Een week na de roadbookrit gaan we even lekker een stukkie zand pakken, maar dat duurt niet lang. Al na een paar kilometer begeeft een achterwiellager het spontaan en komt mijn achterwiel scheef te staan. De ketting ontspoort en de boel blokkeert op slag. Na een reuzeslide komt het hele spul tot stilstand, wonder boven wonder zit ik er zelf nog steeds op.
De ketting zit onwrikbaar tussen het achterwiel en de brug en het kost bijna een uur om de zaak vrij te krijgen. De schade blijkt nogal mee te vallen. Wat krassen op het kettingwiel en de achterbrug, meer niet. Maar ik ben blij dat die roadbookrit 180 km lang was en geen 190.
Ook worden we er weer aan herinnerd dat het duwen van een motor door mul zand helemaal niet leuk is als het buiten 25 graden is...
Inmiddels komt mijn verhuizing eraan en in de volgende periode zie ik het geld helemaal de verkeerde kant op stromen. Tegen de tijd dat de grootste ellende achter de rug is, begint het off-road-seizoen weer wat aan te trekken en bovendien ben ik net met een nieuwe studie begonnen voor mijn werk, die me de komende drie jaar waarschijnlijk wel onder de pannen zal houden. Ik besluit dit seizoen dan maar gewoon te gaan rijden met de KTM en de restauratie uit te stellen tot de zomer van 2005.
Wat later begint mijn radiateur ineens te spuiten. Nu is dat op zich niet ongewoon, maar in mijn geval spuit hij recht naar voren, en niet via zijn overdrukslang. Op Ebay vind ik voor weinig geld een nieuwe radiateur (2004!), die blijkt gewoon te passen.
Een volgende roadbookrit in Limburg kondigt zich aan en geheel volgens traditie breekt een week voor de rit, tijdens de montage van een set nieuwe voorremblokken, de wielsensor in tweeën. Ook de wielmagneet blijkt doormidden te liggen.
Uit het magneetje uit een oude telefoonhoorn wordt een nieuwe wielmagneet gemaakt en met behulp van het enige goede produkt dat Bison ooit heeft gemaakt, All-For-One-kit (is een echte aanrader voor de meest uiteenlopende klussen!) en twee kleine ty-raps wordt de wielsensor ook weer net zo sterk als vroeger. En een dag voor de rit is de KTM er weer helemaal klaar voor!
De ochtend van de rit komt mijn maatje me oppikken. Of toch niet, want hij stapt ziek bij me binnen. Zelf ben ik ook met griep opgestaan en bij hoge uitzondering zeggen we deze keer de rit maar af. Het kan niet anders of een boertje heeft een vloek over ons uitgesproken.
En dat was vorige week...
Zoals je ziet, heb ik tot nu toe weinig echte problemen gehad.
Aan de motor hoeft niets echt veranderd te worden, wat wel iets zegt over de zorg en het vakmanschap, waarmee deze KTM destijds gebouwd is.
Toch staan er inmiddels een paar kleine dingen op de verlanglijst:
Er komt een nieuwe ICO (rally 2000), of misschien meteen maar twee, aangezien dat tegenwoordig voorschrift is bij de grote woestijnrally's.
Er moet een gedempt acherwiel in komen. Roadbookritten en rally's hebben verbindingsstukken die over asfalt gaan en een star achterwiel kan dat niet goed verwerken. Voor de cross is dat prima, maar voor een rallymotor niet.
De roep naar meer vermogen is onontkoombaar. Daarom gaat het originele blok (een blauw blok wat zwart gelakt is. Blauw blok=slecht lagerwerk!) met pensioen. Het blijft hier natuurlijk wel op de plank liggen met het oog op de originaliteit. Het blok wordt vervangen door een 620-blok zonder balansas, dat ik waarschijnlijk ook nog op ga boren tot 660 cc, zodat hij weer mee kan met zijn moderne rallybroeders. Waarschijnlijk komt er dan ook meteen een Mikuni op, want die oude Dell'orto is hopeloos verouderd en onnauwkeurig. Daar is ook weer een pk'tje of wat te halen.
Verder ben ik momenteel op zoek naar een firma die gespecialiseerd is in het repareren van en met carbon, aangezien al het kunststofwerk van dit materiaal is.
Mocht iemand nog een lopend 620-blok en/of een gedempt achterwiel hebben liggen: ik hou me aanbevolen!