Honville Cross Country,
Dit event wordt stilaan een vaste waarde op de agenda.
Het Belgisch enduro seizoen loopt stilaan op zijn einde en voor de liefhebbers van ‘endurance’ of uithoudingswedstrijden is dit toch wel het betere werk.
Staat tevens op de kalender van het BOXC kampioenschap wat staat voor ‘Belgian Open Cross Country’. Dat is een verzameling van uithoudingskoersen (4 of 5 uren met 1,2 of soms 3 piloten), meer info hierover vind je op
www.boxc.org
Jammer genoeg voor ons, Vlamingen, een praktisch volledig Waals gebeuren.
Honville is op deze kalender toch wel een topper van formaat en dat vooral omwille van :
De supermooie locatie en het allesomvattende parcours.
Een prima organisatie.
Eenvoud van administratie en keuring.
Tijdsregistratie met transponders, uitslag direct beschikbaar.
Geen gedoe met lang wachten op de prijsuitreiking, neen na afloop een gezellige pint en dan hop het podium voor zij die de snelste waren in hun categorie.
Mijn maatje van de afgelopen jaren, Jan Beyens, moest op de valreep forfait geven wegens gezondheidsredenen. We wensen hem een rustige winter en goed herstel toe, maar als supporter staat hij er wel !
Gelukkig kon ik voor de wedstrijd nog rekenen op Jan Hoskens, ook welbekend als Grensland ‘Nachtrijder 2008’ en voormalig ‘King of Rupit’.
Na wat tegenstribbelen met argumenten als ‘gebrek aan competitie ervaring’ en ‘mijn motoke is nog niet ingereden’ wordt de inschrijving per email bevestigd.
We starten beide op de nieuwe 2010 Husqvarna’s, Jan met een 310TE en ikzelf met de 250TE (die ik ondertussen ‘Wild Thing’ heb gedoopt), dat wordt nog even wennen.
‘Meedoen is belangrijker dan winnen’ en we zien wel hoever we geraken als we er maar plezier aan beleven en het in één stuk kunnen navertellen.
Zondagmorgen omstreeks 06:00 vertrekken we richting Honville, het vriest en dat wordt er in het uiterste zuiden van ons landje niet beter op. Bij aankomst is het nog zo’n min 2 en alles ziet wit, dat beloofd.
De trainingsronden verlopen dan ook met koude handen en dat kan weleens pijn doen…
Ondanks het feit dat er niet zoveel regen is gevallen, ligt het parcours er overal zeer glibberig bij en dat maakt sommige stukken toch wel zeer technisch en de snelle passages ronduit gevaarlijk.
De ‘surprise’ die de organisatie, zoals gewoonlijk, wel voorziet zit em dit keer :
Tussen de zandbergen die na de tijdscontrole liggen, zijn de gaten volgedaan met water.
De bekende boomstammen die erachter liggen zijn aangevuld met een nieuw, toch wel zeer uit de kluiten gewassen, exemplaar.
Ik maak de fout om tijdens de trainingen, niet over de boomstammen te rijden en dat zal me later nog zuur opbreken.
Na de briefing, die massaal wordt bijgewoond, is het tijd om ons klaar te zetten op de startlijn. Deze loopt steil bergop en ligt er nat bij, niet zo simpel om de motor op zijn plaats te houden tijdens het wachten…
We staan op, jawel de eerste rij en ergens naast me staat ook team Ivan Vangenechten & Jeroen Schuer. Achter ons, op de tweede lijn, staat team Chris Boeren & Peter Schepens te dringen.
Verderop zien we oa. nog ; Stijn Bonte & Bart Berger, Marcel Beckers, Guy Neven, Peter Peyffers, Gust Lijnen, Fred Wans en tal van andere bekenden uit het Belgisch Enduro Kampioenschap.
Klokslag 12:00u valt de vlag en, … ik mis mijn start compleet. Het voorwiel gaat de hoogte in, ik maak contact met mijn gebuur, ontkoppel en sta prompt stil… weg iedereen.
Dat begint al goed, in achtervolging (?) dan maar. Op het einde van de eerste ronde die verder goed verloopt leg ik aan voor de boomstammen en daar weigert ie...
Vast boven op de dikste boom, beide wielen van de grond. Niks aan te doen, achteruit en herkansing met de hakken over de sloot, dat heeft ooit beter gegaan.
Einde derde ronde staat er in de ‘bourbier’ achter de eerste zandberg plots een rijder in mijn spoor stil, dan maar rechts erlangs op de rand van de put, lukt net niet want mijn achterwiel schuift naar beneden, de moto steigert achterover bij het uitrijden en ik sta (lig) terug in de richting vanwaar ik kwam. Tot overmaat van ramp verschijnt daar de ‘Schuer’ en ik lees het in zijn twinkelende pretoogjes, ‘zou je niet beter af zijn met een visstok…’.
Ik heb de boomstammen voor de rest van de dag wijselijk gelaten voor wat ze waren en na 5 ronden hou ik de eerste manche voor bekeken en mag Jan overnemen.
Een welgekomen rustpauze, de putten die er vorig jaar inlagen liggen er nog en worden nog eens extra uitgehold. De hellingen liggen er zeer glad bij en een herkansing halfweg zit er niet in, dat betekent oppassen met tragere deelnemers die af en toe de doorgang volledig blokkeren.
Jan werkt zijn 5 rondjes probleemloos af en ik mag terug op de baan voor mijn tweede en laatste manche, behalve op de boomstammen is de HVA 250TE toch wel een stuk makkelijker dan zijn voorganger. Vooral in het bochtenwerk, maar ook de vering in combinatie met het lichtgewicht is een plezier om te rijden.
De rijder zal zich ongetwijfeld nog wat moeten aanpassen aan dit nieuwe geweld.
Omstreeks 16:20 mag Jan de geblokte vlag passeren en sluit de wedstrijd in schoonheid af. Met 17 ronden op de teller eindigen we nog bij de betere helft van de 180 ingeschrevenen, voor een stelletje amateur veteranen niet kwaad zou ik zo zeggen.
Ivan en Jeroen doen met 18 ronden, beter en een prestatie die zeker nog het vermelden waard is, is die van Pascal Berlingieri, 2de algemeen en wel als SOLO rijder !
Meer informatie, alle uitslagen en foto’s op de site van HCC,
http://users.swing.be/hmc/hcc-main.html
Marc Heylen
nog wat foto's
. Die dag ben ik maar 1 keer gevallen en gelukkig was het niet in dat water anders kon ik mijn nickname veranderen naar “duikboot” 
. De remmen zal ik het vervolg controleren voor elke rit want van mijn achterste remblokken bleef er tegen de avond niks anders meer over dan ijzer en nog eens ijzer 
, nochtans waren ze 500km terug nog dik in orde. Misschien heb ik wel onbewust op het rempedaal gedrukt met die botten die ik niet gewoon ben en weinig of geen gevoel mee heb, of misschien verslijten die blokken sneller door al dat zand 
Dit is in elk geval iets dat ik in het vervolg nauwlettend zal in het oog houden 
. Er waren er daar ook aanwezig die beweren dat ze niet plakken op foto’s maar daar denk ik toch volledig anders over 
Ik geloof er niks van dat er in de kempen deftig gereden kan worden. 
