Na ruim anderhalf jaar: Dakar...
Geplaatst: zo aug 26, 2007 13:28
Na een tijdje 'van de kaart' te zijn geweest: De mediareden is inderdaad dat ik me teruggetrokken heb omdat ik het allemaal niet rond kreeg.
Maar dat is niet de echte reden geweest.
Het team zette me er uit. Omdat ik volgens hen niet gemotiveerd genoeg was om de Dakar te gaan rijden. Omdat ik moest blijven werken om in mijn levensonderhoud te voorzien en ik daardoor niet met alle teamtrainingen mee kon doen. Omdat ik geen trainingssponsorcontract had waardoor 'even' de BAJA van Portugal rijden ten koste zou zijn gegaan van het geld wat ik al voor de Dakar bij elkaar had. En dan zou ik waarschijnlijk dus niet genoeg geld hebben voor de Dakar zelf
. Uiteindelijk werd mijn teamlidmaatschap een beetje een kip-ei verhaal.
Wat kun ik toen nog doen? Ik stond drie maanden voor de start en moest de rest van mijn sponsorgeld nog bij elkaar krijgen, wat ik hoopte makkelijker te kunnen doen door alle publicitiet die het team me beloofd had te bieden.
Daarnaast moest ik nog veel trainen en ik moest nu ineens ook nog alle zaken regelen die het team voor me zou regelen: een motor, een monteur, onderdelen, visa's, verzekeringen voor repatriering van mijn stoffelijk overschot, verzin het maar! Het is al lastig om dat binnen een jaar te regelen, laat staan binnen drie maanden.
Toen de teammanager me vertelde dat ze niet met door wilden gaan ging ik een heel klein beetje dood en de moed zakte me volledig in de schoenen. Ik had totaal niet verwacht dat dit zou gebeuren. Ik had me op veel manieren juridisch ingedekt, maar niet op deze manier. Zwart wit bekenen hadden ze me natuurlijk niet nodig: ze hadden Mirjam. Een meid die al kon rijden voor ze kon fietsen en die echt de sterren van de hemel rijdt!! Ik vind het echt super van haar dat ze hem de eerste keer uitgereden heeft!
Ik kijk met gemengde gevoelens terug op die periode. De droom om een lange woestijntocht te maken blijft, of het de Dakar gaat worden weet ik niet zeker. Wellicht een beetje naief, maar ik dacht dat het een avontuur zou zijn, met mensen met idealen, die allemaal die mentale en fysieke uitdaging zochten in een bar klimaat onder barre omstandigheden. Die hun eigen grenzen op wilden zoeken om te zien waar ze nu echt van gemaakt zijn.
Na mijn ervaring is voornamelijk het gevoel achter gebleven dat het voor veel mensen een commerciele uitdaging is. de Dakar-magie is er voor mij helaas een beetje af.
Na het niet doorgaan van de Dakar heb ik me volledig op mijn 'carriere' gestort. Ik ben nu tot volle tevredenheid werkzaam als projectleider bij Ordina in Nieuwegein, ben begonnen met HBO bedrijfskunde en heb een goed gebruikte BMW F650 GS PD gekocht. (De oude machine van Klaas Kieft, voor wie het wat zegt
)
Gisteren heb ik een 'wheeliecursus' gedaan:
de motor maar één keer achterover getrokken en een stuk of drie vier halfslachtige wheelies gemaakt! Vooral veel blijven oefenen!
Nu, na ruim anderhalf jaar, is de zin om zand te rijden weer een beetje terug en ik hoop gauw weer eens aan te haken bij leuke tochtjes!
Groetjes,
Danielle
Maar dat is niet de echte reden geweest.
Het team zette me er uit. Omdat ik volgens hen niet gemotiveerd genoeg was om de Dakar te gaan rijden. Omdat ik moest blijven werken om in mijn levensonderhoud te voorzien en ik daardoor niet met alle teamtrainingen mee kon doen. Omdat ik geen trainingssponsorcontract had waardoor 'even' de BAJA van Portugal rijden ten koste zou zijn gegaan van het geld wat ik al voor de Dakar bij elkaar had. En dan zou ik waarschijnlijk dus niet genoeg geld hebben voor de Dakar zelf
. Uiteindelijk werd mijn teamlidmaatschap een beetje een kip-ei verhaal.Wat kun ik toen nog doen? Ik stond drie maanden voor de start en moest de rest van mijn sponsorgeld nog bij elkaar krijgen, wat ik hoopte makkelijker te kunnen doen door alle publicitiet die het team me beloofd had te bieden.
Daarnaast moest ik nog veel trainen en ik moest nu ineens ook nog alle zaken regelen die het team voor me zou regelen: een motor, een monteur, onderdelen, visa's, verzekeringen voor repatriering van mijn stoffelijk overschot, verzin het maar! Het is al lastig om dat binnen een jaar te regelen, laat staan binnen drie maanden.
Toen de teammanager me vertelde dat ze niet met door wilden gaan ging ik een heel klein beetje dood en de moed zakte me volledig in de schoenen. Ik had totaal niet verwacht dat dit zou gebeuren. Ik had me op veel manieren juridisch ingedekt, maar niet op deze manier. Zwart wit bekenen hadden ze me natuurlijk niet nodig: ze hadden Mirjam. Een meid die al kon rijden voor ze kon fietsen en die echt de sterren van de hemel rijdt!! Ik vind het echt super van haar dat ze hem de eerste keer uitgereden heeft!
Ik kijk met gemengde gevoelens terug op die periode. De droom om een lange woestijntocht te maken blijft, of het de Dakar gaat worden weet ik niet zeker. Wellicht een beetje naief, maar ik dacht dat het een avontuur zou zijn, met mensen met idealen, die allemaal die mentale en fysieke uitdaging zochten in een bar klimaat onder barre omstandigheden. Die hun eigen grenzen op wilden zoeken om te zien waar ze nu echt van gemaakt zijn.
Na mijn ervaring is voornamelijk het gevoel achter gebleven dat het voor veel mensen een commerciele uitdaging is. de Dakar-magie is er voor mij helaas een beetje af.
Na het niet doorgaan van de Dakar heb ik me volledig op mijn 'carriere' gestort. Ik ben nu tot volle tevredenheid werkzaam als projectleider bij Ordina in Nieuwegein, ben begonnen met HBO bedrijfskunde en heb een goed gebruikte BMW F650 GS PD gekocht. (De oude machine van Klaas Kieft, voor wie het wat zegt
) Gisteren heb ik een 'wheeliecursus' gedaan:
de motor maar één keer achterover getrokken en een stuk of drie vier halfslachtige wheelies gemaakt! Vooral veel blijven oefenen!Nu, na ruim anderhalf jaar, is de zin om zand te rijden weer een beetje terug en ik hoop gauw weer eens aan te haken bij leuke tochtjes!
Groetjes,
Danielle
lol aan het rijden is belangrijker 
)