NOPPENFORUM.NL

arthur schreef:Geld voor de rit heb ik overgemaakt en bevestiging van het hotel heb ik binnen. Dus laat het maar snel 19 Feb. Worden.

Dat wordt gezellig

Het weerbericht voor de Ardennen morgen

Sneeuwbuien....

tof weertje

Hallo, Zo graag eens met een paar vrienden naar riemst een enduro komen rijden!
Wie helpt me om daar aan een gids te geraken?

ruig verstoord door ons enduro-gesnerp


Het was betoverend mooi, veel modder en in de ochtend ernstig glad.

136.7 km in 6u56. Bewogen gemiddelde 29.8km/u. 2u21 gepauseerd (uitgebreide Franse boerenlunch). Max snelheid 85.5 km/u

Gedetailleerd verslag volgt nog,

Noppy

Hier een verslagje wat ik gisteravond elders al had geschreven.

We zijn dus met 2 groepjes gegaan:
De lichte jongens: Erwin (Husky), Frank (DRZ) en Toine (EXC)
De zwaardere: Ik (650GS), Peet (TTR), Arthur (TTR), Dirk (1100GS)

We wisten vooraf dus eigenlijk niet zo goed of de rit ook geschikt was voor zwaardere motoren en dat was maar goed ook, anders waren we niet gegaan.
Dirk en ik hadden aardig wat bekijks aan de start, vooral Dirk. De organisator bood hem nog een 4X4 route aan, omdat de rit erg moeilijk zou zijn. Waarop Dirk doodleuk antwoordde...ahhhh, 30 jaar ervaring.....

Terwijl wij nog de laatste hand aan het roadbook prutsen legde, vertrok de lichte groep al en die hebben we de hele dag ook niet meer gezien. Wij hebben zowiezo na 10km geen andere deelnemers gezien, op 2 jongens na die hun groep kwijt waren geraakt en geen roadbook hadden. Ze vroegen of ze met ons meemochten en ik zat zo eens naar hun 2taktjes te kijken en vraag beleefd of ze het niet erg vinden dat wij niet zo snel waren. Maar zelfs nadat we even de weg kwijtraakte en op de kaart hadden gekeken waar de lunchstop was (zodat ze bij hun oude groep konden aanhaken), wilden ze toch liever bij ons blijven. Later moesten we toch weer afscheid van ze nemen omdat de ktm 2tact het liet afweten. Arthur en ik hebben nog even geholpen met die motor de berg op te trekken (goh wat is zo'n ding licht), waarna zijn maat hem over de weg ging slepen.
Ze lieten toch wel even weten dat ze er bewondering voor hadden dat wij met deze machines aan deze rit deelnamen.

Dan nu eens over de rit........wat een avontuur!!!!!
We hadden voor vrijdagavond een hotel geboekt, zodat we fris van start konden. Maar die avond begonnen we ons al aardig zorgen te maken of de rit wel door zou gaan, want het sneeuwde behoorlijk en het was geen natte sneeuw.
zaterdagmorgen was het dorp inderdaad helemaal wit.
Nja, de rit ging gewoon door, dus daar gingen we. De hoofdweg was al glibberig, dus was al erg nieuwschierig naar de offroadpaden. Daar hoefde we niet lang op te wachten, want het begon bijna direct. (later was ik zelfs voor het eerst blij als we weer eens asfalt zagen, maar dat was telkens van korte duur, want dat waren maar korte stukjes) Nou da's toch wel even scary zeg, een diep karrespoor al voorbereden door anderen en lekker glad geworden dus. En binnen 5 km lag ik al op mijn kant. Zomaar onverwachts, zwikte de motor naar het andere spoor en daar lag ik. Helaas mijn nieuwe schakelpook (met inklapbaar uiteinde!) zat helemaal dubbelgevouwen. Weer teruggebogen, maar zat nu erg hoog zodat ik de rest van de dag mijn hele been op moest tillen om te schakelen. Maar goed ik kon nog rijden, dus wie klaagt...
ik had er alleen wel even de schrik in, in al die sneeuw, dus langzaamaan gingen we door. Het leek wel of de kmteller stil stond. Na een uur gingen we tanken en stonden perplex dat we nog maar 35km hadden afgelegd Dat gaan we nooit redden, zeiden we nog. Gelukkig had ik daarna weer wat moed hervonden en gingen we al een stuk beter vooruit (alhoewel nog steeds met z'n ups en downs). De route bestond in het begin veelal uit besneeuwde karresporen en glibberige singletracks door bossen. Dit allemaal met aardig wat hoogteverschillen. Later werd het alleen nog maar moeilijker, de tracks werden glibberiger, met diepe geulen vlak naast je, zodat ik veelal met een half been over het zadel heb gehangen om nog steun te vinden met één voetje. Toen begonnen de vele heuvels (soms erg stijl!) waar niet veel sneeuw lag, maar oh zo veel bagger. Maar niet alleen bagger, ook veel veel losse stenen en nog veel grotere vaste stenen. Door de afwatering van de heuvels was het knap lastig het beste spoor te vinden, afgewisseld met flinke stenen op en afstapjes. Ik heb in ieder geval veel met de voetjes aan de grond lopen peddelen om niet om te vallen en/of weg te glijden. Zo nu en dan leek mijn achterwiel eerder naast mij dan achter mij te rijden. Deze stenige, glibberige heuvels gingen zo de hele dag door, afgewisseld met akkerpaden en single tracks, de een stevig, de ander drassig. Goh wat waren we blij toen we bij de lunchstop aankwamen....alle andere deelnemers waren al lang weg, dus werden wij uitgenodigd om bij deze vriendelijke mensen in de keuken te eten. Ze hadden ons eigenlijk niet meer verwacht, dus ze hebben direct wat te eten voor ons klaargemaakt. Een heelrijke soep (2kommen ) gevolgd met zuurkoolstamp met oa spek. Nog heerlijk bijkomend met een bakje koffie en een wafel, zaten we ons ondertussen stiekum af te vragen of we nog wel zin hadden om door te gaan (peet was al eerder tijdens een flinke sneeuwbui afgehaakt, omdat hij helemaal nat en verkleumd was) maar deze mensen wisten ons te vertellen dat we het moeilijkste gehad hadden dus toch besloten om ons niet te laten kennen en braaf weer de route opgepakt. Toch weer blij want er zaten weer prachtige stukken bij. Zo hier en daar weer een sneeuwbuitje wat de nodige vertragingen opleverden vanwege het slechte zicht, maar toch weer een heel eind gekomen, totdat ik een verkeerd paadje in ging. Ik kon Arthur en Dirk niet zien en had op het plaatje gezien (zonder naar de afstand te kijken) dat we links een paadje in moesten, ik twijfelde nog even, omdat ik ze niet hoorde, maar er waren veel bandensporen te zien, dus toch maar doorgegaan. Nou ging dit smalle paadje superstijl naar beneden een bos in en ik kon ook al zien dat het weer superstijl recht omhoog ging. Naar beneden lukte nog wel, maar toen weer omhoog......ik kon geen goede aanloop meer nemen en er was geen gelegenheid om een rondje te draaien voor een betere aanloop, dus na 3 pogingen halverwege telkens alleen een spinnend achterwiel te hebben en dus weer even hard (of eigenlijk veel harder) weer naar benenden te glijden, zette ik de motor af en begon toch wel een vermoeden te krijgen dat ik hier de enige was. Het enige geluid was de krakende sneeuw onder mijn voeten. Ik kreeg mijn motor in mijn eentje daar niet gekeerd, dus ben terug de heuvel weer opgelopen (3keer gevallen) en hoorde gelukkig de motor van Arthur. Je zit helemaal verkeerd joh!! Ehhh ja, dat heb ik ondertussen ook door maar ik weet niet hoe ik terug moet komen. Arthur heeft nog even gekeken waar het pad naartoe ging, maar dat ging helemaal de verkeerde kant uit. Dus toch de motor gekeerd, toen dachten we Dirk te horen, dus ik ben snel weer die heuvel opgeklommen om hem op te vangen, maar dat was hem blijkbaar niet. Weer terug naar beneden gegleden en tot mijn opluchting stapte Arthur al op mijn motor en reed zo de heuvel op. Het ligt dus absoluut niet aan de motor, maar ik was helemaal uitgeput. Toen begon het weer erg hard te sneeuwen dus stelde ik voor om terug te gaan, gelukkig had Dirk hetzelfde idee, dus zo gedaan. terwijl we op een kruispunt op de gps zaten te prutsen schoof er nog een auto naar beneden zo tegen een geparkeerde autro aan met flinke schade en de weg werd alleen maar witter en witter. Gelukkig waren we niet ver meer van het eindpunt verwijderd en konden lekker aan de hot coco. Natuurlijk was er geen enkele deelnemer meer te bekennen, dus moetsen we de sterke verhalen maar even telefonisch doorgeven.

Tot slot......het was madness, maar wat een avontuur, ik had het niet willen missen.

Hier een paar foto's, die van Dirk en Arthur komen er nog bij. http://roos.smugmug.com/gallery/404455

Dit was trouwens het paadje waar ik verkeerd was gereden. In de verte zie je nog vaagjes mijn motor halverwege de helling staan.

mooi verhaal roos, zeker als je t lekker warm achter de PC meemaakt. Ik hou niet zo van sneeuw en ijspaden, dus extra respect

enne....dit vond ik wel de mooiste foto, Roos!!

Ja Roos, dat was een leuk paadje hé? Helaas voor ons allemaal was deze inspanning niet nodig geweest; het was een foute interpretatie van het roadbook die ons naar dit top-enduropaadje leidde.

Wij kwamen boven een man met een herder tegen. Voor de duidelijkheid, het was een diep single track met aan weerskanten prikkeldraad. Erwin en ik mochten door, na wat opmerkingen van deze man. Toine was minder gelukkig en deze man ging voor zijn voorwiel staan en wilde niet meer wijken.

In het Frans, continu scheldend, bleek hij voor Toine zijn motor staan en Toine dacht hem ff uit het track te rijden de weide in. Opspuitende modder was het antwoord van Toine, waarna er nog meer gefoeter en gescheld uit meneer kwam

Een kwartiertje later kwamen er nog 10 man omhoog langs dit pad. Als dit zijn vaste wandelroute was, dan was daar nu niets meer van over

Straks volgen er nog meer verhaaltjes en plaatjes van drie naakte mannen onder de douche...

Jaa, dat pad met die boomstronk hebben wij ook gehad, maar wie hebben nooit geweten dat dat fout was.
Toen waren de jongens met 2tactjes nog bij ons. Nadat één van die jongens er langs was, zat hij druk naar mij te gebaren dat ik beter langs de zijkant kon. Terwijl hij het prikkeldraad netjes aan de kant hield, kwam ik erachter dat het misschien niet zo'n strak idee was, want mijn achterwiel deed niks anders dan ingraven. Maar na wat zetjes van anderen toch aan de andere kant geraakt. De rest is toen maar wel over/langs de boomstronk gereden.
Het vervolgpad naar boven was inderdaad ook erg leuk. Had wel even moeite met die betonnen put die in de weg zat. Mijn motor wilde er niet zomaar omheen. Klein stukje terug laten zakken, voet op de put geplant, motor schuin, flink gas en ik was er toch voorbij. Maar toen nog over het land, weer van die lekkere papgrond, terwijl ik aan het ploeteren was om mij niet in te graven kwam arthur voorbij stuiven., ik dacht dat moet mij ook lukken, dus flink gas gegeven en dat ging prima. Alleen een split second van twijfel tegen het einde en baf daar lag ik alweer voor de tweede keer die dag.

Dit was trouwens niet het pad waar ik verkeerd gereden was, dat was tegen het einde van de route.

Dat paadje waar je verkeerd gereden was heb ik ook bekeken. Noppy was kwijt en ik dacht dat hij misschien daarin gereden was.
Met een Huskie rij je d'r zo in en uit

Nou Toine had ook geen moeite om met zijn autoclutch een paar keer heen en weer te rijden.

Ik was langs het prikkeldraad gepiept om die 10 wachtende enduristen, die naar boven wilden, te ontwijken. Dit lukte prima, zonder opnieuw over de boomstam te hoeven.

Erwin was op dat moment vlak bij de boomstam en bleek om te draaien (wat ik dus nooit gezien heb).

Uiteindelijk, toen we weer helemaal terug waren gegaan naar beneden, dus onder de omgevallen boom heen, konden we de draad van het roadbook weer oppikken.

Achteraf, bij de nabeschouwing in de bar, hadden we het vermoeden dat die tweetaktjongens deze rit al eens eerder gereden hadden en waarschijnlijk dit leuke paadje met opzet namen

Hier Toine, die met hoge snelheid de boom heeft 'genomen' en nu langs het prikkeldraad omhoograast.

meer plaatjes met comments op http://www.erwindob.net/Enduro_Condroz_2005

Helaas is het wat misgegaan bij het copieren gisteravond bij Toine. Ik heb alleen m'n eigen foto's (en die nog een keer als Kopie van ......)

Rwin

Zal ik ze ff naar je mailen?



Zo zag het er trouwens uit toen we met alle mannen tegelijk aan het lunchen waren. We hadden niet het privelege dat jullie mochten genieten; in de warme keuken van de boek!

Vooraf idd pittige tomatencrêmesoep met stokbrood, aardappelpuree met korstje uit de oven, sauerkraut met speklapjes, gegrillde boeren worst, bockwürstel, wijn, bier, brusselse wafels, chocoladepaaseitjes en koffie.

De zaal werd verhit door twee gaskanonnen, die ze in de bouw ook gebruiken. Lekker zitten op strobalen en als je ff moest pissen, gewoon om de hoek tegen de schuur

Daarna wel weer even wennen als je je hoofd in een kletsnatte en koude helm duwt; dat sponst lekker.

Helemaal verzadigd reden we weg, maar we werden toch niet snel warm meer, dat kwam pas tegen het einde van de rit. Ik had gelukkig een tweede stel droge handschoenen meegenomen, wat aangenaam was.

Het tweede stuk ging echt makkelijk, omdat er meer modder onder de sneeuw vandaag kwam en die was toch betrouwbaarder dan die stukken sneeuw, waar je zelfs rechtuit, volledig onverwacht onderuit ging. Ik ben slechts twee keer op sneeuw onderuit gegaan en een keer of drie op modderige stukken.

Eén keer zelf met opstappen, toen ik Toine uit het prikkeldraad bevrijd had Het was zo modderig en glad, dat ik niet eens meer m'n been over de buddy kreeg.

Er zaten écht hele mooie stukjes tussen. Het mooist vond ik de afdaling waar een riviertje naar beneden stroomde over diverse terrasjes van steen. Je zou normaal denken dat dat glad was, maar je had 200% meer grip dan in de sneeuw

Het was heerlijk...

Noppy schreef: Als dit zijn vaste wandelroute was, dan was daar nu niets meer van over

Tsja, mijn wandelroute (verboden voor motoren) is ook pas omgeploegd.
Na een dag regen zijn er een paar noppers doorheen geploegd en het (goed begaanbare) pad is veranderd in een modderpoel.

Gewoon volstorten met een paar kruiwagens met zand en schelpen, is het zó weer een chique wandelpad

Ik had jullie nog de naaktfoto's beloofd van de drie mannen onder de douche. Helaas, waren ze er al nét onderuit. Het enige wat nog restte was modder in het putje.



Onder de douche heeft Toine zijn Hein-Gericke jas en broek neergelegd en ik heb 'm gewassen met m'n voeten. Voor het eerst in jaren is zijn pak schoongemaakt



In het putje zien jullie nog de modder. Na ons modderbad hebben we de douche met een spons afgesopt en heb ik nog ff een dweil door de ruimte gehaald. De kans is groot dat we volgend jaar dus nog terug mogen komen

Volgens mij hadden jullie het goed naar de zin daar in Belgie

En Toine , nu heb je de rekluse z-start eens goed uit kunnen testen in gladde omstandigheden , wat zijn je conclusies ?

Nou dat is ook genieten voor de thuisblijvers, die verslagen met foto's.
Leuk om te lezen.

Noppy schreef:

Noppy, de volgende keer een beetje gas en dan lift je het voorwiel er overheen en dan kun je gewoon doorrijden, dat scheelt toch een hoop getil. Natuurlijk wel van het gas voor het achterwiel de boom raakt anders kun je lekker onderuit gaan op zo,n boomstam

Ik zie wel aan de foto's en de verhalen dat jullie fantastisch hebben genoten

Joop schreef: Noppy, de volgende keer een beetje gas en dan lift je het voorwiel er overheen en dan kun je gewoon doorrijden, dat scheelt toch een hoop getil. Natuurlijk wel van het gas voor het achterwiel de boom raakt anders kun je lekker onderuit gaan op zo,n boomstam

Ik zie wel aan de foto's en de verhalen dat jullie fantastisch hebben genoten

En zorgen dat je er haaks voor komt te staan , want anders schuift je achterwiel meteen weg.

Ja en hier doe je het dan allemaal voor, wat een mooie rit en war is België toch een mooi land om off-road te rijden.

Ja ja

Ik had al twee coaches die me moed in spraken, juist voor de omgekapte boom.

Ik gaf gas, trok aan het stuur, leunde achterover en...

...er gebeurde niets; ik beukte gewoon vol in de boom.

Niet getreurd, we doen het gewoon nog een keer, en nog een keer. Er waren dus al 3 pogingen geweest, voor mijn achterband (die al behoorlijk op zijn retour was, ik ga 'm d'r nu af gooien) was het gewoon te glad daar.

Had ik nu een autoclutch gehad dan had ik het wellicht nog wel gered

@ Adje: het was reuze gezellie, kijk maar eens:

[quote="Noppy"]Ja ja Ik had al twee coaches die me moed in spraken, juist voor de omgekapte boom. Ik gaf gas, trok aan het stuur, leunde achterover en... ...er gebeurde niets; ik beukte gewoon vol in de boom. Niet getreurd, we doen het gewoon nog een keer, en nog een keer. Er waren dus al 3 pogingen geweest, voor mijn achterband (die al behoorlijk op zijn retour was, ik ga 'm d'r nu af gooien) was het gewoon te glad daar. Had ik nu een autoclutch gehad dan had ik het wellicht nog wel gered :shock:quote]
Noppy, een goede band, dat scheelt wel een slok op een borrel Dus dan nog maar eens proberen en blijven oefenen. Met de autoclutch was dit volgens mij niet beter gegaan, maar misschien heeft Adje hier wel een andere mening over

Met een autoclutch pakt ie niet zo direct aan zodat je achterwiel niet meteen begint te spinnen.
Als je de externe versteller erop hebt zitten ( niet voor hydro bikes ) dan kan je wel weer regelen dat ie direct begint te spinnen omdat je dan met het intrekken van je koppelingshendel je toerental kan verhogen en dan weer met het plots loslaten van je hendel hetzelfde effect hebt als met een gewone koppeling ( dus meteen spinnen )

Wat steekt dat oranje toch mooi af tegen het wit, niet?