Apocalyps Now.
Zo zullen we ons de Chinelle van 2010 nog lang herinneren…
Eind juni begint de Chinelle microbe zich weer te roeren bij Racing Vangenechten, hoe we zijn nog niet ingeschreven ? En hoe komt da ? We doen toch nog mee ?
Even de teams van vorig jaar geraadpleegd en jawel, zowat iedereen is enthousiast om terug van de partij te kunnen zijn.
Frans Vangenechten en HVA zorgen voor de moto’s, ditmaal twee Husqvarna’s TE250 machines. (Moto waarop Antoine Meo het WEC betwist in de E1 klasse, en met succes trouwens).
Twee teams worden samengesteld en na wat overleg komen we tot praktisch dezelfde bezetting als vorige editie :
Team 1 :
Piloten : Peter Schepens, Chris Boeren en Ivan Vangenechten.
Mechaniekers : Jan Kestens en Jan Van Calster
Team Manager : Frans Vangenechten
Team 2 :
Piloten :Jeroen Scheur, Marc Heylen en Stijn Bonte.
Mechaniekers : Frank Bourbon en Gunther Penninckx
Team Manager : Rudy Bourbon
Zoals je merkt is Team 1 ongewijzigd (never change a winning team) en bij Team 2 wordt Jan Beyens, die wegens acute rugklachten en met pijn in het hart forfait moet geven, vervangen door Stijn Bonte (op de nationals onze vaste maat in de Cat. Juniors). Gunther Penninckx vervangt Jan Hoskens die aan een actief wielerseizoen bezig is.
Nu de inschrijvingen in orde zijn, we vinden weer onderdak bij Vukcevic Racing, is het hoogtijd om de moto’s op punt te zetten en te testen, vooral de verlichting en de banden zijn speciale aandachtspunten. ’s Nachts is het namelijk verplicht om met minstens twee werkende koplampen en een werkend achterlicht te rijden (zo niet wordt de start geweigerd bij het uitrijden van de pits).
Voor de banden wordt sowieso beroep gedaan op bibmouse. We voorzien twee stel wielen, één met de standaard bandbreedte voor de TE250 en een normale mouse voor een hard en droog parcours en een stel met een brede band en zachte mouse voor extra grip op glad terrein. Laatste afstelling/test gebeurt op het crossparcours in Genk en we krijgen de moto net op tijd klaar, het is donderdagavond 05 augustus.
Vrijdag 06 augustus, administratieve en technische controle in het centrum van Philippeville. Tevens een formele voorstelling van de teams aan het publiek en daarna in konvooi naar Chinelle. Niet zonder eerst een show van meervoudig wereldkampioen stuntrijden, Christian Pfeiffer. Wat die allemaal laat zien op zijn omgebouwde BMW baanmotor grenst aan het ongelofelijke.
Het is duidelijk dat de nieuwe organisator deze 31ste editie wat meer uitstraling wil geven en straks is er op de esplanade nog een “Summerparty” gepland met een Red Bull DJ.
Niet voor ons echter, tot 21:00u kunnen we de stands aankleden, dan gaan we samen iets eten en duiken het bed in.
Zaterdag 07 augustus, alhoewel de verplichte ochtendtraining op 10:00u staat aangekondigd, wordt het een relaxed ochtend, van enige stress lijkt er geen sprake en het ontbijt loopt flink uit. Omstreeks 10:30 arriveren we op de stands om ons klaar te maken voor de trainingen, ruim op tijd, je wordt dat Waals ritme snel gewoon.
Uit de trainingen blijkt al snel dat de omloop er hard, snel en verschrikkelijk stoffig bijligt, was er geen regen beloofd ?
Dit dreigt een herhaling te worden van de stof inferno van afgelopen jaar...
Uit de kwalificatie ronde blijkt dat er heel wat snelle jongens tussen zitten dit jaar. Stijn neemt deze ronde voor zijn rekening en zet een 86ste tijd op 102 deelnemers, hola dat wordt knokken straks. Bij onze collega’s tekent Peter voor de 49ste tijd, lang niet slecht.
En nu…. Eten en platte rust.
De avondtrainingen nemen een aanvang omstreeks 20:30u-22:00u, licht wordt bijgesteld, het parcours ligt er vooral achter de camping verschrikkelijk stoffig bij, de wind is weggevallen en dat maakt het er allemaal niet beter op.
Omstreeks 22:30u worden de hemelsluizen opgedraaid, en hoe… Het water valt met bakken uit de lucht. Hier had ik stiekem op gehoopt, als het wat vettig is ligt het tempo lager en komen we misschien terug in de race.
Ondertussen loopt de esplanade en het rennerspark vol met supporters, ook Dries (Husqvarna vertegenwoordiger) arriveert in regenkledij. Gelukkig had hij zijn fiets mee in de wagen, want de wegen naar de Chinelle zitten, zoals gewoonlijk rond dit tijdstip, overvol.
23:30u het blijft regenen, we wisselen nog snel het achterwiel (zachte mouse) en ik zet de moto klaar voor Jeroen die de spits mag afbijten. De startlijn ligt er ondertussen verschrikkelijk modderig bij en te voet is het al een heksentoer om recht te blijven.
24:00u Geweerschot en daar gaan ze, Jeroen neemt een fantastische start en manoeuvreert heel slim langs de buitenkant het pak voorbij. Eerste doortocht op een 22ste plaats, we geloven onze ogen niet ! Ronde na ronde bevestigd Jeroen en na ruim een uur komt hij binnen. Jongens dat ziet er niet uit, moto en rijder zijn onherkenbaar.
Nu is het mijn beurt, de regen is gestopt en ik opteer om met tearoff’s van start te gaan. Het uitrijden van de pits, met de vele treinbils als snelheidsremmers, is een challenge op zich. Eens op de omloop blijkt pas hoe glibberig het is. In het bos liggen een paar hellingen en daar is het een echte chaos, overal liggen er moto’s en het is kwestie van snel te anticiperen en het tempo erin te houden, de tractie van de TE250 is fenomenaal en ik slaag er telkens in om zonder problemen boven te raken. Ook achteraan in de grasvelden is het kwestie van een vloeiende lijn te hanteren en het tempo strak te houden. Het wordt duidelijk dat hier onze ervaring in de nationals en de gevolgde stages, hun vruchten afwerpen.
Afzien ? zeker, ik kom binnen en Stijn neemt over. Stijn is in bloedvorm en rijdt een extra lange manche, zodat Jeroen de motor na meer dan 5u in het gesloten park kan deponeren. We staan dan op een 25ste plaats algemeen, een pracht prestatie.
Ondertussen hebben we ondervonden dat de TE250 makkelijk 2 uur kan rijden zonder bij te tanken en sparen alzo morgenvroeg een pitstop uit.
Team 53 vergaat het minder goed, Peter heeft de start genomen en halfweg eerste ronde valt de moto plots stil, geen leven meer in te krijgen. Tot overmaat van ramp wordt Peter nog eens aangereden door een “onvoorzichtige” piloot. Dan maar tot in de pits gestrompeld, de mechaniekers halen de moto op en na een oponthoud van meer dan 2u30 wordt de fout gevonden, kortsluiting in de kabelboom. Ivan weet ook dit euvel te herstellen en het team begint aan een geweldige inhaalrace (staan op de 96ste plaats op dat ogenblik), voor Peter is het echter over en out (knieletsel zo blijkt achteraf). Chris en Ivan sluiten de nacht af op een zeer verdienstelijke 70ste plaats.
De ochtendrust is kort en bij een redelijk droge hemel neemt Stijn de start voor de 2de reeks. Het parcours blijft verraderlijk glad maar zal zeer geleidelijk opdrogen en voor ons is het nu kwestie van verdedigen. Het tempo gaat gestaag de hoogte nu er droge lijnen worden gevormd en we moeten wat plaatsen prijsgeven. De 2de reeks sluiten we af op een 67ste plaats en team 53 op een schitterende 31ste.
De laatste loodjes wegen het zwaarst, maar we gaan ons vel duur verkopen, nietwaar Ivan…
Stijn sluit de 3de reeks af, en zijn eerste deelname aan de Chinelle mag toch wel zeer succesvol genoemd worden.
De zware omstandigheden maken dat er verschillende (top) teams uitvallen, of noodgedwongen uren aan de kant staan met mechanische problemen, in de loop van deze 12 uren durende koers. Dit was zeker geen “walk in the park”.
Team 53 eindigt nog verdienstelijk op een 47ste scratch en Team 54 wordt knap 35ste scratch.
In de categorie Nationalen >400cc 4T staan we toch maar mooi op het podium met een respectievelijke 3de en 2de plaats. De euforie is dan ook groot.
We danken al onze trouwe supporters die massaal op post waren. Vooral Karel die er, in de voor hem toch moeilijke omstandigheden, wist bij te zijn.
Niet te vergeten Dries, Husqvarna, de andere sponsors en Mich voor de prachtige T-shirts.
Onze nauwgezette en zeer behulpzame mechaniekers en als laatste en niet de minste : Frans Vangenechten, de man zonder wie dit allemaal niet mogelijk is.
Dank je wel Frans !
“I love the smell of burning mud in the morning…it smells like…like victory !”
Marc Heyle
