Geplaatst: ma jul 13, 2009 11:05
Tja, typen gaat effe wat moeizaam maar goed.... daarover verderop meer... 
Vrijdagavond hotelletje pakken net onder Maastricht was een goed plan, goede keuze ook van Ingrid (Mevrouw Schuimpie). Personeel wilde alleen wat vroeg naar bed.
Happie, biertje, was gezellig.
's Ochtends 10 minuutjes rijden met z'n 3en (de dames sliepen uit) en aankomst in de groeve in Wonck.
1e indruk: WOW, wat een speeltuin!
2e indruk na korte verkenning: Over m'n lijk dat ik me hier met de motor omlaag stort en daar omhoog ga... moet plotseling enorm poepen, en niet te dik ook.
Om 10.00 de start, 1e klimmetje is 'Almere stijl'' en da's bekend, niks aan de hand dus. Na een stukkie cross, stukkie bos en wat steilere klimmetjes en afdalingen (gaat bijna allemaal goed, geeft een lekker gevoel) komen we bij 'De Splash'. Ik neem dit soort benamingen letterlijk en voldoe dan ook geheel aan de verwachtingen van 't publiek door iets te enthousiast 't 1e stukkie steil naar beneden in te zetten, vervolgens teveel snelheid te houden en een seconde later de wereld van onder water te bekijken.
KTM en ik allebei volledig koppie onder, water stond aan de binnenkant van m'n bril en helaas ook overal in de binnenkant van de KTM. Ding in die toestand proberen te starten staat gelijk aan moord dus eerst maar 's samen met Rico en Bosje geprobeerd 't inwendige weer vrij van water te krijgen. Motor recht op z'n achterwiel, plat, alle kanten op bleef 't water d'r uit zeiken. Bougie d'r uit, droogtrappen, bougie d'r in, procedure weer herhalen, Rico nieuwe bougie gehaald, procedure weer herhalen, geen leven in te krijgen....
Uiteindelijk is Bosje dus de quad gaan halen en hebben we 'm terug naar de paddock gesleept.
Daar aangekomen eerst zelf nog maar 's gekeken maar gelukkig snel hulp van de expert (Schuimpie) die al redelijk snel tot de conclusie kwam dat crossers niet op water lopen. Eigenlijk niks nieuws, was zelf al tot de ontdekking gekomen dat ze d'r in zinken namelijk.
Brommert doet 't weer, mooi, op naar de 2e sessie!
2e sessie gewoon heel veel plezier voldoening gehad, voor m'n gevoel heel veel en snel geleerd. 1x op 't punt gestaan om te draaien toen een steile klim bovenaan zo'n 150 graden bleek te draaien en weer gewoon wat steiler verder klom. Precies in die hoek omgepleurd, paar meter naar beneden gestuiterd en naar Bosje geroepen dat ik terug ging.... Weer beneden aangekomen toch maar besloten nog een poging te wagen en toen gelukkig boven gekomen. Jammer dat niemand m'n triomfantelijke grijns daarboven toen heeft kunnen zien. Heeeerlijk gevoel!
Stuk daarna was enorm technisch, klimmen en dalen door 't bos met takken en rotsen, ging best lekker, zelfvertrouwen begon al aardig toe te nemen.
Effe later toch weer effe op m'n plek gezet toen ik 'm bijna bovenaan een lange helling achterover trok en met geen mogelijkheid meer weg kwam, laat staan weer boven....
Klassieke fout en leermomentje: Kijken waar je heen wilt, en niet naar die rots of dat spoor net voor je....
Schuimpie: Thanx voor 't samen met m'n motor naar beneden rollen (dacht op dat moment echt dat jij degene zou zijn die de dag in 't gips zou gaan eindigen i.p.v. ik) en 't omhoog jagen van m'n motor.
Effe later was 't definitief 'Game over'......
Steile, harde, hoge, rotsachtige afdaling. 1e stuk ging goed, maar ik kon met m'n voorrem niet genoeg bijremmen om haaks rechtsom te gaan onderaan.
Achterrem iets te enthousiast d'r bij, motor doodgeremd en met een blokkerend achterwiel verder. Dat remt helemaal voor geen meter meer en maakt 'm ook niet echt beter bestuurbaar.
Goed hard d'r afgeklapt dus en meteen wel door dat 't fout was met m'n linkerpols. Kon m'n koppeling niet nauwelijks meer inknijpen....
Mazzel nog dat ik samen met Schuimpie van daaraf redelijk snel terugkon naar de paddock, had ook op 'n vervelender plekkie kunnen gebeuren.
Ter plekke effe langs de EHBO en een halfuurtje met een blok ijs gelopen, dringend advies gekregen toch maar effe langs 't ziekenhuis te gaan voor foto's. Ah, mooi, worden d'r vandaag dus toch nog een paar knappe foto's van me gemaakt.
Het resultaat: Pols gebroken, 99% zeker 't schippersbotje.
Gaat voorlopig dus effe een week of 8 gips worden en iig deze zomer geen motor meer rijden.
Volgend jaar weer Wonck? Zeker weten!
Schitterende speeltuin en enorm uitdagend! Maar..... wel effe iets meer trainen vooraf.
Rico en Bosje: thanx voor alle hulp bij de Big Splash! Je komt d'r alleen gewoon niet meer weg met een verzopen fiets.
Erik, thanx voor omlaag smijten en omhoog jagen van m'n motor op de bewuste klim en 't sleutelwerk!
Allemaal: Thanx voor de gezelligheid!
Had 't niet willen missen, had alleen graag m'n allerlaatste afdaling op 2 wielen afgerond i.p.v. op m'n linkerpols, rechterelleboog, rechterheup en helm. (te oordelen naar alle schaafplekken, blauwe plekken en krassen...)
Vrijdagavond hotelletje pakken net onder Maastricht was een goed plan, goede keuze ook van Ingrid (Mevrouw Schuimpie). Personeel wilde alleen wat vroeg naar bed.
Happie, biertje, was gezellig.'s Ochtends 10 minuutjes rijden met z'n 3en (de dames sliepen uit) en aankomst in de groeve in Wonck.
1e indruk: WOW, wat een speeltuin!
2e indruk na korte verkenning: Over m'n lijk dat ik me hier met de motor omlaag stort en daar omhoog ga... moet plotseling enorm poepen, en niet te dik ook.
Om 10.00 de start, 1e klimmetje is 'Almere stijl'' en da's bekend, niks aan de hand dus. Na een stukkie cross, stukkie bos en wat steilere klimmetjes en afdalingen (gaat bijna allemaal goed, geeft een lekker gevoel) komen we bij 'De Splash'. Ik neem dit soort benamingen letterlijk en voldoe dan ook geheel aan de verwachtingen van 't publiek door iets te enthousiast 't 1e stukkie steil naar beneden in te zetten, vervolgens teveel snelheid te houden en een seconde later de wereld van onder water te bekijken.
KTM en ik allebei volledig koppie onder, water stond aan de binnenkant van m'n bril en helaas ook overal in de binnenkant van de KTM. Ding in die toestand proberen te starten staat gelijk aan moord dus eerst maar 's samen met Rico en Bosje geprobeerd 't inwendige weer vrij van water te krijgen. Motor recht op z'n achterwiel, plat, alle kanten op bleef 't water d'r uit zeiken. Bougie d'r uit, droogtrappen, bougie d'r in, procedure weer herhalen, Rico nieuwe bougie gehaald, procedure weer herhalen, geen leven in te krijgen....
Uiteindelijk is Bosje dus de quad gaan halen en hebben we 'm terug naar de paddock gesleept.
Daar aangekomen eerst zelf nog maar 's gekeken maar gelukkig snel hulp van de expert (Schuimpie) die al redelijk snel tot de conclusie kwam dat crossers niet op water lopen. Eigenlijk niks nieuws, was zelf al tot de ontdekking gekomen dat ze d'r in zinken namelijk.
Brommert doet 't weer, mooi, op naar de 2e sessie!
2e sessie gewoon heel veel plezier voldoening gehad, voor m'n gevoel heel veel en snel geleerd. 1x op 't punt gestaan om te draaien toen een steile klim bovenaan zo'n 150 graden bleek te draaien en weer gewoon wat steiler verder klom. Precies in die hoek omgepleurd, paar meter naar beneden gestuiterd en naar Bosje geroepen dat ik terug ging.... Weer beneden aangekomen toch maar besloten nog een poging te wagen en toen gelukkig boven gekomen. Jammer dat niemand m'n triomfantelijke grijns daarboven toen heeft kunnen zien. Heeeerlijk gevoel!
Stuk daarna was enorm technisch, klimmen en dalen door 't bos met takken en rotsen, ging best lekker, zelfvertrouwen begon al aardig toe te nemen.
Effe later toch weer effe op m'n plek gezet toen ik 'm bijna bovenaan een lange helling achterover trok en met geen mogelijkheid meer weg kwam, laat staan weer boven....
Klassieke fout en leermomentje: Kijken waar je heen wilt, en niet naar die rots of dat spoor net voor je....
Schuimpie: Thanx voor 't samen met m'n motor naar beneden rollen (dacht op dat moment echt dat jij degene zou zijn die de dag in 't gips zou gaan eindigen i.p.v. ik) en 't omhoog jagen van m'n motor.
Effe later was 't definitief 'Game over'......
Steile, harde, hoge, rotsachtige afdaling. 1e stuk ging goed, maar ik kon met m'n voorrem niet genoeg bijremmen om haaks rechtsom te gaan onderaan.
Achterrem iets te enthousiast d'r bij, motor doodgeremd en met een blokkerend achterwiel verder. Dat remt helemaal voor geen meter meer en maakt 'm ook niet echt beter bestuurbaar.
Goed hard d'r afgeklapt dus en meteen wel door dat 't fout was met m'n linkerpols. Kon m'n koppeling niet nauwelijks meer inknijpen....
Mazzel nog dat ik samen met Schuimpie van daaraf redelijk snel terugkon naar de paddock, had ook op 'n vervelender plekkie kunnen gebeuren.
Ter plekke effe langs de EHBO en een halfuurtje met een blok ijs gelopen, dringend advies gekregen toch maar effe langs 't ziekenhuis te gaan voor foto's. Ah, mooi, worden d'r vandaag dus toch nog een paar knappe foto's van me gemaakt.
Het resultaat: Pols gebroken, 99% zeker 't schippersbotje.
Gaat voorlopig dus effe een week of 8 gips worden en iig deze zomer geen motor meer rijden.
Volgend jaar weer Wonck? Zeker weten!
Schitterende speeltuin en enorm uitdagend! Maar..... wel effe iets meer trainen vooraf.
Rico en Bosje: thanx voor alle hulp bij de Big Splash! Je komt d'r alleen gewoon niet meer weg met een verzopen fiets.
Erik, thanx voor omlaag smijten en omhoog jagen van m'n motor op de bewuste klim en 't sleutelwerk!
Allemaal: Thanx voor de gezelligheid!
Had 't niet willen missen, had alleen graag m'n allerlaatste afdaling op 2 wielen afgerond i.p.v. op m'n linkerpols, rechterelleboog, rechterheup en helm. (te oordelen naar alle schaafplekken, blauwe plekken en krassen...)