Marcel Davids timmert met zijn MD-enduro vanuit Lloret de Mar alweer een aantal jaren flink aan de weg. Voor de offroad-dagtrips met eigen motor of met een huurmotor door het ruige landschap achter de bekende badplaatsen aan de Costa Brava is veel belangstelling. Sinds kort kun je ook met Marcel op stap voor een vierdaagse offroad-trip richting de Pyreneeën, speciaal bedoeld voor de wat avontuurlijker ingestelde rijders
Marcel Davids komt uit Rotterdam. Hoewel hij geen familie is van enduro-crack Erik Davids, is ook hij een ervaren offroad-rijder en vooral een prima gids in het enduroparadijs wat je aantreft achter de bekende badplaatsen aan de Noord- Spaanse kust. Hij bezorgt groepen daar vanuit zijn eigen huis een heel leuke dag op de motor. Omdat het Catalaanse landschap veel meer in petto heeft dan alleen maar dagritjes rond Lloret de Mar, organiseert Marcel nu dus ook vierdaagse trips richting Pyreneeën. Die lijken namelijk dichtbij, maar zijn offroad niet op één dag te bereiken vanuit Lloret. Daar moest dus een ander plan voor worden gesmeed en dat geschiedde afgelopen winter en voorjaar. Er werd een prachtige rondrit uitgedokterd en voorgereden door een wondermooi Catalaans landschap vol natuurschoon, met prachtige uitzichten, kleurrijke dorpjes en pittige offroad passages. Darabij is een ritje door voorjaarsneeuw niet uitgesloten!
Catalunya is een gebied wat zich grofweg uitstrekt van Tarragona (ca. 100 km ten zuiden van Barcelona) tot aan de Franse grens. De Catalanen zijn een trots volk met een eigen taal en ze zouden zich het liefst los zien van het grote Spanje. Het gebied langs de kust is dichtbevolkt en daar moet in de zomermaanden, als de toeristen komen, het geld worden verdiend. De zomermaanden zijn ook niet geschikt om hier met een offroad op pad te gaan: te druk, veel brandgevaar en ook veel te warm. Maar die ‘schade’ kan de rest van het jaar ingehaald worden, want je kunt in de buurt van Lloret de hele winter rijden. De vierdaagse Catalunyaraid is echter alleen te rijden in het voor- en najaar; in de winter is het te koud in de hoge bergen en ligt er te veel sneeuw.
Eind maart mocht Noppennieuws mee om de nieuwe routes te verkennen. Die uitnodiging was natuurlijk niet aan dovemansoren gericht, want ‘uitproberen’ wil in de praktijk meestal zeggen dat er onderweg nog best wat gepionierd moet worden. En dat past precies in ons straatje. Slaapplaatsen waren vooraf nog niet geregeld en ons hele hebben en houden moest ditmaal in een rugzak worden meegesleept. Omdat we maar met z’n drieën waren kon dat. Zodra de raids met groepen worden gereden, gaat er altijd een volgauto mee voor de persoonlijke spullen. Dan zijn de hotels ook vooraf geregeld. Het is eind maart als de zon al hoog aan de Catalaanse hemel staat. Niet te warm en zeker niet te koud. Ideaal offroad-weer. Bij MD-Enduro kun je ervoor kiezen om met eigen motor of met een huurmotor (in prima staat verkerende KTM’s) op pad te gaan. Rond Lloret liggen ontelbare paadjes, het een nog steiler dan het ander. En heel veel bochtjes.
Als we voorbij Besalú weer een onverhard pad induiken, komen de besneeuwde bergtoppen in zicht. De hoogtemeter geeft aan dat we al ruim boven de 1000 meter rijden. Het hoogste punt zou later op 1700 meter liggen. De omgeving wordt kaler, het aantal huizen minder en het offroad-rijden steeds leuker. Soms is het moeilijk een keuze te maken: alle concentratie op het rijden of toch de tijd nemen om om je heen te kijken en te genieten van de magnifieke uitzichten. Het is de bedoeling dat we die avond uitkomen bij een herberg in het plaatje Sant Jaume de Frontanya, hoog in de Pyreneeën. Dit onderkomen heeft Marcel bij een eerdere verkenning toevallig gevonden. Het is een oude boerderij (de motoren staan ook bij de koeien in de stal), maar je kunt er ook met een man of tien overnachten. Geen luxe, maar precies zoals dat bij zo’n trip hoort: avontuurlijk. En de boerin kan ook nog koken als de beste. Kortom, dit is echt zo’n plek waaraan je later nog eens terug zult denken… De boerderij blijkt voor de locals ook een bekende plek, want als we op zondagmorgen vertrekken, komen de eerste Spaanse motor- en quadrijders ook al langs voor een bak koffie. Bij mooi weer gaan de Spanjaarden op zondag zelf ook massaal op pad. Je merkt dan dat het drukker is met wandelaars, mountainbikers en offroad-rijders. In het weekend wordt er ook meer dan door de week gecontroleerd op wildrijden. Rijden kan hier nog volop, mits je maar op de paden blijft. Zeker in de natuurgebieden.
Camprodon is een wintersportplaats in de Pyreneeën en een stuk verderop ligt Berga. Via een wondermooie bergrug gevolgd door een spectaculair pad wat naar beneden leidt, komen we terug in de bewoonde wereld. Met een tankstation! In Nederland is de tank van een KTM meestal na 100 km leeg. Op de harde Spaanse ondergrond hoeft de kraan pas bij 150 km op reserve. Voorbij Berga hoor ik tijdens een fotostop tientallen motoren: iets verderop, bij Olvan, blijkt een motocrosswedstrijd voor het Catalaans kampioenschap verreden te worden. Toch maar even gaan kijken dus. Vergeleken met de gasten zijn wij maar sukkelaars. Maar goed, zij rijden twee keer 20 minuten, wij vier dagen achtereen de hele dag. Na Olvan komen we weer in het iets vlakkere deel van Catalunya, maar eerst volgt nog een heel mooi offroad-gedeelte door een gebied wat je zou kunnen omschrijven als ‘cowboyland’. De motor past net tussen de stenen en je moet af en toe niet te veel naar de dieptes beneden je kijken. Struiken camoufleren nog enigszins de gapende dieptes langs het pad. Gevaarlijk? Nee, als je tenminste niet als een dolle stier over de paden jaagt. Gewoon goed gecontroleerd rijden, dan is er niets aan de hand. Bovendien moet je overal rekening houden met tegenliggers, want hoe slecht de paden ook zijn, ze worden ook door de locals gebruikt en je kunt dus heel af en toe een medeweggebruiker tegenkomen.
Hoe zuidelijker we komen, hoe vlakker het wordt. Het gebied rond Vic vormt een groot contrast met de bergen die we net achter ons hebben gelaten. In het plaatsje Roda de Ter vinden we midden in de stad een onderkomen voor de nacht. Vanaf de buitenkant lijkt het een simpele Spaanse kroeg met veel neonlicht, formica tafeltjes en tegelvloer. Plus een bont en vooral luidruchtig gezelschap Catalanen. De waardin is uiterst vriendelijk, toont ons de prima kamers en de motoren mogen gestald worden in de garage waar de drankvoorraad van het café staat. Voor het diner schuiven we die avond om een uur of tien aan, aan de stamtafel. Dat blijft wennen voor ons, zo laat eten. Het verklaart meteen waarom ze hier nauwelijks een ontbijt kennen. De laatste dag laten we het vlakkere deel weer snel achter ons en duiken de heuvels en de bossen weer in. De stukken asfalt die we rijden zijn minimaal te noemen, al is het natuurlijk wel iets meer dan wanneer er alleen maar in de buurt van Lloret gereden wordt. Er moet onderweg immers ook gegeten en getankt worden en dat gaat nu eenmaal niet in het bos. Dus daarvoor moet je dan enkele keren per dag ‘de bewoonde wereld’ in. Als we weer richting de kust gaan, worden de paden ruiger en gladder. Uitgespoelde watergeulen zorgen ervoor dat je het koppie er goed bij moet houden. Schiet je in zo’n gleuf, soms wel een meter diep, dan ben je even bezig. Maar ook dat maakt deel uit van het avontuur
Vroeg in de middag zijn we weer terug op de thuisbasis van MD-Enduro, een groot huis met zwembad, gastenkamers en een ruime garage in een groene buitenwijk van Lloret. Vanuit de garage rij je hier meteen het bos in waar je je uren, zelfs dagen, kunt vermaken. Een idealere plek voor de start van een offroad-avontuur is nauwelijks denkbaar.
Marcel Davids is na de verkenning van zijn eerste meerdaagse project tevreden. Marcel: “Ik ben altijd gewend geweest om als voorrijder alles uit mijn hoofd te doen. Dat kan bij de dagritjes in de buurt prima, maar bij deze langere tochten maak ik gebruik van een GPS. De route die we nu hebben is niet geschikt voor beginnende offroadrijders. Enige ervaring is gewenst, anders wordt het een zwaar weekje. Bovendien kun je tijdens zo’n rondrit niet halverwege de middag zeggen dat je moe bent en er geen zin meer in hebt. Je moet immers gewoon verder, naar het volgende hotel.” Mensen die eerder al bij MD-Enduro hebben gereden zullen bij deze Catalunya Raid verbaasd zijn over de diversiteit van het Catalaanse achterland. De fraaie uitzichten in de bergen zullen lang op het netvlies blijven hangen.
