What goes up must come down,oftewel Huskie heeft hoogtevrees
Geplaatst: zo dec 07, 2003 19:35
Ik stond in het andere gedeelte van belgie eveneens om 09.00 klaar. Tankje vol en waterzak op de rug.
Daar hoorde ik een 4takt aan komen, dat is niet te missen. Daar was mijn voorrijder al. Hij was alleen dus dat werd een klein groepje. Nog even gewacht maar niemand die nog kwam. On Y va.
Na een kleine 300 meter gingen we al offroad, om daarna bijna geen asfalt meer te zien
. Na wat kruip door sluip door en een vette bougie(klote 2takten) gingen we naar een afdalinkje. Mijn voorrijder dook over de rand en was weg. Ik wilde volgen maar mijn Huskie schrok zich helemaal te pletter. Aantrappen maar weer en nog eens proberen. Jeetje mina wat was dat hoog. 
Mijn voorrijder stond al beneden te wachten op mij. Nu, jij kunt lang wachten dacht ik nog, maar ja dan had ik daar nu nog gestaan en had ik dit niet kunnen schrijven aan jullie. Dus...... jaaaaa
mama hier kom ik. Allez ik kom dus beneden en kijk om me heen. Voorrijder verdwenen. Ik kijk weer omhoog en zie hem staan lachen. Hoe komt hij daar nu zo snel zonder ladder? Ik kreeg het snel te weten want hij dook weer over de rand, nu gelukkig naar mij toe.
Hij vertelde dat dit de klim was die ze in hun weergaloos mooie Riemst rit stopten, dus ... of ik hem niet even wilde doen.
Nou, de eerste keer kwam ik tot de helft, de tweede keer tot bijna boven en de derde keer redde ik hem. Joepie Huskie is boven gekomen, maar..... nu weer naar beneden
Wat na deze overwinning op mezelf nog volgde was een groot avontuur van offroad rijden. De mooiste weggetjes kreeg ik voorgeschoteld met singletracks en veldwegen.
Wat alleen al uniek aan deze rit was, was dat de achterrijder de voorrijder aanreed. De voorrijder remde vol voor een singletrack terwijl de achterrijder nog aan het genieten was van een mooi weggetje. Te laat zag de achterrijder de voorrijder en raakte, vol in de remmen gaande(maar ja remmen met dit weer is geen sinecure) de achterpartij van de voorrijder. Uniek dus, en niet goed voor het hart. Gelukkig geen lichamelijk letsel, slechts cosmetische schade aan de huskie. Maar dat kan hij wel hebben.
Een mooie dag, alleen heeft een camelback niet zoveel zin met dit weer:bevroren.
Daar hoorde ik een 4takt aan komen, dat is niet te missen. Daar was mijn voorrijder al. Hij was alleen dus dat werd een klein groepje. Nog even gewacht maar niemand die nog kwam. On Y va.
Na een kleine 300 meter gingen we al offroad, om daarna bijna geen asfalt meer te zien
. Na wat kruip door sluip door en een vette bougie(klote 2takten) gingen we naar een afdalinkje. Mijn voorrijder dook over de rand en was weg. Ik wilde volgen maar mijn Huskie schrok zich helemaal te pletter. Aantrappen maar weer en nog eens proberen. Jeetje mina wat was dat hoog. Mijn voorrijder stond al beneden te wachten op mij. Nu, jij kunt lang wachten dacht ik nog, maar ja dan had ik daar nu nog gestaan en had ik dit niet kunnen schrijven aan jullie. Dus...... jaaaaamama hier kom ik. Allez ik kom dus beneden en kijk om me heen. Voorrijder verdwenen. Ik kijk weer omhoog en zie hem staan lachen. Hoe komt hij daar nu zo snel zonder ladder? Ik kreeg het snel te weten want hij dook weer over de rand, nu gelukkig naar mij toe.
Hij vertelde dat dit de klim was die ze in hun weergaloos mooie Riemst rit stopten, dus ... of ik hem niet even wilde doen.
Nou, de eerste keer kwam ik tot de helft, de tweede keer tot bijna boven en de derde keer redde ik hem. Joepie Huskie is boven gekomen, maar..... nu weer naar beneden
Wat na deze overwinning op mezelf nog volgde was een groot avontuur van offroad rijden. De mooiste weggetjes kreeg ik voorgeschoteld met singletracks en veldwegen.
Wat alleen al uniek aan deze rit was, was dat de achterrijder de voorrijder aanreed. De voorrijder remde vol voor een singletrack terwijl de achterrijder nog aan het genieten was van een mooi weggetje. Te laat zag de achterrijder de voorrijder en raakte, vol in de remmen gaande(maar ja remmen met dit weer is geen sinecure) de achterpartij van de voorrijder. Uniek dus, en niet goed voor het hart. Gelukkig geen lichamelijk letsel, slechts cosmetische schade aan de huskie. Maar dat kan hij wel hebben.
Een mooie dag, alleen heeft een camelback niet zoveel zin met dit weer:bevroren.
