management summary:
gruwelijk zwaar maar wel genoten
verslag:
05.15 gaat de wekker, om 8:30 zijn we in mistig Honville.
We krijgen een genummerde plek op het veld toegewezen waar we de boel kunnen neerzetten. De partytent, de stoelen, matjes, eten en drinken, en ook nog 2 motoren, kleding, gereedschapkisten.
Bij de registratie krijgen we te horen dat we bij de veteranen zijn ingedeeld.
Even langs de keuring waar we 1 hesje met nr. 31 krijgen.
Vanaf 10.00 mag het parcours verkend worden. Ik ga mij meteen bekend maken bij de jury door pal voor de jurywagen door het lint te rijden
De zon begint ook te schijnen
Parcours lijkt aardig pittig. Vrijwel geen vlak stuk erin. Het ligt op een helling en gaat vrijwel contant naar boven en beneden. Op sommige stukken serieus naar boven en beneden. De spaarzame rechte vlakke stukken zaten vol knippen. Gelukkig op een deel na was het droog. Maar het modderige deel was was meteen 50 meter dikke vette klei. In de bossen geen stof maar daarbuiten uiteraard wel.
Even nog relaxen, beetje drinken. De cracks knutselen nog wat aan hun motoren. Muntje opgooien wie mag starten. Ik "win".
Om 11:55 sta ik klaar in de 2 startrij. Leuk, nog nooit gedaan.
Om 12:00 gaat de eerste rij er van tussen. 30 man een brede helling op, met aan het einde plaats voor 2 a 3 door de eerste bocht.
Dan valt de vlag voor de 2de rij, maar ik zat te slapen. Dus als de bulk al een paar meter weg is, ik ook het gas erop. Gas weer een beetje eraf want ik krijg enkele kuubs zand en stenen om m'n oren. Toch nog niet als laatste door de eerste bocht.
Het eerste rondje meteen fanatiek meedoen. Zelf wat gasten ingehaald. Bij een inhaalactie binnendoor breekt m'n achterwiel uit op wat bij latere rondjes een stenen plateau bleek te zijn. Meteen al die lui mij weer voorbij. 2 rondjes afgemaakt en meer dood als levend het hesje aan Erwin gegeven. Volledige 30 minuten nodig gehad om weer enigzins bij te komen. De volgende rondjes gingen beter maar het parcour werd steeds moeilijker. Diepere gaten, remhobbels, sporen en klei. Zelfs als je voor de fun zou rondrijden dan nog had je geen moment om even te ontspannen.
Uiteindelijk hebben we 16 rondjes gereden, ik 3x2 en 1x1 en Erwin 3x2 en 1x3. Het laatste rondje was na de 4 uren. Daarmee eindigde we op de 99ste plaats overall van de 155. Hoe we scoorden in het veteranen klassement weet ik nog niet. De honville website bevat nog geen informatie.
De snelle jongens deden 22 rondjes. Als je zag hoe hard en "gemakkelijk" die reden past slecht bewondering. Da's zo'n 55 km/u gemiddeld. Zelden ook last van ze als ze inhaalden als je er enigzins rekening mee hield.
Om ongeveer 17:00 waren we uitgeput maar voldaan weer op weg naar huis.
Roy Kiviets en Wim Peeters reden ook als team. Zij eindigden 82ste. Volgens hun, toch heel ervaren rijders, was dit een van de zwaarste enduro's die ze ooit gereden hadden.
Volgend jaar (misschien) weer
Zie je daar.