NOPPENFORUM.NL

Ook dit verslag ff redden van ARM, Foto's doen het nog dus makkelijk kopiëren.

We zouden dit jaar weer een week in Polen gaan rijden, beginnen in het Zuid-Westen en dan via de Oost-grens naar Letland. Maar m'n maatje heeft te weinig tijd/prioriteit. Ik heb gekeken wat voor mij haalbaar is en dat is het volgende geworden: vanuit Nijmegen over de paden door het Brabandse zand naar Breda, Belgie door over leuke verharde wegen en de Franse TET oppakken bij Duinkerke. Dan bovenlangs Parijs om te eindigen bij het drielandenpunt van Luxemburg/Frankrijk/Duitsland (Schengen).

Voor de terugweg Luxemburg door (heb wat leuke tracks maar moet even goed kijken of dat mag), vervolgens door de Ardennen en nog wat paden pakken vanaf Limburg. Bij elkaar zo'n 2400km, goed voor minstens 5 dagen lekker door rijden.

Heb de grote tank maar wer op m'n 950SE gezet dus benzine stops zullen het tempo niet doen dalen: 35L ;D . Verder nieuwe tandwielen, ketting en achterband.
Kleine olielekkage bij voetpakking achterste cilinder of startmotor maar bij volgende grote onderhoud aanpakken.

Vorig jaar is de tarp ipv tent goed bevallen dus dit jaar weer maar wel hopen op iets minder condens 's ochtends.

Dag 1 (Nijmegen - Watten; 509km)

Mijn avontuurlijke reis begint na het ontbijt op mijn verjaardag, ik wordt verwend met taart en kadootjes. Daarna trek ik m’n motor kloffie aan en stap om 9u op de motor. M’n route volg eerst bekende paden in Brabant, maar al snel herken ik deze niet meer wat verder van huis. Het zijn vaak korte stukjes onverhard met een hoog links/rechts /links gehalte. Op een gegeven moment rij ik over een pad met hoog gras. Bijna aan het einde zie ik op het laatste moment een paar witte lage paaltjes. Ik kan nog net op m’n voetsteun stampen om deze niet vol te raken, maar raak hem nog met de zijkant van m’n carterplaat. Oef, dat had ook anders af kunnen lopen, de plaat is wat verbogen, maar raakt het motorblok niet. Als deze er niet op gezeten had, dan had m’n koppelingsdeksel een flinke klap gehad.
Ik rij langs een weiland met Afrikaantjes, wat een gaaf gezicht en wat ruiken die fijn. Het is een beetje grijs en kil weer, maar dat is erg goed om de wandelaars binnen te houden.

Als er wat Belgische tinten in de plaatsnamen komen worden de paden langer en lekker zanderig. Ik ben reuze aan het genieten, dit gaat een heerlijke vakantie worden. Rond 14u ben ik bij Baarle Nassau in de buurt en neem een krentenbol. Eigenlijk wil ik vandaag het begin van de TET France bereiken, dus daarvoor heb ik een route eerst naar Rucphen en dan via verharde wegen België door. Bij Rucphen begint de zon door te komen en wordt het gelijk erg druk op straat. Ik schiet hier de snelweg op om zo snel mogelijk België te doorkruisen. Het is een lang saai stuk snelweg en ik ben kilometers aan het aftellen. Zo’n 50km voor de Franse grens ga ik de snelweg af en heb ik een leuk bochtig weggetje. Voordat ik het weet ben ik de grens over en begint het echte avontuur. Het begint met wat makkelijke gravel en graspaden tussen de landerijen door. Hier en daar een boerderij maar wat een leeg landschap en wat is het er rustig. Het is ondertussen 19u en ik zie een leuk restaurant in Watten. Ik trakteer mezelf op mosselen en een biertje. Ik raak in gesprek met een Duitse autohandelaar (een van het ontwikkelde soort) die wel erg jaloers is op de Franse manier van leven i.t.t. de Deutse Gründlichkeit. Hij vind mijn geplande reisje ook geweldig.


Na het heerlijke eten wil ik op zoek naar een geschikte slaapplek, ik heb genoeg water en eten om wild te kamperen want ik heb voor het eten wat boodschappen gedaan. M’n motor start nog maar net, wat gek?! Ik pik de track op en rij nog 5km. Dan zie ik een camper staan op een parkeerplaats van een museum over V1 en V2 raketten (Le Blockhouse; d’Éperlecques). M’n motor start daarna niet meer, dus dit wordt m’n slaapplek. Ik overdenk m’n opties want ik heb al door dat ik morgen niet op een normale manier kan gaan rijden. Ik wil de motor starten door deze de helling op te duwen en zo aan te duwen. Ik wil verder de route volgen om zo langs een motorzaak te komen. Maar het is zondag en dan is er in Frankrijk niet veel open. Ook loop ik even bij de Duitse camper langs, hij blijkt een starthulp én startkabels te hebben, geweldig.
Ik heb niet zo’n goede nacht want mijn hoofd is nogal druk en de muggen op de parkeerplaats ook.

Dag 2 (Watten- Éperlecques; 10km)

‘s Ochtend maak koffie en eet wat krentenbollen, ik trek m’n motorkleren optimistisch aan en duw de motor de helling op. Helaas ligt er veel gravel op de parkeerplaats en meer dan een blokkerend achterwiel krijg ik niet. Ondertussen is er in de Duitse camper ook leven en we proberen de starthulp. Deze is te intelligent en zegt dat de accu dood is en doet verder niks. Dan willen we de startkabels gaan proberen, maar zijn accu zit op een onmogelijke plek. Ik loop langs de Française die ook op de parkeerplaats heeft overnacht. Met Duitse startkabel en Franse energie krijgen we de motor aan de praat, maar deze slaat direct af zodra je de kabels los maakte. Oei, dit is een serieus probleem. Ondertussen zijn de schoonmaaksters van het museum begonnen met hun taak. Ik leg hen mijn probleem uit en ze vertellen met te wachten op de baas. Deze komt om 9u45 aanrijden met z’n Porsche Carrera. Nadat de eerste buslading het museum in is loop ik naar de beste man. Ik probeer duidelijk te maken wat er aan de hand is, maar helemaal lukt dat niet want 10min later komt hij met startkabels aan.




Om de tijd te doden ga ik ook het museum in. Het is een erg indrukwekkende brok beton met staal en ongelofelijk wat voor een techniek in die oorlogstijd is ontwikkeld en met welke bommen de bouw tot stoppen is gedwongen.



Na een uur ben ik bijna rond en een kerel op een invalidenkarretje komt me tegemoet, “ik was naar je op zoek” in perfect Engels. Blijkt een Brit te zijn die hier in de buurt woont en een beetje helpt in het museum. Hij verteld me dat een paar vrienden van de baas misschien wel een geschikte accu hebben. De baas belt de afmeting door en een kwartier later komen er 2 mannen aan met een perfect passende accu. De accu is natuurlijk ook zo dood als een pier dus met startkabels krijgen we de motor gestart. Maar helaas blijft deze ook niet lopen zonder kabels. We laten de motor 10min draaien maar valt ook dan stil zonder kabels. We zijn bang dat ook de spanningsregelaar de geest heeft gegeven en dat dit misschien wel de oorzaak is van de opgeblazen accu. De accu geeft 4V en als de motor loopt 20V!!! “Morgen help ik je verder” zegt de baas. We drinken een biertje met z’n allen en eten wat chips

De rest van de dag dood ik de tijd met wandelen op slippers naar een motorzaak op 5km afstand die pas dinsdag open gaat en volgens mij voornamelijk kleding heeft en naar een gesloten supermarkt. Op de terugweg wordt ik ingehaald door 2 off road rijders uit, jawel Nederland. Ze waren begonnen aan de TET met z’n 3en maar de XR rijder had een lekke shock en keerde om. De andere 2 rijden op een TTR en een SWM. Ik kijk ze jaloers na.
M’n 2e wandeling is in het bos achter het museum. Omdat ik m’n slippers al zat ben en geen andere schoenen bij me heb, loop ik op blote voeten. Het bos is bezaaid met bomkraters die gevuld zijn met water. Op m’n GPS zie ik een meertje en dat lijkt me wel lekker omdat het flink warm begint te worden. Het meer is niet meer dan een grote modderpoel maar met voorzichtig lopen woel ik niet te veel modder omhoog. Het is lekker verfrissend, maar ruikt wel wat naar verrotte bladeren. ‘s Middags brengt de baas me met bagage naar een camping iets verder op. De camping heeft een zwembad en restaurant. M’n plekje heeft lang gras wat zelfs aan het eind van de middag nog nat is, dat wordt een leuke natte boel morgenochtend. Ik zet m’n tarp op om wat privacy te krijgen en neem een duik in het zwembad. ‘s Avonds ga ik eten om te beginnen een preitaartje, dan kip uit bier (en druipend van het vet) en een flinke toet ijs. Ik maak met volle buik nog een avondwandeling en drink een biertje met uitzicht over het glooiende landschap.
Morgen komt de baas me ophalen tussen 8 en 10, later zegt hij 9u!? Hij wil me met z’n bus naar een afsleepdienst brengen en van daaruit kan ik dan in Calais komen, althans dat is wat ik van zijn woorden op maak.

Dag 3 (Éperlecques - Senots; 380km)

Om half 8 word ik wakker van natte voeten. Alles zit onder het condens zoals verwacht. Ik heb nog wat krentenbollen van huis en maak koffie. M’n tarp laat ik uitdruipen en ruim alles op. Rond half 9 ga ik in de opkomende zon zitten om warm en droog te worden en niet veel later komt de baas met z’n bus eraan. We laden de motor erin en hij brengt me in 5min naar de motorzaak waar ik al langs gewandeld was. Het blijken 2 bedrijven te zijn van dezelfde eigenaar een autogarage die wel open was op maandag en de motorzaak. De baas van beide bedrijven is ook motorrijder en wil me wel helpen. Binnen korte tijd heeft hij 2 kandidaat accu’s. Nieuwe accu erin en broem. Daarna laadspanning gemeten en die kwam netjes op 14V. Ik omhels de baas nog net niet, maar ik ben een erg blij man. Ik neem afscheid van de baas maar kan door mijn beperkte Franse woordenschat hem niet echt bedanken. Ik trek de motorkleren aan en knoop de bagage vast op de motor. In de frisse ochtendlucht begin ik gelukzalig aan de volgende etappe.

Het rijden gaat over veel graspaden tussen de landerijen door en af en toe wat dichtbegroeide paden. Je moet dan kiezen tussen over de hoge middenberm of met je kop door de struiken rijden. Op zo’n stukje, met ook flink wat blubber, kom ik een groepje Duitsers tegen waarvan een op een KLR. Ze staan uit te hijgen. Niet veel later kom ik de 2 Nederlanders weer tegen. Nummer 3 komt ze met de auto achteraan als support vehicle. We hebben het over de graspaden met harde ribbels in de kleiachtige ondergrond wat wel erg tricky rijden is. Niet lang daarna kom ik op een mooi pad aan en geef flink wat gas. M’n voorband vind zo’n richel en niet veel later lig ik op de grond. Koplamp vliegt in het rond en de bevestiging van m’n tanktas scheurt af. Zo kan ik natuurlijk niet veel kilometers maken, dus tandje terug. Ik zet de tanktas met een reserve spanband vast, en monteer de koplamp met wat ty-rips. De rest van de dag rij ik lekker door maar wel op m’n hoede bij graspaden. De kilometers vliegen er door. Ik kom nog een koppeltje Duitse off road rijders tegen. Een mooie meid en een aardige kerel (denk ik).

Rond 19u kom ik langs een restaurant en besluit Chili con Carne te gaan eten. Ondertussen videobel ik met het thuisfront. Na het eten is het plan nog een stukje te rijden naar een camping vlak aan de route. 15km voor de camping gaat de track over een puinstortplaats en ja hoor, m’n achterwiel begint te wiebelen: lek. Ik rij een stukje door tot ik op een verharde weg kom waar een boerin de gifspuit hanteert. Druipend van het zweet vervang in de binnenband en plak de oude, ook maak ik m’n koplamp weer werkend. M’n compressortje komt niet verder dan 1.0bar en ik druk er 2 CO2 patronen in. Maar nog altijd maar 1.2bar. Met een gangetje van 50km/u rijd ik het laatste stuk naar de camping om de binnenband heel te houden, hier hebben ze vast wel een compressor. Ik kom in het donker aan op een camping zonder lantaarnpalen. De motor kan ik langs de slagboom wurmen. Aan een paar gasten vraag ik of het oké zou zijn om een nachtje te staan en ze wijzen met op het telefoonnummer op het bord. Maar m’n mobiel heeft minimaal bereik dus ik besluit maar zelf een plekje te vinden. Rondom het toilet gebouw is een mooi grasveld en ik besluit dat dat mijn plekkie wordt. Blaas m’n luchtbed op en rol m’n slaapzak uit. Dan is het tijd voor koffie, nadat ik de pan wat uitgedeukt hebt die door de val wat ovaal is geworden. Jammer genoeg geen tijd gehad om ergens een biertje te scoren. Ik druk m’n laatste CO2 patroon in de band en vind dat de band zo wel hard genoeg is. Om 22u30 moet ik maar eens gaan slapen, maar de koffie doet zijn werk nog te goed. Uren kijk ik naar de mooie sterrenhemel en zie er heel wat vallen.

Dag 4 (Senots - Traînel; 379km)

Na een ontbijt van couscous met rozijnen en een flinke bak koffie ga ik weer op pad. Het begint weer met veel graspaden waar ik nu zoveel mogelijk op de middenberm rij om maar niet die vervelende harde sporen te raken. Doe wat boodschappen bij een supermarkt en zie op m’n GPS een motorzaak. Gelukkig heeft deze CO2 patronen en ik neem 2 setjes van 3 patronen zodat ik vooruit kan.



De route gaat steeds vaker donker bosjes door, soms begint dit meer op hard enduro te lijken en is het flink zwoegen op een zware motor met bagage. Op een gegeven moment gaat hij zelfs door de hitte op een poot lopen. Maar als het tempo weer wat toeneemt, loopt ie weer als vanouds. Op een graspad met wat sporen moet ik een voetje aan de grond zetten, maar de grond was iets verder weg en de motor wat te hoog dus ik val om, weer op de rechterkant. ‘s Avonds ontdek ik dat de pan nu meer op het Pentagon lijkt dan op de Oval office.
Het aantal kilometers gaat erg langzaam want ik wil vandaag toch eigenlijk om Parijs heen zijn en ergens in de buurt van Troyes komen. Gelukkig worden de paden ‘s middags wat sneller en ik kom toch in de buurt van mijn doel. Aan het einde van de middag doe ik wat boodschappen (pasta gevuld met basilicum en mozzarella, Corsicaanse kaas en een fles wijn). Ik wil graag een camping want ik heb erg gezweet en begin mezelf te ruiken. Bij de camping aangekomen vertellen me de mensen die in de buurt zitten dat deze dicht is. Ik vraag ze om wat water zodat ik kan wildkamperen. Een bosje iets verderop trekt mijn aandacht. Het ligt vlak aan de route, uit de wind en in de laatste zon van de dag. Het is er perfect. Ik droog alle spullen die nog vochtig zijn in de laatste zonnestralen. Het eten smaakt me goed en wijn gaat erg makkelijk naar binnen. Ik maak nog een wandelingetje de heuvel op en heb mooi uitzicht over de glooiende heuvels in de ondergaande zon. In m’n slaapzak geniet ik weer van de prachtige sterrenhemel en val voldaan in slaap.

Dag 5 (Traînel - Millery; 480km)

Na weer een ontbijt van couscous met rozijnen en een bak koffie ga ik weer op pad. Het is heerlijk koel en ik heb er zin in. Vandaag kom ik op het Zuidelijkste puntje van de route, daarna langs Troyes en vervolgens richting Luxemburg. De planning is Luxemburg te halen, en dan de laatste dag via leuke weggetjes door Luxemburg en België om 17u op de BBQ van m’n werk aan te komen.



Al vrij snel duikt de route een bos in waar een paar bosbouwers aan het werk zijn. Iets verderop wordt het bos flink blubberig. Soms zijn de sporen hard, maar soms geeft de klei ook nul grip. In zo’n blubberbak neem ik de verkeerde afslag en na een rondje in het bos kom ik weer op hetzelfde punt uit. Ik vind het goede pad wat al snel een nog grotere blubberbak wordt. Sporen van bosbouwmachines maken dat het rijden meer ploeteren wordt. Ik rij op de hoge middenberm maar op een gegeven moment glijdt m’n voorwiel het diepe spoor in en eindigd in een blubbergat. Ondertussen zit m’n achterwiel ook in het diepe spoor. Met een flinke krachtsinspanning kan ik m’n voorwiel uit het spoor krijgen en houd de motor overeind. Nu achter nog! Terwijl ik hard aan het sjorren ben hoor ik iets knappen in m’n linker onderarm. Auw, gelukkig functioneert alles nog wel, maar ik voel het goed stijf worden. Met een laatste beetje energie lukt het me om de motor op het hoge en droge midden spoor te krijgen. Heel voorzichtig rij ik verder soms een stukje vooruit lopen om te kijken wat de beste route is. Maar iets verderop glijdt m'n voorwiel weer in de geul en begint het verhaal van voor af aan. Als ik ook daar uit ben wordt de motor erg heet en begin rot te lopen. Dan slaat ie af.
De truc is vaak een aantal keren op contact zetten zodat de pomp brandstof naar de vlotterkamers kan pompen. Terwijl ik dit doe zie ik een staal benzine bij m’n knie langs schieten. Door het gemartel in de blubber is de snelsluiting gebroken. Gelukkig zijn de leidingen vrij lang en kan vrij snel de boel weer gangbaar maken met de snelsluiting er tussenuit.



Daarna gaat het tempo weer wat omhoog en kan het zweet wat opdrogen. Het aantal graspaden neem af gelukkig en er komt wat meer gravel en paden met grote stenen. Soms krijg ik het gevoel dat ik Marokko aan het rijden ben, de temperatuur en de ondergrond hebben veel overeenkomsten. Langzaamaan beginnen ook de wijngaarden van Champagne op te doemen. Deze kunnen enorm steil zijn en hebben flinke geulen van de regen. Bij Troyes zijn nog een paar mooie, lange, witte gravelpaden, maar daarna is er helaas vrij veel asfalt in de route. Hierdoor kan ik wel flink kilometers maken en kom rond 18u aan bij het einde van de track. Vlak daarvoor nog een steile afdaling vanuit een erg bebost gebied. In dit mooie stuk zie ik flink wat bunkers.



Bij het einde van de track ga ik op zoek naar een mooie camping in Luxemburg om daar even m’n kleren en mezelf goed te wassen. Maar ik kan Luxemburg niet vinden…..blijkt dat ik nog een track van 250km moet rijden om bij Luxemburg te komen. Oei, dit gaat em niet worden. Ik besluit snel wat boodschappen te gaan doen, dan nog 50km te rijden en een plekje onder de sterren vinden.

En dat plekje vind ik. Naast een akker is een klein stukje gras. Verderop is een boer bezig met het bewerken van zijn land en een verloren mtb-er kijk mij vreemd aan. In de verte hoor je het zoemen van de vrachtwagenbanden op de Route du Soleil, ongeveer 30km onder Metz. Als avondeten heb ik rijst met groente en wat vis uit blik, het smaakt me heerlijk. Ik heb ook 2 blikken bier waarmee ik me beloon met een wederom heerlijke rij-dag. Tijdens dit biertje kijk ik m’n motor na en zie een knikje in de brandstofleiding. Als ik er aan zit spuit de benzine er uit. Snel een stukje eraf snijden en wat omleggen zodat de bocht wat ruimer wordt. Ook weer gefixt.

Daarna ga ik snel m’n slaapzak in want morgen wil ik vroeg opstaan om het restant van de laatste track (200km) naar Luxemburg te rijden en vervolgens de terugweg door Luxemburg en België. Ik m’n slaapzak zie ik steeds in de richting van de snelweg wat flitsen, eerst denk ik aan onweer maar later bedenk ik me dat er tussen Metz en Nancy flink wat flitspalen staan langs de snelweg. Dit is flink kassa voor de Franse overheid.

Dag 6 (Millery - Nijmegen; 634km)

Om 6u wordt ik wakker van m’n wekker die ik voor het eerst deze week gezet had. In het Westen komt de onweer over de heuvel mijn kant op. Snel werk ik mijn ontbijt naar binnen en stap om 6u50 op m’n motor. M’n afval doneer ik samen met de deuken pan bij een bushalte aan de afvalbak. De track gaat vaak richting de donker wolken om net op tijd weer in de goede richting af te buigen. Best veel asfalt maar wel van het mooie slingerende soort. Ik geef de 950 flink de sporen want m’n noppenbanden zijn toch al een heel eind op. Wat een heerlijke motor is dit toch. Op een gegeven moment krijg ik bezoek van een wesp in m’n mouw. Hij vindt het daar wat te krap en laat dit weten door een flinke steek.
Gelukkig zitten er ook mooie stukken bos in de route met flink hoogteverschil, wat is het hier toch mooi rijden ook zijn de lange gravelpaden erg genieten. Pas tegen het einde van de track komen er weer wat meer van de beruchte graspaden met ribbels. Het einde komt in zicht en er volgt nog een mooie lus door bebost gebied, hier steken een aantal kleine bunkertjes boven het maaiveld uit.
Hier is het waar ik mijn eerste en enige tegenligger deze vakantie tegenkomt. Ik geloof dat hij of zij op een XL500 reed, recht de donkere wolk in die mij vanaf Metz achtervolgde, arme stakker.
Precies volgens planning kom ik om 11u bij het eindpunt van de track aan. Ik eet wat en het begint te druppelen, snel verhuis ik onder een boom en trek m’n regenjas aan. Het druppelen verandert snel in hozen en ik vraag m’n gps de snelste weg naar Luik. Vol gas de snelweg op en iets verderop kan ik gelukkig droog met de goedkoope peut m’n tanks vullen. Bij Bastogne komt de zon weer af en toe door en in Luik wordt het weer heet. Ik houd pauze in een parkje en bekijk de route naar huis. M’n onderbroek is nog doorweekt dus ik plan wat off road in vanaf Maastricht. Hier zijn wat jaagpaden aan de Belgische kant van de Maas en die zijn goed te jagen. Ik kan mooi m’n onderbroek drogen door staand te rijden. Binnen de kortste keren is deze droog en rij ik verder binnendoor naar Oss. Een kwartier voordat de BBQ begint kom ik hier moe, voldaan en hongerig aan.

Super verhaal. Balen van die accu. Wel apart dat hij met een goede niet die 20V laadspanning gaf. Ik zou ook aan de spanningsregelaar gedacht hebben. En dat flitspalenonweer is natuurlijk ook wel mooi.

Mooi verslag. Dit soort ritjes moet ik ook weer meer gaan doen!

Die bunkertjes die uitsteken zijn een fors complex vanbinnen. Daaronder zit zeker 50 meter diepte aan bunker die verbonden is met het kleine uitsteekseltje verderop.