NOPPENFORUM.NL

De eerste special van Dakar 2010 zit erop, en deze is goed verlopen voor de Team Honda Europe rijders. Iedereen was goed op tijd binnen, zelfs al voordat de assistentietruck was gearriveerd. Tonnie Krabbenborg (137e) had een tumultueuze start, maar herstelde zich later goed. In alle vroegte, nog voordat het licht was, kwam Tonnie ongelukkig ten val. Een paar honderd meter het bivak uit wilde hij wisselen van rijbaan toen er een soort vluchtheuvel lag, die hij niet kon zien in het donker. Hij kwam ten val, en de motor liep aardig wat schade op met een krom stuur, gebroken voetsteun en een kapotte handkap. Behalve een pijnlijke schouder hield Tonnie er zelf niets aan over.


Meteen terug naar het bivak om de motor te repareren. Met 4 man werd de opgelopen schade hersteld. Wel even wat werk met alle kabels voor de bediening van de navigatieapparatuur die overgezet moest worden op een nieuw stuur. Tonnie vertrok opnieuw voor de 350 km lange verbinding. ,,Tijdens de verbinding heb ik iets meer vaart gemaakt, om wat tijd terug te winnen. Ik was net op tijd voor de start van de special (te laat komen kost straftijd red.) en kon zo de proef in. Die verliep gelukkig perfect. Het deed me aan Turkije denken. Ik heb fijn gereden, het was echt schitterend. Mooie doorwadingen, en oppassen in de vele bochten waar vaak diepe geulen direct naast lagen'' aldus Tonnie.

Alois Ressing (141e) liet zich niet gek maken vandaag. ,,Met al die rijders om je heen de hele dag is het verleidelijk om mee te gaan. Maar als het stoffig werd voor me deed ik het gas dicht. Het duurt nog een paar dagen voordat iedereen op z'n plek rijdt, ik doe geen gekke dingen. Ik heb een uur op Tonnie gewacht bij de start van de proef. Leuk was dat Etienne Lavigne (algemeen manager) zelf mijn gps instelde. De mensen langs de route zijn zo enthousiast, dat is echt uniek. Op een aantal punten langs de route hadden ze zelfs tribunes gebouwd!''

Christopher Jarmuz (49e) deed het ook rustig aan. ,,Het was erg snel vandaag, en soms ook gevaarlijk omdat niet alle bochten in het roadbook genoemd stonden. Ik heb dan ook niet aangezet. Ik zit een minuut of 8 achter de top 20, dus dat is geen probleem. Verrassend dat David Casteu vandaag won. Vanochtend was het best fris, maar nu is het erg warm. Ik probeer dan ook zoveel mogelijk m'n rust te pakken, de rally is nog lang.''

Mirjam Pol was 57e, en verloor iets tijd op concurrente Annie Seel. ,,Het eerste deel was erg mooi. Een verhard zandpad, met veel grip. Daarna werd het technisch en had even een 'oei' momentje toen ik een bocht mistte. Ik schoot de struiken in, gelukkig zonder verdere gevolgen. Ik ben er wel zo snel mogelijk weggegaan, voor het geval er iemand achter me aan zou komen. Voor een eerste dag was het goed. De verschillen zijn klein, het is zaak om de schade beperkt te houden. Ook morgen verwacht ik wat te verliezen op Seel, maar naar Fiambala toe wordt het interessant verwacht ik. De snelheid zat er wel in vandaag, mijn top was 148 km per uur. ''


Gerben Vruggink (87e) genoot van een prachtige special. De eerste 50 kilometer waren eruit gehaald, door de overvloedige regen was het bij een aantal doorwadingen te listig. ,,De eerste 30 km waren erg snel, over zandpaden. Het roadbook was super en klopte 100%. Mooie technische klimmetjes in de bergen, erg mooi. Ik heb geen last van m'n pols, dus ik ben tevreden.

Patrick Trahan (93e) voelde zich thuis vandaag. Het terrein deed hem denken aan Marokko, waar hij als motorgids geregeld groepen rijders op sleeptouw neemt. ,,Ik had een goed tempo, en reed veilig en zelfverzekerd. De gps sprong een keer los, die moest ik weer even vastzetten. In de bergsectie heb ik wat harder gereden, om de quads voor te blijven. Ik ben erg blij met hoe de motor aanvoelt. Na vandaag nog wat kleine aanpassinkjes aan de positie van de hendels, en dan is de motor echt helemaal naar mijn zin. I love it!''

http://www.rallymaniacs.nl/index.php?op ... d=88889029

Team Honda Europe: de strijd is losgebarsten
Geschreven door Team Honda Europe
maandag 04 januari 2010
Na een betrekkelijk makkelijke opening, werden de duimschroeven vandaag meteen al iets aangedraaid. Mede door de weeromstandigheden was het een verraderlijke special. In alle vroegte, nog in het donker, vertrokken de meesten voor de 59km lange verbinding. Even daarvoor was het begonnen met zachtjes regenen, maar de dreigende donkere luchten deden het ergste vermoeden. Al snel begon het echt te hozen. Patrick Trahan kwam snel terug om alsnog een regenjack aan te trekken.



Na een betrekkelijk makkelijke opening, werden de duimschroeven vandaag meteen al iets aangedraaid. Mede door de weeromstandigheden was het een verraderlijke special. In alle vroegte, nog in het donker, vertrokken de meesten voor de 59km lange verbinding. Even daarvoor was het begonnen met zachtjes regenen, maar de dreigende donkere luchten deden het ergste vermoeden. Al snel begon het echt te hozen. Patrick Trahan kwam snel terug om alsnog een regenjack aan te trekken.

Het werd niet meer droog tot halverwege de special, en door de vele regen was het uiteraard erg glad geworden op de route. Veel valpartijen, en veel schade bij de motoren. Bij de toppers net zo goed, niemand ontkwam eraan.

Het Team Honda Europe heeft twee rijders die behoorlijk hard crashten en het er zelf goed vanaf brachten, maar de motoren waren flink gehavend. Gerben Vruggink en Patrick Trahan bezorgen de monteurs het nodige werk. Teammanager Henk Hellegers: ,,De rally is nu echt onderweg. Ik ben niet ontevreden, want al onze rijders zijn iets vooruitgeschoven in het klassement. Mirjam en Christopher hebben beiden sterk gereden. Tonnie en Alois hebben bewust geen risico genomen, morgen in het zand verwacht ik dat ze het goed kunnen doen. Alleen Gerben en Patrick zijn er minder goed vanaf gekomen. Het is nu zaak de motoren weer fris te maken. Dakar is begonnen.''

Christopher Jarmuz: (38e in de proef, 36e algemeen) ,,Ik viel bij een rivierdoorwading, waarbij de bodem van beton was. Dat was kort na de brandstofstop. Ik wilde Dabrowski voorblijven, die ik kort daarvoor had ingehaald. Door de valpartij heeft de motor optisch wel wat schade en Ik verloor een minuut of vijf.

Mirjam Pol (49e in de proef, 47e algemeen) reed sterk vandaag, zeker gezien het feit dat dit niet haar favoriete terrein is. Ze wist de schade ten opzichte van concurrent Annie Seel beperkt te houden, en kan morgen al, als de eerste duinenkilometers op het roadbook staan, mogelijk weer wat terrein terugpakken.

Gerben Vruggink: 105e in de proef, 87e algemeen) vocht vooral tegen de weersomstandigheden. ,,De eerste 50 kilometer had ik echt nul zicht door de mist. De bril werd aan beide kanten nat, ik heb t later zonder geprobeerd, maar het kwam niet meer goed. Het tempo was eruit, maar dat gold ook voor de rest van het veld. Bij kilometer honderd werd ik ingehaald door teamgenoot Patrick. Even later zag ik hem vanuit een ooghoek in de berm liggen. Op hetzelfde moment brak bij mij het achterwiel uit, en gleed ik onderuit. Jammer genoeg belande de motor in een greppel en had ik behoorlijk wat schade. Stuur krom, achterframe krom, tank kapot. Toch deed ik het rustig aan, maar even een fractie niet opletten en het is hier gebeurd.''

Patrick Trahan (93e in de proef, 91e algemeen) kroop door het oog van de naald. Hij had een highsider met 120 kilometer per uur en werd van de motor geworpen. De navigatietoren ving de grootste klap op (zie foto). Patrick kwam er met een schaafwond op z'n arm en heup goed vanaf. ,,Het eerste deel reed ik in mijn beleving als een wereldkampioen. Ik haalde een man of 15, 16 in. Op een recht stuk van een kilometer of twee ging het gas open. Maar het was glad, en het achterwiel brak uit. In plaats van het gas open te houden deed ik het dicht en daar vloog ik al. Ik deed een paar noodreparaties, en kon weer verder. Zonder m'n crossbril , die was helemaal aan flarden. De voorrem was stuk, het roadbook, het gashendel wilde niet vanzelf terug, maar ik kon rijden. Rustig ben ik verder gegaan naar de finish. Ik beschouw dit als een waarschuwing om het rustiger aan te doen, ik wil alleen maar Dakar halen, en met welke klassering maakt me niet uit.''

Alois Ressing (121e in de proef, 121e algemeen) en Tonnie Krabbenborg (124e in de proef, 122e algemeen) namen geen risico's en reden samen op. ,,Ik ben niet gevallen, al kwam ik een keer heel goed weg. We hebben beheerst gereden, en om beurten genavigeerd. We zagen Frans nog staan, wel sneu hoor'' aldus Alois (Verhoeven met kapotte motor red.) Tonnie: ,,Prima dat de quads nu tussen de motoren starten, dat is beter voor iedereen. In het tweede deel, op de verbinding, schoot de temperatuur omhoog. Wij waren nog aan het opdrogen, dus dat was eigenlijk wel lekker. Maar in het bivak merkten we dat het echt warm was. ''


http://allroadmaniacs.nl/forum/index.ph ... ;topicseen

Team Honda Europe: Etappe 3: “182 kilometer special, waarvan minder 10 kilometer op een weg leek”
5 januari 2010 - 17:38

Dat een korte etappe voor zoveel chaos in het klassement kan zorgen weet iedereen wel, maar ASO kondigt ze niet natuurlijk niet zo aan. De special van 4 januari was zwaar en erg moeilijk om te rijden. Christopher Jarmuz zegt ”For me it was the toughest special in Dakar ever!”, en Mirjam Pol vertelt dat van de 182 kilometer minder 10 op iets van een weg leek. De rest was rivierbedding, zachte meuk, zand, duinen en fes fes. Mensen komen helemaal uitgewoond over de finish. Dit is geen dag voor zware motoren, maar zeker niet voor auto’s en trucks. We hebben ons lang zorgen gemaakt maar de rijders zijn allemaal binnen.


Christopher Jarmuz (45) was de eerste Honda rijder die finishte. Na een paar superlatieven over de route en het gevecht dat hij heeft moeten leveren is hij gaan slapen. Kapot. De zwaarste etappe in zijn carriere, “extreem moeilijk”, hij heeft zich regematig afgevraagd of hij het wel zou halen. Maar dat heeft hij, en met een goed resultaat.

Gerben Vruggink (60) was de tweede die binnen kwam, met vlak na hem Mirjam Pol. Gerben is vandaag weer een paar plaatsen geklommen en start als 60ste. De etappe vandaag was zo zwaar, vertelt hij. Het eerste stuk was 20 km riverbedding met heel zacht zand. “Het was drie keer Havelte, je zakt gewoon weg”. Na de rivierbedding kwam een duin met een heel lange aanloop, 600 meter. “Daar kwam ik in een keer boven, en dat kon niet iedereen zeggen. Maar toen ik boven was heb ik maar even pauze genomen en in de schaduw van de motor wat gedronken.” In de duinen zag je de motoren van de toppers staan die waren uitgevallen, bij bosjes langs de kant van de route. “Vervolgens ben ik rustig doorgereden. Het waren heel mooie duinen, rond en goed te rijden.”

Door de hitte en de hoogte kookte de benzine zo je tank uit, het verdampt waar je bijstaat. Gerben vertelt dat vlak voor CP2 z’n tanks leeg waren. “Toen heb ik langs de weg om benzine gevraagd. Eerst snapte niemand me, ik spreek geen woord spaans. Maar ineens riep iemand “Hey Gerben, hoe is het?”, dat was een Argentijnse die Nederlands sprak. Ze heeft toen snel wat geregeld en binnen drie minuten was er iemand met een scootertje. Dat hebben ze toen opgepakt en zo boven mijn tank omgedraaid en leeggegoten. Toen kon ik weer verder, geweldig!” Aangezien er bij CP2 geen mogelijkheid was om te tanken heeft hij bij CP3 weer samen met de plaatselijke bevolking naar brandstof gezocht en daarmee de eindstreep gehaald. “We moeten niet nog 13 van deze etappes hebben, maar ik heb wel goed gereden vandaag!” Gerben is niet gevallen en na een goede massage van de teamarts Wouter z’n tent in gedoken.

Mirjam Pol (63) heeft vandaag veel tijd verloren met benzine zoeken. Ze had er flink de balen van, want ondanks dat het een gevecht was om door te komen was het rijden op deze ondergrond voor haar bekend werk. Ze is niet gevallen en heeft verstandig gereden. “Je motor zakt in dit spul enorm diep weg, wat een mul klapzand is dit! Het was echt een gevecht om door te komen, ik had mijn voortank zo leeg en dat zegt wel wat.” Van een groepje quadrijders die de rally aan het bekijken waren kreeg ze 20 liter en visitekaartjes. “Mail maar als je in Nederland bent, zeiden ze.” Terwijl ze stond te wachten hoorde ze in de verte een motor aankomen. “Ineens viel die uit, en toen hoorde ik iemand enorm tieren. Dat bleek best een eind weg, het was Patrick Trahan die last had van brandstoftekort.”.

Patrick Trahan (99) heeft een paar keer stilgestaan zonder brandstof, en vanuit Nederland hebben we geprobeerd te helpen bij de plaatsbepaling. Hem vinden lukte echter niet, want hij kon steeds op eigen kracht verder en heeft zelf de finish gehaald.

Aloys Ressing en Tonny Krabbenborg hebben zich vandaag kranig geweerd. De ‘oude mannen’ zoals ze zichzelf noemen zijn blijven rijden en hebben in het klassement weer een stap kunnen zetten. Aloys (89) reed in eerste instantie achterop, hij was in het begin door Tonny ingehaald en kon hem niet bijbenen. Het rijden gaat soepel. “Ook ik heb de hele dag om brandstof moeten leuren, daar ben ik zeker 4 uur mee bezig geweest. Je maakt wel echt leuke dingen mee, mensen nemen je mee naar huis of ze sturen iemand om wat te halen voor je. Gelukkig kon ik ze nog iets kado doen, ik heb de dop van een van de achtertanks gegeven.” Met genoeg brandstof bij zich heeft hij ruim voor het donker de finish gehaald en zich goed geklasseerd.

Om Tonny (124) hebben we ons de hele dag zorgen gemaakt. Onterecht, want de electronica was stuk en zijn iritrack werkte niet 100%. Uiteindelijk is hij om 22:30u plaatselijke tijd het bivak ingereden. Vertraging was er zeker wel, ook door brandstof. “Binnen 20 km in de special had ik de voortanks leeg, dat begon goed. Bij km 117 bleek er water in de benzine te zitten, dat ik heb afgetapt. Uiteindelijk ben ik met hulp van de bevolking over de finish gekomen. Zonder hen had ik het niet gehaald.”

Het Team Honda Europe is tevreden over de prestaties van de rijders op deze moeilijke special. Iedereen is binnen, en er waren buiten de snel verdampende brandstof geen grote problemen. Op 5 januari gaan we de grens over naar Chili, en daarna begint het zware zand.

www.enduro.nl

Vertrouwen winnen voor Team Honda Europe
Geschreven door Team Honda Europe
woensdag 06 januari 2010
In tegenstelling tot de etappe van gisteren, was de 4e etappe van vandaag goed te doen. Alle 6 Team Honda Europe rijders netjes op tijd binnen, en geen gekke dingen meegemaakt. Zoals Patrick Trahan het verwoordde: een dag om vertrouwen te winnen. De start van vanochtend werd met anderhalf uur opgeschoven. De eerste motorrijders vertrokken om half zes in plaats van vier uur. Reden daarvoor was de zware 3e dag waarbij veel deelnemers heel lang onderweg waren en er ook veel technische problemen opgelost moesten worden. De Dakarkaravaan stak vandaag de grens over met Chili.







voor meer foto's http://www.rallymaniacs.nl/index.php?op ... d=88889038

Een verbindingsetappe van 394 kilometer over de Andes met het hoogste punt op bijna 4800 meter. Veel mensen klaagden over hoofdpijn, gelukkig was het verblijf op deze hoogte van korte duur. Kort na de grens was de start van de special, die 40 kilometer ingekort was en nu ongeveer 163 kilometer lang was. De special begon technisch, met veel stenen. Navigatie was niet al te moeilijk, en de snelheid zat er over het algemeen goed in.

Gerben Vruggink (52e in de proef, 57e algemeen) reed vandaag goed door, zonder risico’s te nemen. (luister ook naar zijn geluidsopname van vandaag) Hij pikte nog even aan bij Ruben Faria, de waterdrager van klassementsleider Cyril Despres, die met Gerben van start ging nadat hij gisteren veel tijd verloor. ,,Bij een klim omhoog een berg op, volgen wij gewoon het zich omhoogslingerende pad. Faria deed dat op geheel eigen wijzen, door de bochten gewoon recht af te snijden. Ik heb zelf ook een paar keer geprobeerd, maar zoveel risico neem ik niet. Wel gaaf om te zien.’’

Christopher Jarmuz (55e in de proef, 39e algemeen) was niet tevreden over vandaag. Ondanks dat staat hij er beter voor dan een jaar geleden op dezelfde dag in de rally. Toen eindigde hij de rally als 22e algemeen. Nog steeds volop perspectief dus op een goede eindklassering. ,,Het was erg stoffig. Makkelijk te rijden, en het surfen in de duinen was erg leuk. Ik zat met een glimlach op de motor vandaag. De komende 5 dagen gaan beslissend worden, ik heb het roadbook voor morgen dan ook 3 maal doorgenomen. ‘’

Mirjam Pol (68e in de proef, 55e algemeen) beleefde haar eerste dag ‘zonder iets mee te maken’. Pol: ,,Als je van stenen houdt was dit een mooie etappe. Ik hou daar niet zo van. Zelf vond ik vooral het laatste stuk in de duinen erg mooi, dat ligt mij veel beter. Het was een mooi dagje ter compensatie van gisteren. Voor mijn idee is het ergste al achter de rug, net als vorig jaar was de etappe naar Fiambala er een om snel te vergeten’’.’

Patrick Trahan (76 in de proef, 89e algemeen) beleefde een perfecte dag. ,, Ik wilde een foutloze dag, en die kreeg ik. Het was makkelijk, ook omdat het zand vrij hard was. Gisteren was ik uitgedroogd, ik ben bij de doktoren geweest en kreeg daar extra vocht toegediend met behulp van een infuus. Ik was dan ook een beetje bezorgd over de verbindingsetappe over die grote hoogtes, maar het ging goed. Ze zullen niet allemaal zo makkelijk zijn, maar deze etappe gaf me vertrouwen.’’

Tonnie Krabbenborg (85e in de proef, 103e algemeen) sprak van een lekker ritje. ,,Ik heb genoten. Veel snelle paden, duinen die goed te rijden waren, ik heb echt fijn gereden. Al waren de stenen onder t zand wel wat tricky. Als ik het roadbook bekijk, belooft het morgen een zware dag te worden.’’

Alois Ressing (95e in de proef, 86e algemeen) : ,,Etappe uit het boekje!’’ Alois was ook enthousiast over vandaag. ,,We hebben eigenlijk maar 3 uur inspanning geleverd vandaag, tijdens de proef. De verbindingsetappe was geen probleem. Compliment voor de monteurs, zij hebben afgelopen nacht bergen werk verzet, en het motortje was top vandaag! Ik ben door 3 auto’s ingehaald, man wat is dat mooi om die gasten aan het werk te zien. En zij houden bij het inhalen ook echt rekening met je. Bij de semitoppers is dat vaak heel wat minder. De laatste 15 kilometer door de duinen gingen lekker, ik kon er met zo’n 50 km per uur doorheen. Morgen wordt een bikkeldagje, dan staat ons nog heel wat te wachten. ‘’

De rally is in de Atacamawoestijn aangekomen, de echte woestijnetappe’s komen er nu aan. Morgen de eerste van een serie van vier. Hier gaan de verschillen oplopen in uren en niet meer in minuten, en kan de echte overlevingsstrijd beginnen….

bron: http://www.rallymaniacs.nl/

Thomas de Bois: gebroken sleutelbeen, uitgevallen

Geschreven door Niels Hatzmann
woensdag 06 januari 2010

Thomas de Bois is gevallen bij km 100, hij keek opzij naar een motorrijder en een quadrijder en vloog er zo af. Zijn protector hield z’n schouder op z’n plek. Hij heeft 350 kilometer met een gebroken sleutelbeen gereden maar toen hij die uitdeed zakte zijn schouder naar beneden en was het voor iedereen duidelijk. Het team leeft erg mee. Het is de vierde keer dat hij op de motor meerijdt en de eerste keer dat hij uitvalt.

Dakar 'South American style'
Geschreven door Team Honda Europe
donderdag 07 januari 2010

Twee toppers hebben de rally verlaten: Casteu en Farres. Volgens de berichten liggen de motorrijders met bosjes langs de route, en was het een zware etappe, vooral door al het stof. Het Team Honda Europe knokt rustig door, alle 6 rijders weer binnen. De dag begon mistig, wat in combinatie met het stof in de lucht voor problemen met de brillen zorgden, omdat het stof bleef vastplakken. Snelle gravelpaden gingen over in rivierbeddingen en fesh-fesh (poederstof waar je in wegzakt). Er werden lange stukken op koers gereden, de navigatie was niet al te moeilijk. Maar door het stof bleef het erg gevaarlijk. De organisatie had bij de briefing aangegeven dat het goed mogelijk was om naast de fesh-fesh sporen te rijden. Belangrijke informatie voor de rijders, zo werd ook bevestigd door Gerben Vruggink.




Christopher Jarmuz (37e in de proef, 32 algemeen) won weer een aantal plaatsen vandaag, en nadert de top 30. ,,Een lange en stoffige dag. Ik heb 7,5 uur gereden. Ik verdwaalde in de mist, dat heeft me wat tijd gekost. De stenen gingen goed, daar hou ik van. Er zaten ook veel snelle en gevaarlijke stukken in, met veel diepe gaten. Ze stonden goed aangegeven in het roadbook, maar toch. Ik ben tevreden met de dag, 7 plaatsen omhoog. Al ben ik wel moe nu.''

Gerben Vruggink: (43e in de proef, 53e algemeen): ,,De eerste 30, 40 kilometer waren moeilijk door het slechte zicht in de mist. Ik zag een keer een afslag waar maar een paar spoortjes naar links stonden, waar velen rechtdoor geschoten waren. Onder hen teamgenoot Christopher, die me wel 2 of 3 keer ingehaald heeft vandaag. De laatste 20 kilometer sprong de gps er al snel in, en konden we de pijl volgen naar de finish. Zo moesten we meerdere malen soms wel 30 kilometer lang op koers rijden door die fesh-fesh sporen. Bij de laatste tankstop op km 337 zag ik Christopher weer staan. ,,We zijn er bijna'' riep ik nog. Hij keek me een beetje vreemd aan. Bleek dat ik me 100 kilometer vergist had, de special was 485 in plaats van 385 kilometer.

Mirjam Pol (63e in de proef, 55e algemeen): ,,Tot nu toe is het nog niet mijn Dakar. 483 kilometer in het stof rijden hoeft voor mij niet zo nodig. Ik had teveel rijders voor me die ik door het vele stof niet kon inhalen, en dat is gewoon jammer. ''

Patrick Trahan (58e in de proef, 77e algemeen) : ,,Stof, stof, stof. Zo kan ik de dag wel samenvatten. Het was fysiek zwaar, maar niet al te moeilijk. Ik heb m'n eigen tempo gereden, en weinig fouten gemaakt. Het vele stof was lastig, ik heb de nodige uitvallers gezien. Bij een val ging de achterrem stuk, een reden om het nog wat rustiger aan te doen.

Alois Ressing (93e in de proef, 83e algemeen) en Tonnie Krabbenborg (96e in de proef, 91e algemeen) namen hun tijd vandaag. ,,Binnenkomen in het bivak voor donker is voor ons het allerbelangrijkst. We zijn vandaag halverwege de special even gestopt bij een soort politiepost, daar kregen we het lekkerste kippetje aangeboden dat we ooit gegeten hebben. Een lange dag vandaag, maar we zijn er weer.''

Thomas de Bois, die ook met een door Team Honda Europe gebouwde motor rijdt, moest vandaag voor het eerst in 4 Dakars op de motor opgeven met een op 2 plaatsen gebroken sleutelbeen. ,,Het was in een seconde gebeurd. Een motorrijder zwaaide naar me, ik keek even opzij en daar ging ik. Doodzonde, ik was één met de Honda, het ging zo lekker.'' Thomas reed de hele special uit nadat hij gevallen was. Een dikke 300 kilometer! Respect voor sympathieke Hondarijder die we hopelijk volgend jaar weer terugzien.


bron; http://www.rallymaniacs.nl/index.php?op ... d=88889039

Etapppe 7: Team Honda Europe volbrengt langste special
Geschreven door Niels Hatzmann
zaterdag 09 januari 2010
Dakar 2010 is halverwege. Het Team Honda Europe heeft de rustdag in Antofagasta gehaald, al ging het niet zonder slag of stoot. Zeker Mirjam Pol moest vandaag knokken om de finish te halen. De langste special in deze Dakar was zeer gevarieerd, met duinen aan het begin en eind. Daartussen veel off-piste, fesh-fesh en snelle stukken. Er was ook nog wat commotie in het bivak, leider in het klassement Cyril Despes had officeel protest ingediend tegen collega Marc Coma. Despres beschuldigde Coma ervan onrechtmatig een band gewisseld te hebben tijdens het geneutraliseerde stukje van 60 kilometer in de proef. Een verhaal wat mogelijk nog een staartje gaat krijgen.



De sfeer is ontspannen, met 6 rijders binnen kan er bij het Team Honda Europe even gas terug genomen worden. Niet door de monteurs, zij hebben alle tijd nodig de motoren weer helemaal topfit te krijgen voor het tweede deel van de rally.

Christopher Jarmuz (37e in de proef, 33e algemeen) reed tot halverwege de proef op de 29e plaats, maar moest in het laatste deel weer iets toegeven.
,,De start was in de duinen, die wat lastiger te rijden waren dan gisteren. Ik heb heel wat rijders ingehaald, en misschien wel iets te hard gepushed want in het 2e deel werd ik moe. Alles zat erin, het was een mooie special. Nu ga ik mijn rust pakken.’’

Gerben Vruggink (61e in de proef, 48e algemeen) verloor een half uur dankzij een gebroken ketting. ,,Op exact 500 kilometer brak de ketting. Ik moest nog even zoeken in het fesh-fesh, dat is net water. Een schakel was gebroken, dus de reparatie was niet heel moeilijk. Ik heb nog even snel wat gedronken bij en auto van de organisatie voor ik weer verder kon. De vermoeidheid valt me mee. 600 kilometer special is net zoveel als drie enduro’s. Vanavond vroeg naar bed, morgen m’n spullen in orde maken, en dan ben ik klaar voor de tweede week, het ritme is goed.’’

Patrick Trahan (57e in de proef, 63e algemeen) ligt op koers voor zijn eerste Dakarfinish. ,,Vandaag was een echte endurance test. De eerste sectie in de duinen was erg mooi, ik ben verschillende malen gestopt om mensen te helpen. Onderweg heb ik Annie Seel nog wat brandstof gegeven, en ik ben nog even gestopt bij Gerben, maar ik kon niet veel voor hem doen. Ik was liever morgen doorgegaan, zo’n rustdag hoeft niet zo nodig van mij.’’

Mirjam Pol (79e in de proef, 58e algemeen) moest overleven vandaag. Gezien de last die ze heeft van haar rug en kuit is uitrijden nu het allerbelangrijkst, en ook het hoogst haalbare, tenzij Annie Seel in de problemen komt. Het opstaan koste Mirjam vanmorgen erg veel moeite. Maar ze verbeet de pijn, en kwam langzaam weer een beetje in haar ritme. ,,Ik heb het rustiger aan gedaan, ik ben een paar keer gestopt en ik heb meer tijd genomen om te kijken hoe ik moest rijden. Ik ben twee keer gevallen, de eerste keer heeft iemand anders mijn motor opgeraapt. In de stenen heb ik een schietgebedje gedaan om er doorheen te komen. Na 100 kilometer kwam de eerste auto me al voorbij. Ik heb zuinig gereden, als ik zat had ik last van mijn rug, als ik stond van mijn kuit. Maar ik ben er, en dat is wat telt.’’

Tonnie Krabbenborg (85e in de proef, 88e algemeen) en Alois Ressing (84e in de proef, 84e algemeen) waren op de irritrack de hele dag in de buurt van Mirjam te zien. . In het laatste deel hebben ze flink aangezet, om toch zo min mogelijk in het donker te hoeven rijden. Om kwart voor negen waren ze binnen, half negen was het donker. ,,In de duinen hebben we wel 25, 30 man ingehaald Mooi man. Al na 200 meter stond een Italiaan tot aan het zadel vast in het zand. Op een gegeven moment was er een moeilijke klim omhoog over stenen. Alois ging eerst, en toen ik boven kwam keek ik rechts maar ik zag Alois niet. Over mijn linkerschouder zag ik Alois, die weer verder wilde, maar dezelfde richting uitreed waar we vandaan kwamen. Waren we met veel moeite boven gekomen, rijdt hij bijna zo weer terug. Ik kon hem nog net terugroepen. Ik ben 1 keer in die fesh fesh gevallen, dus dat ging wel. Maar we worden iedere dag 2 jaar ouder. Nu even onze rust pakken, tot nu toe is het een fantastische ervaring’’’







bron: http://www.rallymaniacs.nl/

Rustig bivak in Antofagasta
Geschreven door Team Honda Dakar
zondag 10 januari 2010
Ten opzichte van twee dagen geleden, toen de rally ook een bivak had in Antofagasta, is het deelnemersveld flink ingekrompen. Er is veel ruimte onderling en het bivak is een stuk overzichtelijker geworden. De rustdag betekent traditiegetrouw veel werk voor de monteurs. Enige voordeel is dat er nu wat meer tijd is, de druk is iets van de ketel. Wie denkt dat je als monteur in de Dakar ook maar iets te zien krijgt van de rally, heeft het goed mis. Er wordt vooral ’s nachts gewerkt, en overdag van bivak naar bivak gereden. Tijd om even bij de finish of start te gaan kijken is er echt niet. Bij het Team Honda Europe is het niet anders.

Hans Polsvoort bestuurt de 6x6 Ginaf assistentietruck met alle materialen en is verantwoordelijk voor de logistiek. Monteurs Gerrit Polsvoort (inderdaad, jongere broer van) en Johan Braakhekke rijden mee in de 6x6. Hans helpt in het bivak mee zoveel hij kan, maar hij moet ook zorgen dat hij voldoende slaap pakt, want de truck vormt de thuisbasis van het team waar alles om draait. Als daar iets mee gebeurt, is er een serieus probleem.

Teammanager Henk Hellegers en monteur Marcel Bulten rijden in een Toyota Landcruiser, zij proberen wel indien mogelijk bij een start, finish of controlepost te komen om assistentie om een helpende hand te bieden. Tot nu toe is er nog maar weinig aan de hand geweest, maar je kunt nooit weten natuurlijk.

Vandaag worden van de motoren uit voorzorg de blokken vervangen. Het reglement staat toe dat er twee maal een blok gewisseld mag worden tijdens de rally. Behalve bij Tonnie Krabbenborg. Bij hem werd na dag drie het blok vervangen toen zowel hij en de motor het zeer zwaar te verduren hadden. Afgelopen jaar zijn na de rally diverse blokken opengetrokken om de slijtage te bekijken, maar eigenlijk waren de blokken nog als nieuw. Toch wordt ieder risico uitgesloten, en krijgt iedere motor een nieuw blok. De blokken die nu van de motoren komen kunnen dan altijd nog weer ingezet worden.

Er zijn twee nieuwe monteurs bij dit jaar. In één geval om een zeer tragische reden. Johan Ten Dam was de afgelopen twee jaar erbij als monteur, maar kwam in mei 2009 zeer onverwachts te overlijden. Gerben Vruggink was in 2007, 2008 en 2009 mee als monteur, en rijdt de rally nu als deelnemer.
Deze twee plaatsen zijn ingenomen door Gerrit Polsvoort en Johan Braakhekke. Johan is in vaste dienst van HT Rally Raid, en verantwoordelijk voor de opbouw van de motoren .

Marcel Bulten heeft vanaf Dakar 2008 iedere voorbereiding meegemaakt. ,,Toen bouwden we vooral ’s avonds de motoren op, nu doet Johan het meeste werk. Ik heb de laatste jaren aardig wat Honda ervaring opgebouwd. Zo sleutel ik ook aan de motor van Erwin Plekkenpol voor de Nederlandse enduro’s,en ben ik zijn begeleider geweest bij diverse wedstrijden in het buitenland. (Plekkenpol reed de afgelopen 2 seizoenen het WK Enduro)
,,Op de rustdag vervangen we behalve het blok ook alle slijtageonderdelen. Ketting, tandwielen, remblokken, kettinggeleiders, noem maar op. Plus we hebben nu ook de tijd om alles extra goed na te lopen. Er is heel wat werk geweest de afgelopen week. Tonnie die op dag 1 al viel meteen na vertrek, Patrick had een zware crash met veel schade, Mirjam reed 2 keer wat schade, en Gerben ook. Tussendoor nog de nodige klantenrijders die onderdelen komen halen of advies vragen, stiekem gaat daar toch ook de nodige tijd inzitten. Zelf ben ik anderhalve dag behoorlijk ziek geweest. Ik was er wel, dat was ook alles. Henk en ik merken wel dat we moeilijker bij de proeven kunnen komen in vergelijking met vorig jaar. Het is beter afgeschermd, maar daar waar mogelijk proberen we steun te leveren. Als monteurs onderling informeren we elkaar zoveel mogelijk, als er bepaalde dingen gezien worden. Bijvoorbeeld als iets los zit.
Met het nieuwe 450 reglement komen er nieuwe kansen voor Honda, het zou natuurlijk mooi zijn als we een nieuwe Nederlandse topper klaar konden stomen voor Dakar. Zeker bij de mannen die de Trophy’s rijden zitten enkele gegadigden.’’

Johan Braakhekke maakt zijn eerste volledige Dakar mee. ,,We hebben onze handen er vol aan. Overdag in de truck slapen valt niet mee, het slaapgebrek vind ik het zwaarste. Wel mooi dat de motorsport hier zo leeft bij de mensen. Ik ben al bij heel wat 6-daagsen geweest, maar dit is onvergelijkbaar. Ik hoop dat we zo door kunnen, tot nu toe klopt alles goed. We hebben in de voorbereiding kleine dingetjes verbeterd, ik ben mee geweest naar Tunesië en ik heb gesleuteld voor Quinn Cody tijden de Spaanse Baja afgeloen augustus. Echt jammer dat het niet gelukt is om het budget met Quinn rond te krijgen. Die man rijdt verschrikkelijk hard, zonder de motor pijn te doen. (Quinn Cody is Amerikaans fabrieksrijder, meervoudig Baja winnaar en zou meegaan met het Team Honda Europe, maar kreeg het budget niet rond)

Gerrit Polsvoort is de tien jaar jongere broer van Hans. Hij werd afgelopen zomer benaderd om als monteur mee te gaan. Gerrit sleutelt al heel lang, niet aleen aan motoren. ,,Ik had wel verwacht dat het zo zou gaan als het nu gaat. Ik heb natuurlijk veel met Hans gesproken. Ik heb 2 maanden in de werkplaats in Vorden meegelopen, om vertrouwd te raken met de Honda. Deze is toch wel wat arbeidsintensiever dan de motoren waar ik normaal aan werk. Ik neem mijn tijd ervoor, dat het dan wat later wordt interesseert me niet. Tijd om even rond te lopen is er niet, zou leuk zijn als ik vandaag even een rondje kan maken door het bivak. Zelf zou ik nog wel eens met een truck mee willen doen.’’

Hans Polsvoort is de chauffeur van de assistentietruck. Hij is tevens vervangend teammanager als Henk Hellegers er niet is, en zorgt dat de monteurs over de juiste materialen beschikken. ,,Ik heb altijd in de trucks gezeten, ik vind het leuk om weer even drie weken te rijden, Ik heb het idee dat het een mooiere Dakar is dan vorig jaar, zwaarder ook. En met alle rijders nog in de race hebben we het soms best druk. We moeten de 2e week nog even afwachten, maar het team funktioneert goed. Voor ons met de truck zijn de routes leuker dan vorig jaar, toen zaten er nog wel eens saaie stukken tussen. Met op z’n tijd een bak koffie kom ik de dag wel door.’’

De special na de rustdag is meestal een zware. Voor de organisatie is het dan logistiek gezien makkelijk als er nog flink wat deelnemers uit de rally gaan.
Het is de een na laatste special in de Atacama woestijn. Het eerste deel veel snelle stukken met stenen, in het laatste deel is het 83 km lang zand en duinen, en wordt het moeilijker naar mate de deelnemers dichter bij Copiapo komen.

De foto's zijn van de rustdag en van de 7e etappe.







bron: http://www.rallymaniacs.nl

(geweldig wat die mensen weten te schrijven

en uiteraard de plaatjes die ze maken

Mirjam Pol moet na een lange strijd opgeven

Geschreven door Niels Hatzmann
zondag 10 januari 2010
Zojuist hoorden we via Tonny Krabbenborg dat Mirjam Pol heeft moeten opgeven. In het eerste deel van de etappe vandaag heeft ze bij een val haar ribben gekneusd of gebroken, waarna ze niet meer verder kon. Mirjam heeft eerst samen met Tonny geprobeerd om verder te rijden, maar dat bleek gekkenwerk. Ze is met de heli naar het bivak gebracht, hoewel ze in de heli nog vond dat het wel ging. Mirjam heeft deze Dakar een paar gigantische smakken gemaakt die haar hebben uitgeput. Ze heeft geknokt voor meer dan ze waard is, en ze is strijdend ten onder gegaan. Ze is nu in de medische tent, waar ze wordt onderzocht. Haar teamgenoten zijn nu bij haar, zodra we meer weten hoor je het van ons.

[update] Mirjam Pol moet na lange strijd opgeven!
Geschreven door Niels Hatzmann

zondag 10 januari 2010
Vanavond kregen we bericht van het team dat Mirjam Pol is uitgevallen. Een paar kilometer na CP1 in de etappe vandaag is ze gevallen en ongelukkig terecht gekomen. "Toen ik viel voelde ik wat knappen en toen wist ik het al wel" zei ze. Een van de omstanders of andere deelnemers was er snel bij en heeft meteen de noodknop ingedrukt. De helicopter was er snel en de arts heeft na kort onderzoek besloten dat Mirjam niet verder mocht rijden.

Zelf was ze het eerst niet eens met deze beslissing. Ze wilde niet opgeven en vond dat ze wel door kon rijden. Aangezien in deze wedstrijd de artsen het laatste woord hebben moest ze stoppen, met gebroken ribben kun je niet rijden. Ze wordt nu naar het bivak gebracht. Het team heeft de hele dag in spanning gezeten over wat er aan de hand was met Mirjam. Tonny Krabbenborg heeft haar een tijdje op sleeptouw genomen, en was haar net kwijt toen hij de heli zag overkomen. Die bleek voor teamgenoot Mirjam te zijn. Hij heeft haar nog even gesproken voor ze de heli in ging. Henk Hellegers, de teammanager, heeft Mirjam inmiddels gesproken en op haar blessure na gaat het goed. Het team vind het erg jammer dat Mirjam is uitgevallen, maar is opgelucht dat de blessure meevalt.

Mirjam heeft deze Dakar gevochten om uit te rijden. Ondanks blessures aan haar rug en been wist ze te blijven rijden.



8e etappe: de eerste uitvaller voor het team
Geschreven door Niels Hatzmann

maandag 11 januari 2010
In de 8e special van Antofagasta naar Copiapo heeft Mirjam Pol de strijd moeten staken. Bij een betrekkelijk onschuldige val heeft ze links haar 11e rib gebroken, en een wervelblessure opgelopen zonder blijvende gevolgen. Zeer mogelijk was dit al een gevolg van de valpartij drie dagen eerder. Twee Franse motorrijders die haar passeerden hebben een noodsignaal afgegeven, en al snel was de medische helikopter ter plaatse. De arts nam de beslissing voor Mirjam: verder doorgaan was niet mogelijk. Natuurlijk een grote teleurstelling voor Pol, die voor het eerst in 4 Dakars niet aan de finish komt.

De 472 kilometer lange special was een gevaarlijke. Technisch lastig, met ontzettend veel stenen tot aan kilometer 382. Dat was ook te zien aan de banden, die het dan zwaar te verduren hebben. Hoogst geklasseerde rijder binnen Team Honda Europe Christopher Jarmuz geeft stevig gas, hij krijgt dagelijks een verse set Dunlops, de anderen meestal om de dag. Het laatste deel ging door de duinen, de special eindigde net als in Iquique met een spectaculaire afdaling naar het bivak. Ten opzichte van een paar dagen terug toen de rally ook in Copiapo was, is het behoorlijk wat warmer, maar voor de rijders nog steeds goed te doen.

Christopher Jarmuz (31e in de special, 30e algemeen) had ondanks een flinke crash een goede dag. Hij klom naar de 30e plaats, maar er had meer ingezeten. Voor zijn crash reed hij op de 25e plaats. Als telt echter niet, zeker in de Dakar. Maar de verschillen met de rijders voor hem zijn niet te groot, dus er is zeker nog wat mogelijk voor de Pool. ,,10 kilometer voor de tankstop ging ik er in de stenen voorover af. Ik zat even op de koersmeter te kijken, want een motorrijder voor me draaide ineens af. Het gebeurde in een fractie van een seconde. Tot de val ging het erg goed, ik had al snel 4 rijders ingehaald. Na de val durfde ik even niet te bewegen, bang als ik was om iets gebroken te hebben. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn. De motor had wel wat schade. In de duinen heb ik geen fouten gemaakt, dat was een mooie afsluiter van de dag.’’

Gerben Vruggink (51e in de proef, 46e algemeen) : ,,Een lange gevaarlijke dag met al die stenen. De eerste 60 kilometer reed ik in het stof, omdat ik wat verder naar achteren moest starten dankzij de verloren tijd afgelopen vrijdag met de gebroken ketting. Het was zaak het juiste moment te kiezen om iemand voorbij te gaan. Ik heb rustig aan gedaan in de duinen, ik wilde niet verkeerd rijden. De organisatie had waypoints op de toppen van de duinen gelegd, maar ik heb ze allemaal opgehaald. Het was een vermoeiende etappe, maar ik heb verder niets te klagen.’’

Patrick Trahan (56e in de proef, 58e algemeen) koos voor zijn beproefde strategie: niet voor niets stoppen en een goed tempo aanhouden. In de stenen had hij drie keer achter elkaar een benauwd moment, dat was ook te zien aan zijn voorvelg die een paar flinke deuken had opgelopen. ,,Ik had net als tijdens dag drie last van te warme benzine in het begin van de special. Bij de tankstop heb ik de motor afgetankt en daarna ging het beter. In de duinen was ik minder in vorm dan gebruikelijk, het liep niet lekker. Ik kwam twee keer vast te zitten. Niet erg, maar onnodig. Ondanks de lange dag ben ik niet moe, en dat is een goed teken.’’

Tonny Krabbenborg (72e in de proef, 89e algemeen) was in goeden doen vandaag, en reed een prima tijd. ,,Ik heb gistermiddag wat extra uurtjes geslapen, en voelde me goed uitgerust vanmorgen. Ik heb m’n eigen tempo gereden, het liep als een zonnetje bij mij. Onderweg Mirjam gezien, ik heb anderhalf uur lang geprobeerd haar op sleeptouw te nemen, tot ik haar kwijt raakte. Even later zag ik haar weer bij cp2, waar ze in de helikopter zat. Fijn om te weten dat alles verder wel goed met haar was, jammer dat ze zo de race moet verlaten. Ik heb m’n ritme nu wel gevonden, als de rest van de week zo blijft doe ik het ervoor. Maar we zijn er natuurlijk nog niet!’’

Alois Ressing (92e in de proef, 91e algemeen) was iets later dan Tonny, ook hij was nog een tijdje bij Mirjam gebleven. ,,Balen van Mirjam. Ik haar nog geholpen met de motor, we hebben een heel klein stukje geprobeerd. Toen die arts kwam, trok hij meteen de kabels van de gps eruit, om duidelijk te maken dat het echt over was. Ik ben nog 3 kwartier bij haar gebleven en toen weer verder gegaan. Die 400 kilometer stenen hadden ze van mij achterwege mogen laten, maar de laatste 70 kilometer duinen maakten het weer helemaal goed. Ik had slecht geslapen afgelopen nacht, de eerste 100 kilometer liepen niet. Ik was gewoon een beetje zenuwachtig.’’

Morgen wordt er mist in de ochtenduren verwacht, en dus gaat de rally later van start. Het tweede deel vanaf cp2 bij kilometer 178 is geannuleerd, dan wordt er over de weg verder gereden naar La Serena. Mirjam Pol probeert morgen mee te rijden met het team naar het volgende bivak, als dat niet lukt wordt er gekeken of ze eventueel naar Buenos Aires kan vliegen. Als het aan haar ligt maakt ze de finish in Buenos Aires wel mee.

bron: http://www.rallymaniacs.nl

Knuiman knokt verder
Geschreven door Marcel Vermeij
maandag 11 januari 2010
Voor Henk Knuiman is deze editie van ‘Le Dakar’zeker niet de makkelijkste. Met een 21e plaats algemeen staat hij er een stuk minder goed voor dan een jaar geleden op de rustdag. De factor geluk speelt daar zeker ook een rol in, bijna iedere dag maakte hij wel iets mee. En dat is juist de kracht van Henk Knuiman: het ‘niets mee maken’ en constante uitslagen neerzetten Henk Knuiman zelf is er heel nuchter onder. Tijdens de rustdag spreken we hem even als hij zijn roadbook klaar maakt voor de 9e special van Antofagasta naar Copiapo.


Knuiman: ,,De Dakar is de zwaarste race ter wereld, voor mens en materiaal. Mensen gaan het gewoon vinden dat ik goed presteer en er van voren bijzit, maar dat is het natuurlijk niet.’’ Vervolgens nemen we de rally van dag tot dag door. Als je dan alles op een rijtje zet, snap je beter dat niets vanzelfsprekend is in de Dakar.

Op de eerste dag problemen met een kokende voorrem. Op de derde dag problemen met de motor. Henk moest een keer met de motor meelopen om boven op een duin te komen. Daar stond Jordi Viladoms met pech. ‘’Ik heb Jordi een nieuw luchtfilter gegeven, en vervolgens wilde mijn motor ook niet meer. ‘’ (Uiteindelijk was Cyril Despres een van de weinigen die op dag 3 geen problemen had met de zware omstandigheden. Een combinatie van lange stukken zeer zwaar zand, slechte benzine, een hoge buitentemperatuur en ijlere lucht zorgde voor kokende benzine en brandstoftoevoerproblemen red.)

‘’Op dag 4 werd ik geraakt door een steen. (Knuiman toont zijn donkerblauwe schouder en bovenarm) Op dag 5 staat Coma met een kapotgereden achterband. Luca Manca staat zijn wiel af aan Coma, dat was de dag ervoor nog met hem besproken. Vervolgens geef ik mijn wiel aan Manca. Die Manca is een beetje een boer, die had overal alles neer geflikkerd, en ik kon het oplossen. Ik heb de situatie even bekeken, en ben aan de slag gegaan. Ik heb de band met trekbandjes vastgezet op de velg, maar na 15 kilometer rijden klapte de band volledig. Ik heb nog 85 kilometer doorgereden, dat moet je eens proberen! Vervolgens stond er wat publiek, en zag ik een KTM 640 Adventure. Ik natuurlijk vragen. Na wat overleg hebben we de wegband van de Adventure op mijn wiel overgezet. Een Chileen, een Australiër en een Tsjech stonden me te helpen! Op dag 6 breekt mijn ketting na 200 meter in de proef, en vertrok ik zo’n beetje als laatste... Gisteren was goed, ik maakte nog een foutje anders was ik 9e geweest in plaats van 12e. Maar goed, als telt niet. ‘’

Toch is Knuiman heel resoluut als we hem vragen of het niet frustrerend is dat deze rally moeilijk voor hem verloopt. ‘’Het is zo! Ik leg me er bij neer. Als een probleem zich voordoet, los ik het op en ga door. Ik kan nu niet anders dan de moed erin houden. Pas na de rally kan ik de balans opmaken en kijken welke en waar dingen mis zijn gegaan.’’

Met een 21e plaats algemeen en nog 7 specials voor de boeg kan Knuiman nog veel goedmaken. Dan moeten verdere problemen natuurlijk wel achterwege blijven. Een verbetering van zijn 9e plaats van 2009 lijkt teveel gevraagd, maar Knuiman heeft in het verleden altijd na de rustdag veel progressie kunnen maken.

bron: http://www.rallymaniacs.nl

Moeilijkste etappes achter de rug voor Team Honda Europe
Geschreven door Marcel Vermeij
dinsdag 12 januari 2010
Veel deelnemers hadden vooraf een beetje vrees voor de etappe naar La Serena, maar dat bleek achteraf gezien niet nodig. De laatste duinen van de Dakar 2010 stonden op het programma, en de laatste zandkilometers. Iets wat de Nederlanders over het algemeen goed ligt. Het is voor de rijders van het Team Honda Europe een kwestie van geconcentreerd blijven en geen fouten maken. Als dat lukt kunnen alle vijf de rijders de finish in Buenos Aires halen, want ze hebben aangetoond dat ze het kunnen.

Er werd gestart in groepjes vanmorgen, net even buiten het bivouac. De eerste 10 van het klassement eerst, vervolgens in groepjes van 20. Een mooi spektakel, en natuurlijk ging het er flink op. Nederlander Frans Verhoeven pakte de kopstart van zijn groep en leek op weg naar een verrassing toen hij als 1e bij cp1 was. Uiteindelijk moest hij toch iets toegeven. Gerben Vruggink en Marcel Snijders pakten de kopstart van de derde groep, en Tonny Krabbenborg nam ook direct de leiding toen hij vertrok. Na de start moest er al snel een hele grote duin beklommen worden, een spectaculair gezicht om de motoren naar boven te zien stormen.

Christopher Jarmuz (41e in de special, 31e algemeen) had een minder goede start. Hij had gehoopt op meer, maar moest toch genoegen nemen met de 41e plaats. ,,Het was een snelle special. Ik verloor wat tijd door 2 valpartijtjes. Sommige stukken waren best moeilijk, maar ik heb geen navigatiefouten gemaakt.''

Gerben Vruggink (72e in de proef, 48e algemeen) zag erg op tegen de special van vandaag. ,,Het viel me mee, maar ik heb rustig aan gedaan. Ik zag veel mensen hun motor pijn doen, en dat doe ik zelf niet. Ik probeer het altijd netjes te doen, maar soms kan het niet anders. Ik was te gespannen, dit was voor mij de moeilijkste dag tot nu toe. Nadeel was ook dat door de verlate start we op het heetst van de dag door de duinen moesten. Maar het moeilijkste deel is nu achter de rug denk ik.''

Patrick Trahan (47e in de proef, 58e algemeen) had veel plezier vandaag. ,,Het was zand van begin tot eind. Ik heb behoorlijk aangezet. Tweemaal stond ik vast, maar met mij stonden er nog veel meer vast. Ik had een benzineprobleempje in de laatste 50 kilometer, dat heeft me een minuut of vijf gekost. Het was een mooie special door een schitterende omgeving. Qua positie probeer ik in de 50 te blijven. Veel rijders zaten op de motor, ik heb de hele dag gestaan. Ik voel me goed, dit hou ik nog wel even vol.''

Tonny Krabbenborg (61e in de proef, 82e algemeen) had wederom een probleemloze dag. Hij ging er meteen vandoor na de start van zijn groep. ,,Na een uur rijden kwam ik bij Gerben achterop, en aan het einde van de special had ik 20 minuten op hem gepakt. De afstapjes van de duinen af waren soms gevaarlijk. Ik heb alles zelf gedaan, veel alleen gereden en geen fouten gemaakt, ik ben helemaal tevreden.''

Alois Ressing (77e in de proef, 80e algemeen) was enthousiast als altijd:,,Dit was Dakar. Dit was echt woestijn rijden zoals ik het me voorgesteld heb. De hele dag reed ik met een grote glimlach op m'n gezicht. Mooi, die start met 20 man tegelijk. Je zag toch ook dat de snelle auto's en de Kamaz soms een paar aanloopjes nodig hadden om boven te komen. De Kamaz wachtte netjes op zijn beurt, toen een motorrijder voor hem stond die een duin op wilde, dat mag toch ook wel eens gezegd worden. Doe mij nog maar een dag of vijf zo!

Morgen gaat de race verder van La Serena naar Santiago. Gezien de publieke belangstelling van vandaag in de laatste kilometers naar het bivak, kon het daar wel eens een echt gekkenhuis worden. Morgen helaas weer een dagje stof en stenen voor de motorrijders. Niet heel erg lang, de special heeft een lenget van 238 kilometer. De eerste motor verlaat het bivak om 05.40 uur.

Etappe 9: La Serena - Santiago verbinding 112 km I special 238 km I verbinding 236 km



bron; http://www.rallymaniacs.nl/

Team Honda Europe: Etappe 11: “Een dag die gedaan moest worden”
14 januari 2010 - 11:03

Het is heet in San Juan (Argentinië) waar sommige deelnemers in het bivak hun wonden likken, en anderen genieten van succes. Zoals Frans Verhoeven, die vandaag de snelste was met zijn BMW 450, en zich knap hersteld heeft van een moeizame start ruim een week geleden alweer. Daarmee hebben vijf merken een dagzege geboekt, een unicum in de Dakar.

Gerben Vruggink omschreef de 11e dag als ‘een dag die gedaan moest worden’. Het is overleven in de rally om Buenos Aires te halen, en iedere dag is er één. Het was erg koud op de 200 kilometer lange verbinding, die de rijders naar een hoogte van 3500 meter bracht. Even voor negenen vertrok de eerste motorrijder, de zon begon toen net weer voor wat warmte te zorgen. De proef was een stuk minder snel, maar wel veel technischer in vergelijking met gisteren. Na een kilometer of vijftig ging het snel weer naar beneden. Veel stof, een bijzonder snel middenstuk waar het gas open kon, en een moeilijke laatste 60 kilometer met veel droge rivierbeddingen met de bekende stenen. Maar ook een rivierbedding waar wel water stroomde van een kilometer of tien lang,waar de rijders al slingerend hun weg om het water heen moesten vinden.

Christopher Jarmuz (25e in de proef, 30e algemeen) reed met een glimlach vandaag. ‘’Ik heb gereden zoals ik thuis ook doe, zonder te pushen. Meteen haalde ik een man of 10, 15 in. Ik denk dat ik weet wat ik verkeerd gedaan heb de afgelopen dagen. Morgen wordt een zware dag, de organisatie kwam langs om aan te geven dat ze morgen gaan controleren of iedereen de verplichte hoeveelheid water bij zich heeft. Een lange en warme dag, met 100 km zand in het laatste deel.’’

Gerben Vruggink (50e in de proef, 46e algemeen) vond het lastig: ,,Een dag die gedaan moest worden. Vanaf het vertrek was het erg koud. Ik had wat last van de hoogte, en kon me maar moeilijk concentreren. De eerste 10 kilometer in de proef heb ik ’t dan ook rustig aan gedaan. Later kwam ik weer in mijn ritme. Met mijn 50e plek van vandaag ben ik dik tevreden. ‘’

Patrick Trahan (61e in de proef, 60e algemeen) had het beter naar zijn zin dan gisteren: ,,Zo heb ik ze graag! Minder snel, maar wel een stuk technischer. Ik haalde een man of tien in, maar besloot toen weer wat gas terug te nemen, toen ik aan de finish zat te denken. Ik viel een keer om, zonder problemen, de motor was perfect vandaag. ‘’

Tonny Krabbenborg (66e in de special, 85e algemeen) ging er op kilometer 158 hard af: ,,In een rio (rivierbedding) klapte ik met mijn voorwiel op een steen en daar ging ik. Terwijl ik viel dacht ik nog: ‘dit gaat zeer doen’. Ik heb wat last van m’n hand, elleboog en knie. Het was sowieso niet echt mijn dag. Knetterkoud bij vertrek, en geen ritme. Morgen een lange dag. Een special van 476 kilometer, en een lange verbinding. We zijn er nog niet.’’

Alois Ressing (74 in de proef, 82e algemeen) : ,,Weer een paar eruit, het was een risicovolle dag. Ik ging eigenlijk iets te hard, toen ik bij Tonny achterop kwam besloot ik een tempo‘tje terug te zakken. In het fesh-fesh ging ik onderuit, en toen ik de motor weer overeind had, was de gps verdwenen. Moest ik op m’n knieën door het fesh-fesh al zoekende naar m’n gps. Een stof man! Meteen daarna kwamen de eerste auto’s al. Het laatste half uur heb ik rustig aan gedaan, en de motor weer binnen gebracht.

De rally begint aan de laatste 3 specials. En het zijn nog een paar lange dagen. Na 23 km. verbinding een special van 476 kilometer, de langste van de rally! Na 200 kilometer volgt een stukje asfalt, om een beschermd gebied te omzeilen. Vanaf km 334 alleen nog zand, tot de finish. De armen krijgen het zwaar te verduren. Aansluitend nog een verbinding van 297 kilometer. In combinatie met de verwachte warmte is de strijd zeker nog niet gedaan!

Etappe 12: San Juan – San Rafael Verbinding 23 km I special 476 km I verbinding 296 km.

Deze nieuwsbrief wordt in opdracht van Team Honda Europe door het team van Rallymaniacs.nl verzorgd.



bron; http://www.enduro.nl/

Team Honda Europe rijders doorstaan hitte en zand
Geschreven door Marcel Vermeij
vrijdag 15 januari 2010
De vijf Team Honda Europe rijders hebben weer een test doorstaan vandaag. Alle rijders waren prima op tijd binnen. Christopher Jarmuz komt op stoom en was 19e, Gerben Vruggink was knap 40e in de special. Het zijn lange dagen, en het is zaak voor de deelnemers om bij de les te blijven. Ruim minder dan de helft van de 152 gestarte motoren zal in Buenos Aires aankomen, en zo moet het ook zijn in de Dakar. Vanaf het moment dat de zon opkwam was het warm, en zeker in het tweede gedeelte van de special, in het mulle zand, was de warmte uitputtend. Voor mens en machine, want wederom waren er in het deelnemersveld problemen met te warme motoren en kokende benzine. Het eerste deel van de special was zoals we kennen van de voorgaande dagen.





Technisch, stenen, veel rivierbeddingen, en soms lastige navigatie. Het tweede deel was iets wat de rijders nog niet eerder meegemaakt hadden. Ruim 200 kilometer mul zand met knippen en springbulten. De strijd om de 2e en 3e plek in het algemeen klassement is nog niet beslist. Vandaag nam Lopez de 2e plek weer over van Ullevalseter, maar het verschil is slechts iets meer dan een minuut. Fransman Cyril Despres heeft nog steeds een ruime voorsprong van 1 uur 3 minuten.

Tonny Krabbenborg: ,,Henk had gezegd dat het tweede deel van de special net zo fijn rijden was als het mulle zand van Nunspeet. Hij had er alleen niet bij verteld dat het 200 kilometer lang was!''





Christopher Jarmuz (19e in de special, 28e algemeen) ,,In het zand sprong ik van bult naar bult, het ging super! De etappe begon met wat stenen, later werd het snel en meer vloeiend. Daar heb ik ook nog wat rijders ingehaald. Geen crashes, eindelijk valt alles een beetje op z'n plek. Na de special ben ik gestopt om wat te eten en drinken, belangrijk met die warmte en nog 300 kilometer verbinding voor de boeg. ''

Gerben Vruggink (38e in de proef, 45e algemeen) reed sterk vandaag. Hij begon rustig, en net als de meeste Nederlanders was hij sterk in het zand.
,,De rivierbeddingen waren weer gevaarlijk, en qua navigatie moest je goed op je koers letten. Henk was bij de rijdersbriefing geweest zoals iedere dag, en waarschuwde ons voor kilometer 119. Niet voor niets, want daar lagen er weer twee. We hadden 1 uur en 50 minuten voor 130 kilometer tussen het eerste deel en tweede deel van de special. Dus wel flink de gang erin houden. Ik begon iets te enthousiast aan de zandkilometers, het ging bijna mis. Ik ben iets rustiger gaan rijden, maar had wel voldoende snelheid om de motor genoeg rijwind koeling te geven. Het was krap aan met de brandstof, maar het ging. Ik heb een man of 5,6 ingehaald. Ik was behoorlijk kapot, maar dat mag. M'n positie is goed, maar het belangrijkste blijft toch aankomen.''




Patrick Trahan (52e in de special, 56e algemeen) vond het de zwaarste special tot nu toe. Het eerste deel was o.k., al was het meteen al erg warm. Het tweede deel was het nog warmer. Met de vele knippen en bulten kreeg je geen moment rust. De navigatie met al het publiek was makkelijk. Maar goed ook, want ik had geen tijd om op het roadbook te kijken. Ik vond het juiste ritme in de vierde versnelling, en bleef tegen mezelf zeggen dat ik door moest gaan. Op de verbinding heb ik heel even tegen een boom liggen slapen, maar al snel kwamen er mensen bij me kijken. Na vandaag weet ik het zeker: Argentinian girls are cute! ‘'

Tonny Krabbenborg (66e in de proef, 82e algemeen) was een tijdje niet te zien op de irritrack, maar via via begrepen we toch dat hij gewoon prima gefinisht was. ‘'Ik kwam 20 kilometer voor de finish zonder benzine te staan. Bij een paar lokalen heb ik twee liter gekregen, net genoeg. Het was een lange dag. Ik schoot nog even de struiken in, en hoorde van alles kraken. Ik raakte een flinke tak aan de binnenkant van mn helm, dus ik heb er nog een bult aan overgehouden. Dat zand ligt ons wel, het was vooral zaak de juiste cadans te vinden. De warmte ging wel, als je maar tempo reed. Ik had tussendoor een sanitaire stop, m'n maag was wat van streek. Was ik net weer aangekleed, moest ik natuurlijk meteen nog een keer. Daarna was het ok.''



Alois Ressing (79e in de proef, 80e algemeen) was wat bezorgd dat de motor te heet werd in het zware zand. ,,Ik ben af en toe gestopt, om de motor even te laten afkoelen. Bij kilometer 100 had ik al een man of vijftien te pakken. Morgen kan ik iets eerder starten, en dat is wel fijn met de auto's er achter. Ongelooflijk wat er een publiek langs de special stond in de woestijn, met eten, drinken, barbecue's, alles erbij. Ook op de verbinding draagt het publiek je naar de finish, fantastisch om mee te maken!''

Mirjam Pol loopt steeds beter, en heeft aardig wat bij kunnen slapen. Zij heeft vandaag navraag gedaan bij de organisatie of haar motor in Buenos Aires was, en ze heeft de gps en irritrack ingeleverd. Samen met Marcel Bulten en Henk Hellegers heeft ze gewacht bij het begin van de laatste verbinding, om er zeker van te zijn dat al onze rijders daar voorbij kwamen. En ze staat eerste in het scooterklassement met krukken.....



Het Team Honda Europe draait goed met nog 5 rijders in de race. Hoe gaat een gemiddelde dag precies in z'n werk? Als de rijders binnenkomen staat de assistentietruck (bijna altijd) klaar. Als Teammanager Henk Hellegers er ook is, (hij wacht de rijders vaak op bij de finish en komt er dan achteraan) neemt hij met de rijders door wat er aan de motoren gedaan moet worden. Of er bepaalde dingen kapot gevallen zijn, enzovoorts. Henk is ook bij de dagelijkse rijdersbriefing van de organisatie, en geeft belangrijke informatie dan weer door aan de Team Honda Europe rijders in een gezamenlijke briefing, met alle andere details die Henk verzameld heeft over de route. Voor de rijders staan de tentjes gereed, als ze gegeten hebben en de roadbooks voor de volgende dag klaar zijn, kunnen zij gaan rusten. Een enkeling gaat nog even bij de teamfysiotherapeut Wolter van Tarel langs om zich te laten verzorgen. Vervolgens gaan de monteurs aan de slag, en zorgen zij ervoor dat de rijders 's ochtends weer op een frisse motor kunnen springen.



Morgen van San Rafael naar Santa Rosa. Met een special van 368 kilometer en een totale lengte van 725 kilometer zijn de laatste loodjes zwaar.
Zeker gezien het feit dat er in het begin van de special nog 40 kilometer duinen inzitten. Het grijze zand van de Nihuil duinen, die de 2009 deelnemers nog kennen van vorig jaar..... De eerste rijder verlaat het bivak om 06.35 uur.

San Rafael - Santa Rosa verbinding 76 km I special 368 km I verbinding 281 km


bron; http://www.rallymaniacs.nl

Team Honda Europe: ,,Geen zorgen, wij halen het bivak.’’
Geschreven door Marcel Vermeij
zaterdag 16 januari 2010
De sfeer is ontspannen in het bivak. Het einde is in zicht. Vanaf morgen even geen bivak meer, maar een hotel met warme douche en bed. Overal liggen mensen in de schaduw te slapen, twee weken Dakar vraagt veel. Niet alleen van de rijders, maar zeker ook van de monteurs. Als de voertuigen binnen komen, moeten zij nog één nacht alles geven om hun teams aan de finish te krijgen. Team Honda Europe heeft bijna alle rijders aan de start van de laatste etappe, alleen Mirjam Pol is uitgevallen. Maar ook vandaag is een spannende dag, het avontuur van Aloys & Tonny laat zien dat het niet over is voordat iedereen over de streep is.





Na de duinen in het eerste deel van de special ging de snelheid er flink op bij de toppers. Winnaar van de dag was de Noor Ullevalseter, die na acht 2e plaatsen eindelijk z’n eerste special won. Hij heroverde daarmee tevens de 2e plaats algemeen, en gaat er alles aan doen deze te behouden tot aan de finish in Buenos Aires. Bij de auto’s is er een hevige strijd gaande tussen de Volkwagens van Sainz en Al-Attiyah, waarbij Sainz nog steeds de beste papieren heeft, maar zich geen foutjes mag veroorloven.

Christopher Jarmuz (42e in de special, 27e algemeen): ,,De duinen waren mooi om te rijden. Maar ik verloor 5 tot 8 minuten doordat ik een navigatiefout maakte. Na de duinen was de special erg snel. Beter geschikt voor de zware KTM’s, die dan toch wat stabieler zijn. Maar ik ben tevreden, en ik ben nog een plaatjes gestegen ook. De liaison was 140 kilometer lang offroad, met veel fesh-fesh. Soms zag je echt helemaal niets. Het deerde me niet, want de rally duurt nog maar 1 dag.....’’

Gerben Vruggink (51e in de proef, 44e algemeen) had het idee dat de één na laatste dag wel niet zo zwaar zou worden. Toch viel dat tegen. ,,Het begon meteen met zware knippen en stof. Daarna de duinen in, die in het begin moeilijk waren, maar later vooral mooi. Vervolgens een hard snel pad, dat we lang aanhielden. Na de special volgde de verbinding. Het eerste deel bleek 140 kilometer lang offroad te zijn, zelfs een stuk moeilijker dan de special zelf!Dat viel tegen. Ik dacht wel even een pizza’tje te scoren. Maar eenmaal op het asfalt was het een lange rechte weg, zonder dat we ook maar een dorp of benzinepomp passeerden.’’

Patrick Trahan (52e in de special, 54e algemeen) staat aan de vooravond van zijn eerste finish in de Dakar, na twee eerdere pogingen. ,,Ik voelde me weer helemaal thuis in de duinen vanmorgen. Overal stonden rijders vast, ik ging wel 20 man voorbij. Op het snelle stuk heb ik me rustig gehouden. De motor bewoog alle kanten uit in die mulle stukken. Het idee alleen al nu te vallen bezorgde me stress. Na de special volgde de moeilijke 140 km offroad verbinding. Extra gevaarlijk met de auto’s die ons daar inhaalden in het fesh-fesh, maar de moeite niet meer namen om hun sentinel te gebruiken om ons te waarschuwen dat ze er aankamen, omdat ze niet meer in de special zaten.

Tonny Krabbenborg (63e in de special, 76e algemeen) en Alois Ressing (77e in de special, 77e algemeen) zijn uiteindelijk lopend over de finish gekomen. 140 kilometer voor het bivak (op de verbindingsroute) gaf de motor van Tonny de geest. Na een tijdje wachten kwam Alois voorbij en die heeft maatje Tonny op sleeptouw genomen. Tot vlak voor de finishpost hier bij het meer waar het bivak gelegen is. Toen gaf ook de motor van Alois de geest, waarschijnlijk warm gelopen. Al duwend, helemaal kapot en onder luid gejuich van de toeschouwers kwamen beide mannen de streep over. Gehaald! Nu moeten de monteurs aan de slag, en krijgen beide motoren weer een goed blok, zodat ze morgen samen de laatste special kunnen uitrijden. Respect voor de spirit en doorzettingskracht van beiden!

Teamphysiotherapeut Wolter van Tarel had in het begin van de rally nog niet zoveel om handen, maar kreeg steeds meer mensen op bezoek naarmate de rally vorderde. Wolter was er vorig jaar ook bij. ,,Ik ben er nu beter mee bekend. De routes in de eerste dagen waren mooier ten opzichte van vorig jaar. Het team is nu een stuk kleiner dan vorig jaar, en dat bevalt me wel. De sfeer is in ieder geval erg goed. Ik had in het begin van de rally nog niet zo veel werk, maar nu komen alle rijders behalve Christopher dagelijks bij me langs, en ook de monteurs hebben in de gaten dat ze er veel baat bij hebben als ik ze even los maak. Ik heb veel werk aan Mirjam gehad, achteraf bezien was het misschien verstandiger geweest om eerder te stoppen, maar de verantwoordelijkheid ligt uiteindelijk toch bij de rijder. Verder komen er geregeld nog wat mensen langs van andere teams. Bij de deelnemers in de auto’s gaat het vooral om de onderrug, bij de motorrijders zijn het vooral de bovenrug en schouders die het meest behandeld moeten worden.’’ Wolter rijdt mee in de persauto van het team. ,,Het is gezellig in de auto, en ik rij zelf ook veel, dat is altijd leuk. ‘’

De laatste dag! Van Santa Rosa naar Buenos Aires. Bij aankomst gaan de motoren in het parc fermé bij La Rural, net als bij de start. Dan volgt op zondag de finishceremonie, en zit Dakar 2010 erop! Maar zover is het nog niet! Een verbinding van 166 kilometer wordt gevolgd door een special van 202 kilometer, die naar verwachting heel snel zal zijn. Bij de finish van de special is al een klein feestje, dat is eigenlijk de echte finish van de rally voor de rijders.

bron http://www.rallymaniacs.nl

Team Honda Europe is gefinished!
Saturday 16 January 2010
De motorrijders van Team Honda Europe zijn gefinished! Iedereen heeft Buenos Aires gehaald, behalve Mirjam ol die vanwege haar blessures moest opgeven. Ze was er wel bij en heeft meegenoten van het plezier, de ontlading en het genoegen dat iedereen had om over de finish te komen. Bekijk de foto's en geniet mee.

http://www.honda-dakar-rally.com/index. ... &Itemid=42

Team Honda Europe Is in Buenos Aires
Sunday 17 January 2010
Het team is gisteravond aangekomen in Buenos Aires. De motorrijders reden voorop. De laatste 100 km tussen de finish van de special en de aankomst in Buenos Aires bij het parc ferme was gigantisch druk, de hele snelweg stond vol mensen. De laatste 20 kilometer moesten de rijders staand op de motor zich een weg banen door het publiek. In de volgauto's was het ook bijzonder en een mooie opmaat naar de afsluiting van de rally vandaag op het podium in Buenos Aires. Team Honda Europe heeft een spannende Dakar achter de rug. We zijn blij dat we iedereen mee naar huis kunnen nemen, en dat Mirjam Pol hoewel ze is uitgevallen er toch tot het einde bij heeft kunnen blijven. Het was zwaar, voor de monteurs en voor de rijders. En het was mooi, in Argentinie en Chili waar de bevolking zo enthousiast is en zelfs als je niet meer kunt je aanmoedigd en naar de finish juicht.




Christopher Jarmuz heeft een mooie prestatie neergezet door als 27ste te finishen. Het was een zware Dakar voor hem. Hij wilde zo graag winnen dat hij te hard reed en zich een paar keer verslikte in de navigatie en het terrein. Toen hij besloot om te gaan rijden 'zoals hij altijd deed' vloog hij ineens weer over de route en zette fantstische tijden neer.

Gerben Vruggink zegt al een paar dagen "Ik ga niet weer", maar hij geniet van elke minuut. Hij reed een 44ste plaats in het klassement. Dat hij vorige maand zijn pols brak en die net hersteld was toen Dakar begon zijn we tijdens de wedstrijd vergeten. Constante prestaties, en hij rijdt lekker door. Alleen een gebroken ketting, dat was het wel. Gerben heeft wel moeten knokken, in de stenen en het stof. Daar was het voor hem het zwaarste. Rijden in het zand en het navigeren was geen probleem.

Patrick Trahan is het voor het eerst gelukt om Dakar te halen, op plek 55. Goede en zware dagen wisselenden zich af bij hem. Na een crash bij 120km/u, waar hij zelf weinig aan over hield hebben de monteurs de motor kunnen repareren en is hij rustiger en stabieler gaan rijden. Dat heeft hem naar de finish gebracht, als enige Canadees die Dakar 2010 wist uit te rijden.

Tonny Krabbenborg en Aloys Ressing noemen we samen, want deze 'oude mannen' zoals ze zichzelf aan het begin noemden hebben we tijdens de rally omgedoopt in de positivo's. Elke dag aan de finish, hoe zwaar het ook was. Met doorzettingsvermogen waar de top jaloers op kan zijn en met rust in het rijden en in het hoofd om grote crashes en fouten te voorkomen. En er is natuurlijk het verhaal van de voorlaatste etappe, waar op de verbinding de motor van Tonny het begaf, en Aloys hem door het fes fes naar het bivak heeft gesleept.. tot vlak voor de finishpost ook het blokje van Aloys het door oververhitting moest opgeven. Een marathon voor de monteurs, maar de volgende ochtend stonden er weer frisse motoren.

Mirjam Pol was een klasse apart. Vrij vroeg in de wedstrijd is ze een paar keer hard gecrashd met veel schade aan haarzelf en aan de motor. Met hulp van Wolter, de teamdoktor, is ze blijven rijden. Ze wisselde met Annie Seel de 1e en 2e plaats in het damesklassement, en reed ondanks haar blessures nog heel goed. Het grote dilemma voor Mirjam Pol was wanneer te stoppen? Wanneer besluit je dat het genoeg is? De keuze werd voor haar gemaakt na een val waarbij ze mogelijk wat brak. Vanwege een gebroken rib en een beschadiging aan haar ruggewervel is ze uit de race gehaald. "Zelf denk ik dat het niet die laatste val was, maar dat ik dit al eerder heb opgelopen, bij de crash drie dagen ervoor." In elk geval heeft Mirjam Pol laten zien dat ze niet van opgeven weet.

Vandaag taan de rijders op het podium in Buenos Aires. Daarna worden de motoren en voertuigen op de boot gezet. De Nederlandse delegatie komt dinsdag aan op Schiphol.

http://www.honda-dakar-rally.com/index. ... &Itemid=42