Achteraf een leuke ervaring.
November 1985, de kampioensrit in Neede staat op het programma.
Goed gemutst er naar toe, de motoren waren donderdags al ok bevonden door de heren technici.
Mijn enigste doel was uitrijden om kampioen te worden , ik stond al meer dan 100 punten los van nr 2, dus eitje d8 ik en velen met mij.
De motor had mij nog nooit in de steek gelaten op een enkele lekke band na dan.
Vrijdag morgen met zijn vijven in de Ford Granada en richting Neede, we waren wat aan de late kant, dus beetje doorijden was gewenst.
Plots bij Arnhem geen geluid meer vanuit het vooronder van de Granada.
Kaput??,
daar sta je dan met je 100 punten voorsprong; weg "droom , hallo nachtmerrie.
Vlug naar het dichtsbijzijnde tankstation gelopen om ander vervoer te regelen (via een telefoon cel en kwartjes van een vrachtwagenchauffeur),
schoonvader uit bed gebeld met zijn ford transit, nog een ander gebeld om mijn schoonvader weer naar huis te brengen.
Over.......nog lange niet.
Met de F Transit naar Neede, mijn schoonvader had zoveel vertrouwen in ons dat IK de bus moest besturen, dat deed ik dan ook maar (de eerste 20 km)
.
Vlug omkleden in de bus zodat we meteen naar het parc ferme en de start konden lopen, met die dagen lijkt het of alle lichten op rood staan.
Dus ook weer het laatste licht voor de "Olde molen". Deur open en hollen maar, de motor gegegrepen, naar de start toe, nog 3 minuten over (dwz van de maximaal toegestane overschrijding).
Het ding startte binnen 3 trappen, pfoeii., Gas er op en uitrijden dus
Het ging allemaal nog niet zo verkeerd die dag, behalve die ene keer dat ik achter een Oostduitser zat , die een olie stookte waarvan ik behoorlijk niet lekker werd
. Dus rustig aan en geef die die laten gaan.
Tegen het eind van de dag begon mijn motortje wat te protesteren en ik dacht dus:" OK, dat kan er ook nog wel bij, ff doorrijden tot het eind, nieuw filtertje erin (zal wel nat zijn, bougietje vervangen en klaar",
MOOI NIET DUS
Ik kon mijn carburateur bewegen en een stuk cilinder bewoog mee
. De hele handel afgescheurd , geen wonder dat die het "wat minder" deed dan normaal.
Even overlegd met de achterban en tot de conclusie gekomen dat hier een snelle reparatie op zijn plaats moest zijn, hij deed het toch nog??
Een van mijn vrienden had op de werkplaats nog wel een goedje waarmee je dit soort noodreparaties kunt uitvoeren (al was dit wel heel extreem).
Die reparatie kon dus alleen de volgende dag uitgevoerd worden en de motor moest handwarm zijn. Makkie in de Needse blubber, alleen niemand mocht het zien.
Gewapend met dat spul en een paar grote slangenklemmen heeft mijn "assistent" met dat goedje in de stuiken liggen wachten , dat spul erop en ertussen, slangenklemmen er omheen en aandraaien.
Die tweede dag , als op eieren gereden constant net binnen de maximale tijd weten te klokken, meer zweet van de kopzorgen dan van het werken.
Tot de laatste ronde, ik dacht al die tijd goed gelopen, nu gaat het gas er een keer op (ik kon het niet laten
).
Wonderbaarlijk bleef alles heel, de snelste proef (in mijn klasse) nog gereden en met een wheely de finish over.
Dit was voor velen toen de zwaarste enduro die er tot dan geweest was (zwaarder dan de 6 daagse daarvoor) maar voor mij was het een hel
,op de laatste ronde na dan.
Achteraf waren het twee van de mooiste dagen uit mijn leven.
Leermoment
het maakt niet uit welk merk auto je rijdt als je motor maar heel blijft
Ben misschien een schlechte schrijver maar een goede dichter
er blijken op dit forum behoorlijk wat doorgewinterde enduroisten cq offroaders te zitten. Ik vraag mij daarom af of jullie wel eens iets speciaals hebben meegemaakt met zo'n tochtje op een onschuldige zondag ochtend. Of met een motorreis. 
Er zat een poort in die van grote sloten voorzien was 
. Terug kon niet absoluut niet meer en omdat het mobiele telefoontijdperk zijn intrede nog niet had gedaan, konden we ook geen helicopter bellen 
Paniek, maar daarna al het boordgereedschap bij elkaar gezocht wat we bij ons hadden en begonnen met de demontage van de poort. Na enige tijd (3 kwartier) 
(op de zaterdag) en zat er loeivast tussen, na een een half uur de zaak weer gemonteerd gekregen en de finish gehaald, helaas zat er wel een grote barst in het carter. Ik was helaas geen kampioen, want de NK titel werd bij de zware viertakten behaald door Brord Haaker, voor mij resteerde er alleen de tweede plaats in de eindstand.