Wég met het nare rempedaal!!!
Ik heb off-road en bij SuperMotard in rechterbochten zowel een timing- als een keuze-probleem met de voet op de rem óf de grond. Omdat ik dikke pret heb met brake-slides en powerdriften, wordt een fijne controle over de achterrem heel node gemist.
Het grappige is dat ik met het trainen op mijn ATB wél lekker kan remmen. De voorrem heb ik naar rechts gezet, de achterrem dus links en die twee handremmen bevallen me opperbest.
Zou ik op mijn motorfiets daarom ook heel graag doen, alleen zit daar de koppelingshendel al op het stuur.
Een onhandig probleem bij dikke viertakten is het doodremmen van de motor en daarbij laat ik de motor ook wel eens afslaan door foutjes, een val of een combinatie van beide. Tja, een fout maken is menselijk en ik ben blijkbaar héél menselijk... J
Wel of niet sportief genoeg voor de 'echte mannen', rijdt een (half)automaat wat dat betreft natuurlijk probleemloos, want die loopt dan gewoon vrij en slaat dus niet af én de rem kan naar het stuur. Jammer genoeg zijn automaten op een paar spaarzame historische uitzonderingen na onbekend in de motorwereld.
In de noppensector heeft Rokon van '73 tot ongeveer '76 een zeer fraaie variomatic gemaakt en Husqvarna van '78 tot '86 een drie-versnellingsautomaat. Allebei perfecte dingen en nog succesvol ook. De Rokon is zelfs de officiële fiets voor het Amerikaanse ISDE-team geweest; 6 gestart, 6 met een medaille geëindigd in de barre en loodzware Tsjechische Zesdaagse
Dan is er verder nog de al sinds 1960 in productie zijnde Rokon Trailbreaker; een 2x2 automaat die echt overal komt en rivieren drijvend oversteekt. Deze tweewieler is echter ongeveerd en eerder een tractor dan een motorfiets.
April 2002 lees ik over het prototype van een verschrikkelijk interessante technische oplossing; de Rev-Loc koppeling. Doug Dressel, een rijder/uitvinder/constructeur uit de bossen van Colorado, heeft nooit begrepen waarom na de innovatieve automaten eind jaren zeventig deze weg niet verder bewandeld is. Hij heeft lang en goed nagedacht over de hufter-bestedige kogel-en-helling vrijloopkoppeling en deze in een conventionele platenkoppeling geïntegreerd die daardoor centrifugaal zelfbekrachtigend geworden is. Uitgevoerd als vervanging voor de standaard koppeling en dus gewoon op de standaard versnellingsbak.
Blijkt weer hoe klein de wereld en zeker de motorwereld is: Doug Drussel heeft in '75 een 501 cc. prototype voor Rokon gemaakt en het prototype van zijn eigen Rev-Loc is op een Husaberg gemonteerd. Die Husaberg is de doorontwikkeling van de innovatieve Husqvarna viertakt die de revolutie van de huidige viertakten inzette. Hetzelfde Husqvarna dat ook al een automaat bouwde...
Rokon is overigens wel op de ontwikkelingskosten van de variomatic stukgelopen en in '78 failliet gegaan. Jim Hollander, een rijder uit het genoemde ISDE-team, heeft uit de boedel de 501 en 10 incomplete Trailbreakers overgenomen. Die Trailbreakers heeft hij afgebouwd, verkocht en met de winst daarop zijn bedrijf HotGrips, verwarmde handvatten, opgestart. Hij schijnt érg koude handen te hebben gehad in Tjechië J
Terug naar de Rev-Loc. Deze werkt supersimpel en logisch. De koppelingsveren zijn vervallen en zonder bekrachtiging loopt de koppeling dus altijd vrij. Boven stationair toerental worden door de centrifugaalkracht een paar dozijn stalen kogeltjes naar buiten gedrukt die daarbij de koppelingsplaten gelijkmatig aandrukken en dus bekrachtigen. Kortom, wegrijden kan door simpelweg gas te geven en ook voor het schakelen hoeft de koppeling niet meer gepakt te worden. Gewoon wat gas terug om de druk van de tandwielen in de versnellingsbak te halen en er kan geschakeld worden. Ook bij afremmen op de motor loopt de koppeling vrij zodra het toerental in het stationaire bereik komt, slaat niet meer af en kán niet doodgeremd worden, zelfs niet met een geblokkeerd achterwiel.
In technisch kruip-en-sluip-door kun je door het soepele oppakken op het gas gedoseerd net zo langzaam rijden als je wil zonder kunstige manipuleren van de koppeling of angst voor afslaan.
De koppelinghendel is dus overbodig geworden. Yésss! En op de plek van de koppelingshendel kun je nu een remhendel zetten!!!!
Medio mei komen de eerste versies op de markt en de gebruikers zijn in de wolken.
Cannondale monteert er een op hun daarmee winnende SuperMotard en biedt de Rev-Loc af-fabriek als standaardoptie op de 2003 productieversie aan.
Blijkbaar een ideaal ding dus, maar er is een adder onder het gras; de prijs als vervangingsartikel is $995! 'Als ik nu niet naar de Atlas ga....????' "Goed, maar dan is het ook gelijk voor je verjaardag." Had ik daar nu net een bedoeïenenmeisje voor willen vragen
Overigens zijn er inmiddels meer leveranciers van nét even verschillende oplossingen, maar op zich komen ze op hetzelfde neer en de voordelen zijn ook identiek.
De Rev-Loc is niets anders dan een andere bekrachtiging i.p.v. de veren en verder is het koppelingshuis hetzelfde. Montage is daarom ook een fluitje van een cent.
Stap twee is het omzetten van de achterrem-bediening naar het stuur.
Had daarvoor eerst een Brembo hydraulische koppelingscilinder klaargemaakt, maar toevallig viel mijn oog op de hydraulische ATB-fietsremmen. Ziet er zeer fraai uit en is ook superlicht; snel 200 gram minder dan de Brembo. Kies uiteindelijk een Hope-Mini, met een twee-vinger hendeltje.
‘The proof of the pudding...’ zit uiteraard in het rijden. Daar kan ik kort over zijn: voor mij ideaal. Heb tig keer liever een overjarig ding met deze aanpassingen dan een nieuw model.
Voordelen van de zelfdenkende koppeling:
- op zware ritten wordt ik merkbaar minder moe,
- mijn linkerhand kan ik aan het stuur houden om te sturen
- in krap en langzaam werk doet de automaat het beter dan ik ooit kon en de minimum snelheid vervalt
- afwurgen of doodremmen is er niet meer bij en ook bij een kleine val slaat de motor niet meer af
- beklimmingen zijn een stúk gemakkelijker geworden en het is net of er meer grip is, wat natuurlijk onzin is, maar het effect is hetzelfde; een lastige rivier-oever vlieg ik nu probleemloos op.
Voordelen van de handbediende achterrem:
- zowel zittend als staand makkelijk bedienbaar,
- beter doseerbaar,
- het rechterbeen vrij tijdens remmen, wat met name bergaf en op gevaarlijke richels een héle verbetering is. Pffff.
- het kwetsbare rempedaal vervalt, de hendel is veel beter beschermd,
- gewichtsbesparing van bijna anderhalve kilo.
Op
www.revloc.com kun je over dat product meer lezen en op
www.husaberg.org wordt het hele fenomeen onde ‘revloc’ uitgebreid uitgekauwd.
Voor alle duidelijkheid: ik probeer niemand van het nut van de aanpassinegn ‘te overtuigen’. Dit is mijn ervaring. Zie maar wat je er mee doet J
Oh, enneh, ik rij er mee in het Andalusisch Enduro kampioenschap en verder nog wat raids.
Peter Bosman
La Huertecilla
