Geplaatst: zo jan 02, 2011 22:18
Ola Hollandia, we zijn ermee vertrokken!!
Na de lange verbinding die we gisteren na het podium nog moesten afwerken was ik maar net voor donker in het bivouac van Victoria, maar goed ook want ik had niet zo'n goed licht bij me om in het donker te rijden.
Vandaag was het vroeg opstaan om 3.30H want we hadden zo'n lekkere 566 km voor ons vooraleer we aan de proef konden beginnen. De eerste paar honderd vliegen er zo door maar dan sluipt de vermoeidheid er toch in door het vroege uur. Aan het eind van de liaison hebben we dan nog even de banden gewisseld. Ik kende het traject nog van vorig jaar toen we daar die problemen kenden met dat schuim in de injectoren door de sponsjes weet je nog ??
Van bij de start ben ik er volle bak tegenaan gegaan, het was een kwestie van zo lang mogelijk het gas openhouden om de springbulten waarmee de weg bezaaid lag te durven nemen. Dat ging me redelijk goed af en ik haalde enkele andere concurrenten vlot in tot ik achter de Amerikaan Cody strandde. Ik raakte hem niet voorbij en hoewel ik nooit omkijk zag ik in mijn ooghoelen op een gegeven moment mijn ploegmaatje Conçalves opdagen, die ging nog wat sneller en ik liet hem maar passeren als co-BMW rijder.
Even later vond de Portugees dan toch een gaatje en even later glipte ik ook onderdoor bij de Yankee zodat we beiden weer wat opschoven.
Het laatste stuk was echt wel tricky en nadat ik tweemaal was dwars gegaan heb ik wat gas terug genomen. Ik had de indruk dat ik mijn banden helemaal had opgebruikt en misschien te zwaar had belast en dacht even terug aan Despres twee jaar terug, die zag zijn Dakar verloren gaan in de eerste etappe door een bandenprobleem. Aan de aankomst gekomen waren mijn banden nog helemaal OK, het was dus echt de gravel die me parten had gespeeld. Geen probleem echter , de eerste top tien plaats is binnen en mijn planning is om elke dag een strak tempo te rijden zonder echt te gaan forceren. Ik ben tevreden dat ik vanavond aan de finish sta met een mooie uitslag die ik nu kan gaan verdedigen. Als je hoort dat Wuf van Ginkel al einde verhaal is, dat Alain Duclos nog op de proef staat met zijn Aprilia waarvan een wiel helemaal aan gort ligt. En dan spreek ik nog niet over Davis Casteu, mijn oude KTM en Vectra maatje die ergens rechtdoor is gegaan, recht het publiek in.
Morgen verwacht ik een hele snelle proef, Ik ga dadelijk aan mijn roadbook werken. ASO houd alles veel meer geheim dan vroeger, dit heeft te maken met de massale belangstelling die de Dakar hier oproept. ASO wil daarom de routes zoveel mogelijk geheim houden om de toeloop van de massa zoveel mogelijk te beperken . Daarom ook waarschijnlijk dat de Iritrack minder prijs geeft dan voorheen van de trajecten die de volgende dagen worden gevolgd. Argentinië en Chili is geen Afrika, deze mensen hebben access tot het internet en kunnen bij benadering exact bepalen waar ze moeten zijn om het spektakel van het jaar van op de eerste rijen te volgen. Ze maken er dan een uitstap van met de ganse familie en komen van heinde en verre bivakeren langs de wegen die ze vooraf zelf bepalen via hun GPS en route gegevens.
Ik ga mij proberen te houden aan mijn eigen planning, gisteren zat ik nog een hapje te eten met de Fransman Esquirol, winnaar van de Gilles Lalay Classic in 1999. Na tien jaar wou hij nog een keertje de Dakar meerijden met zijn vriend Bethys. Nu ligt hij in het ziekenhuis met weet ik veel wat voor kwetsuren. Hopelijk komt het goed met hem.
Tot morgen, hopelijk met meer goed nieuws .
http://www.fransverhoeven.com/[/img]
Na de lange verbinding die we gisteren na het podium nog moesten afwerken was ik maar net voor donker in het bivouac van Victoria, maar goed ook want ik had niet zo'n goed licht bij me om in het donker te rijden.
Vandaag was het vroeg opstaan om 3.30H want we hadden zo'n lekkere 566 km voor ons vooraleer we aan de proef konden beginnen. De eerste paar honderd vliegen er zo door maar dan sluipt de vermoeidheid er toch in door het vroege uur. Aan het eind van de liaison hebben we dan nog even de banden gewisseld. Ik kende het traject nog van vorig jaar toen we daar die problemen kenden met dat schuim in de injectoren door de sponsjes weet je nog ??
Van bij de start ben ik er volle bak tegenaan gegaan, het was een kwestie van zo lang mogelijk het gas openhouden om de springbulten waarmee de weg bezaaid lag te durven nemen. Dat ging me redelijk goed af en ik haalde enkele andere concurrenten vlot in tot ik achter de Amerikaan Cody strandde. Ik raakte hem niet voorbij en hoewel ik nooit omkijk zag ik in mijn ooghoelen op een gegeven moment mijn ploegmaatje Conçalves opdagen, die ging nog wat sneller en ik liet hem maar passeren als co-BMW rijder.
Even later vond de Portugees dan toch een gaatje en even later glipte ik ook onderdoor bij de Yankee zodat we beiden weer wat opschoven.
Het laatste stuk was echt wel tricky en nadat ik tweemaal was dwars gegaan heb ik wat gas terug genomen. Ik had de indruk dat ik mijn banden helemaal had opgebruikt en misschien te zwaar had belast en dacht even terug aan Despres twee jaar terug, die zag zijn Dakar verloren gaan in de eerste etappe door een bandenprobleem. Aan de aankomst gekomen waren mijn banden nog helemaal OK, het was dus echt de gravel die me parten had gespeeld. Geen probleem echter , de eerste top tien plaats is binnen en mijn planning is om elke dag een strak tempo te rijden zonder echt te gaan forceren. Ik ben tevreden dat ik vanavond aan de finish sta met een mooie uitslag die ik nu kan gaan verdedigen. Als je hoort dat Wuf van Ginkel al einde verhaal is, dat Alain Duclos nog op de proef staat met zijn Aprilia waarvan een wiel helemaal aan gort ligt. En dan spreek ik nog niet over Davis Casteu, mijn oude KTM en Vectra maatje die ergens rechtdoor is gegaan, recht het publiek in.
Morgen verwacht ik een hele snelle proef, Ik ga dadelijk aan mijn roadbook werken. ASO houd alles veel meer geheim dan vroeger, dit heeft te maken met de massale belangstelling die de Dakar hier oproept. ASO wil daarom de routes zoveel mogelijk geheim houden om de toeloop van de massa zoveel mogelijk te beperken . Daarom ook waarschijnlijk dat de Iritrack minder prijs geeft dan voorheen van de trajecten die de volgende dagen worden gevolgd. Argentinië en Chili is geen Afrika, deze mensen hebben access tot het internet en kunnen bij benadering exact bepalen waar ze moeten zijn om het spektakel van het jaar van op de eerste rijen te volgen. Ze maken er dan een uitstap van met de ganse familie en komen van heinde en verre bivakeren langs de wegen die ze vooraf zelf bepalen via hun GPS en route gegevens.
Ik ga mij proberen te houden aan mijn eigen planning, gisteren zat ik nog een hapje te eten met de Fransman Esquirol, winnaar van de Gilles Lalay Classic in 1999. Na tien jaar wou hij nog een keertje de Dakar meerijden met zijn vriend Bethys. Nu ligt hij in het ziekenhuis met weet ik veel wat voor kwetsuren. Hopelijk komt het goed met hem.
Tot morgen, hopelijk met meer goed nieuws .
http://www.fransverhoeven.com/[/img]