NOPPENFORUM.NL

zo als jullie hier boven kunnen lezen, begint mijn werkgever tegen te stribbelen, als het over mijn hobby gaat

het verhaal:
in 1986 begonnen met crossen
in 1989 begonnen bij huidige werkgever
dus ik crosste al toen ik daar begon
weleens eerder een weekje thuis geweest door blessure
maar niet heel vaak of langdurig
tot nu dan, in 2005 alletwee mijn polsen gebroken, en met de rechterpols best lang bezig geweest voordat ik weer wat kon doen (een maand of 3)

nu in april een spiraalfractuur in me scheenbeen, en ik ben nu pas weer bezig voor halve dagen

tijdens een gesprek voeg mijn chef of ik van plan was om te stoppen, of dat ik, volgend jaar gewoon weer opstap
ik vertelde dat ik daar nog niet helemaal uit ben, maar dat ik eigelijk niet wil stoppen
hij stelde mij voor, om te stoppen met crossen of dan maar een verzekering af te sluiten, (op mijn kosten) voor als ik nog eens thuis kom te zitten
zo dat zij deze kosten niet hoeven te dragen

aan de ene kant heb ik er best begrip voor
maar aan de andere kant wil ik mijn hobby niet opgeven

is er hier iemand die dit ook heeft mee gemaakt
of hoe jullie werkgever hier mee om gaat

Ik heb er nooit problemen mee gehad. Maar ik ben , buiten een paar dagen mank lopen, niet veel thuis geweest. Mijn chefs vonden dat sporten gezond was, op één na. Die vond dat alle mensen die aan sport deden niet geschikt waren voor het arbeids proces. Maar hij was als mens en chef toch de beste/fijnste die ik heb gehad.

Ik heb 2 broers die beiden aan volleybal doen (liefhebbers) , die hebben vaker en langer in de ziektewet gezeten dan ik, met allerlei blessures. Enkel verzwikt, pols gebroken, schouder uit de kom, vingers gebroken .

Ik zou mijn hobby (liefde) er nooit voor op geven. Je werkt om je hobby te bekostigen.

Jezus,we leven niet meer in de slaventijd, ik zeg andere baas zoeken

Ik ben het eens met je baas. Voor langdurig verzuim moeten wij ons gaan verzekeren . Wie het gaat betalen en hoe is een interesante discussie!

Ik heb precies hetzelfde verhaal te horen gekregen een paar jaar geleden, na een flinke valpartij.
Maar de discussie is snel klaar, want een baas gaat natuurlijk NOOIT bepalen wie zich voor welke sport moet gaan verzekeren.
Zoals gassen al aangaf, er zijn sporten die minder snel zijn, maar waar de schade vaak groter is.

Verder ga ik de discussie niet aan, want we hebben het over het geld van een diknek die ons waarschijnlijk zou onderbetalen als we geen cao hadden .

Mijn huidige baas was zelfs op de hoogte van mijn hobby toen hij me aannam. Hij heeft er nooit een opmerking over gemaakt.
Ik heb in 1993 ooit 3 weken in de gips gezeten met mijn knie bij mijn vorige baas. Ook nooit iets over gehoord.

Ik kan me indenken als baas zijnde en je moet de kosten als iemand in de ziektewet zit zelf betalen, dat ze er een opmerking over kunnen maken.
Maar ik denk dat in het algemeen dat met volwassenen toch gepraat kan worden in alle redelijkheid.

Stel: ik ben 30 kilo te zwaar vanwege zittend werk bij mijn baas , roker vanwege de stress op het werk en een "gezellige drinker" op de vrije avonden.....
In mijn ogen een groter potentieel ziektewet klant (hartinfarctje ben je toch al gauw 3 maanden uit de roulatie..... )

Hier wordt denk ik minder gauw iets over gezegd door de baas want dan komt hij zelf waarschijnlijk in het plaatje voor!

We zijn zo makkelijk aanwijsbaar maar de sluipende gevaren worden zo makkelijk over het hoofd gezien.

Ik weet het niet precies hoor (zelf niet mee te maken gehad). "Zoekt en gij zult vinden"

Er is een wet poortwachter, baas en werknemer horen na 6 weken (samen) uit te zoeken hoe je weer aan het werk kan gaan. Desnoods aangepast werk of zo. Als er op dat vlak niks gebeurd is kun je hem dat net zo goed aanrekenen als hij jou.

En op een of andere manier valt het bij motorsport altijd veel meer op dat iemand gewond is dan bij voetbal etc. Dat zal wel door een vorm van jaloezie komen, dat ze zelf niet op een motor durven te stappen of zo.

ik heb een aantal medewerkers in dienst. en een ongeluk kan altijd en overal komen(ps als ik iemand in dienst heb die 30 kilo te zwaar is zal ik hem ook aan sporen tot gezondheids bevoorderend gedrag... zittend beroep heeft hier niks mee te maken want je bent zelf verantwoordelijk voor de staat van je lichaam, dus in je "vrije" tijd kun je daaer voor zorgen.) Als iemand echter regelmatig herhaaldelijk blessures oploop en daarmee uit de running is is dat killing voor mijn bedrijf, je mist iemand en in mijn bedrijf kan een andere medewerker dat niet zomaar overnemen, dus je mist x euro omzet per dag. dat ik verzekerdt ben voor eht doorbetalen van salaris betekend nog niet dat ik de gemisde omzet ergens terug krijg...terwijl wel alle faciliteiten die aangeschaft zijn voor een medewerker wel doorbetaaldt moeten worden.
Ongeacht de sport die iemand uitoefent als iemand vaak uit de running is vanwege die sport of hobby of leefwijze, zou ik ook eens gaan praten met die persoon, niet alleen voor het bedrijf maar ook voor de persoon zelf.

ff andersom.. als eigenaar van een bedrijf heb ik geen vangnet.. ik moet zelf mijn ziekteverzuim/arbieds ongeschiktheid betalen (veel geld!) maar mijn ogen/nek en rechter knie kon ik niet meeverzekeren of voor meer geld mee verzekeren. Dit omdat ik reeds eerder geopereerd ben aan deze lichaams delen.. de kans op herziende "schade" is volgens de verzekering groter. Ook zijn er bepaalde "sporten/aktiviteiten uitgesloten, tenzij je bijbetaald. Zou wat zijn als ik bij een solicitatie vraag wat heb je reeds gebroken en wat voor sport doe je, Aha je doet dit en dat ja dan gaat er 50 euro van je salaris om dit extra te evrzekeren..... dan komt de vakbond etc rechten hier en daar.

je baas kan je niet verplichten tot staken van hobby's maar bekijk het ook eens aan de andere kant, werkgevers betalen meer dan alleen je bruto salaris en niet iedere baas knijpt zijn personeel uit. En zeker in de kleinere bedrijven is het langdurig uitvallen van personeel soms noodlottig voor de zaak, einde zaak betekend ook einde baan.....alleen als werknemer krijg je dan een uitkering.....werkgever moet het maar uitzoeken......en afhankelijk van de rechtsvorm kan bij einde bedrijf ook einde financieel leven van de werkgever zijn....

brommer schreef:
je baas kan je niet verplichten tot staken van hobby's maar bekijk het ook eens aan de andere kant, werkgevers betalen meer dan alleen je bruto salaris en niet iedere baas knijpt zijn personeel uit. En zeker in de kleinere bedrijven is het langdurig uitvallen van personeel soms noodlottig voor de zaak, einde zaak betekend ook einde baan.....alleen als werknemer krijg je dan een uitkering.....werkgever moet het maar uitzoeken......en afhankelijk van de rechtsvorm kan bij einde bedrijf ook einde financieel leven van de werkgever zijn....

Dit heet ondernemingsrisico, bazen verdienen in de regel ook net wat meer dan jan modaal.Dus moet je ook niet zeuren.

ik werk niet echt voor een klein bedrijf, ruim 23000 man op de payrol
juist dat kan je ook tegen werken je ben zo eerder een NR dan een persoon
dit bedrijf is onderverdeelt is kleinere stukjes, en iedere chef word afgerekend naar prestatie, dus als er veel zieken zijn op zijn afdeling, maakt hij minder winst

heb ook al even contakt gezocht met de wets-winkel
zij hebben het E/A uitgezocht en er is al eens een uitspraak geweest, van iemand die regelmatig in de ziektewet zat voor handbal of vollybal
die sporter vond ook dat de baas er maar begrip voor moest hebben, hij deed het toch niet expres
de rechter dacht er iets anders over, en stelde de werkgever in het gelijk,
deze hoefde geen salaris door te betalen, als de werknemer door zijn sport thuis bleef, ten gevolge van blessures


daar zit ik ook niet op te wachten natuurlijk
zit je dan een paar maanden thuis
kan je de boot verkopen

mx jake schreef: heb ook al even contakt gezocht met de wets-winkel

...op Zondag?...

klaas tt350 schreef:

brommer schreef: en afhankelijk van de rechtsvorm kan bij einde bedrijf ook einde financieel leven van de werkgever zijn....

Dit heet ondernemingsrisico, bazen verdienen in de regel ook net wat meer dan jan modaal.Dus moet je ook niet zeuren.

Lekker kort door de bocht..

Als 'baas' voel je je ook verantwoordelijk voor het personeel wat niet vaak thuis zit ivm blessures. Als je met eigen handen opgebouwde bedrijf samen met de 5 personeelsleden (en gezin) ineens ophoudt dan wordt je daar niet vrolijk van.

Ook bij mij geldt, eerst geld voor het personeel, als er dan nog wat over is, dan pas kom ik.

En nee ik zeur niet, maar dit is wel een behoorlijke stigmatisering. Alle werkgevers over 1 kam kan niet. Je moest eens weten hoeveel er 's nachts wakker liggen omdat ze niet weten hoe ze hun werknemers moeten betalen.


Maargoed, eens met Brommer verder. Iedereen mag doen en laten wat hij wil, maar als het op regelmatige basis 'uitval' oplevert dan is een gesprekje wel op zijn plaats.

Dit heet ondernemingsrisico, bazen verdienen in de regel ook net wat meer dan jan modaal.Dus moet je ook niet zeuren.

Inderdaad, er zijn genoeg kleine ondernemers die aan het eind van het jaar minder overhouden dan het personeel dat ze in dienst hebben.

Per saldo is sporten natuurlijk gezond. Dit is als wekgever toe te juichen. Waar de balans ligt tussen fitheid en sportverzuim is iets wat je samen met je werkgever bepaalt lijkt me.

Hoe lang ga je door en op welk nivo?? Een collega van me verdraaid zijn knie. Koopt een CTI brace. Voelt zich er niet zeker mee en stopt met crossen. Ikzelf heb vorig jaar een nieuwe kruisband laten monteren en rijd door totdat hij helemaal versleten is.
Het scheelt in mijn ervaring wel als een werkgever zelf ook actief sport.

klomp schreef:

mx jake schreef: heb ook al even contakt gezocht met de wets-winkel

...op Zondag?...

ik heb niet gezegt dat ik vandaag contakt heb gezocht

heb ook al aan mijn baas gevraagt (ook niet vandaag )
stel je voor dat ik stop met crossen en in ga bijv wielrennen
de kans op blessure blijft dan ook aanwezig
ja dat is dan net weer even iets anders dan wat je nu doet, was zijn antwoord

alle hierboven gemaakte opmerkingen ten spijt blijkt uit jurisprudentie, van dergelijke voorvallen in de wielen en banden branche en de klein metaal dat een baas idd je mag waarschuwen dat bij herhaaldelijk arbeidsongeschikt zijn door privé omstandigheden, hoeft dus niet altijd sport te zijn. (bv met je zatte kloten ieder weekend tegen een draaideur van de dancing aanlopen), hij je mag waarschuwen dat als jouw gedrag daarin niet veranderd dit gevolgen heeft voor de arbeidsrelatie. In die gerechtelijke uitspraken werd een werkgever in het gelijk gesteld dat betreffend personeelslid werd ontslagen (nadat hij dus uitdrukkelijk was gewaarschuwd na herhaaldelijke voorvallen.
greetz Futurist

Je kunt je natuurlijk, naast alle wel of niet terechte verwijten en/of dreigementen van je werkgever, ook wel afvragen of je er zelf wel zo blij van wordt, van al die blessures. Als je lijf bij herhaling te kennen geeft dat je over de streep gaat is een moment van bezinning én evt een andere manier van met je sport omgaan misschien niet zo'n slecht idee.
Los natuurlijk van het feit dat het kut is dat je lijf minder wil dan dat jij nog zou willen.

Maar troost je, dat gevoel heb ik al vanaf m'n geboorte...

Als dat alle blessures zijn die jij sinds het begin van jouw carrière daar hebt gehad, dan mag die baas van jou zijn handjes dichtknijpen. Ik heb in een paar opdrachten genoeg mensen op mijn afdelingen gehad die effectief maar 50% productief zijn (en dan heb ik het nog niet eens over de contra-productiviteit...). Ik heb ook ontdekt dat bij de meeste bedrijven het absoluut "not done" is om mensen hierover aan te spreken, omdat ze daar al 10 jaar of langer zitten en al die jaren een top-beoordeling hebben gekregen. En hiervoor geldt: hoe groter het bedrijf, hoe groter de weerstand hier tegen. Ik heb ooit eens het ziekte verzuim van een 20-jaren-plus medewerker nagetrokken en die bleek ieder voorjaar én ieder najaar standaard twee tot drie weken ziek te zijn. Daarna lag zijn tuin er wel weer correcto bij...
Ik kan je adviseren om van dat gesprek met jouw chef een besprekingsverslag te maken en dit aan hem te sturen. Daarna nog een gesprekje met hem aangaan en hierbij jouw ziekteverzuim van aanvang dienstverband in kaart brengen: conclusie: je hoort dan bij de top-non-verzuimers. Weer een verslagje van dit gesprek maken en vervolgens lekker blijven crossen. Als hij jou eruit wil wieberen, dan zijn die verslagen goed voor de rechtszaak!

Ik werk nu 4 jaar bij mijn huidige werkgever waarbij ik elk jaar te hard van de motor ben gestuiterd iets heb gebroken of gescheurd en naar het ziekenhuis moest.

Maar, elke maandag zat ik wel weer op mijn werk, met een mutella om, krukken of gips.
Ik heb geluk dat ik een kantoor baan heb, dus pijnstillers er in en pijn verbijten en aan het werk.

Op deze manier heb ik me gelukkig nog nooit ziek hoeven melden en kunnen ze mij er ook niet op aanspreken. Wel krijg je het imago als er iets is: 'weer van de brommer gevallen' ??
Maarja, als ik zie wat er allemaal wel niet voetbal gebeurd oid...

Maargoed, het maakt niet uit in welke sport het gebeurd, als jou werkgever vind dat je te veel afwezig bent door 'prive' omstandigheden dan moet je er wel serieus over na moeten gaan denken. Type sport maakt dan niet zoveel uit.
Tevens, moeten ze zoiets niet eerst op papier zetten met handtekening werknemer er onder over de gebeurtenissen en waarschuwingen voordat ze iets rechtsgeldig hebben?

mx jake schreef:

klomp schreef:

mx jake schreef: heb ook al even contakt gezocht met de wets-winkel

...op Zondag?...

ik heb niet gezegt dat ik vandaag contakt heb gezocht

heb ook al aan mijn baas gevraagt (ook niet vandaag )
stel je voor dat ik stop met crossen en in ga bijv wielrennen
de kans op blessure blijft dan ook aanwezig
ja dat is dan net weer even iets anders dan wat je nu doet, was zijn antwoord

Leugentje voor eigen bestwil?
Zeggen dat je bent gestopt, en bij een volgende blesure is dat gebeurt bij het klussen aan het huis, van de ladder gevallen oid?

Arbeidsongeschikt of verzuim of om wat voor reden dan ook ? Het wordt tijd dat de werknemer zich hiervoor gaat verzekeren. Het risico moet bij de werknemer liggen en niet bij de werkgever. Werkgever is wel bereid om een gedeelte van de premie te vergoeden. Als jij lid bent van een sportbond kan dit best wel collectief geregeld worden.

Die "dikke nek" is niet meer zo dik.

Ik denk dat de waarheid weer in het midden ligt.
Je kunt met goed fatsoen niet van je werkgever verwachten dat hij het leuk gaat vinden als je jaalijks een paar maanden ten gevolge van je hobby in de ziektewet zit. Ik denk dat je het zelf ook niet leuk zou vinden.
Je zou bijvoorbeeld dan toch iets minder fanatiek met je hobby bezig moeten zijn denk ik. (otr ipv enduro ) Helaas.......................

Had in het verleden 1x cross ongeluk gehad, was geen probleem, en 1x met wegmotor een ongeluk gehad. Het toeval wil dat bij het ongeluk met de wegmotor er toen 2 man meer een ongeluk hadden gehad met de motor, 1x cross en 1x wegmotor. Onze "veiligheids"man ging toen met mij een gesprek aan over gevaar van motorrijden en dat werkgevers motorrijden zouden gaan verbieden. Aangezien ik toen servicemonteur was heb ik daar toen tegen hem gezegd dat ik als monteur 65.000 km per jaar maak, zou ik dan niet meer kans op een ongeluk hebben met de bus dan iemand die maar 5.000 km per jaar rijdt? Hij gaf daarop geen antwoord en ging terug naar het kantoor! Nooit iets meer over gehoord, ook niet van de baas zelf!


Johan

Het toeval wil dat ik me afgelopen maandag voor het eerst in 13 jaar heb ziekgemeld. Heb in die 13 jaar wel de nodige blessures gehad: Inwendige liesbloeding, 2x schouderbreuk, gescheurde spieren etc. Altijd weer de volgende morgen naar het werk..

Nu dus voor het eerst thuis en ga er vanuit dat de werkgever er niks van zegt.

ligt er ook een beetje aan wat voor werk je doet

in mijn geval
ik woon in prov zeeland en werk als service monteur
alles onder de lijn leiden, eindhoven en het bedrijf zit in woerden

maak dus ook best wat gebruik van de auto, en dat wil niet zo met een gebroken been, of twee armen int gips