Wintercup SM in Spa 17-01-04 Verslag VdC
Geplaatst: zo jan 18, 2004 22:02
Zondag 18 Januari 2004
Wintercup Supermoto 17 Januari 2004
Raceverslag
Na lang twijfelen ben ik dan toch vertrokken om voor de tweede maal deel te nemen aan de 3 uur durende endurance wedstrijd.
Er zouden immers opnieuw veel ‘supermotard.be’ forumers aanwezig zijn.
En inderdaad, toffe gasten als Jo, Banditabuser, Pantom, Wheelyboy, Wiseco, mijn copiloot Raes en nog enkele anderen waren allen reeds aanwezig.
De moto was maar pas terug thuis sinds vrijdag avond omstreeks 10.00u. Er was ook dan nog heel wat werk te verrichten om hem rijklaar te krijgen.
Hij was namelijk een weekje op verplaatsing gaan overnachten bij Joramo, één van de betere Husqvarna dealers in de omstreken.
Het was allemaal begonnen nog voor de wedstrijd op 13 december. Net voor dat weekend waren we tot de constatatie gekomen dat het vliegwiel defect was en de motor daarom heel slecht startte. We hadden dan nog snel een nieuw gemonteerd en alles bleek in orde, na betaling van 175 euro. Het zou een gekend probleem zijn dat de magneten in het vliegwiel loskomen door oxidatie na verloop van tijd.
Maar al heel snel bleek toen dat de moto in Spa toch nog zo vlot niet aansloeg zoals we gewend waren.
Na een weekje zelf over het euvel gepiekerd te hebben, heb ik mijn pk braker dan maar naar Puurs gevoerd om daar de ervaren rotten hun mening te vragen.
Daar dacht men aan slijtage op de drijfstang, dus de hele handel dan maar open gegooid. Bleek later dat dit dus toch de hoofdzaak niet zou zijn. Het zou eerder de as van de kick starter zijn die verbogen was, door de vele hopeloze startpogingen met het defecte vliegwiel voordien.
Daardoor kon je enkel kicken met slechts een halve draai.
Nu het motorblok toch was gedemonteerd, werd er geopteerd om ineens alle onderdelen met grote speling te vervangen. Hopelijk blijven we zo voor minimum twee jaar gespaard van nieuwe verassingen.
Deze hele operatie leverde toch opnieuw een behoorlijke rekening van een dikke 800 euro op.
Volgens de voorspellingen zouden de weergoden ons deze maal beter gezind, waar wij helemaal niet rouwig om waren natuurlijk. En we hebben inderdaad de hele dag bijna geen drup gezien.
Gezien ik door omstandigheden de vorige keer heel de training zelf afwerkte, liet ik het deze maal over aan mijn teammaat Dave.
Ik zou ondertussen de bike es trachten te starten, want het was er thuis uiteindelijk niet meer van gekomen. Evenals de achterband bijsnijden, die sinds de laatste rit al zijn beste pluimen was verloren.
Gezien we toch een beetje spaarzaam moeten omspringen met ons budget, zeker na de onverwachte rekeningen, had ik beslist om deze heat met het overschot aan rubber op diezelfde band te betwisten.
Deze winter wedstrijden tellen toch niet mee voor het Belgisch kampioenschap, en ik aanzie ze als een goede wintertrainig. Het jaar is immers nog lang.
1e Race
Dave zou van start gaan waarna ik na 45 min mijn deel zou rijden.
Na zo’n twintig minuten kwam hij terug onverwacht de pits binnen. Hij had bijzonder weinig grip op het parcours, dus was het tijd voor een kleine banden controle.
Snel mijn helm en handschoenen aangetrokken, om dan maar vroegtijdig aan mijn sessie te beginnen. Ook de verplichte transponder en de rugnummer hadden we nog snel verplaatst. Maar na een slordige 30 minuten kreeg ik zo’n zwarte vlag te zien met ons startnummer erbij, waarbij je best opnieuw de pits opzoekt. Ik was blijkbaar mijn rugnummer verloren en mocht deze te voet gaan ophalen aan de andere kant van het circuit, alvorens opnieuw te mogen vertrekken.
Na mijn wandeling de rugnummer dus opnieuw bij Dave opgespeld, die ondertussen niks abnormaals kon opmerken aan zijn machine. Wel en zee van tijd verloren natuurlijk, door mijn toeristische uitstap en onze vroegtijdige onverwachte stop. Uiteindelijk dan toch zo de eindmeet gehaald.
Tijdens de pauze was het dus uitgekomen dat de rempomp van mijn collega steeds haperde, en het voorwiel daardoor in de bochten steeds onderuit wilde op de vettige overgangen van onverharde ondergrond naar asfalt.
Hij de ganse handel gedemonteerd en bekeken, met de nodige remolie van onze solidaire overburen.
Deze stonden op hun beurt naast de sympathieke man, die mij mijn verloren bril had terug bezorgd van vorige editie! Deze sfeer is dus super, en in geen geval te vergelijken met de afgunst die soms heerst onder piloten op snelheidswedstrijden in Belgïe.
2e race
Deze keer zou ik starten en hopelijk tot halfweg racetijd kunnen rijden, om dan onzen Dave de geblokte vlag te laten opzoeken. Maar al bij de startopstelling merkte ik, weliswaar te laat, dat ik die pols horloge vergeten monteren was op mijn stuur. Ik zou dus een beetje moeten gokken wanneer de helft van de wedstrijd is verstreken. Misschien een beetje mijn collega piloten in de gaten houden, dacht ik bij mezelf…
De start was tof en kon mij van ergens achteraan het veld een baantje rijden tot zo halfweg het pak.
De startplaats werd bepaald door de positie bij vorige finish. De moto deed zijn werk. Enkel die achterband die al meer weg had van een ‘slick’ als van een regenband, waardoor het soms meer schaatsen was ipv rijden. Kon het daarom ook niet laten om de moto even te dwars te laten komen waarbij een grondonderzoek niet meer te vermijden was. Ik diende nadien wel even het stuur opnieuw in positie te monteren maar verder geen probleem. Hierdoor was een korte pitstop nodig, ik was zo opslag het probleem van tijdsbesef ook kwijt natuurlijk.
Ondertussen was Dave dus aan zijn deel begonnen, maar ook hij merkte opnieuw dat de rempomp nog steeds niet naar behoren werkte met uiteindelijke opgave als gevolg.
En nog net voor ik dit laatste deel zou uitrijden, had ik een sterk vermoeden dat de transponder was blijven zitten op mijn moto terwijl Dave dus vruchteloos zijn rondjes afhaspelde.
Ik zou dan maar de race afsluiten maar het pleziertje duurde opnieuw minder lang als gedacht, gezien ik blijkbaar voor de tweede maal mijn rugnummer had verloren.
De opzichters reikten het mij toe bij het passeren, ze begonnen mij blijkbaar al te kennen. Was het nu door de speelse ‘wheelings’ en toestanden op het rechte stuk of door de gebrekkige sluitspeldjes… Eén ding staat vast, volgende keer een vestje voorzien dat makkelijk kan doorgegeven worden bij piloot wissels, waarop we de nummer dan behoorlijk kunnen vastmaken.
Het lijkt ook alsof deze plastic lapjes veel geld kosten, gezien de organisatie ze blijkbaar onmogelijk in tweevoud kan voorzien. We hadden eerst zo’n nummer ter plaatse nagemaakt om zo die problemen te omzeilen maar ook dit werd niet toegestaan.
Al bij al realiseerde ik een 15e snelste tijd tijdens de wedstrijd tussen een totaal van 57 piloten. En bij het bekijken van mijn achterband vandaag, ben ik daar best tevreden mee.
Volgende Cup vind plaats op 31 januari te Spa Francorchamps maar aangezien ik een beetje zal moeten schiften gezien de uitgaven, denk ik pas de manche nadien opnieuw van start te gaan, namelijk op 14 februari.
Groetjes
Tom Van der Cryussen
‘alias VdC’
zie ook www.VDCRACING.BE
Volgende Race: 17 januari in Spa
Wintercup Supermoto 17 Januari 2004
Raceverslag
Na lang twijfelen ben ik dan toch vertrokken om voor de tweede maal deel te nemen aan de 3 uur durende endurance wedstrijd.
Er zouden immers opnieuw veel ‘supermotard.be’ forumers aanwezig zijn.
En inderdaad, toffe gasten als Jo, Banditabuser, Pantom, Wheelyboy, Wiseco, mijn copiloot Raes en nog enkele anderen waren allen reeds aanwezig.
De moto was maar pas terug thuis sinds vrijdag avond omstreeks 10.00u. Er was ook dan nog heel wat werk te verrichten om hem rijklaar te krijgen.
Hij was namelijk een weekje op verplaatsing gaan overnachten bij Joramo, één van de betere Husqvarna dealers in de omstreken.
Het was allemaal begonnen nog voor de wedstrijd op 13 december. Net voor dat weekend waren we tot de constatatie gekomen dat het vliegwiel defect was en de motor daarom heel slecht startte. We hadden dan nog snel een nieuw gemonteerd en alles bleek in orde, na betaling van 175 euro. Het zou een gekend probleem zijn dat de magneten in het vliegwiel loskomen door oxidatie na verloop van tijd.
Maar al heel snel bleek toen dat de moto in Spa toch nog zo vlot niet aansloeg zoals we gewend waren.
Na een weekje zelf over het euvel gepiekerd te hebben, heb ik mijn pk braker dan maar naar Puurs gevoerd om daar de ervaren rotten hun mening te vragen.
Daar dacht men aan slijtage op de drijfstang, dus de hele handel dan maar open gegooid. Bleek later dat dit dus toch de hoofdzaak niet zou zijn. Het zou eerder de as van de kick starter zijn die verbogen was, door de vele hopeloze startpogingen met het defecte vliegwiel voordien.
Daardoor kon je enkel kicken met slechts een halve draai.
Nu het motorblok toch was gedemonteerd, werd er geopteerd om ineens alle onderdelen met grote speling te vervangen. Hopelijk blijven we zo voor minimum twee jaar gespaard van nieuwe verassingen.
Deze hele operatie leverde toch opnieuw een behoorlijke rekening van een dikke 800 euro op.
Volgens de voorspellingen zouden de weergoden ons deze maal beter gezind, waar wij helemaal niet rouwig om waren natuurlijk. En we hebben inderdaad de hele dag bijna geen drup gezien.
Gezien ik door omstandigheden de vorige keer heel de training zelf afwerkte, liet ik het deze maal over aan mijn teammaat Dave.
Ik zou ondertussen de bike es trachten te starten, want het was er thuis uiteindelijk niet meer van gekomen. Evenals de achterband bijsnijden, die sinds de laatste rit al zijn beste pluimen was verloren.
Gezien we toch een beetje spaarzaam moeten omspringen met ons budget, zeker na de onverwachte rekeningen, had ik beslist om deze heat met het overschot aan rubber op diezelfde band te betwisten.
Deze winter wedstrijden tellen toch niet mee voor het Belgisch kampioenschap, en ik aanzie ze als een goede wintertrainig. Het jaar is immers nog lang.
1e Race
Dave zou van start gaan waarna ik na 45 min mijn deel zou rijden.
Na zo’n twintig minuten kwam hij terug onverwacht de pits binnen. Hij had bijzonder weinig grip op het parcours, dus was het tijd voor een kleine banden controle.
Snel mijn helm en handschoenen aangetrokken, om dan maar vroegtijdig aan mijn sessie te beginnen. Ook de verplichte transponder en de rugnummer hadden we nog snel verplaatst. Maar na een slordige 30 minuten kreeg ik zo’n zwarte vlag te zien met ons startnummer erbij, waarbij je best opnieuw de pits opzoekt. Ik was blijkbaar mijn rugnummer verloren en mocht deze te voet gaan ophalen aan de andere kant van het circuit, alvorens opnieuw te mogen vertrekken.
Na mijn wandeling de rugnummer dus opnieuw bij Dave opgespeld, die ondertussen niks abnormaals kon opmerken aan zijn machine. Wel en zee van tijd verloren natuurlijk, door mijn toeristische uitstap en onze vroegtijdige onverwachte stop. Uiteindelijk dan toch zo de eindmeet gehaald.
Tijdens de pauze was het dus uitgekomen dat de rempomp van mijn collega steeds haperde, en het voorwiel daardoor in de bochten steeds onderuit wilde op de vettige overgangen van onverharde ondergrond naar asfalt.
Hij de ganse handel gedemonteerd en bekeken, met de nodige remolie van onze solidaire overburen.
Deze stonden op hun beurt naast de sympathieke man, die mij mijn verloren bril had terug bezorgd van vorige editie! Deze sfeer is dus super, en in geen geval te vergelijken met de afgunst die soms heerst onder piloten op snelheidswedstrijden in Belgïe.
2e race
Deze keer zou ik starten en hopelijk tot halfweg racetijd kunnen rijden, om dan onzen Dave de geblokte vlag te laten opzoeken. Maar al bij de startopstelling merkte ik, weliswaar te laat, dat ik die pols horloge vergeten monteren was op mijn stuur. Ik zou dus een beetje moeten gokken wanneer de helft van de wedstrijd is verstreken. Misschien een beetje mijn collega piloten in de gaten houden, dacht ik bij mezelf…
De start was tof en kon mij van ergens achteraan het veld een baantje rijden tot zo halfweg het pak.
De startplaats werd bepaald door de positie bij vorige finish. De moto deed zijn werk. Enkel die achterband die al meer weg had van een ‘slick’ als van een regenband, waardoor het soms meer schaatsen was ipv rijden. Kon het daarom ook niet laten om de moto even te dwars te laten komen waarbij een grondonderzoek niet meer te vermijden was. Ik diende nadien wel even het stuur opnieuw in positie te monteren maar verder geen probleem. Hierdoor was een korte pitstop nodig, ik was zo opslag het probleem van tijdsbesef ook kwijt natuurlijk.
Ondertussen was Dave dus aan zijn deel begonnen, maar ook hij merkte opnieuw dat de rempomp nog steeds niet naar behoren werkte met uiteindelijke opgave als gevolg.
En nog net voor ik dit laatste deel zou uitrijden, had ik een sterk vermoeden dat de transponder was blijven zitten op mijn moto terwijl Dave dus vruchteloos zijn rondjes afhaspelde.
Ik zou dan maar de race afsluiten maar het pleziertje duurde opnieuw minder lang als gedacht, gezien ik blijkbaar voor de tweede maal mijn rugnummer had verloren.
De opzichters reikten het mij toe bij het passeren, ze begonnen mij blijkbaar al te kennen. Was het nu door de speelse ‘wheelings’ en toestanden op het rechte stuk of door de gebrekkige sluitspeldjes… Eén ding staat vast, volgende keer een vestje voorzien dat makkelijk kan doorgegeven worden bij piloot wissels, waarop we de nummer dan behoorlijk kunnen vastmaken.
Het lijkt ook alsof deze plastic lapjes veel geld kosten, gezien de organisatie ze blijkbaar onmogelijk in tweevoud kan voorzien. We hadden eerst zo’n nummer ter plaatse nagemaakt om zo die problemen te omzeilen maar ook dit werd niet toegestaan.
Al bij al realiseerde ik een 15e snelste tijd tijdens de wedstrijd tussen een totaal van 57 piloten. En bij het bekijken van mijn achterband vandaag, ben ik daar best tevreden mee.
Volgende Cup vind plaats op 31 januari te Spa Francorchamps maar aangezien ik een beetje zal moeten schiften gezien de uitgaven, denk ik pas de manche nadien opnieuw van start te gaan, namelijk op 14 februari.
Groetjes
Tom Van der Cryussen
‘alias VdC’
zie ook www.VDCRACING.BE
Volgende Race: 17 januari in Spa