Enduro verslagen van onze Grenslandleden
Geplaatst: wo mei 13, 2009 15:57
Plaats hier in dit Topic verslagen, resultaten of foto's van gereden enduro's.
V.D.B. Pics.
http://users.telenet.be/predie/vdb-pics/index.htm
NOPPENFORUM.NL
noppenforum.nl - Trial, Cross, Enduro, Off-road, Rally, Allroad, motorreizen, rallies etc
https://board.noppenforum.nl:443/
Enduro verslagen van onze Grenslandleden
Pagina 1 van 1
Geplaatst: wo mei 13, 2009 15:59
Geplaatst: wo mei 13, 2009 16:03
Voorbeschouwing BK Enduro's 2009 door Bart.B
Voorbeschouwing BK Enduro 2009
Sommigen zijn al volop aan het trainen. Anderen zijn druk bezig hun motor in orde te zetten voor het komende seizoen. Iedereen heeft hetzelfde doel. Op één maart aanwezig zijn in Orp Le Grand voor de eerste wedstrijd van het jaar.
Er is heel wat om naar uit te kijken. Allereerst is er een goed gevulde kalender met maar liefst 12 wedstrijden. We kunnen enkel maar hopen dat ook al die wedstrijden kunnen doorgaan. Waar we meer naar uitkijken is hoe onze leden gaan presteren. We hebben deelnemers in haast alle klassen. Zo wordt het uitkijken naar Pascal Berlingieri die dit jaar zal deelnemen bij de inters. Ivan Vangenechten en Jan Kabergs moeten dit jaar bij de nationalen aantreden. Ook zijn er enkelen die op eigen initiatief een klasse hoger gaan. Zo schuift Jeroen Schuer door naar de juniors. Hij zal daar in E3 rijden met een 300 cc 2 takt. De randonneurs blijft een goed gevulde klasse en de meeste van vorig jaar, waarschijnlijk allemaal, zullen ook dit jaar weer aan de start verschijnen. Er zijn ook al enkele nieuwe namen bekend die dit jaar het seizoen zullen starten. De club zal in 2009 opnieuw sterk vertegenwoordigd zijn.
Ook opvallend is de toename van steeds meer 2 takt motoren. Deze zijn reeds enkele jaren terug aan een opmars begonnen. Ik kan me wel inbeelden dat voor sommige wedstrijden een lichtgewicht 2 takt voordelen heeft ten opzichte van de iets zwaardere 4 takten. Dit jaar zullen we de vergelijking kunnen maken.
Het seizoen start zoals gewoonlijk in Orp. Een ideale opener. Niet extreem, een goed te berijden verbindingsrit en een speciale op een glooiende weide. Dat laatste is nog niet helemaal zeker, maar er zijn alternatieven indien nodig. We zullen het wel tijdig horen.
Vervolgens is Warnant aan de beurt wat vorig jaar meer waterballet was dan enduro.
Mooie wedstrijden zoals Saint Hubert, Dinant, Fontaine Valmont en Flavion hebben ook dit jaar terug een plaats op de kalender gekregen. De extreme wedstrijd in Esneux en de iets afwijkende wedstrijd in Bilstain gaan zoals vorig jaar dit jaar opnieuw door. Enkele nieuwkomers op de kalender zijn Rocroi in Frankrijk en Andenne. Het vorig jaar geanuuleerde Mons zou normaal gezien dit jaar wel tijdig in orde moeten zijn en als afsluiter hebben we naar jaarlijkse gewoonte de enduro van Hautrage.
1 Maart Orp Le Grand
15 Maart Warnant
26 April Flavion
3 Mei Saint Hubert
17 Mei Bilstain
24 Mei Fontaine Valmont
31 Mei Rocroi (Frankrijk)
28 Juni Mons Ghlin
23 Augustus Dinant
6 September Andenne
27 September Esneux
25 Oktober Hautrage
Hopelijk blijven we dit jaar gespaard van annulaties en kunnen al deze wedstrijden verreden worden. We wensen al de deelnemers veel succes en hopen dat iedereen zonder blessures of kwetsuren dit seizoen kan afmaken.
Voorbeschouwing BK Enduro 2009
Sommigen zijn al volop aan het trainen. Anderen zijn druk bezig hun motor in orde te zetten voor het komende seizoen. Iedereen heeft hetzelfde doel. Op één maart aanwezig zijn in Orp Le Grand voor de eerste wedstrijd van het jaar.
Er is heel wat om naar uit te kijken. Allereerst is er een goed gevulde kalender met maar liefst 12 wedstrijden. We kunnen enkel maar hopen dat ook al die wedstrijden kunnen doorgaan. Waar we meer naar uitkijken is hoe onze leden gaan presteren. We hebben deelnemers in haast alle klassen. Zo wordt het uitkijken naar Pascal Berlingieri die dit jaar zal deelnemen bij de inters. Ivan Vangenechten en Jan Kabergs moeten dit jaar bij de nationalen aantreden. Ook zijn er enkelen die op eigen initiatief een klasse hoger gaan. Zo schuift Jeroen Schuer door naar de juniors. Hij zal daar in E3 rijden met een 300 cc 2 takt. De randonneurs blijft een goed gevulde klasse en de meeste van vorig jaar, waarschijnlijk allemaal, zullen ook dit jaar weer aan de start verschijnen. Er zijn ook al enkele nieuwe namen bekend die dit jaar het seizoen zullen starten. De club zal in 2009 opnieuw sterk vertegenwoordigd zijn.
Ook opvallend is de toename van steeds meer 2 takt motoren. Deze zijn reeds enkele jaren terug aan een opmars begonnen. Ik kan me wel inbeelden dat voor sommige wedstrijden een lichtgewicht 2 takt voordelen heeft ten opzichte van de iets zwaardere 4 takten. Dit jaar zullen we de vergelijking kunnen maken.
Het seizoen start zoals gewoonlijk in Orp. Een ideale opener. Niet extreem, een goed te berijden verbindingsrit en een speciale op een glooiende weide. Dat laatste is nog niet helemaal zeker, maar er zijn alternatieven indien nodig. We zullen het wel tijdig horen.
Vervolgens is Warnant aan de beurt wat vorig jaar meer waterballet was dan enduro.
Mooie wedstrijden zoals Saint Hubert, Dinant, Fontaine Valmont en Flavion hebben ook dit jaar terug een plaats op de kalender gekregen. De extreme wedstrijd in Esneux en de iets afwijkende wedstrijd in Bilstain gaan zoals vorig jaar dit jaar opnieuw door. Enkele nieuwkomers op de kalender zijn Rocroi in Frankrijk en Andenne. Het vorig jaar geanuuleerde Mons zou normaal gezien dit jaar wel tijdig in orde moeten zijn en als afsluiter hebben we naar jaarlijkse gewoonte de enduro van Hautrage.
1 Maart Orp Le Grand
15 Maart Warnant
26 April Flavion
3 Mei Saint Hubert
17 Mei Bilstain
24 Mei Fontaine Valmont
31 Mei Rocroi (Frankrijk)
28 Juni Mons Ghlin
23 Augustus Dinant
6 September Andenne
27 September Esneux
25 Oktober Hautrage
Hopelijk blijven we dit jaar gespaard van annulaties en kunnen al deze wedstrijden verreden worden. We wensen al de deelnemers veel succes en hopen dat iedereen zonder blessures of kwetsuren dit seizoen kan afmaken.
Geplaatst: wo mei 13, 2009 16:07
BK Enduro Orp le Grand door Bart.B
BK enduro Orp Le Grand.
De kop is er af. De eerste wedstrijd voor het nationaal kampioenschap enduro is gereden. Opnieuw is het deelnemersveld gegroeid ten opzicht van vorig jaar. Het aantal Grenslandleden was hier in Orp iets minder dan vorige editie. Met 23 van de 253 deelnemers was de club toch nog goed vertegenwoordigd. Wetende dat niet alle licentiehouders aanwezig waren in Orp kan dit alleen maar beter worden.
Wegens een wijziging in de tijdsregistratie worden we allen verplicht eerst een soort van chip aan te kopen aan 15 Euro. Deze chip moeten we aan het stuur monteren zodanig dat de mensen die de tijdscontrole doen er makkelijk bij kunnen.
Door het enorme deelnemersveld duurt de technische controle enorm lang, gaat het ook erg traag bij de inschrijving en moeten we ons nog haasten om op tijd te kunnen vertrekken.
Wanneer het bijna tijd is om te vertrekken begeven we ons naar de start. Bij die start wordt het onmiddellijk duidelijk waarom die chip op ons stuur zit en op het eerste zicht is dit een verbetering. Gedaan met kaarten te laten knippen en nadien wegmoffelen in een jaszak vol modder. Toepasselijk voor Orp is dat de speciale direct na de start ligt en dat is ook deze editie niet anders. Motor en spieren nog niet op temperatuur en dat blijft voor sommigen een probleem. De speciale start in een bosje. Een lange rechte lijn met even lange sporen en ergens halfweg een klein tafelbergje. Dat gaat over op asfalt waar strobalen gezet zijn om de snelheid eruit te halen. Vergelijkbaar met een chicane tijdens een supermotard wedstrijd. Onder het brugje door en terug op het onverharde. Een heuvel op om kort erna stijler naar beneden te duiken. Kort draaien tussen de bomen en vervolgens de weide op die door de regen van de dagen voordien vrij vettig is geworden. Enkelen, zoals Jeff Verbrugghe en ikzelf, houden de boel niet recht op de gladde wei. Al zijn het stuk voor stuk kleine schuivertjes zonder gevolgen. Nog even enkele kortere bochten en de speciale zit er op. Een typisch Waalse proef zoals we dit jaar nog dikwijls gaan tegenkomen.
De verbindingsrit loopt tussen mooie velden met dikwijls kasseien als ondergrond. Aardewegels met hier en daar een plas, alles heel goed berijdbaar waardoor onze tijden heel makkelijk haalbaar zijn. Wie van brokken gespaard blijft hoef zich geen zorgen te maken om op tijd te komen. Op de tijdscontrole na 28 kilometer is het een leuke boel. Er is tijd voor een praatje en om even bij de collegas te polsen hoe ze de speciale verteerd hebben. Voor de inters is het minder plezant dat er een massa volk staat. Zij moeten zich een weg banen tussen de trager rijdende deelnemers om op tijd te kunnen vertrekken aan de controle. Enkele inters gaan van het pad af om buitenom voorbij te gaan wat tot een diskwalificatie kan leiden. Hier gaat nog over gesproken worden.
Het tweede deel van de verbindingsrit is vergelijkbaar met het eerste en bedraagt nog 23 kilometer. Nergens is er een technische passage en soms is er net iets te veel asfalt.
Wanneer we in het gesloten park aankomen blijkt dat ook daar nog veel tijd over is na het tanken. Dus rustig nog iets eten en drinken om de rest van de wedstrijd te vervolgen. We leggen onze rondjes af en komen allemaal goed binnen.
Al bij al is dit een mooie opener van het jaar en mag die normaal gezien voor niemand problemen opleveren.
Wat de chip betreft? Dat is afwachten. Deze keer ging het perfect. Dat ding werkt zoals het moet, maar ik stel me wel de vraag of het even degelijk gaat werken als alles onder het slijk zit.
Na de wedstrijd hoor ik alleen maar tevreden mensen. Enkelen hebben een prachtige prestatie neergezet. Pascal Berlingieri heeft een vierde plaats gepakt bij zijn eerste deelname bij de inters groep 3. Blijkbaar heeft hij de overstap naar een 300 cc 2 takt al goed verwerkt. Bij de nationalen wordt Jan Kabergs zesde in Groep 1. Olivier Bertels wint zijn wedstrijd bij de nationalen groep twee. Algemeen wordt hij ook mooi tweede op een husaberg. Op de tweede plaats in groep twee vinden we Peter Schepens terug. Ook voor hem een schitterend resultaat. Verder in groep twee vinden we nog Ivan Vangenechten en Dirk Vercruyssen op een elfde en dertiende plaats. Voor deze twee is het hun eerste deelname in deze klasse. Bij de nationalen groep drie eindigt Jean-Paul Vaele zevende. Bij de juniors vinden we Marc Heylen terug die met een dagvergunning dertiende eindigt in groep een. In groep twee staat August Lijnen op een elfde plaats als best geklasseerde. Stijn Bonte wordt dertiende en Fred Wans achttiende. In groep drie staat Guy neven op een schitterende tweede plaats en is Jeroen Schuer knap vierde geworden. Eveneens een schitterend resultaat voor zijn eerste deelname bij de juniors. Lucris Tondeleir is er dit jaar ook opnieuw bij. Hij finisht zestiende bij de gentlemen. Tenslotte hebben we een pak randonneurs. Jan Van Calster neemt de vijfde plaats in. Koen Van Den Bosch doet het heel goed met een negende plaats. Jan Kestens wordt zeventiende, Ives Vandoninck vierentwintig, Jeff Verbrugghe zevenentwintig, Stefan Wolters negenentwintig, Bart Berger veertig, Frank Bourbon eenenveertig en tenslotte hebben we Nicolas Vanhaverbeke op een zesenvijftigste plaats. Hij heeft ergens 15 minuten straftijd opgelopen.
Dit was een mooie opener van wat wel eens een mooi seizoen kan worden. De kalender is buiten een verschuiving van de wedstrijd in Bilstain, die is verplaatst van 17 mei naar 5 april, ongewijzigd gebleven. Hopelijk blijft dit zo en komen er geen annulaties. Aan de prestaties van sommigen te zien kan er dit jaar opnieuw een toekomstig kampioen in de club zitten. Laat het ons alvast hopen.
Meer fotos zijn te bekijken op de fotosite van Silvie Bruyninckx en Koen Van Den Bosch.
http://users.telenet.be/predie/vdb-pics
Voor verslag MET foto's klik hier
http://www.endurogrensland.be/index.php ... t&event=33
BK enduro Orp Le Grand.
De kop is er af. De eerste wedstrijd voor het nationaal kampioenschap enduro is gereden. Opnieuw is het deelnemersveld gegroeid ten opzicht van vorig jaar. Het aantal Grenslandleden was hier in Orp iets minder dan vorige editie. Met 23 van de 253 deelnemers was de club toch nog goed vertegenwoordigd. Wetende dat niet alle licentiehouders aanwezig waren in Orp kan dit alleen maar beter worden.
Wegens een wijziging in de tijdsregistratie worden we allen verplicht eerst een soort van chip aan te kopen aan 15 Euro. Deze chip moeten we aan het stuur monteren zodanig dat de mensen die de tijdscontrole doen er makkelijk bij kunnen.
Door het enorme deelnemersveld duurt de technische controle enorm lang, gaat het ook erg traag bij de inschrijving en moeten we ons nog haasten om op tijd te kunnen vertrekken.
Wanneer het bijna tijd is om te vertrekken begeven we ons naar de start. Bij die start wordt het onmiddellijk duidelijk waarom die chip op ons stuur zit en op het eerste zicht is dit een verbetering. Gedaan met kaarten te laten knippen en nadien wegmoffelen in een jaszak vol modder. Toepasselijk voor Orp is dat de speciale direct na de start ligt en dat is ook deze editie niet anders. Motor en spieren nog niet op temperatuur en dat blijft voor sommigen een probleem. De speciale start in een bosje. Een lange rechte lijn met even lange sporen en ergens halfweg een klein tafelbergje. Dat gaat over op asfalt waar strobalen gezet zijn om de snelheid eruit te halen. Vergelijkbaar met een chicane tijdens een supermotard wedstrijd. Onder het brugje door en terug op het onverharde. Een heuvel op om kort erna stijler naar beneden te duiken. Kort draaien tussen de bomen en vervolgens de weide op die door de regen van de dagen voordien vrij vettig is geworden. Enkelen, zoals Jeff Verbrugghe en ikzelf, houden de boel niet recht op de gladde wei. Al zijn het stuk voor stuk kleine schuivertjes zonder gevolgen. Nog even enkele kortere bochten en de speciale zit er op. Een typisch Waalse proef zoals we dit jaar nog dikwijls gaan tegenkomen.
De verbindingsrit loopt tussen mooie velden met dikwijls kasseien als ondergrond. Aardewegels met hier en daar een plas, alles heel goed berijdbaar waardoor onze tijden heel makkelijk haalbaar zijn. Wie van brokken gespaard blijft hoef zich geen zorgen te maken om op tijd te komen. Op de tijdscontrole na 28 kilometer is het een leuke boel. Er is tijd voor een praatje en om even bij de collegas te polsen hoe ze de speciale verteerd hebben. Voor de inters is het minder plezant dat er een massa volk staat. Zij moeten zich een weg banen tussen de trager rijdende deelnemers om op tijd te kunnen vertrekken aan de controle. Enkele inters gaan van het pad af om buitenom voorbij te gaan wat tot een diskwalificatie kan leiden. Hier gaat nog over gesproken worden.
Het tweede deel van de verbindingsrit is vergelijkbaar met het eerste en bedraagt nog 23 kilometer. Nergens is er een technische passage en soms is er net iets te veel asfalt.
Wanneer we in het gesloten park aankomen blijkt dat ook daar nog veel tijd over is na het tanken. Dus rustig nog iets eten en drinken om de rest van de wedstrijd te vervolgen. We leggen onze rondjes af en komen allemaal goed binnen.
Al bij al is dit een mooie opener van het jaar en mag die normaal gezien voor niemand problemen opleveren.
Wat de chip betreft? Dat is afwachten. Deze keer ging het perfect. Dat ding werkt zoals het moet, maar ik stel me wel de vraag of het even degelijk gaat werken als alles onder het slijk zit.
Na de wedstrijd hoor ik alleen maar tevreden mensen. Enkelen hebben een prachtige prestatie neergezet. Pascal Berlingieri heeft een vierde plaats gepakt bij zijn eerste deelname bij de inters groep 3. Blijkbaar heeft hij de overstap naar een 300 cc 2 takt al goed verwerkt. Bij de nationalen wordt Jan Kabergs zesde in Groep 1. Olivier Bertels wint zijn wedstrijd bij de nationalen groep twee. Algemeen wordt hij ook mooi tweede op een husaberg. Op de tweede plaats in groep twee vinden we Peter Schepens terug. Ook voor hem een schitterend resultaat. Verder in groep twee vinden we nog Ivan Vangenechten en Dirk Vercruyssen op een elfde en dertiende plaats. Voor deze twee is het hun eerste deelname in deze klasse. Bij de nationalen groep drie eindigt Jean-Paul Vaele zevende. Bij de juniors vinden we Marc Heylen terug die met een dagvergunning dertiende eindigt in groep een. In groep twee staat August Lijnen op een elfde plaats als best geklasseerde. Stijn Bonte wordt dertiende en Fred Wans achttiende. In groep drie staat Guy neven op een schitterende tweede plaats en is Jeroen Schuer knap vierde geworden. Eveneens een schitterend resultaat voor zijn eerste deelname bij de juniors. Lucris Tondeleir is er dit jaar ook opnieuw bij. Hij finisht zestiende bij de gentlemen. Tenslotte hebben we een pak randonneurs. Jan Van Calster neemt de vijfde plaats in. Koen Van Den Bosch doet het heel goed met een negende plaats. Jan Kestens wordt zeventiende, Ives Vandoninck vierentwintig, Jeff Verbrugghe zevenentwintig, Stefan Wolters negenentwintig, Bart Berger veertig, Frank Bourbon eenenveertig en tenslotte hebben we Nicolas Vanhaverbeke op een zesenvijftigste plaats. Hij heeft ergens 15 minuten straftijd opgelopen.
Dit was een mooie opener van wat wel eens een mooi seizoen kan worden. De kalender is buiten een verschuiving van de wedstrijd in Bilstain, die is verplaatst van 17 mei naar 5 april, ongewijzigd gebleven. Hopelijk blijft dit zo en komen er geen annulaties. Aan de prestaties van sommigen te zien kan er dit jaar opnieuw een toekomstig kampioen in de club zitten. Laat het ons alvast hopen.
Meer fotos zijn te bekijken op de fotosite van Silvie Bruyninckx en Koen Van Den Bosch.
http://users.telenet.be/predie/vdb-pics
Voor verslag MET foto's klik hier
http://www.endurogrensland.be/index.php ... t&event=33
Geplaatst: wo mei 13, 2009 16:08
BK Enduro Warnant door Bart.B
BK Enduro Warnant
De tweede wedstrijd die we dit jaar mochten afwerken was Warnant. Wat mij van deze vorige editie was bijgebleven was een hel. Zelf heb ik ze nog nooit gereden, maar ik wist van de collega’s hoe het er vorig jaar aan toe ging. Water, water en nog eens water. Een deelnemersveld dat uitgedund was tot een minimum en haast iedereen die uitreed had punten.
Dit jaar een stralend zonnetje, niet al te veel regen de dagen voordien en bij de verkenning van de speciales in de vroege ochtend twee prachtig uitgezette proeven. Al deze elementen plus de prachtige omgeving tussen Namen en Dinant trekt natuurlijk een hoop volk. Maar liefst 289 deelnemers voor deze wedstrijd, dan weet je dat het weer een file van jewelste wordt bij de controle en de inschrijvingen.
Die inschrijvingen worden nog bemoeilijkt door het grote aantal dagvergunningen die geen lid zijn van een club. Zij werden verplicht zich lid te maken van de club in Dinant wat de meesten niet echt apprecieerden. Hier komen we later nog even op terug.
Hier is een plattegrond van wat we af te leggen hebben. Drie tijdscontroles waarvan CH1 de start is, CH2 ongeveer 37 kilometer verder ligt. CH3 volgt dan op een zestal kilometer maar er zit wel een trialzone in verwerkt. Vier controlepunten moeten ook genomen worden dit om te voorkomen dat er wordt afgesneden. Tenslotte de twee schitterende speciales waarvan de eerste iets voor de helft van de ronde en de tweede helemaal op het einde.
Bij het vertrek worden we al onmiddellijk opgesplitst. De inters, nationalen, juniors en gentlemen nemen een ander traject dan de andere klassen. Dit om de technisch moeilijkere passages toch vlotjes te laten verlopen. De tragere klassen vertrekken over een weiland en we begeven ons direct richting de bossen. Een heel mooie passage allemaal heel vlotjes te rijden. Mooie paden, weinig plassen en de nodige afwisseling. Modder, stenen, boomwortels alles passeert onder onze banden. Na een heel prettig stukje komen we op de openbare weg. Een lange rechte en snelle baan. Ideaal om de armen los te maken want na dit stuk asfalt komen we op de steengroeve uit waar de eerste speciale zich bevindt. Even door een bouwvallig huisje rijden en dan start de proef. Het eerste gedeelte gaat over een ondergrond die voornamelijk bestaat uit betonnen platen. Deze zijn best glad. Vervolgens slalom tussen enkele gebouwtjes en dan vol de steengroeve in. Dit stuk is voorzien van de nodige springheuvels al dan niet aangelegd. Sommige zijn best steil of diep. De ondergrond is hier hoofdzakelijk kiezel en gravel. Eens uit de groeve rijden we een bospad op en loopt het bergop paralel met de groeve. Daar zijn enkel bochten en hellingen die we moeten nemen. Nog even rond een oud gebouw draaien en dan vervolgens weer naar beneden om opnieuw in de groeve te komen. Over een heuvel met kiezel nog even wat technisch korte bochtjes op een helling en dan terug richting start. Daar staan twee bordjes, FIN en DEUXIEME TOUR. Wat zoveel wil zeggen als doe er maar direct een rondje bij. Dit is ideaal voor de toeschouwers die op die manier iedereen twee keer ziet passeren per ronde en ook beter voor ons want hoe langer de speciale hoe minder groot een foutje afgestraft wordt.
Na de eerste proef draaien we opnieuw een steengroeve in en vervolgen we onze weg. Net voor de eerste tijdscontrole is ook een pijl geplaatst voor nog een lokaal rondje in een bos. Dit is een vrij zwaar stuk met diepe sporen en hier en daar een diepe plas. Gelukkig hebben we even de tijd om uit te blazen. Op tijd terug vertrekken en dan richting trialterrein. Ook hier zijn de paden niet dezelfde voor alle klassen. Makkelijker voor de randonneurs, oldtimers, 50 cc en girls. Er staan heel veel toeschouwers op deze plaats en die tonen me welke weg ik moet nemen. Blijkbaar zijn er nog steeds mensen die een motor graag terug naar beneden zien komen. De weg die me getoond werd was haast onmogelijk en was niet de weg die we moesten nemen. Dankzij de hulp van Fernand kom ik toch zonder kleerscheuren boven. Een goeie raad luister niet altijd naar de toeschouwers. Bovengekomen liggen er nog wat losse rotsblokken en twee boomstammen. Rioolbuizen liggen ook op deze site, maar daar worden wij van gespaard. Allemaal perfect te doen en voor mij persoonlijk weer eens een nieuwe ervaring. De laatste tijdscontrole is net voor de tweede speciale. Dit is eentje over twee weiden gescheiden door een straat. Dat levert mooie sprongen op en is best wel de moeite om te bekijken. Deze proef is nog langer als de eerste en moet ook twee keer na elkaar afgelegd worden. Helemaal achteraan is er een deel met stenen waar sommigen toch problemen ondervinden. Als je er stil kwam te staan kon je niet makkelijk opnieuw vertrekken. Tenslotte een steile afdaling tussen de stenen en dan slalommen richting start.
Tijdens de tweede ronde zijn de plassen haast verdwenen door het vele verkeer erdoorheen. De sporen die zijn dan weer dieper geworden om dezelfde reden. Met andere woorden, het wordt steeds lastiger en dat blijkt ook zo onderweg. Meer en meer mensen staan langs de kant. De vrij zware tocht begint zijn tol te eisen.
Aan het einde van de dag blijkt dan ook niet iedereen uitgereden te hebben. Zo hoor ik achteraf dat Dirk Gryspeirt, die zijn debuut maakte, opgaf net na de eerste speciale van de tweede ronde. Wegens een kleine misrekening heeft hij te weinig kunnen eten en drinken na de eerste ronde met verkrampte armen tot gevolg. Volgende keer zal hij niet vergeten de benzine klaar te zetten.
De eindstand voor deze wedstrijd ziet er als volgt uit.
Pascal Berlingieri strandt na enkele probleempjes op een achtste plaats bij de inters groep 3.
Bij de nationalen groep 2 is opnieuw Olivier Bertels best geklasseerd met een tweede plaats. Peter Schepens is zesde en Ivan Vangenechten neemt de twaalfde plaats in. Marcel Dirks haalt het einde niet. Hij reed met een dagvergunning.
In Groep 3 hebben we enkel Jean Paul Vaele die zevende wordt.
Gust Lijnen staat hoogst met een 14e plaats in junior E2. Stijn Bonte moet genoegen nemen met een 21e plaats. In E3 is het Jeroen Schuer die als enig clublid in de lijst staat met een 4e plaats.
Bij de gentlemen is Lucris Tondeleir 25e geworden gevolgd door nieuwkomer dit jaar Michel Vandendriessche op een 28e plaats.
Bij de randonneurs met licentie vinden we Jan Van Calster op een 4e plaats, Jeff Verbrugghe 9e, Ives Vandoninck 11e, Jan Kestens 19e, Frank Bourbon 35e, Stefan Wolters 36e, Bart Berger 42e, Nicolas Vanhaverbeke 49e en tenslotte met een hele hoop strafminuten door een lekke band staat Koen Van Den Bosch op een 50e plaats.
Deze wedstrijd was dus opnieuw eentje om in te kaderen. Echt alles erop en eraan. Buiten de inschrijving en controle dan.
Over die inschrijving wou ik het nog even hebben. Het viel me daar namelijk op dat mensen die met een dagvergunning reden en geen lid waren van een club zich daar lid moesten maken van de organiserende club.
De conclusie die ik daar uit trek is dat het verstandig is om steeds je lidkaart van Grensland op zak te hebben. Probeer anders maar eens te bewijzen dat je lid van Grensland bent.
Dus ben je ooit van plan eens deel te nemen met een dagvergunning, dan weet je wat je te doen staat.
Meer fotos zijn te bekijken op de fotosite van Silvie Bruyninckx en Koen Van Den Bosch.
http://users.telenet.be/predie/vdb-pics
Voor verslag MET foto's klik hier
http://www.endurogrensland.be/index.php ... t&event=33
BK Enduro Warnant
De tweede wedstrijd die we dit jaar mochten afwerken was Warnant. Wat mij van deze vorige editie was bijgebleven was een hel. Zelf heb ik ze nog nooit gereden, maar ik wist van de collega’s hoe het er vorig jaar aan toe ging. Water, water en nog eens water. Een deelnemersveld dat uitgedund was tot een minimum en haast iedereen die uitreed had punten.
Dit jaar een stralend zonnetje, niet al te veel regen de dagen voordien en bij de verkenning van de speciales in de vroege ochtend twee prachtig uitgezette proeven. Al deze elementen plus de prachtige omgeving tussen Namen en Dinant trekt natuurlijk een hoop volk. Maar liefst 289 deelnemers voor deze wedstrijd, dan weet je dat het weer een file van jewelste wordt bij de controle en de inschrijvingen.
Die inschrijvingen worden nog bemoeilijkt door het grote aantal dagvergunningen die geen lid zijn van een club. Zij werden verplicht zich lid te maken van de club in Dinant wat de meesten niet echt apprecieerden. Hier komen we later nog even op terug.
Hier is een plattegrond van wat we af te leggen hebben. Drie tijdscontroles waarvan CH1 de start is, CH2 ongeveer 37 kilometer verder ligt. CH3 volgt dan op een zestal kilometer maar er zit wel een trialzone in verwerkt. Vier controlepunten moeten ook genomen worden dit om te voorkomen dat er wordt afgesneden. Tenslotte de twee schitterende speciales waarvan de eerste iets voor de helft van de ronde en de tweede helemaal op het einde.
Bij het vertrek worden we al onmiddellijk opgesplitst. De inters, nationalen, juniors en gentlemen nemen een ander traject dan de andere klassen. Dit om de technisch moeilijkere passages toch vlotjes te laten verlopen. De tragere klassen vertrekken over een weiland en we begeven ons direct richting de bossen. Een heel mooie passage allemaal heel vlotjes te rijden. Mooie paden, weinig plassen en de nodige afwisseling. Modder, stenen, boomwortels alles passeert onder onze banden. Na een heel prettig stukje komen we op de openbare weg. Een lange rechte en snelle baan. Ideaal om de armen los te maken want na dit stuk asfalt komen we op de steengroeve uit waar de eerste speciale zich bevindt. Even door een bouwvallig huisje rijden en dan start de proef. Het eerste gedeelte gaat over een ondergrond die voornamelijk bestaat uit betonnen platen. Deze zijn best glad. Vervolgens slalom tussen enkele gebouwtjes en dan vol de steengroeve in. Dit stuk is voorzien van de nodige springheuvels al dan niet aangelegd. Sommige zijn best steil of diep. De ondergrond is hier hoofdzakelijk kiezel en gravel. Eens uit de groeve rijden we een bospad op en loopt het bergop paralel met de groeve. Daar zijn enkel bochten en hellingen die we moeten nemen. Nog even rond een oud gebouw draaien en dan vervolgens weer naar beneden om opnieuw in de groeve te komen. Over een heuvel met kiezel nog even wat technisch korte bochtjes op een helling en dan terug richting start. Daar staan twee bordjes, FIN en DEUXIEME TOUR. Wat zoveel wil zeggen als doe er maar direct een rondje bij. Dit is ideaal voor de toeschouwers die op die manier iedereen twee keer ziet passeren per ronde en ook beter voor ons want hoe langer de speciale hoe minder groot een foutje afgestraft wordt.
Na de eerste proef draaien we opnieuw een steengroeve in en vervolgen we onze weg. Net voor de eerste tijdscontrole is ook een pijl geplaatst voor nog een lokaal rondje in een bos. Dit is een vrij zwaar stuk met diepe sporen en hier en daar een diepe plas. Gelukkig hebben we even de tijd om uit te blazen. Op tijd terug vertrekken en dan richting trialterrein. Ook hier zijn de paden niet dezelfde voor alle klassen. Makkelijker voor de randonneurs, oldtimers, 50 cc en girls. Er staan heel veel toeschouwers op deze plaats en die tonen me welke weg ik moet nemen. Blijkbaar zijn er nog steeds mensen die een motor graag terug naar beneden zien komen. De weg die me getoond werd was haast onmogelijk en was niet de weg die we moesten nemen. Dankzij de hulp van Fernand kom ik toch zonder kleerscheuren boven. Een goeie raad luister niet altijd naar de toeschouwers. Bovengekomen liggen er nog wat losse rotsblokken en twee boomstammen. Rioolbuizen liggen ook op deze site, maar daar worden wij van gespaard. Allemaal perfect te doen en voor mij persoonlijk weer eens een nieuwe ervaring. De laatste tijdscontrole is net voor de tweede speciale. Dit is eentje over twee weiden gescheiden door een straat. Dat levert mooie sprongen op en is best wel de moeite om te bekijken. Deze proef is nog langer als de eerste en moet ook twee keer na elkaar afgelegd worden. Helemaal achteraan is er een deel met stenen waar sommigen toch problemen ondervinden. Als je er stil kwam te staan kon je niet makkelijk opnieuw vertrekken. Tenslotte een steile afdaling tussen de stenen en dan slalommen richting start.
Tijdens de tweede ronde zijn de plassen haast verdwenen door het vele verkeer erdoorheen. De sporen die zijn dan weer dieper geworden om dezelfde reden. Met andere woorden, het wordt steeds lastiger en dat blijkt ook zo onderweg. Meer en meer mensen staan langs de kant. De vrij zware tocht begint zijn tol te eisen.
Aan het einde van de dag blijkt dan ook niet iedereen uitgereden te hebben. Zo hoor ik achteraf dat Dirk Gryspeirt, die zijn debuut maakte, opgaf net na de eerste speciale van de tweede ronde. Wegens een kleine misrekening heeft hij te weinig kunnen eten en drinken na de eerste ronde met verkrampte armen tot gevolg. Volgende keer zal hij niet vergeten de benzine klaar te zetten.
De eindstand voor deze wedstrijd ziet er als volgt uit.
Pascal Berlingieri strandt na enkele probleempjes op een achtste plaats bij de inters groep 3.
Bij de nationalen groep 2 is opnieuw Olivier Bertels best geklasseerd met een tweede plaats. Peter Schepens is zesde en Ivan Vangenechten neemt de twaalfde plaats in. Marcel Dirks haalt het einde niet. Hij reed met een dagvergunning.
In Groep 3 hebben we enkel Jean Paul Vaele die zevende wordt.
Gust Lijnen staat hoogst met een 14e plaats in junior E2. Stijn Bonte moet genoegen nemen met een 21e plaats. In E3 is het Jeroen Schuer die als enig clublid in de lijst staat met een 4e plaats.
Bij de gentlemen is Lucris Tondeleir 25e geworden gevolgd door nieuwkomer dit jaar Michel Vandendriessche op een 28e plaats.
Bij de randonneurs met licentie vinden we Jan Van Calster op een 4e plaats, Jeff Verbrugghe 9e, Ives Vandoninck 11e, Jan Kestens 19e, Frank Bourbon 35e, Stefan Wolters 36e, Bart Berger 42e, Nicolas Vanhaverbeke 49e en tenslotte met een hele hoop strafminuten door een lekke band staat Koen Van Den Bosch op een 50e plaats.
Deze wedstrijd was dus opnieuw eentje om in te kaderen. Echt alles erop en eraan. Buiten de inschrijving en controle dan.
Over die inschrijving wou ik het nog even hebben. Het viel me daar namelijk op dat mensen die met een dagvergunning reden en geen lid waren van een club zich daar lid moesten maken van de organiserende club.
De conclusie die ik daar uit trek is dat het verstandig is om steeds je lidkaart van Grensland op zak te hebben. Probeer anders maar eens te bewijzen dat je lid van Grensland bent.
Dus ben je ooit van plan eens deel te nemen met een dagvergunning, dan weet je wat je te doen staat.
Meer fotos zijn te bekijken op de fotosite van Silvie Bruyninckx en Koen Van Den Bosch.
http://users.telenet.be/predie/vdb-pics
Voor verslag MET foto's klik hier
http://www.endurogrensland.be/index.php ... t&event=33
Geplaatst: wo mei 13, 2009 16:18
BK Enduro Bilstain door Bart.B
BK enduro Bilstain
Op 5 april werd de derde wedstrijd van het seizoen gereden en net als vorig jaar is deze een proef buiten categorie. Voor alle deelnemers geldt dezelfde snelheid. Een ronde moet een uur duren en is ongeveer 10 kilometer lang.
De meeste onder ons kennen het domein van Leon Crosset wel en weten dan ook dat er verraderlijke stukken kunnen inzitten. Het weer is ons in ieder geval goed gezind en dat is ook een ferme meevaller op deze anders zo slipperige ondergrond.
De keuring en inschrijvingen verlopen iets vlotter doordat er minder deelnemers zijn voor deze wedstrijd. Dit komt ook doordat de datum gewijzigd is wanneer het endurojaar al op gang is en enkelen een skireis hebben gepland.
De eerste piloten vertrekken om tien uur voor een wedstrijd van zes ronden voor de inters. Nationalen, juniors en gentlemen moeten vijf ronden afleggen en alle andere klassen vier. De eerste ronde telt niet mee en dient als verkenningsronde.
De wedstrijd start onmiddellijk met de eerste speciale. Vertrekken bovenaan het supermotardcircuit tussen de bomen, stenen en wortels. Vrij technisch en voor de randonneurs enorm vervelend doordat hun verkenning samen valt met de eerste gechronometreerde ronde van de hogere klassen. Ikzelf ondervind daar veel last van. De motor tegenhouden op een schuine helling terwijl enkele snelle inters voorbij razen. Voorbij de bomen komen we op een weide waar mooie bochten getrokken zijn en achteraan een springheuvel. Eens de weide gepasseerd terug tussen de bomen richting vertrek. Een mooie speciale, te smal tussen de bomen vermits wij constant worden gepasseerd door snelle jongens en weten dat het elke ronde opnieuw zo zal zijn.
Vervolgens rijden we op en af de schuine zijkanten, enkele malen door het beekje. Dat zelfde beekje dwingt Jan Van Calster tot opgave in de eerste ronde. Hij legt zijn motor ondersteboven in het water, wat niet echt bevorderlijk is voor de werking van zijn machine.
De technische passages volgen elkaar stuk voor stuk op. Helemaal achteraan het domein ligt een crossterrein dat dienst doet als tweede speciale. Een zeer mooie crossproef, helemaal niet technisch met mooie dubbels en andere soms steile springheuvels.
Na 35 minuten moeten we de tijdscontrole passeren en hebben we nog een klein stukje richting start. Inters, nationalen, juniors en gentlemen hebben in dit laatste stuk nog een derde speciale liggen die om veiligheidsredenen niet door alle klassen moet gedaan worden. Deze laatste sectie is niet meer zo technisch en kan op een rustiger tempo gereden worden. De tijd van een uur per ronde is goed te doen, buiten mezelf gerekend, want na de eerste ronde heb ik al zes minuten aan mijn been en besluit ik op te geven. Guy Neven moet ook vroegtijdig de wedstrijd verlaten wegens een defecte achteras.
Al onze andere deelnemende leden rijden hun wedstrijd uit.
Een zeer mooie proef in een prachtige omgeving.
Helaas heeft ook deze wedstrijd een donker kantje. Bij de tijdswaarnemingen is het een en ander fout gelopen waardoor in samenspraak met de Belgische bond en de tijdswaarnemers enkel uitslagen geschrapt zijn. Zo is bij iedereen de elfde gechronometreerde tijd geschrapt. Dit is volgens sommige piloten, vooral de inters waar de druk net iets hoger ligt, nog niet genoeg wat reeds tot hevige discussies leidde in het park. Er wordt nu gevraagd of het mogelijk is om met transponders te rijden die automatisch de tijden registreren. Dit zal een meerkost worden die door de piloot zelf zal moeten betaald worden. Waarschijnlijk later hierover meer.
De uitslagen zien er als volgt uit. Onze enige inter Pascal Berlingieri is vierde in zijn klasse en elfde algemeen. Bij de nationalen wint Olivier Bertels opnieuw in zijn klasse en tweede algemeen. Ivan Vangenechten is tiende in E2 en 23e algemeen. Bij de juniors is Gust Lijnen 9e in zijn klasse, Fred Wans 10e en Stijn Bonte 12e. Dit is 21e, 23e en 27e algemeen. In E3 hebben we twee daglicenties die knap presteren. Jurgen Minnaert is 4e in E3 en 30e algemeen, Marcel Beckers 5e en 32e algemeen. Lucris Tondeleir is opnieuw onze enige gentlemen en hij bezet de 6e plaats. Tenslotte hebben we de randonneurs waar Jan Kestens 16e eindigd, Koen Van Den Bosch 19e, Jeff Verbrugghe 24e, Stefan Wolters 28e, Frank Bourbon 30e en Ives Vandoninck, die drie minuten pakte, 32e.
Meer fotos zijn te bekijken op de fotosite van Silvie Bruyninckx en Koen Van Den Bosch.
http://users.telenet.be/predie/vdb-pics
Voor verslag MET Foto's klik hier
http://www.endurogrensland.be/index.php ... t&event=33
BK enduro Bilstain
Op 5 april werd de derde wedstrijd van het seizoen gereden en net als vorig jaar is deze een proef buiten categorie. Voor alle deelnemers geldt dezelfde snelheid. Een ronde moet een uur duren en is ongeveer 10 kilometer lang.
De meeste onder ons kennen het domein van Leon Crosset wel en weten dan ook dat er verraderlijke stukken kunnen inzitten. Het weer is ons in ieder geval goed gezind en dat is ook een ferme meevaller op deze anders zo slipperige ondergrond.
De keuring en inschrijvingen verlopen iets vlotter doordat er minder deelnemers zijn voor deze wedstrijd. Dit komt ook doordat de datum gewijzigd is wanneer het endurojaar al op gang is en enkelen een skireis hebben gepland.
De eerste piloten vertrekken om tien uur voor een wedstrijd van zes ronden voor de inters. Nationalen, juniors en gentlemen moeten vijf ronden afleggen en alle andere klassen vier. De eerste ronde telt niet mee en dient als verkenningsronde.
De wedstrijd start onmiddellijk met de eerste speciale. Vertrekken bovenaan het supermotardcircuit tussen de bomen, stenen en wortels. Vrij technisch en voor de randonneurs enorm vervelend doordat hun verkenning samen valt met de eerste gechronometreerde ronde van de hogere klassen. Ikzelf ondervind daar veel last van. De motor tegenhouden op een schuine helling terwijl enkele snelle inters voorbij razen. Voorbij de bomen komen we op een weide waar mooie bochten getrokken zijn en achteraan een springheuvel. Eens de weide gepasseerd terug tussen de bomen richting vertrek. Een mooie speciale, te smal tussen de bomen vermits wij constant worden gepasseerd door snelle jongens en weten dat het elke ronde opnieuw zo zal zijn.
Vervolgens rijden we op en af de schuine zijkanten, enkele malen door het beekje. Dat zelfde beekje dwingt Jan Van Calster tot opgave in de eerste ronde. Hij legt zijn motor ondersteboven in het water, wat niet echt bevorderlijk is voor de werking van zijn machine.
De technische passages volgen elkaar stuk voor stuk op. Helemaal achteraan het domein ligt een crossterrein dat dienst doet als tweede speciale. Een zeer mooie crossproef, helemaal niet technisch met mooie dubbels en andere soms steile springheuvels.
Na 35 minuten moeten we de tijdscontrole passeren en hebben we nog een klein stukje richting start. Inters, nationalen, juniors en gentlemen hebben in dit laatste stuk nog een derde speciale liggen die om veiligheidsredenen niet door alle klassen moet gedaan worden. Deze laatste sectie is niet meer zo technisch en kan op een rustiger tempo gereden worden. De tijd van een uur per ronde is goed te doen, buiten mezelf gerekend, want na de eerste ronde heb ik al zes minuten aan mijn been en besluit ik op te geven. Guy Neven moet ook vroegtijdig de wedstrijd verlaten wegens een defecte achteras.
Al onze andere deelnemende leden rijden hun wedstrijd uit.
Een zeer mooie proef in een prachtige omgeving.
Helaas heeft ook deze wedstrijd een donker kantje. Bij de tijdswaarnemingen is het een en ander fout gelopen waardoor in samenspraak met de Belgische bond en de tijdswaarnemers enkel uitslagen geschrapt zijn. Zo is bij iedereen de elfde gechronometreerde tijd geschrapt. Dit is volgens sommige piloten, vooral de inters waar de druk net iets hoger ligt, nog niet genoeg wat reeds tot hevige discussies leidde in het park. Er wordt nu gevraagd of het mogelijk is om met transponders te rijden die automatisch de tijden registreren. Dit zal een meerkost worden die door de piloot zelf zal moeten betaald worden. Waarschijnlijk later hierover meer.
De uitslagen zien er als volgt uit. Onze enige inter Pascal Berlingieri is vierde in zijn klasse en elfde algemeen. Bij de nationalen wint Olivier Bertels opnieuw in zijn klasse en tweede algemeen. Ivan Vangenechten is tiende in E2 en 23e algemeen. Bij de juniors is Gust Lijnen 9e in zijn klasse, Fred Wans 10e en Stijn Bonte 12e. Dit is 21e, 23e en 27e algemeen. In E3 hebben we twee daglicenties die knap presteren. Jurgen Minnaert is 4e in E3 en 30e algemeen, Marcel Beckers 5e en 32e algemeen. Lucris Tondeleir is opnieuw onze enige gentlemen en hij bezet de 6e plaats. Tenslotte hebben we de randonneurs waar Jan Kestens 16e eindigd, Koen Van Den Bosch 19e, Jeff Verbrugghe 24e, Stefan Wolters 28e, Frank Bourbon 30e en Ives Vandoninck, die drie minuten pakte, 32e.
Meer fotos zijn te bekijken op de fotosite van Silvie Bruyninckx en Koen Van Den Bosch.
http://users.telenet.be/predie/vdb-pics
Voor verslag MET Foto's klik hier
http://www.endurogrensland.be/index.php ... t&event=33
BK Enduro Flavion door Bart B.
Geplaatst: do jun 11, 2009 20:02
BK Enduro Flavion.
Flavion, dat was dus echt niet de plaats van vertrek en dat hebben sommigen onder ons letterlijk ondervonden. Zo was Stijn Bonte op 26 april in Flavion op zoek naar de start voor de vierde wedstrijd van het seizoen. Deze was door de steeds toenemende belangstelling verplaatst naar het legendarische circuit van Mettet. Inderdaad, daar waar de Supermotard gereden wordt. Parking voor iedereen, een gesloten park waar gerust nog het dubbel aantal motoren kon staan en genoeg ruimte voor een mooie special zodat de helpers en toeschouwers zich niet hoeven te verplaatsen.
Uit het verleden weet ik dat Flavion, ook Florennes geweest en nu Mettet, best zwaar kan zijn als het weer tegen zit. Dit jaar valt deze wedstrijd bijna twee maand later dan vorige edities, waardoor alles minder vettig is. De week voordien zijn de weergoden ons ook bijzonder gunstig geweest en is er niet veel water uit de lucht gevallen. Natuurlijk kan droog weer bij ons niet blijven duren en valt er op de dag van de wedstrijd regen. Het zijn geen plensbuien, maar toch meer dan genoeg om de regenkledij boven te halen.
Tijdens de technische controle luister ik naar de verhalen van collega rijders en hoor ik opnieuw de woorden PAD WORDT PAP. Deze drie woorden zijn haast legendarisch en ik ken ze van op het roadbook van de herfstrit. Ondertussen wel al bekend door menig Grenslandlid. Dit pad is er eentje dat iedereen bijblijft. Ik wist dus van voor ik begon wat me te wachten stond.
De wedstrijd zelf begint op een rechte lijn over het asfalt, goed voor enkele kilometers. Eerst krijgen we een mooi pad voorgeschoteld. Dit is een oude treinroute waar hier en daar enkele dwarsliggers boven komen. Aan de staat van het hout kan je zien dat het om een oud spoor gaat. In ieder geval een zeer mooi stukje. Meest voorkomende ondergrond zijn paden met sporen en soms zeer diepe sporen. Een heel snel stuk over een steengroeve brengt ons naar de eerste tijdscontrole die onmiddellijk gevolgd wordt door de eerste special. Deze bevindt zich op de site van Chinelle en is er eentje in lijn, dus niet tellend de eerste doortocht. Een mooie uitgetekende proef, beginnend aan de rand van het bos. Op zich is de proef niet moeilijk of technisch, maar de gladde ondergrond maakt alles net nog wat moeilijker. We doorkruisen volledig het bos, mooi uitgezet, voorzien van hellingen, boomwortels en glad gereden stenen, beter bekend als een Romeinse weg. Voorbij de eerste special begint het een pak zwaarder te worden, diepere sporen, bakken water en de tijd die krapper is dan het eerste stuk. Ergens in een bos is het pad bezaaid met plassen en diepe plassen. Links en rechts staan motoren stil in het water. Langs de kant staat een vriendelijke toeschouwer die ons de juiste weg toont. Als je hier komt vast te zitten verlies je kostbare tijd, iets wat je in feite niet op voorhand weet. Zo doen we nog enkele kilometers om vervolgens terug de baan op te komen richting tweede special. We zijn dan ongeveer een uur en drie kwart onderweg. De randonneurs, juniors en gentlemen iets meer, de snellere groepen net iets minder.
De tweede special bevindt zich op het terrein naast de start. Een proef van het type praire zoals onze zuiderlijke collega’s het noemen. Het is opnieuw een proef over twee ronden op een weiland. Tweemaal op en af een dijk en meer zit er niet in. Sterk vergelijkbaar met wat je voorgeschoteld krijgt bij club victorie. Toch moet je nog fris genoeg zitten om hard rond te gaan, wat niet altijd vanzelfsprekend is na de verbindingsrit. Na de eerste ronde kan iedereen op tijd vertrekken voor zijn tweede ronde, dit is buiten mezelf gerekend, want ik vertrek een minuut te laat. Blijkbaar te lang onderweg geweest op het tweede stuk. De tweede ronde is het helemaal over met regenen en worden de paden beter te berijden. Al kom ik toch eens stil te staan in een diepe plas waardoor ik Frank Bourbon hinder. Hij was achterop gebleven samen met Jan Van Calster om die te helpen. Daardoor komt Frank uiteindelijk twee minuten te laat binnen. Mijn excuses daarvoor. Uiteindelijk slaagt bijna iedereen erin om binnen te komen al dan niet met straftijd. Stijn Bonte heeft vroegtijdig opgegeven. Ondanks het regenweer tijdens de eerste uren van de dag is deze wedstrijd opnieuw geslaagd. Niemand die serieuze problemen ondervindt en haast iedereen blijft gespaard van valpartijen.
De uitslag.
Inter E3: 8 Pascal Berlingieri.
Inter scratch: 20 Pascal Berlingieri
Nationaal E1: 4 Jan Kabergs. E2: 2 Olivier Bertels, 5 Peter Schepens, 9 Ivan Vangenechten, 14 Dirk Vercruyssen. E3: 9 Jean-Paul Vaele.
Nationaal scratch: 3 Olivier Bertels, 10 Peter Schepens, 13 Jan Kabergs, 23 Ivan Vangenechten, 30 Jean-Paul Vaele, 31 Dirk Vercruyssen.
Junior E2: 10 Fred Wans, 14 August Lijnen. E3: 4 Guy Neven, 5 Jeroen Schuer, 7 Marcel Beckers (dagvergunning).
Junior scratch: 22 Fred Wans, 27 August Lijnen, 33 Guy Neven, 35 Jeroen Schuer, 38 Marcel Beckers.
Randonneurs: 11 Koen Van Den Bosch, 13 Jan Van Calster, 14 Jan Kestens, 19 Ives Vandoninck, 32 Jef Verbrugghe, 37 Bart Berger, 39 Stefan Wolters, 40 Bourbon Frank, 41 Nicolas Vanhaverbeke.
Voor foto's http://users.telenet.be/predie/vdb-pics/foto's.htm
Flavion, dat was dus echt niet de plaats van vertrek en dat hebben sommigen onder ons letterlijk ondervonden. Zo was Stijn Bonte op 26 april in Flavion op zoek naar de start voor de vierde wedstrijd van het seizoen. Deze was door de steeds toenemende belangstelling verplaatst naar het legendarische circuit van Mettet. Inderdaad, daar waar de Supermotard gereden wordt. Parking voor iedereen, een gesloten park waar gerust nog het dubbel aantal motoren kon staan en genoeg ruimte voor een mooie special zodat de helpers en toeschouwers zich niet hoeven te verplaatsen.
Uit het verleden weet ik dat Flavion, ook Florennes geweest en nu Mettet, best zwaar kan zijn als het weer tegen zit. Dit jaar valt deze wedstrijd bijna twee maand later dan vorige edities, waardoor alles minder vettig is. De week voordien zijn de weergoden ons ook bijzonder gunstig geweest en is er niet veel water uit de lucht gevallen. Natuurlijk kan droog weer bij ons niet blijven duren en valt er op de dag van de wedstrijd regen. Het zijn geen plensbuien, maar toch meer dan genoeg om de regenkledij boven te halen.
Tijdens de technische controle luister ik naar de verhalen van collega rijders en hoor ik opnieuw de woorden PAD WORDT PAP. Deze drie woorden zijn haast legendarisch en ik ken ze van op het roadbook van de herfstrit. Ondertussen wel al bekend door menig Grenslandlid. Dit pad is er eentje dat iedereen bijblijft. Ik wist dus van voor ik begon wat me te wachten stond.
De wedstrijd zelf begint op een rechte lijn over het asfalt, goed voor enkele kilometers. Eerst krijgen we een mooi pad voorgeschoteld. Dit is een oude treinroute waar hier en daar enkele dwarsliggers boven komen. Aan de staat van het hout kan je zien dat het om een oud spoor gaat. In ieder geval een zeer mooi stukje. Meest voorkomende ondergrond zijn paden met sporen en soms zeer diepe sporen. Een heel snel stuk over een steengroeve brengt ons naar de eerste tijdscontrole die onmiddellijk gevolgd wordt door de eerste special. Deze bevindt zich op de site van Chinelle en is er eentje in lijn, dus niet tellend de eerste doortocht. Een mooie uitgetekende proef, beginnend aan de rand van het bos. Op zich is de proef niet moeilijk of technisch, maar de gladde ondergrond maakt alles net nog wat moeilijker. We doorkruisen volledig het bos, mooi uitgezet, voorzien van hellingen, boomwortels en glad gereden stenen, beter bekend als een Romeinse weg. Voorbij de eerste special begint het een pak zwaarder te worden, diepere sporen, bakken water en de tijd die krapper is dan het eerste stuk. Ergens in een bos is het pad bezaaid met plassen en diepe plassen. Links en rechts staan motoren stil in het water. Langs de kant staat een vriendelijke toeschouwer die ons de juiste weg toont. Als je hier komt vast te zitten verlies je kostbare tijd, iets wat je in feite niet op voorhand weet. Zo doen we nog enkele kilometers om vervolgens terug de baan op te komen richting tweede special. We zijn dan ongeveer een uur en drie kwart onderweg. De randonneurs, juniors en gentlemen iets meer, de snellere groepen net iets minder.
De tweede special bevindt zich op het terrein naast de start. Een proef van het type praire zoals onze zuiderlijke collega’s het noemen. Het is opnieuw een proef over twee ronden op een weiland. Tweemaal op en af een dijk en meer zit er niet in. Sterk vergelijkbaar met wat je voorgeschoteld krijgt bij club victorie. Toch moet je nog fris genoeg zitten om hard rond te gaan, wat niet altijd vanzelfsprekend is na de verbindingsrit. Na de eerste ronde kan iedereen op tijd vertrekken voor zijn tweede ronde, dit is buiten mezelf gerekend, want ik vertrek een minuut te laat. Blijkbaar te lang onderweg geweest op het tweede stuk. De tweede ronde is het helemaal over met regenen en worden de paden beter te berijden. Al kom ik toch eens stil te staan in een diepe plas waardoor ik Frank Bourbon hinder. Hij was achterop gebleven samen met Jan Van Calster om die te helpen. Daardoor komt Frank uiteindelijk twee minuten te laat binnen. Mijn excuses daarvoor. Uiteindelijk slaagt bijna iedereen erin om binnen te komen al dan niet met straftijd. Stijn Bonte heeft vroegtijdig opgegeven. Ondanks het regenweer tijdens de eerste uren van de dag is deze wedstrijd opnieuw geslaagd. Niemand die serieuze problemen ondervindt en haast iedereen blijft gespaard van valpartijen.
De uitslag.
Inter E3: 8 Pascal Berlingieri.
Inter scratch: 20 Pascal Berlingieri
Nationaal E1: 4 Jan Kabergs. E2: 2 Olivier Bertels, 5 Peter Schepens, 9 Ivan Vangenechten, 14 Dirk Vercruyssen. E3: 9 Jean-Paul Vaele.
Nationaal scratch: 3 Olivier Bertels, 10 Peter Schepens, 13 Jan Kabergs, 23 Ivan Vangenechten, 30 Jean-Paul Vaele, 31 Dirk Vercruyssen.
Junior E2: 10 Fred Wans, 14 August Lijnen. E3: 4 Guy Neven, 5 Jeroen Schuer, 7 Marcel Beckers (dagvergunning).
Junior scratch: 22 Fred Wans, 27 August Lijnen, 33 Guy Neven, 35 Jeroen Schuer, 38 Marcel Beckers.
Randonneurs: 11 Koen Van Den Bosch, 13 Jan Van Calster, 14 Jan Kestens, 19 Ives Vandoninck, 32 Jef Verbrugghe, 37 Bart Berger, 39 Stefan Wolters, 40 Bourbon Frank, 41 Nicolas Vanhaverbeke.
Voor foto's http://users.telenet.be/predie/vdb-pics/foto's.htm
BK Enduro Saint Hubert en Rocroi (Fr) door Bart B.
Geplaatst: do jun 11, 2009 20:04
BK Enduro Saint Hubert en Rocroi (F).
Op papier de mooiste wedstrijden van het seizoen. Beide vinden plaats in een prachtige omgeving. Helaas kan ik jullie enkel de uitslagen meedelen doordat ik zelf niet aanwezig kon zijn.
Saint Hubert was een wedstrijd met twee speciale proeven, eentje in een lus en een tweede in lijn voorzien van enkele technisch passages. Van alle leden die aan de start verschenen hebben Jan Kabergs en Dirk Gryspeirt het einde niet gehaald.
In het Franse Rocroi ging het er iets anders aan toe. Eén grote ronde van om en bij de honderd kilometer voorzien van drie gechronometreerde proeven en een verplichte tankstop ergens onderweg. Dus assistentie was aan te raden. Afhankelijk van de klasse moest deze ronde één maal, anderhalf of tot twee keer gereden worden. Hier ging het om een deelnemersveld van 550 personen. In tegenstelling tot onze Belgische wedstrijden werd hier met 4 per minuut gestart en kreeg iedereen een ander nummer met een ander kleur nummerbord en cijfers. Nu ja “kreeg”, iedereen was verplicht om dat zelf te voorzien. De tijdswaarneming gebeurde ook met transponders en dat was een enorme verbetering ten opzichte van wat we gewoon zijn.
Het aantal leden dat deelnam in Rocroi was ook minder dan dat we gewoon zijn. Zo was het niet mogelijk om deel te nemen met een dagvergunning en was van vrijetijdsrijders helemaal geen sprake. Pechvogels in Rocroi waren Ives Vandoninck en Jef Verbrugghe. Beiden hebben de finish niet gehaald.
Uitslag Saint Hubert.
Inter E3: 8 Pascal Berlingieri.
Inter scratch: 24 Pascal Berlingieri.
Nationaal E2: 3 Olivier Bertels, 5 Peter Schepens, 10 Ivan Vangenechten.
Nationaal scratch: 5 Olivier Bertels, 10 Peter Schepens, 20 Ivan Vangenechten.
Junior E2: 8 August Lijnen, 11 Fred Wans, 17 Stijn Bonte.
Junior scratch: 12 August Lijnen, 16 Fred Wans, 27 Stijn Bonte
Randonneur: 5 Jan Van Calster, 17 Ives Vandoninck, 18 Jan Kestens, 19 Koen Van Den Bosch, 25 Jef Verbrugghe, 27 Stefaan Wolters, 30 Frank Bourbon.
Randonneur dagvergunning: 17 Dirk De Smet.
Uitslag Rocroi.
Inter E3: 5 Pascal Berlingieri.
Inter scratch: 11 Pascal Berlingieri.
Nationaal E1: 2 Jan Kabergs. E2: 2 Olivier Bertels, 4 Peter Schepens, 7 Ivan Vangenechten. E3: 8 Jean-Paul Vaele.
Nationaal scratch: 4 Olivier Bertels, 7 Peter Schepens, 10 Jan Kabergs, 18 Ivan Vangenechten, 19 Jean-Paul Vaele.
Junior E2: 5 August Lijnen, 6 Fred Wans. E3: 2 Guy Neven, 3 Jeroen Schuer.
Junior scratch: 10 August Lijnen, 12 Guy Neven, 13 Fred Wans, 14 Jeroen Schuer.
Randonneur: 8 Koen Van Den Bosch, 9 Jan Van Calster, 21 Frank Bourbon.
Verder in dit nummer staat een voorlopige tussenstand.
Deze is niet volledig correct. De positie die vermeld staat kan afwijken met de werkelijke positie doordat deze nog niet bekend gemaakt is.
voor foto's http://users.telenet.be/predie/vdb-pics/foto's.htm
Op papier de mooiste wedstrijden van het seizoen. Beide vinden plaats in een prachtige omgeving. Helaas kan ik jullie enkel de uitslagen meedelen doordat ik zelf niet aanwezig kon zijn.
Saint Hubert was een wedstrijd met twee speciale proeven, eentje in een lus en een tweede in lijn voorzien van enkele technisch passages. Van alle leden die aan de start verschenen hebben Jan Kabergs en Dirk Gryspeirt het einde niet gehaald.
In het Franse Rocroi ging het er iets anders aan toe. Eén grote ronde van om en bij de honderd kilometer voorzien van drie gechronometreerde proeven en een verplichte tankstop ergens onderweg. Dus assistentie was aan te raden. Afhankelijk van de klasse moest deze ronde één maal, anderhalf of tot twee keer gereden worden. Hier ging het om een deelnemersveld van 550 personen. In tegenstelling tot onze Belgische wedstrijden werd hier met 4 per minuut gestart en kreeg iedereen een ander nummer met een ander kleur nummerbord en cijfers. Nu ja “kreeg”, iedereen was verplicht om dat zelf te voorzien. De tijdswaarneming gebeurde ook met transponders en dat was een enorme verbetering ten opzichte van wat we gewoon zijn.
Het aantal leden dat deelnam in Rocroi was ook minder dan dat we gewoon zijn. Zo was het niet mogelijk om deel te nemen met een dagvergunning en was van vrijetijdsrijders helemaal geen sprake. Pechvogels in Rocroi waren Ives Vandoninck en Jef Verbrugghe. Beiden hebben de finish niet gehaald.
Uitslag Saint Hubert.
Inter E3: 8 Pascal Berlingieri.
Inter scratch: 24 Pascal Berlingieri.
Nationaal E2: 3 Olivier Bertels, 5 Peter Schepens, 10 Ivan Vangenechten.
Nationaal scratch: 5 Olivier Bertels, 10 Peter Schepens, 20 Ivan Vangenechten.
Junior E2: 8 August Lijnen, 11 Fred Wans, 17 Stijn Bonte.
Junior scratch: 12 August Lijnen, 16 Fred Wans, 27 Stijn Bonte
Randonneur: 5 Jan Van Calster, 17 Ives Vandoninck, 18 Jan Kestens, 19 Koen Van Den Bosch, 25 Jef Verbrugghe, 27 Stefaan Wolters, 30 Frank Bourbon.
Randonneur dagvergunning: 17 Dirk De Smet.
Uitslag Rocroi.
Inter E3: 5 Pascal Berlingieri.
Inter scratch: 11 Pascal Berlingieri.
Nationaal E1: 2 Jan Kabergs. E2: 2 Olivier Bertels, 4 Peter Schepens, 7 Ivan Vangenechten. E3: 8 Jean-Paul Vaele.
Nationaal scratch: 4 Olivier Bertels, 7 Peter Schepens, 10 Jan Kabergs, 18 Ivan Vangenechten, 19 Jean-Paul Vaele.
Junior E2: 5 August Lijnen, 6 Fred Wans. E3: 2 Guy Neven, 3 Jeroen Schuer.
Junior scratch: 10 August Lijnen, 12 Guy Neven, 13 Fred Wans, 14 Jeroen Schuer.
Randonneur: 8 Koen Van Den Bosch, 9 Jan Van Calster, 21 Frank Bourbon.
Verder in dit nummer staat een voorlopige tussenstand.
Deze is niet volledig correct. De positie die vermeld staat kan afwijken met de werkelijke positie doordat deze nog niet bekend gemaakt is.
voor foto's http://users.telenet.be/predie/vdb-pics/foto's.htm
BK Dinant
Geplaatst: zo nov 08, 2009 22:29
BK enduro Dinant
Na een lange zomer zonder nationale wedstrijden verplaatsen we ons op 23 augustus naar Dinant voor het vervolg van ons seizoen. Het is lange tijd droog geweest dus dat belooft een stoffige bedoening te worden. Volgens gegevens die we mochten ontvangen enkele dagen voor de wedstrijd, is de mooie spéciale in de steengroeve er niet meer bij. Door het veranderen van eigenaar mogen we er enkel door rijden, maar een spéciale op die locatie kan niet meer. Ook een verandering, en waarschijnlijk een gevolg van de droogte is dat het gevreesde stuk van Del Marmolles nu ook door de juniors moet getrotseerd worden.
Op weg naar Dinant pleeg ik een telefoontje naar Peter Schepens met de vraag hoe de tweede speciale, die als vervanging dient voor de carrière, er bij ligt. Hij stelt me direkt gerust dat ik niet de moeite moet doen om te gaan kijken dat er niets technisch of moeilijk inzit. Enkel een plat stoppelveld met veel variaties in bochten, maar niets dat echt moet gezien zijn voordat je er aan begint. Heel makkelijk allemaal, dus onmiddellijk naar het containerpark van Dinant waar naar jaarlijkse gewoonte de tweede spéciale en tevens vertrek ligt.
Vermits ik bij de vroege vogels aankom kan ik heel snel naar de controle en kom ik bijna als eerst aan de inschrijvingstafel aan. Dat is natuurlijk altijd meegenomen omdat ik uit het verleden weet dat het daar nogal eens kan tegenvallen. Dinant staat gekend als mooie enduro en trekt dus ook de nodige vrijetijdsrijders en dagvergunningen aan.
Vroeg ingeschreven dus en nog meer dan anderhalf uur totdat ik moet vertrekken. Van die tijd maak ik gebruik om de eerste spéciale te gaan verkennen.
Deze proef is licht gewijzigd ten opzichte van vorig jaar met een venijnig bochtje op een schuine helling. Boven blijven is hier de boodschap. Je ziet al snel dat als je eens helemaal beneden komt, je veel moeite zal hebben om opnieuw boven te geraken. Buiten dit stukje is de rest allemaal perfect te doen. Deze speciale verkennen geeft toch een beetje een raar gevoel, want vanop deze plaats kan ik zien waar het vorig jaar voor mij en het jaar voordien voor Jan Kestens goed misging met beide een sleutelbeenbreuk als resultaat.
Mijn vaste copain Tom is er nu ook weer bij en die komt tot de constatatie dat we zelfs tijd genoeg hebben om de Inters aan het werk te zien op de spéciale. Deze kans gaan we niet aan onze neus voorbij laten gaan.
Wanneer de eerste Inters het terrein betreden lijkt het toch alsof de hartslag van iedereen, ja ook van de toeschouwers, met enkele slagen stijgt. Ik merk op dat Pascal Berlingieri niet aanwezig is, maar dat is best begrijpelijk na een kleine week Romaniacs. We kunnen de tijden van de Inters live volgen en die liggen onder de vijf minuten voor de snelste en net erboven voor de iets minder snelle, wat echter ook nog toptijden zijn.
Nog even wachten op onze vrienden bij de Nationalen waar Peter Schepens een knappe tijd zet van 5:17 minuten. Jan Kabers zet een 5:23, Ivan Vangenechten 5:40 en Olivier Bertels 5:42. Deze laatste heeft de week voordien ook in Roemenie gereden en daar zijn duim zwaar geblesseerd. Onder dokterstoezicht mocht hij zijn gips verwijderen om deze wedstrijd te rijden en nadien weer mooi een gipsje laten aanmeten. Zijn doel voor deze dag is zo min mogelijk punten verliezen. Chapeau zou ik zo zeggen.
Na de doortocht van de Nationalen word het hoog tijd om zelf in mijn crossoutfit te kruipen en me naar de start te begeven. Even kennismaken met de mensen waarmee ik een minuut deel en dan op weg.
Uit vorige edities weet ik dat deze proef vrij lastig kan zijn, maar door de aanhoudende droogte ben ik zeker dat alles goed berijdbaar zal zijn.
Ik begin zoals iedereen onmiddellijk op de speciale, met de tijden van Inters en Nationalen in mijn hoofd. Persoonlijk heb ik liever een verbinding zodat de spiertjes al wat opgewarmd zijn. Keus heb ik niet, dus direkt voluit, twee rondjes tegen de klok. Ik kom van de proef en kijk naar het bord, 6:08. Daar ben ik best tevreden mee, op het moment zelf, want deze tijd blijkt achteraf maar de 35 ste bij de randonneurs. Zegt dat niet genoeg over het niveau bij de “opstapklasse”.
Nog even een vriendelijk gebaar naar de mensen die op de proef blijven en dan op naar de eerste tijdscontrole.
De verbindingsrit loopt tussen velden en bospaden. Wanneer je aansluit bij een andere groep is het dikwijls uitkijken, want door het stof is de zichtbaarheid niet altijd top. De droge mond krijg je er gewoon bij, maar daarvoor is een kauwgom in de mond een goeie oplossing.
Zoals verwacht is het parcours heel goed berijdbaar en hebben we veel tijd over op de controleposten. Dat is hier ooit anders geweest.
Al snel komen we op de tweede proef aan. Zoals Peter me voordien vertelde is dit een plat terrein. Heel makkelijk allemaal, maar probeer maar eens iemand te passeren op een parcours dat voor iedereen haast even snel is, hier kan het niet anders dan dat de tijden allemaal mooi bij elkaar liggen. Na de tweede spéciale is er nog een verbindingsrit richting start. Daar aangekomen valt het op dat de omstandigheden echt heel makkelijk zijn. Bijna een half uur heb ik om te vertrekken voor de volgende ronde. Dat is uitermate veel en eerder een uitzondering.
Wederom is dit eentje om in te kaderen. Dit blijft voor mij persoonlijk een van de mooiste enduros van het jaar. Er is veel variatie in terrein en ondergrond. De nodige technische aspecten zijn aanwezig, jammer dat de mooie proef in de steengroeve plaats heeft moeten ruimen voor een iets minder mooie en iets minder technische spéciale.
Dit jaar was de gevreesde marmolles eerder een toeristische passage, voor diegene die er mochten passeren althans. Kortom, het verschil in temperatuur en vochtigheid bepalen toch voor een groot stuk een enduro.
Het hoeft niet altijd hard labeur te zijn.
De uitslagen.
Zoals eerder vermeld geen Pascal Berlingieri bij de inters. Bij de nationalen hebben we op een 8ste plaats Peter Schepens, op 11 Jan Kabergs, op 16 Olivier Bertels die hier was om de meubels te redden en Ivan Vangenechten strandt op een 20ste plaats. In de E1 is dat een 4e plaats voor Jan Kabergs en in de E2 een 4e plaats voor Peter Schepens en op acht en negen respectievelijk Olivier Bertels gevolgd door Ivan Vangenechten.
Bij de juniors missen we Jeroen Schuer in de uitslag. Deze kwam op de eerste spéciale hard ten val en moest de wedstrijd staken. Gust Lijnen is de best geklasseerde met een 19e plaats algemeen en 8e in E2. Marcel Becker, met dagvergunning eindigt 26 algemeen en 5e in E3. De 29e plaats algemeen en 11e in E2 is voor Fred Wans. Stijn Bonte neemt de 31e plaats in beslag, goed voor een 12e E2. Tenslotte hebben we Guy Neven die 33e wordt en de 7e plaats pakt in E3.
Als enige gentlemen hebben we Lucris Tondeleir, die een 22e plaats pakt op de proeven, maar niet meer in de einduitslag voorkomt wegens het niet pointeren op de tijdscontrole. In hoever dit correct is laat ik in het midden.
Tenslotte hebben we nog de randonneurs die worden aangevoerd door Koen Van Den Bosch op een vierde plaats. Jan Van Calster neemt de zesde plaats in, Jan Kestens 11, Ives Vandoninck 14, Jeff Verbrugghe 16, Nicolas Vanhaverbeke 23, Bart Berger 28 en tot slot Frank Bourbon op een 32 ste plaats.
Na een lange zomer zonder nationale wedstrijden verplaatsen we ons op 23 augustus naar Dinant voor het vervolg van ons seizoen. Het is lange tijd droog geweest dus dat belooft een stoffige bedoening te worden. Volgens gegevens die we mochten ontvangen enkele dagen voor de wedstrijd, is de mooie spéciale in de steengroeve er niet meer bij. Door het veranderen van eigenaar mogen we er enkel door rijden, maar een spéciale op die locatie kan niet meer. Ook een verandering, en waarschijnlijk een gevolg van de droogte is dat het gevreesde stuk van Del Marmolles nu ook door de juniors moet getrotseerd worden.
Op weg naar Dinant pleeg ik een telefoontje naar Peter Schepens met de vraag hoe de tweede speciale, die als vervanging dient voor de carrière, er bij ligt. Hij stelt me direkt gerust dat ik niet de moeite moet doen om te gaan kijken dat er niets technisch of moeilijk inzit. Enkel een plat stoppelveld met veel variaties in bochten, maar niets dat echt moet gezien zijn voordat je er aan begint. Heel makkelijk allemaal, dus onmiddellijk naar het containerpark van Dinant waar naar jaarlijkse gewoonte de tweede spéciale en tevens vertrek ligt.
Vermits ik bij de vroege vogels aankom kan ik heel snel naar de controle en kom ik bijna als eerst aan de inschrijvingstafel aan. Dat is natuurlijk altijd meegenomen omdat ik uit het verleden weet dat het daar nogal eens kan tegenvallen. Dinant staat gekend als mooie enduro en trekt dus ook de nodige vrijetijdsrijders en dagvergunningen aan.
Vroeg ingeschreven dus en nog meer dan anderhalf uur totdat ik moet vertrekken. Van die tijd maak ik gebruik om de eerste spéciale te gaan verkennen.
Deze proef is licht gewijzigd ten opzichte van vorig jaar met een venijnig bochtje op een schuine helling. Boven blijven is hier de boodschap. Je ziet al snel dat als je eens helemaal beneden komt, je veel moeite zal hebben om opnieuw boven te geraken. Buiten dit stukje is de rest allemaal perfect te doen. Deze speciale verkennen geeft toch een beetje een raar gevoel, want vanop deze plaats kan ik zien waar het vorig jaar voor mij en het jaar voordien voor Jan Kestens goed misging met beide een sleutelbeenbreuk als resultaat.
Mijn vaste copain Tom is er nu ook weer bij en die komt tot de constatatie dat we zelfs tijd genoeg hebben om de Inters aan het werk te zien op de spéciale. Deze kans gaan we niet aan onze neus voorbij laten gaan.
Wanneer de eerste Inters het terrein betreden lijkt het toch alsof de hartslag van iedereen, ja ook van de toeschouwers, met enkele slagen stijgt. Ik merk op dat Pascal Berlingieri niet aanwezig is, maar dat is best begrijpelijk na een kleine week Romaniacs. We kunnen de tijden van de Inters live volgen en die liggen onder de vijf minuten voor de snelste en net erboven voor de iets minder snelle, wat echter ook nog toptijden zijn.
Nog even wachten op onze vrienden bij de Nationalen waar Peter Schepens een knappe tijd zet van 5:17 minuten. Jan Kabers zet een 5:23, Ivan Vangenechten 5:40 en Olivier Bertels 5:42. Deze laatste heeft de week voordien ook in Roemenie gereden en daar zijn duim zwaar geblesseerd. Onder dokterstoezicht mocht hij zijn gips verwijderen om deze wedstrijd te rijden en nadien weer mooi een gipsje laten aanmeten. Zijn doel voor deze dag is zo min mogelijk punten verliezen. Chapeau zou ik zo zeggen.
Na de doortocht van de Nationalen word het hoog tijd om zelf in mijn crossoutfit te kruipen en me naar de start te begeven. Even kennismaken met de mensen waarmee ik een minuut deel en dan op weg.
Uit vorige edities weet ik dat deze proef vrij lastig kan zijn, maar door de aanhoudende droogte ben ik zeker dat alles goed berijdbaar zal zijn.
Ik begin zoals iedereen onmiddellijk op de speciale, met de tijden van Inters en Nationalen in mijn hoofd. Persoonlijk heb ik liever een verbinding zodat de spiertjes al wat opgewarmd zijn. Keus heb ik niet, dus direkt voluit, twee rondjes tegen de klok. Ik kom van de proef en kijk naar het bord, 6:08. Daar ben ik best tevreden mee, op het moment zelf, want deze tijd blijkt achteraf maar de 35 ste bij de randonneurs. Zegt dat niet genoeg over het niveau bij de “opstapklasse”.
Nog even een vriendelijk gebaar naar de mensen die op de proef blijven en dan op naar de eerste tijdscontrole.
De verbindingsrit loopt tussen velden en bospaden. Wanneer je aansluit bij een andere groep is het dikwijls uitkijken, want door het stof is de zichtbaarheid niet altijd top. De droge mond krijg je er gewoon bij, maar daarvoor is een kauwgom in de mond een goeie oplossing.
Zoals verwacht is het parcours heel goed berijdbaar en hebben we veel tijd over op de controleposten. Dat is hier ooit anders geweest.
Al snel komen we op de tweede proef aan. Zoals Peter me voordien vertelde is dit een plat terrein. Heel makkelijk allemaal, maar probeer maar eens iemand te passeren op een parcours dat voor iedereen haast even snel is, hier kan het niet anders dan dat de tijden allemaal mooi bij elkaar liggen. Na de tweede spéciale is er nog een verbindingsrit richting start. Daar aangekomen valt het op dat de omstandigheden echt heel makkelijk zijn. Bijna een half uur heb ik om te vertrekken voor de volgende ronde. Dat is uitermate veel en eerder een uitzondering.
Wederom is dit eentje om in te kaderen. Dit blijft voor mij persoonlijk een van de mooiste enduros van het jaar. Er is veel variatie in terrein en ondergrond. De nodige technische aspecten zijn aanwezig, jammer dat de mooie proef in de steengroeve plaats heeft moeten ruimen voor een iets minder mooie en iets minder technische spéciale.
Dit jaar was de gevreesde marmolles eerder een toeristische passage, voor diegene die er mochten passeren althans. Kortom, het verschil in temperatuur en vochtigheid bepalen toch voor een groot stuk een enduro.
Het hoeft niet altijd hard labeur te zijn.
De uitslagen.
Zoals eerder vermeld geen Pascal Berlingieri bij de inters. Bij de nationalen hebben we op een 8ste plaats Peter Schepens, op 11 Jan Kabergs, op 16 Olivier Bertels die hier was om de meubels te redden en Ivan Vangenechten strandt op een 20ste plaats. In de E1 is dat een 4e plaats voor Jan Kabergs en in de E2 een 4e plaats voor Peter Schepens en op acht en negen respectievelijk Olivier Bertels gevolgd door Ivan Vangenechten.
Bij de juniors missen we Jeroen Schuer in de uitslag. Deze kwam op de eerste spéciale hard ten val en moest de wedstrijd staken. Gust Lijnen is de best geklasseerde met een 19e plaats algemeen en 8e in E2. Marcel Becker, met dagvergunning eindigt 26 algemeen en 5e in E3. De 29e plaats algemeen en 11e in E2 is voor Fred Wans. Stijn Bonte neemt de 31e plaats in beslag, goed voor een 12e E2. Tenslotte hebben we Guy Neven die 33e wordt en de 7e plaats pakt in E3.
Als enige gentlemen hebben we Lucris Tondeleir, die een 22e plaats pakt op de proeven, maar niet meer in de einduitslag voorkomt wegens het niet pointeren op de tijdscontrole. In hoever dit correct is laat ik in het midden.
Tenslotte hebben we nog de randonneurs die worden aangevoerd door Koen Van Den Bosch op een vierde plaats. Jan Van Calster neemt de zesde plaats in, Jan Kestens 11, Ives Vandoninck 14, Jeff Verbrugghe 16, Nicolas Vanhaverbeke 23, Bart Berger 28 en tot slot Frank Bourbon op een 32 ste plaats.
BK enduro Andenne
Geplaatst: zo nov 08, 2009 22:30
BK enduro Andenne
Er is er een nieuwe bij dit jaar. Een wedstrijd georganiseerd door Michael Despontin ex- Belgisch Kampioen enduro, die het dit jaar na een onderarmbreuk even voor bekeken houdt. Hij geeft nu endurostages die echt héél leerrijk en totaal niet duur zijn, daarnaast is hij ook op elke wedstrijd aanwezig om te assisteren bij het Husabergteam.
Andenne is een heel mooie streek en wat weten we ondertussen allemaal van mooie streken, dat het er steeds moeilijker wordt om te kunnen rijden. Dat is deze keer niet anders en in feite strenger dan ooit te voren. Dat is in grote lijnen reeds duidelijk op de website waar je alle informatie in verband met de wedstrijden kan terugvinden.
Deze keer is mijn busje meer gevuld doordat Tom, die elke wedstrijd meekomt, het deze keer zelf gaat proberen. Ik kan hem op voorhand niet zeggen of het een zware is of niet, want het is een compleet nieuwe wedstrijd voor iedereen.
Zoals elke wedstrijd gaan we eerst de spéciale verkennen. Deze keer met drie, want we waren niet van plan om het helemaal alleen te doen, dus hebben we een nieuwe hulp meegenomen, die ook reeds het systeem van de enduros kent.
Een volledig vlakke proef met vooraan, waar de toeschouwers staan, een serie boomstammen, een boomstam met autobanden rond, even verder een opeenvolging van rioolbuizen en helemaal aan het einde drie vrachtwagenbanden tegen elkaar gegooid. Paniekeren doen we niet want naast elke hindernis ligt een omleiding met de benaming “soft” , met kleinere boomstammetjes en kleinere rioolbuisjes dus dat is meer iets voor mij. Wanneer je over het veld heen kijkt, zie je alleen maar lint en paaltjes, zo ver je kan kijken. De proef is 3.2 kilometer lang, uitgezet op een veld van 9 hectare en er zijn 1700 paaltjes geplaatst om de linten te kunnen spannen. Bij elke passage moet de spéciale 2 maal worden afgelegd, dus dat maakt dat er elke keer 6.4 kilometer tegen de klok moet gereden worden van een ronde die in totaal 67 kilometer is.
Uitzonderlijk deze keer is dat er een briefing is. Er word ons verteld dat er streng zal worden opgetreden en dat de ordediensten een oogje in het zeil houden. Een passage over de Maas moet verplicht te voet orden afgelegd met de motor aan de hand. De motor mag blijven draaien, maar je moet er naast lopen. Héél belangrijk, want er worden controles gehouden door de politie. Ook word ons gevraagd de snelheidslimieten te respecteren en er is ons beloofd dat we meer dan tijd genoeg hebben om de liaison af te leggen zonder de wetten te overtreden. “Houd jullie er aan, want dit is ons eerste organisatie en alles hangt af van jullie goed gedrag of er volgend jaar een vervolg komt.”
We weten wat ons te wachten staat en wat we kunnen verwachten.
Met deze woorden in ons achterhoofd beginnen we aan onze wedstrijd. De rit loopt langs akkers en velden, nu en dan eens een boswegeltje, maar helaas dikwijls over asfalt. Net voorbij het eerst controlepunt moeten we over de Maas. Zoals beloofd te voet en daar zie je onmiddellijk dat elke deelnemer een hart voor de sport heeft, want er is niemand, maar ook niemand die het in zijn hoofd haalt om daar te rijden. Zo moet het ook om onze sport in leven te houden. Aan het einde van de “fietsersbrug” staan twee zwaantjes die de boel nauwlettend in het oog houden en helaas hebben de heren daar geen werk gehad. We vervolgen onze weg naar de eerste tijdscontrole en zoals ons beloofd komen we daar veel te vroeg aan, dus geen reden tot overdreven snel rijden op de openbare weg. Tien minuutjes wachten en dan verder voor het vervolg van de verbinding.
Technisch gezien is het vrij flauw, maar zijn we al niet blij als we nog kunnen rijden zonder angst voor controles?
De volgende tijdscontrole is net voor de spéciale. Ideaal om onze voorgangers aan het werk te zien. Wie neemt de grote hindernissen en wie speelt op zeker en maakt een langere lus zonder schrik te moeten hebben om seconden te verliezen? Ik neem zoals de meeste van mijn collega randonneurs de omleidingen en die zijn echt goed te doen, maar je bent sneller als je de zware, meer extreme stukken, feilloos aflegt.
Een mooie spéciale, de organisatie heeft hier hard gewerkt, zoveel is zeker. De tijden liggen allemaal dicht bij elkaar, wat normaal is bij een spéciale zoals hier. Op een proef zoals deze is het noodzakelijk om de boel recht te houden omdat een valpartij hier tijd kost. Tien seconden kan je makkelijk drie vier plaatsen kosten.
Na de proef is het nog een rit van een klein half uurtje langs de Maas richting start. Ook daar hebben we zoals verwacht genoeg tijd om iets te eten en te tanken. We weten nu wat ons te wachten staat voor de tweede, derde of voor sommigen vierde ronde.
Voor Tom is dit een mooie wedstrijd om zijn debuut te maken. Ideaal om gewend te geraken aan de tijdscontroles, checkpoints en vlaggen. Tussendoor is er tenslotte tijd genoeg om zijn vragen te beantwoorden. Dus voor de mensen die eens willen proeven van de sport zonder al te veel af te zien, zet deze wedstrijd in jullie agenda.
Zonder meer was dit een geslaagde eerste editie. Laat ons hopen dat er volgend jaar net iets meer mogelijkheden zijn voor de organisatie om er toch iets meer pit in te steken.
In ieder geval staat er een nieuwe wedstrijd op de kalender die alle kanten uit kan en zoals eerder vermeld, zijn we al niet blij dat we kunnen rijden? In ons Vlaanderen is zelfs zo een wedstrijd niet eens meer mogelijk.
De uitslag.
Nationalen scratch: Olivier Bertels 3, Ivan Vangenechten 11.
Nationalen E2: Olivier Bertels 2, Ivan Vangenechten 5.
Juniors scratch: Jeroen Schuer 14, August Lijnen 16, Fred Wans 19, Guy Neven 22, Stijn Bonte 25.
Juniors E2: August Lijnen 8, Fred Wans 9, Stijn Bonte 12.
Juniors E3: Jeroen Schuer 5, Guy Neven 6.
Randonneur: Koen Van Den Bosch 6, Ives Vandoninck 7, Jan Kestens 15, Bart Berger 20, Jef Verbrugghe 21, Stefan Wolters 24, Frank Bourbon 33.
Buiten klassement is Tom De Lentdecker als 30ste geëindigd, wat zeker niet slecht is voor een eerste deelname.
Er is er een nieuwe bij dit jaar. Een wedstrijd georganiseerd door Michael Despontin ex- Belgisch Kampioen enduro, die het dit jaar na een onderarmbreuk even voor bekeken houdt. Hij geeft nu endurostages die echt héél leerrijk en totaal niet duur zijn, daarnaast is hij ook op elke wedstrijd aanwezig om te assisteren bij het Husabergteam.
Andenne is een heel mooie streek en wat weten we ondertussen allemaal van mooie streken, dat het er steeds moeilijker wordt om te kunnen rijden. Dat is deze keer niet anders en in feite strenger dan ooit te voren. Dat is in grote lijnen reeds duidelijk op de website waar je alle informatie in verband met de wedstrijden kan terugvinden.
Deze keer is mijn busje meer gevuld doordat Tom, die elke wedstrijd meekomt, het deze keer zelf gaat proberen. Ik kan hem op voorhand niet zeggen of het een zware is of niet, want het is een compleet nieuwe wedstrijd voor iedereen.
Zoals elke wedstrijd gaan we eerst de spéciale verkennen. Deze keer met drie, want we waren niet van plan om het helemaal alleen te doen, dus hebben we een nieuwe hulp meegenomen, die ook reeds het systeem van de enduros kent.
Een volledig vlakke proef met vooraan, waar de toeschouwers staan, een serie boomstammen, een boomstam met autobanden rond, even verder een opeenvolging van rioolbuizen en helemaal aan het einde drie vrachtwagenbanden tegen elkaar gegooid. Paniekeren doen we niet want naast elke hindernis ligt een omleiding met de benaming “soft” , met kleinere boomstammetjes en kleinere rioolbuisjes dus dat is meer iets voor mij. Wanneer je over het veld heen kijkt, zie je alleen maar lint en paaltjes, zo ver je kan kijken. De proef is 3.2 kilometer lang, uitgezet op een veld van 9 hectare en er zijn 1700 paaltjes geplaatst om de linten te kunnen spannen. Bij elke passage moet de spéciale 2 maal worden afgelegd, dus dat maakt dat er elke keer 6.4 kilometer tegen de klok moet gereden worden van een ronde die in totaal 67 kilometer is.
Uitzonderlijk deze keer is dat er een briefing is. Er word ons verteld dat er streng zal worden opgetreden en dat de ordediensten een oogje in het zeil houden. Een passage over de Maas moet verplicht te voet orden afgelegd met de motor aan de hand. De motor mag blijven draaien, maar je moet er naast lopen. Héél belangrijk, want er worden controles gehouden door de politie. Ook word ons gevraagd de snelheidslimieten te respecteren en er is ons beloofd dat we meer dan tijd genoeg hebben om de liaison af te leggen zonder de wetten te overtreden. “Houd jullie er aan, want dit is ons eerste organisatie en alles hangt af van jullie goed gedrag of er volgend jaar een vervolg komt.”
We weten wat ons te wachten staat en wat we kunnen verwachten.
Met deze woorden in ons achterhoofd beginnen we aan onze wedstrijd. De rit loopt langs akkers en velden, nu en dan eens een boswegeltje, maar helaas dikwijls over asfalt. Net voorbij het eerst controlepunt moeten we over de Maas. Zoals beloofd te voet en daar zie je onmiddellijk dat elke deelnemer een hart voor de sport heeft, want er is niemand, maar ook niemand die het in zijn hoofd haalt om daar te rijden. Zo moet het ook om onze sport in leven te houden. Aan het einde van de “fietsersbrug” staan twee zwaantjes die de boel nauwlettend in het oog houden en helaas hebben de heren daar geen werk gehad. We vervolgen onze weg naar de eerste tijdscontrole en zoals ons beloofd komen we daar veel te vroeg aan, dus geen reden tot overdreven snel rijden op de openbare weg. Tien minuutjes wachten en dan verder voor het vervolg van de verbinding.
Technisch gezien is het vrij flauw, maar zijn we al niet blij als we nog kunnen rijden zonder angst voor controles?
De volgende tijdscontrole is net voor de spéciale. Ideaal om onze voorgangers aan het werk te zien. Wie neemt de grote hindernissen en wie speelt op zeker en maakt een langere lus zonder schrik te moeten hebben om seconden te verliezen? Ik neem zoals de meeste van mijn collega randonneurs de omleidingen en die zijn echt goed te doen, maar je bent sneller als je de zware, meer extreme stukken, feilloos aflegt.
Een mooie spéciale, de organisatie heeft hier hard gewerkt, zoveel is zeker. De tijden liggen allemaal dicht bij elkaar, wat normaal is bij een spéciale zoals hier. Op een proef zoals deze is het noodzakelijk om de boel recht te houden omdat een valpartij hier tijd kost. Tien seconden kan je makkelijk drie vier plaatsen kosten.
Na de proef is het nog een rit van een klein half uurtje langs de Maas richting start. Ook daar hebben we zoals verwacht genoeg tijd om iets te eten en te tanken. We weten nu wat ons te wachten staat voor de tweede, derde of voor sommigen vierde ronde.
Voor Tom is dit een mooie wedstrijd om zijn debuut te maken. Ideaal om gewend te geraken aan de tijdscontroles, checkpoints en vlaggen. Tussendoor is er tenslotte tijd genoeg om zijn vragen te beantwoorden. Dus voor de mensen die eens willen proeven van de sport zonder al te veel af te zien, zet deze wedstrijd in jullie agenda.
Zonder meer was dit een geslaagde eerste editie. Laat ons hopen dat er volgend jaar net iets meer mogelijkheden zijn voor de organisatie om er toch iets meer pit in te steken.
In ieder geval staat er een nieuwe wedstrijd op de kalender die alle kanten uit kan en zoals eerder vermeld, zijn we al niet blij dat we kunnen rijden? In ons Vlaanderen is zelfs zo een wedstrijd niet eens meer mogelijk.
De uitslag.
Nationalen scratch: Olivier Bertels 3, Ivan Vangenechten 11.
Nationalen E2: Olivier Bertels 2, Ivan Vangenechten 5.
Juniors scratch: Jeroen Schuer 14, August Lijnen 16, Fred Wans 19, Guy Neven 22, Stijn Bonte 25.
Juniors E2: August Lijnen 8, Fred Wans 9, Stijn Bonte 12.
Juniors E3: Jeroen Schuer 5, Guy Neven 6.
Randonneur: Koen Van Den Bosch 6, Ives Vandoninck 7, Jan Kestens 15, Bart Berger 20, Jef Verbrugghe 21, Stefan Wolters 24, Frank Bourbon 33.
Buiten klassement is Tom De Lentdecker als 30ste geëindigd, wat zeker niet slecht is voor een eerste deelname.
BK enduro Esneux
Geplaatst: zo nov 08, 2009 22:32
BK enduro Esneux
27 September, vroeg in de ochtend vertrekken we naar Esneux. Een dorp net voorbij Luik. Ook deze keer moet ik het niet alleen doen en gaat Tom opnieuw deelnemen. Deze keer hebben we opnieuw volk meegenomen om te helpen tanken en om het toeschouwersaantal op te schroeven.
De wedstrijd in Esneux vindt voor de tweede keer plaats en wordt opnieuw georganiseerd door regerend kampioen Thierry Klutz. Deze enduro onderscheidt zich van alle andere doordat er een extreme proef in zit die echt wel extreem te noemen is. De locatie van deze proef is ook eerder buitengewoon en bevindt zich in het centrum van het dorp waar ook de start plaatsheeft. Er is tal van randanimatie voorzien en verschillende merken staan er uitgepakt met vette promotiestanden. De site is tot in de puntjes uitgewerkt. Dit geeft echt een meerwaarde aan de sport. Hier kan zelfs een motorhater van genieten, laat het dan misschien alleen van de wafels of het bier zijn.
Nog voor we inschrijven gaan we eerst de tweede spéciale eens verkennen. Een schitterende proef uitgezet, weg van de bewoonde wereld, maar goed bereikbaar en ook daar is randanimatie voorzien. Quadrijden voor de kleintjes en natuurlijk ook de alom gekende braadworsten en dranktentjes.
De proef omvat een sectie in een bos, langs een bospad, over een glooiend weiland en enkele beklimmingen met een rotsachtige ondergrond. Echt heel mooi en enorm variërend. In tegenstelling tot veel proeven dit jaar moet deze maar een ronde verreden worden, dus best belangrijk om toch even een kijkje te komen nemen en te verkennen. Onderweg van en naar de spéciale staan nog pijltjes met daarop vermeld Show Point. Wat we ons daar moeten bij voorstellen is voor ons een raadsel en tijd om te gaan kijken is er niet meer.
Busje parkeren, boel uitladen en keuren is wat ons te doen staat. Ware het niet dat de verlichting van Tom zijn Yamaha het begeven heeft en hij die eerst nog moet herstellen. Nadeel is dan dat we bij de laatste kunnen keuren en inschrijven en achteraf zal blijken dat het wel degelijk een nadeel is.
Stipt op onze minuut vertrekken we met de motor aan de hand tot het podium dat speciaal voor deze wedstrijd is geplaatst. Eens daarop mag je de motor starten.
Voor we aan de wedstrijd kunnen beginnen mogen we eerst de extreme proef afrijden als verkenning en zonder dat de klok loopt. Bij de aankomst op het einde van de dag moeten we dan nog eens de proef afleggen tegen de tijd. Dit wil zeggen dat wij, randonneurs, deze proef drie keer rijden op twee ronden.
Na deze verkenning beginnen we aan onze eerst ronde. Het centrum van Esneux door om kort nadien een steil pad in een bos op te draaien. Al knap lastig om zo te vertrekken. De verbinding stuurt ons door mooie bossen, prachtige paden en in tegenstelling tot Andenne, is het asfalt hier eerder zeldzaam. Plots komen we aan een helling. Onderaan de helling staan mensen te kijken, wat is daar aan de hand? Zonder aarzelen draaien we rechts de heuvel op. En hij is steil, hij blijft steil en naar het einde toe enkel nog losse stenen. Een meter of vier van de top ligt het bezaaid met motoren en bromfietsen. Iedereen met de motor in de hand, trekken en sleuren om de motor boven te krijgen. Er ligt een GasGas dwars over het pad en de rijder, een loisir, zit er gewoon naast. Die heeft toch tijd genoeg en kan zijn motor gewoon laten liggen en er gezellig naast gaan zitten. Wij niet dus en dat is dus het nadeel van laat te vertrekken. De stenen vliegen je om de oren van de voorganger die in de grond aan het malen is om boven te komen. Ik besluit om het op te geven als ik zie dat Tom bijna boven is. Ik reken er op dat hij me komt helpen en natuurlijk is dat het geval. Eens boven even uitblazen, maar met de klok in het oog zie ik dat het héél snel zal moeten gaan. Ik probeer er alles aan te doen om op tijd te komen zodat ik zelfs Tom bijna achterlaat. Die is natuurlijk meer alert en slaat af waar ik foutief rechtdoor ben gereden. Het pad stopt op een gegeven moment en ik zie in dat ik fout ben. Omdraaien en zoeken naar de juiste weg. Op dat moment ben ik zeker dat ik de voorgeschreven tijd niet zal halen. Gas geven is de boodschap, maar voorzichtig en geconcentreerd blijven op de steile afdaling net voor de tijdscontrole is noodzakelijk.
Twaalf minuten later dan gepland kom ik aan de tijdscontrole. Daar staat Tom reeds op me te wachten en zitten onze vrienden op een terrasje met een frisse pint. Tom heeft een foutje gemaakt door voor de controlepost te wachten en niet voorbij de vlag te rijden. Dus ook hij heeft twaalf minuten aan zijn broek en dat konden er maar zeven of acht geweest zijn. Dit zijn de beginnersfouten die we ooit allemaal gemaakt hebben. Net voorbij de controlepost is er een mogelijkheid tot tanken en daarvoor hadden we onze vrienden meegenomen. Een 2 taktje heeft niet iets meer nodig dan een kleppenmotor.
We vervolgen onze weg en hebben beslist om het tempo hoog te houden om niet nog meer tijd te verliezen. De rit blijft boeiend en het terrein varieert constant. Echt een prachtige enduro in een heel mooie streek. De volgende verbinding is iets makkelijker haalbaar qua tijd. Op de tijdscontrole hebben we al enkele minuten over en kunnen we al een babbelke slaan. Nu rest ons enkel nog het laatste stuk met de tweede proef in. Ook hier proberen we om geen straftijd te pakken en rijden we nog steeds een strak tempo. Aangekomen op de tweede proef verliezen we ook geen tijd en gaan onmiddellijk van start. Buiten een keertje door de linten rijden verloopt ook hier alles vlekkeloos. Nu is het nog even doorbijten tot aan de start zodat we wat kunnen eten, drinken en de motoren tanken. Ook daar komen we mooi op tijd aan en luisteren we even naar de collega’s hoe die het de eerste ronde gedaan hebben.
Waar we niet van schrikken is dat er enorm weinig mensen op tijd hebben gereden. Bijna allemaal hebben ze minuten gepakt op het eerste stuk. En ja, ook nationalen en zelfs inters.
Onze tweede ronde starten we onmiddellijk met de extreme proef, maar deze keer tegen de klok. Er staat een massa volk te kijken en eerlijk gezegd geeft dat toch een extra stimulans om harder te gaan. Ook al weet ik dat het publiek me liever op mijn gezicht ziet gaan over de hoge rioolbuizen en andere vrij lastige hindernissen, ik laat ze liever links liggen en speel op safe. Korte maar zeer intense proef met twee mooie dubbelsprongen, grote en kleine rioolbuizen, grote blokken natuursteen, boomstammen, tot zelfs een trailer die als hindernis fungeert. Alle is hier mooi uitgewerkt, overzichtelijk voor het publiek en er hangt een heel plezante sfeer.
Opnieuw is dit een enduro die zeker gezien mag worden. Kosten nog moeite zijn hier gespaard geweest. Al denk ik dat het vooral om een perfecte samenwerking gaat tussen organisatie, stad, ordediensten en omwonenden. Enige minpuntje is misschien de krappe tijd bij de eerste verbinding. Je moest echt hard gaan om op tijd te zijn. Het is ons de tweede ronde gelukt, maar ik ben terecht op de vingers getikt door de organisatie doordat ik wel 80 per uur reed in een zone 50. Het was dat of weer minuten pakken. Erger is het Olivier Bertels vergaan, hij is die dag gediskwalificeerd om door het rode stoplicht te rijden. Er waren zelfs mensen die nog vlug onder dalende slagbomen doorreden om toch maar die tijd te halen. Dit gaat misschien een beetje ver, maar in het heetst van de strijd gebeuren er wel al eens dingen die niet echt maar verantwoord zijn. Er is dan ook enorm veel commentaar gekomen op deze veel te strakke eerste verbinding. Weet dat er van de 236 deelnemers amper 149 zijn geklasseerd en maar liefst 180 één of meer strafminuten heeft opgelopen, moet je niet versteld staan dat hier en daar dingen zijn gebeurd die in feite niet hadden mogen gebeuren.
Een goeie les die ik heb geleerd deze enduro is om zo vroeg mogelijk te starten. De vrijetijdsrijders mogen vertrekken met de eerste randonneurs, vertrek je bij de laatste, dan zijn de meeste al weg. Deze mensen hebben tijd, hoeven niet naar een klok om te zien. Zo gebeurt het wel eens dat je in een singletrack wordt opgehouden of wanneer iemand dwars voor je op een helling ligt en de fut niet meer heeft om zijn motor recht te zetten. Zulke voorvalletjes kan je tijd kosten en zelfs veel energie als je ook van de motor moet zoals het in ons geval was. Tuurlijk hebben we ook bewezen dat het anders kan en hebben Tom en ik een onfortuinlijke loisir geholpen om zijn motor terug op het pad te krijgen nadat hij van het pad was gereden en een meter of twee lager stak. Gelukkig waren er nog mensen met dezelfde ingesteldheid en met genoeg handen ging dat nog vrij vlot en was er van tijd verliezen helemaal geen sprake. Aan de onfortuinlijke rijder, “twee pintjes graag”.
De uitslag.
Bij de inters is Pascal Berlingieri 9e en vierde in E3. Deze keer op een Husaberg.
Bij de nationalen is er niemand geklasseerd. Ivan Vangenechten staat op de 14 de plaats algemeen, maar door 39 strafminuten te pakken wordt hij uit het klassement geschrapt. Dat is een regel bij meer dan 30 strafminuten. Jean-Pael Vaele en de eerder vermelde Olivier Bertels behoren ook tot de ongelukkigen.
De juniors deden het goed, sommigen zelfs heel goed. Zo is er de achtste plaats van August Lijnen, goed voor een vijfde E2. Tiende plaats algemeen en tweede in E3 is voor Jeroen Schuer. Fred Wans elfde algemeen en zevende in E2. Marcel Beckers met dagvergunning wordt 13e en 3e in E3. Marc Heyen met dagvergunning eindigt 14e en 4e in E1. Stijn Bonte bezet de 15e plaats en is hiermee achtste in zijn klasse E2.
Bij de randonneurs mag je wel degelijk van een verrassing spreken. Jan Kestens valt met een vierde plaats net naast het podium. Frank Bourbon is de verrassing van de dag met een achtste plaats en daar heeft hij hard voor gereden. Daarvan getuigen zijn tijden. Koen Van Den Bossche is veertiende, Stefan Wolters achttiende en neemt zo ook zijn eerste punten van het seizoen. Bart Berger eindigt op de 28e plaats. Buiten klassement en met dagvergunning staat Tom De Lentdecker op een 38e plaats. Jeff Verbrugghe had pech en heeft vroegtijdig moeten opgeven.
Deze wedstrijd was toch een van de zwaardere dit seizoen en dan hadden we nog alle geluk met het weer. Hopelijk houdt de organisatie een beetje rekening met de straftijden die dit jaar opgehaald zijn. Enkel en alleen al om te vermijden dat er als gek door de dorpjes wordt gereden. In ieder geval is deze een aanrader voor de toeschouwers en een heel mooie rit voor de rijders. Deze wil ik nooit meer missen, ook al is het als toeschouwer, kan ik zelf ook het Show Point eens gaan bekijken. Een steile, met rotsen bezaaide helling waar enkel inters, nationalen en gentlemen moesten boven komen. Waarvan er zelfs héél weinig zonder hulp de top haalden.
Wie weet zorg ik nadien dan voor kaasbolletjes op de barbecue met een heerlijk fris glaasje witte wijn. Wedden dat Gust, Fred en vrouwen ervan genoten hebben?
Voor dit verslag heb ik de toestemming gekregen van Frederic David om fotos bij hem te gaan halen. Vandaar ook aan hem nog een bedankje. Op de Nationale toppers Jeff Goblet, Michael Vuckevic en als laatste met nummer 1, organisator van deze wedstrijd Thierry Klutz.
27 September, vroeg in de ochtend vertrekken we naar Esneux. Een dorp net voorbij Luik. Ook deze keer moet ik het niet alleen doen en gaat Tom opnieuw deelnemen. Deze keer hebben we opnieuw volk meegenomen om te helpen tanken en om het toeschouwersaantal op te schroeven.
De wedstrijd in Esneux vindt voor de tweede keer plaats en wordt opnieuw georganiseerd door regerend kampioen Thierry Klutz. Deze enduro onderscheidt zich van alle andere doordat er een extreme proef in zit die echt wel extreem te noemen is. De locatie van deze proef is ook eerder buitengewoon en bevindt zich in het centrum van het dorp waar ook de start plaatsheeft. Er is tal van randanimatie voorzien en verschillende merken staan er uitgepakt met vette promotiestanden. De site is tot in de puntjes uitgewerkt. Dit geeft echt een meerwaarde aan de sport. Hier kan zelfs een motorhater van genieten, laat het dan misschien alleen van de wafels of het bier zijn.
Nog voor we inschrijven gaan we eerst de tweede spéciale eens verkennen. Een schitterende proef uitgezet, weg van de bewoonde wereld, maar goed bereikbaar en ook daar is randanimatie voorzien. Quadrijden voor de kleintjes en natuurlijk ook de alom gekende braadworsten en dranktentjes.
De proef omvat een sectie in een bos, langs een bospad, over een glooiend weiland en enkele beklimmingen met een rotsachtige ondergrond. Echt heel mooi en enorm variërend. In tegenstelling tot veel proeven dit jaar moet deze maar een ronde verreden worden, dus best belangrijk om toch even een kijkje te komen nemen en te verkennen. Onderweg van en naar de spéciale staan nog pijltjes met daarop vermeld Show Point. Wat we ons daar moeten bij voorstellen is voor ons een raadsel en tijd om te gaan kijken is er niet meer.
Busje parkeren, boel uitladen en keuren is wat ons te doen staat. Ware het niet dat de verlichting van Tom zijn Yamaha het begeven heeft en hij die eerst nog moet herstellen. Nadeel is dan dat we bij de laatste kunnen keuren en inschrijven en achteraf zal blijken dat het wel degelijk een nadeel is.
Stipt op onze minuut vertrekken we met de motor aan de hand tot het podium dat speciaal voor deze wedstrijd is geplaatst. Eens daarop mag je de motor starten.
Voor we aan de wedstrijd kunnen beginnen mogen we eerst de extreme proef afrijden als verkenning en zonder dat de klok loopt. Bij de aankomst op het einde van de dag moeten we dan nog eens de proef afleggen tegen de tijd. Dit wil zeggen dat wij, randonneurs, deze proef drie keer rijden op twee ronden.
Na deze verkenning beginnen we aan onze eerst ronde. Het centrum van Esneux door om kort nadien een steil pad in een bos op te draaien. Al knap lastig om zo te vertrekken. De verbinding stuurt ons door mooie bossen, prachtige paden en in tegenstelling tot Andenne, is het asfalt hier eerder zeldzaam. Plots komen we aan een helling. Onderaan de helling staan mensen te kijken, wat is daar aan de hand? Zonder aarzelen draaien we rechts de heuvel op. En hij is steil, hij blijft steil en naar het einde toe enkel nog losse stenen. Een meter of vier van de top ligt het bezaaid met motoren en bromfietsen. Iedereen met de motor in de hand, trekken en sleuren om de motor boven te krijgen. Er ligt een GasGas dwars over het pad en de rijder, een loisir, zit er gewoon naast. Die heeft toch tijd genoeg en kan zijn motor gewoon laten liggen en er gezellig naast gaan zitten. Wij niet dus en dat is dus het nadeel van laat te vertrekken. De stenen vliegen je om de oren van de voorganger die in de grond aan het malen is om boven te komen. Ik besluit om het op te geven als ik zie dat Tom bijna boven is. Ik reken er op dat hij me komt helpen en natuurlijk is dat het geval. Eens boven even uitblazen, maar met de klok in het oog zie ik dat het héél snel zal moeten gaan. Ik probeer er alles aan te doen om op tijd te komen zodat ik zelfs Tom bijna achterlaat. Die is natuurlijk meer alert en slaat af waar ik foutief rechtdoor ben gereden. Het pad stopt op een gegeven moment en ik zie in dat ik fout ben. Omdraaien en zoeken naar de juiste weg. Op dat moment ben ik zeker dat ik de voorgeschreven tijd niet zal halen. Gas geven is de boodschap, maar voorzichtig en geconcentreerd blijven op de steile afdaling net voor de tijdscontrole is noodzakelijk.
Twaalf minuten later dan gepland kom ik aan de tijdscontrole. Daar staat Tom reeds op me te wachten en zitten onze vrienden op een terrasje met een frisse pint. Tom heeft een foutje gemaakt door voor de controlepost te wachten en niet voorbij de vlag te rijden. Dus ook hij heeft twaalf minuten aan zijn broek en dat konden er maar zeven of acht geweest zijn. Dit zijn de beginnersfouten die we ooit allemaal gemaakt hebben. Net voorbij de controlepost is er een mogelijkheid tot tanken en daarvoor hadden we onze vrienden meegenomen. Een 2 taktje heeft niet iets meer nodig dan een kleppenmotor.
We vervolgen onze weg en hebben beslist om het tempo hoog te houden om niet nog meer tijd te verliezen. De rit blijft boeiend en het terrein varieert constant. Echt een prachtige enduro in een heel mooie streek. De volgende verbinding is iets makkelijker haalbaar qua tijd. Op de tijdscontrole hebben we al enkele minuten over en kunnen we al een babbelke slaan. Nu rest ons enkel nog het laatste stuk met de tweede proef in. Ook hier proberen we om geen straftijd te pakken en rijden we nog steeds een strak tempo. Aangekomen op de tweede proef verliezen we ook geen tijd en gaan onmiddellijk van start. Buiten een keertje door de linten rijden verloopt ook hier alles vlekkeloos. Nu is het nog even doorbijten tot aan de start zodat we wat kunnen eten, drinken en de motoren tanken. Ook daar komen we mooi op tijd aan en luisteren we even naar de collega’s hoe die het de eerste ronde gedaan hebben.
Waar we niet van schrikken is dat er enorm weinig mensen op tijd hebben gereden. Bijna allemaal hebben ze minuten gepakt op het eerste stuk. En ja, ook nationalen en zelfs inters.
Onze tweede ronde starten we onmiddellijk met de extreme proef, maar deze keer tegen de klok. Er staat een massa volk te kijken en eerlijk gezegd geeft dat toch een extra stimulans om harder te gaan. Ook al weet ik dat het publiek me liever op mijn gezicht ziet gaan over de hoge rioolbuizen en andere vrij lastige hindernissen, ik laat ze liever links liggen en speel op safe. Korte maar zeer intense proef met twee mooie dubbelsprongen, grote en kleine rioolbuizen, grote blokken natuursteen, boomstammen, tot zelfs een trailer die als hindernis fungeert. Alle is hier mooi uitgewerkt, overzichtelijk voor het publiek en er hangt een heel plezante sfeer.
Opnieuw is dit een enduro die zeker gezien mag worden. Kosten nog moeite zijn hier gespaard geweest. Al denk ik dat het vooral om een perfecte samenwerking gaat tussen organisatie, stad, ordediensten en omwonenden. Enige minpuntje is misschien de krappe tijd bij de eerste verbinding. Je moest echt hard gaan om op tijd te zijn. Het is ons de tweede ronde gelukt, maar ik ben terecht op de vingers getikt door de organisatie doordat ik wel 80 per uur reed in een zone 50. Het was dat of weer minuten pakken. Erger is het Olivier Bertels vergaan, hij is die dag gediskwalificeerd om door het rode stoplicht te rijden. Er waren zelfs mensen die nog vlug onder dalende slagbomen doorreden om toch maar die tijd te halen. Dit gaat misschien een beetje ver, maar in het heetst van de strijd gebeuren er wel al eens dingen die niet echt maar verantwoord zijn. Er is dan ook enorm veel commentaar gekomen op deze veel te strakke eerste verbinding. Weet dat er van de 236 deelnemers amper 149 zijn geklasseerd en maar liefst 180 één of meer strafminuten heeft opgelopen, moet je niet versteld staan dat hier en daar dingen zijn gebeurd die in feite niet hadden mogen gebeuren.
Een goeie les die ik heb geleerd deze enduro is om zo vroeg mogelijk te starten. De vrijetijdsrijders mogen vertrekken met de eerste randonneurs, vertrek je bij de laatste, dan zijn de meeste al weg. Deze mensen hebben tijd, hoeven niet naar een klok om te zien. Zo gebeurt het wel eens dat je in een singletrack wordt opgehouden of wanneer iemand dwars voor je op een helling ligt en de fut niet meer heeft om zijn motor recht te zetten. Zulke voorvalletjes kan je tijd kosten en zelfs veel energie als je ook van de motor moet zoals het in ons geval was. Tuurlijk hebben we ook bewezen dat het anders kan en hebben Tom en ik een onfortuinlijke loisir geholpen om zijn motor terug op het pad te krijgen nadat hij van het pad was gereden en een meter of twee lager stak. Gelukkig waren er nog mensen met dezelfde ingesteldheid en met genoeg handen ging dat nog vrij vlot en was er van tijd verliezen helemaal geen sprake. Aan de onfortuinlijke rijder, “twee pintjes graag”.
De uitslag.
Bij de inters is Pascal Berlingieri 9e en vierde in E3. Deze keer op een Husaberg.
Bij de nationalen is er niemand geklasseerd. Ivan Vangenechten staat op de 14 de plaats algemeen, maar door 39 strafminuten te pakken wordt hij uit het klassement geschrapt. Dat is een regel bij meer dan 30 strafminuten. Jean-Pael Vaele en de eerder vermelde Olivier Bertels behoren ook tot de ongelukkigen.
De juniors deden het goed, sommigen zelfs heel goed. Zo is er de achtste plaats van August Lijnen, goed voor een vijfde E2. Tiende plaats algemeen en tweede in E3 is voor Jeroen Schuer. Fred Wans elfde algemeen en zevende in E2. Marcel Beckers met dagvergunning wordt 13e en 3e in E3. Marc Heyen met dagvergunning eindigt 14e en 4e in E1. Stijn Bonte bezet de 15e plaats en is hiermee achtste in zijn klasse E2.
Bij de randonneurs mag je wel degelijk van een verrassing spreken. Jan Kestens valt met een vierde plaats net naast het podium. Frank Bourbon is de verrassing van de dag met een achtste plaats en daar heeft hij hard voor gereden. Daarvan getuigen zijn tijden. Koen Van Den Bossche is veertiende, Stefan Wolters achttiende en neemt zo ook zijn eerste punten van het seizoen. Bart Berger eindigt op de 28e plaats. Buiten klassement en met dagvergunning staat Tom De Lentdecker op een 38e plaats. Jeff Verbrugghe had pech en heeft vroegtijdig moeten opgeven.
Deze wedstrijd was toch een van de zwaardere dit seizoen en dan hadden we nog alle geluk met het weer. Hopelijk houdt de organisatie een beetje rekening met de straftijden die dit jaar opgehaald zijn. Enkel en alleen al om te vermijden dat er als gek door de dorpjes wordt gereden. In ieder geval is deze een aanrader voor de toeschouwers en een heel mooie rit voor de rijders. Deze wil ik nooit meer missen, ook al is het als toeschouwer, kan ik zelf ook het Show Point eens gaan bekijken. Een steile, met rotsen bezaaide helling waar enkel inters, nationalen en gentlemen moesten boven komen. Waarvan er zelfs héél weinig zonder hulp de top haalden.
Wie weet zorg ik nadien dan voor kaasbolletjes op de barbecue met een heerlijk fris glaasje witte wijn. Wedden dat Gust, Fred en vrouwen ervan genoten hebben?
Voor dit verslag heb ik de toestemming gekregen van Frederic David om fotos bij hem te gaan halen. Vandaar ook aan hem nog een bedankje. Op de Nationale toppers Jeff Goblet, Michael Vuckevic en als laatste met nummer 1, organisator van deze wedstrijd Thierry Klutz.