvangst met mensen van MotoPlus en van H-D die allemaal een poging leken doen om nog net wat klantvriendelijker en gezelliger te zijn dan de ander. Je hoort mij niet klagen. Al snel stonden alle rijders met koffie rondom de motoren om de details te bekijken en dingen die opvallen aan te wijzen. Ja, die koplamp natuurlijk ook. Daar is een heleboel over gezegd en daar ga ik het dan ook bij laten. Je vind het leuk, of je moet er aan wennen. Ik denk dat dat wel de smaken zijn. Ik vind hem in het echt in ieder geval beter dan op de foto's. Daarna krijgen we een korte instructie over de motoren en de knoppenwinkel, zodat je ook daadwerkelijk wat uit kunt proberen. Na wat puzzelen heeft iedereen een motor gevonden en kunnen we onderweg. Er was een mooie route uitgezet van 100km met een mix van binnenwegen en onverhard. Van Varsseveld richting Winterswijk en weer terug. Al moet ik heel eerlijk zeggen dat ik als rechtgeaarde Zeeuw snel geen flauw idee meer had waar we waren.
Maar mooi was het er in ieder geval wel.Ik begon op de ‘gewone’ Pan America. De eerste indruk is goed. Zoals ik al zei vind ik de Pan America er in het echt een stuk beter uit zien dan op de foto’s. Hij is een stuk ranker en lichter dan ik verwacht had. Het is betrekkelijk makkelijk opstappen. Later kom ik er achter dat het zadel in de laagste stand staat. In de hoogste stand is het best een forse motor, maar ik kan nog steeds met beide voeten op de grond. Al is dat dan niet plat. De gewone Pan America heeft geen elektronisch geregelde vering of de automatische verlaging als je stilstaat. Die zit straks wel op de Special.
Wat direct opvalt, is de grote hoeveelheid knopjes op het stuur en ze lijken ook niet allemaal even logisch geplaatst te zijn. Je went er wel vrij snel aan, dus dat is prettig. Een week voor deze rit had ik al eens een Pan America meegekregen van MotoPort, maar deze voelde direct een stuk beter aan. Misschien gewoon omdat hij beter afgesteld was, want de koppeling pakte prettiger en hij leek iets minder schokkerig. De windbescherming is niet echt slechter dan die van de AT of de GS, maar heel vrolijk wordt ik er ook niet van. Natuurlijk rij ik wel met het standaard ruitje en ik heb nog nooit een motor gehad die mij goed uit de wind zette met het standaard ruitje.
Wat mij betreft was de vering eigenlijk te zacht op heel veel plaatsen, maar hij geeft korte oneffenheden dan weer heel hard door. Schakelen tussen de verschillende rijmodi is leuk voor de reactie op het gas, maar verder lijkt er niet veel aan te veranderen. Dus in rain ga je wel wat minder hard weg dan in sport, maar dat is wel een beetje het verschil. Dat vond ik vooral op de onverharde stukken lastig. Nou ben ik ook geen echte offroad rijder. Ik moet daar toch eens wat meer training in gaan volgen.
Dat resulteerde in achteraan eindigen op elk onverharde stuk. Op zich geen probleem, maar wel jammer. Ik zat hem bij tijd en wijle ook wel echt te knijpen, want er zaten wel wat stukken mul zand tussen en ook een stuk waar we eigenlijk gewoon door een stuk gras leken te rijden met een fietsband-breed pad er in. Daar kom ik gewoon vaardigheden te kort en het is natuurlijk ook gewoon een motor van 258kg rijklaar, die niet van mij is. Laten vallen doe je dan ook liever niet. (Al hadden ze van te voren gezegd dat dat geen probleem was.)
Halverwege ben ik gewisseld naar de Pan America Special. Wat een wereld van verschil. De Special kost €3000 meer, maar alleen de elektronische vering is dat prijsverschil al waard. De special geeft direct meer vertrouwen en als je tussen de rijmodi schakelt, dan gebeurt er ook wat. De korte oneffenheden verdwenen ook ineens en op het onverharde was het verschil merkbaar. Natuurlijk helpt de eerdere ervaring ook wel, maar een zelfde zandpad dat ik aan het begin met de gewone reed met 25, reed ik met de Special rond de 45. Al blijft het toch een feit dat ik een bochtje op zacht zand een uitdaging vind.
Had ik al gezegd dat het tijd wordt voor wat training.Het blok trekt vanaf 1800 toeren lekker door, dus ik heb een heel stuk van de binnenwegen gewoon in 5 gereden. Als je dan onder de 1800 toeren komt, dan is er weinig thuis. Kom je boven de 2000, dan trekt hij net zo makkelijk door naar het rode gebied. Jammer genoeg zit er niet echt een punt waarop hij dan nog even wat extra’s meegeeft, waardoor het best een ‘vlakke’ prestatie blijft. Iets dat in de motorbladen natuurlijk geprezen wordt. Want die vlakke koppelkromme is natuurlijk heerlijk. Nou ja, ik vind het persoonlijk wel leuk als ergens een soort 'eindschot' in zit. Dat je het gevoel hebt dat de motor er ook echt even 'zin' in heeft om wat te doen. Niet omdat ik elke dag als een hooligan rondcross, maar het voelt gewoon lekker.
Eindoordeel? Een makkelijke fiets waar je echt wel veel mee kunt. Ik was aangenaam verrast. Wat mij betreft een super debuut van H-D op de ADV markt. Natuurlijk zat er nog geen quickshifter op de eerste serie, dus die heb ik nog niet kunnen proberen. Bij die testrit hoorde ik al wel fluisteren dat de quickshifter onderweg zou zijn en die is er inmiddels. Wat mij betreft moet je de H-D niet uitvlakken als je op zoek bent naar een ADV reis-motor. Als je er een koopt, dan zou ik zeker voor de special gaan. Ik denk dat de H-D wel een GS concurrent is. Op prijs is het wel een concurent van de KTM 1290 Adventure S en de Ducati Multistrada V4, maar het karakter is wel anders. Al is de koppelkromme van de V4 ook wel heel saai, euhm, vlak.
