Kijk, dat is nou enduro rijden. Waar bijna iedereen gas terugnam en de boel even afwoog, daar trok Hans Vogels de boel gewoon volgas doorheen . Wat een durf en klasse.
Het was bij een van de vele modderplekken, waar ik toch nog even wilde gaan kijken, om te zien hoe een inter daar zich doorheen worstelde.
Daar waar menig rijder dacht dat langs het kantje de beste plekken waren om er doorheen te geraken, daar trokken de toppers gewoon een spoor middendoor. Wat nou moeilijk?? Niks aan, gewoon gas erop
Van dat soort mannen gaat je hart vanzelf harder kloppen, en het heeft weinig met romantiek te maken, met des te meer met ontzag voor hun kunde. Met dik 80 per uur door een diep spoor van modder, je moet het maar durfen.
En natuurlijk sloeg de achterkant en voorkant heen en weer, maar bij de toppers was het altijd onder controle. Bij de iets mindere goden, zag je nog wel eens een glijer van links naar rechts door het spoor, en bij de daglicenties had je er diverse die er middenin stil kwamen te staan
En ik.... ik hield het na een rondje voor gezien. En dat terwijl de dag zo heerlijk begon.
De 200exc stond klaar op het start podium en ging als eerste van start. Een keer trappen lopen. Op weg naar de eerste proef die de eerste ronde nog niet meetelde, kwam niemand me voorbij, en dus was ik koploper van mijn minuut bij aankomst van de zuurberg proef. Ik voelde me dus lekker en ontspannen maar toen kwam dus de zuurbergproef. Eigenlijk ging die in het begin best wel lekker. Van de rijders die bij mij in de minuut zaten kwam er een tijdens die proef voorbij, om meteen daarna op zijn plaat te gaan in een glad spoor, en zelf haalde ik diverse rijders in. Ik reed dus goed tempo rond, maar toch "verzuurde" mijn onderarmen in het tweede gedeelte behoorlijk.Aan het eind van de proef kon ik nog amper mijn stuur vasthouden, maar gelukkig kwam er daarna veel asfalt om te herstellen. Op het asfalt reed ik gemiddeld 80, maar al gauw kwamen ze me aan alle kanten voorbij, ik ging te langzaam? Huh?
Ik wilde niet harder gaan rijden, want ik wilde herstellen van die opgezette onderarmen, maar dat bleek dus dom. Een minuut straf bij de eerste TC.
Dat begon lekker
Ok, minuutje straf moet kunnen, want toen had ik al door dat er weinig daglicenties zouden uitrijden. Dat gevoel kreeg ik nog meer, nadat ik de volgende 2 proeven had gedaan. Helshuizen ging nog, maar daarna kwam "imhof crosscircuit"en dat was een grote prutzooi. Wat een diepe bagger was dat, sporen zo diep als het motorblok, waar je je voorwiel in de bochten op het hoge moest laten meelopen, anders zou je nooit meer uit het spoor kunnen geraken. Akkers die een grote modderpoel werden, en dit was dan ook de plek, die ik later ging bekijken met de inters als acteurs.
Ik kwam weer terug bij start/finish met een speling van 5 minuten. Krapjes maar het kon. Maar toen wilde ik gaan tanken, en begon het me toch te hagelen/regenen en waaien, niet normaal. En ook kwam ik erachter dat in mijn schenktuutje was vergeten, en toen keek ik naar mijn nieuwe motor en herkende hem niet meer
Nou, mannen en vrouwen, ik ben niet echt tevreden over deze eerste enduro na lange tijd, maar geheel ontvreden ben ik ook niet.
Wat er nog aan schort is endurance van de armen, snelheid op het asfalt en motivatie om ook tijdens een hagelbui gewoon de motor vol te gooien met peut.
Ik heb links en rechts wat afgebabbeld en ben wat bekende tegen gekomen.
Het blijft een leuk wereldje, de endurowereld, en het lijkt wel wat op het trial wereldje. Lekker gemoedelijk, want iedereen weet dat hij of zij er alleen voorstaat tijdens de wedstrijd. En ja, dat die inters, steeds weer een schoon jasje kunnen aantrekken etc, nou ok, dat is dan hun enige voordeel.
Ze hebben leuke helpers en aan het eind van de dag, gaat toch bij iedereen wel het kaarsje uit, behalve bij een handjevol toppers.
Ik heb nog een aantal daglicenties naar de eindstreep geschreeuwd ook al wilde ze heeel graag stoppen.
Maar als je de tweede ronde ingaat, dan doe je ook de derde.... toch.
Iedereen die heeft uitgereden,
Mij ook 621 nv 40. en ik zwaai naar iedereen die mij voorbij komt 
