NOPPENFORUM.NL

Dag 2 (399km; Predocin - Jegrzna )

Ik wordt wakker voor zonsopgang en maak wat foto’s van de mooie luchten. Best goed geslapen onder de sterrenhemel met maar een paar muggen die ik moest weghouden met een extra laag DEET.



Rond 7u zijn we klaar en vertrekken we voor het laatste stuk richting het Oosten. Vrij in het begin begint het wat te spetteren en ruim tot het middaguur blijft de motregen aanhouden. Het wordt toch vrij snel wat minder aangenaam omdat we beide geen rekening hebben gehouden met veel/langdurige regen. Gelukkig is de voorspelling dat het tot het einde van de dag zeker droog blijft zodat we droog aan de avond kunnen beginnen. Het zou 7 dagen 20-25°C en droog zijn. Dus een afgekloven achterband was prima om te rijden. Maar door de regen bleek dit toch minder ideaal voor Steven en ging hij 2x onderuit kort na elkaar op grasrandjes. Nadat hij zijn tas weer had vastgemaakt met verse ty-wraps konden we onze we wat behoedzamer vervolgen.





Op een gegeven moment rijdt de politie ons tegemoet, ze laten mij stoppen. Blijkt dat ze een alcoholcontrole willen uitvoeren. Na minder dan een seconde blazen piept het apparaatje al en krijg ik een prima. Zonder schoonmaken of een ander mondstuk moet Steven ook blazen met hetzelfde resultaat. Lekker idee dat we moeten lebberen aan hetzelfde stukje plastic als de 50 Polen voor ons.

Iets verderop begint m’n motor te stotteren. Blijkt dat de schakelaar, waarmee ik m’n contactslot had vervangen, slecht contact te maken. Met een beetje schuurpapier kan ik dat verhelpen.

We doen weer boodschappen zodat, als we een mooi plekje tegenkomen, we gelijk klaar zijn om te kamperen. Dit plekje komt nadat we een heel stuk parallel aan de snelweg hebben gereden. Aan de rand van een weide met een jagershut vinden we een geschikte plek. Het is gelukkig droog en we kunnen worstjes en paprika boven een kampvuur roosteren. Dit is wildkamperen met een grote W. Beetje spannend is het wel want in de bosrand zijn maiskolven neergelegd voor het wild. Zullen we wakker worden van het eerste schot vanuit de jagershut?

Dag 3 (362km; Jegrzna - Droblin )

Het was al een natte winderige nacht, maar ook de dag begint nat. We pakken de natte zooi in en drinken koffie en eten ons ontbijt onder de jagershut om wat droog te blijven. Het zou die hele dag blijven miezeren.

Rotsige paden en nieuwe asfaltwegen worden afgewisseld door paden tussen akkers door en bosjes. We komen bij een pont, die meteen met ons als enige klanten gaat varen. Later zien we een boer z’n koeien uitlaten. De regen gaat soms van miezeren over in echte harde buien. Steven vervangt een missend boutje bij z’n achterrem succesvol door een Poolse tak, vastgezet met een ty-wrap.



We worden beiden niet vrolijk van het idee om nat te kamperen zonder de mogelijkheid van drogen van de kleren. Dus na bijna 400km gaan we op zoek naar een hotel. Dit blijkt een 4-sterren hotel te zijn op een mooi landgoed compleet met off-road oprijlaan van 300m en sauna. Onze laarzen trekken we uit bij de voordeur, overal waar we lopen laten we een modderspoor na. Tijdens het inchecken vormen zich plasjes water om onze voeten. We zijn samen met nog 4 andere gasten.





De douche is heerlijk warm en met rode kop kom ik er onder vandaan en is de onderkoeling van een uurtje eerder alweer vergeten. We hebben een heerlijk diner met een paar biertjes. Zodra we ons eten op hebben, komt de kelner al melden dat we snel naar boven moeten. We krijgen zelfs geen mogelijkheid om nog een laatste biertje mee te kunnen nemen voor op onze kamer. De kelner loopt met ons mee en sluit de deur van het trappenhuis direct achter ons. We slapen heerlijk in de kamer die door onze natte kleren toch wel een merkwaardige geur heeft gekregen.

Je hebt het tempo met editen te pakken! Erg leuk om zo weer terug te kijken.

Ik vondt het stuk langs Belarus toch nog steeds het mooiste deel! Toch wat 'extra byzonder' die mogelijke rogue drone's die over je hoofd vliegen...

Dag 4 ben ik al een heel eind. Wordt wel weer wat langer dan mijn 5min grens, te veel materiaal om op tijd te knippen.

Dag 4 (544km; Droblin - Norki )

Onze kleren zijn redelijk opgedroogd. We willen eerst een rondje over het landgoed lopen om de tijd te vullen voor het ontbijt om 7u30. Maar we kunnen gelijk om 7u al beginnen onze buiken te vullen. Een flink buffet staat klaar en we kunnen nog wat warms kiezen. Ik kies voor worstjes met ei en Steven neemt een flink bord pap. Na ontbijt maken we een rondje door de tuinen en ontdekken dat de beloofde sauna recent veranderd is in een zwart geblakerd vlonder in het meer.

De dag begint erg mistig, bij de eerste afslag raak ik Steven al kwijt. Vandaag rijden we noordoostelijk naar de grens van Belarus. We raken de grens op een paar meter na. Ik had thuis wat omleidingsroutes gemaakt, ingeval we niet dicht bij de grens mochten komen. Deze zijn niet nodig en we komen zonder problemen door het gebied waar de track dicht langs de grens gaat. Als we midden door een bos rijden, komen we langs een grenswacht die wat vreemd kijkt maar verder geen interesse in ons heeft. Ook de politie laat ons ongemoeid. Blijkbaar begrijpen ze dat we geen vluchtelingen in onze tassen vervoeren. We komen bij een ferry die pas vanaf 10u vaart, we gaan niet wachten en besluiten de 30km omrijden voor lief te nemen. Wat opvalt is dat we heel veel kerken zien in allerlei vormen en kleuren, de paus heeft hier nog een goeie vinger in de pap.

Als we later lunch willen halen bij een shoarmatent in een klein plaatsje hebben we net de pech dat een groep militairen daar een grote bestelling heeft gedaan. Na een onsuccesvolle zoektocht naar andere eettentjes, besluiten we dit te kopen in een plaatselijke supermarkt. In het park midden op een soort rotonde eten we dit op. Militairen rijden af en aan.

Steven wil graag Warschau gaan bekijken om te zien hoe dit veranderd is na 10 jaar en ik heb m’n zinnen gezet om vandaag het Noord-Oostelijke stukje van de TET Polen te halen. Na de lunch splitsen we op en spreken af dat we elkaar morgenavond weer zien op de diagonaal thv Warschau.

Het rijden gaat lekker vlot, vanochtend best veel asfalt, maar met mooie bochten door de bossen. Het valt op dat er veel nieuw asfalt ligt, misschien vernieuwd om snelle troepenverplaatsing langs de grens mogelijk te maken ivm de spanningen. Later meer onverhard door de grote bossen zoals ik had gehoopt in dit deel van Polen, heerlijke veegpaden waar ik de 950 goed laat brullen. Steven rijdt net andere lijnen en moet iedere keer een greppeltje over die mijn achterband gegraven had.



Op een gegeven moment kom ik bij een kanaal en bedenk me dat dit wel eens het kanaal kan zijn waar we in 2020 zijn gestrand nadat Niels in te diepe plas in was gereden en zijn LC8 had verzopen. Verderop herken ik zelfs het punt van de plas en het bruggetjes wat we slepend overheen zijn gegaan. Dit jaar geen plassen, maar lekkere droge ondergrond. Ik kom bij de plaats Augustow waar we toen een autohandelaar vonden die ons terug wilde brengen naar de auto richting Berlijn. Hier is Lithouwen nog 70km enkele reis. Ik besluit dat dit teveel is en vervolg de track naar het Noorden. Ik herken bossen en zelf het winkeltje waar we wodka hebben ingeslagen voor de avond bij het kampvuur. Er is heel veel nieuw asfalt bij gekomen.

Na een uurtje vind ik het genoeg geweest, de zon hangt al laag. Ik had ondertussen de tanks al volgegooid en bier gehaald. Vanavond wordt het couscous dat ik mee heb als noodmaaltijd. Ik vind een mooi plekje in de bosrand, 100m van de track. Er blijkt alleen een rode mierenspoor te lopen op 1m van mijn luchtbed. We zullen wel zien. Een half uur nadat de zon onder is (20u00) ga ik m’n slaapzak in, maar heb een onrustige nacht met muggen, geritsel in de struiken en geknor op afstand.

Dag 5 (439km; Norki - Polanka )

Kwart voor 7 heb ik de boel ingepakt en m’n laatste krentenbollen uit Nederland naar binnen gewerkt. Deze waren door de lange rit in m’n camelbak gecomprimeerd tot dichte massa, maar nog steeds een smaakvol ontbijt voor de niet veeleisende TET rijder.



De diagonale track richting het Zuidwesten heeft veel meer onverharde stukken dan de rest van de TET Polen. Door de combinatie van dichte mist, volle tanks (35L) en hobbelige paden is de vooruitgang langzamer dan ik zou willen. Vanmiddag hebben we bij de kruising van de track met de snelweg A2 vanuit Warschau afgesproken. Gelukkig verdwijnt precies om 9u de mist en breekt de zon door. Het gas kan verder open en het rijden wordt weer aangenaam.



Met veel plezier scheur ik over de paden en rij door tot lunchtijd. Hier eet ik de broodjes op die we de dag ervoor in de supermarkt hadden gekocht. Ik laat Steven weten dat ik 150km voor de kruising met de snelweg ben. Ik zwaai naar een boer die zijn land aan het ploegen is als voorbereiding voor de winter, wat is dat een geestdodend werk zeg. Nadat ik een uur verder ben gereden, check ik m’n telefoon weer of Steven al heeft gereageerd. Na wat gepuzzel blijkt dat hij op 5min rijden staat. Hier ontmoeten we elkaar terwijl hij nog niet eens tijd had om z’n broodje op te eten, goede planning!



Het rijden gaat lekker vlot en doet ons erg aan Brabant denken. Aan het einde van de middag doen we boodschappen. We vinden een mooi plekje bij een rivier met een bomenrij die de ondertussen stevig toegenomen wind wat breekt. Voor een kampvuur waait het te hard dus we maken een pasta maaltijd met 2 rode uien en 8 teentjes knoflook. Volgens Steven werkt dit niet tegen de muggen, maar als wetenschapper wil ik dat graag testen.

Nadat we het eten en het laatste bier op hebben gaan we snel de slaapzak in. Het is door de wind echt hartstikke koud. Het duurt ruim een uur voordat m’n mummy slaapzak lekker warm is. Ik rits em helemaal dicht zodat er alleen een klein adem gaatje open blijft staan. Steven blijkt gelijk te hebben, deze nacht zijn er erg vervelende muggen. Het lijkt wel alsof deze afkomen de de gele dampen die uit mijn slaapzak ontsnappen veroorzaakt door de rode uien en knoflook.

Hmmm, dat heb je met maar [emoji239] teentjes knoflook.

Dag 6 (282km; Polanka - Ostrow Wielkopolski )

Mijn dag begint als een troep ganzen opstijgen onder luid gekakel. De wind is gelukkig vannacht gaan liggen, maar het is een druilerige, mistige ochtend. De rits van m’n regenjas is ondertussen gesneuveld, waardoor de jas meer functioneert als windvanger dan windblocker, wat het niet warmer maakt. Op een gegeven moment verandert de miezer in een serieuze bui en schuilen we bij een bushalte. Doordat we doorweekt zijn begint het al snel erg koud te worden mede doordat de temperatuur ondertussen maar net boven de 10°C komt.



Nadat we weer een stuk door de kou geploeterd hebben zien we op de GPS een KFC een stukje verderop. Helaas bevindt deze zich langs de snelweg en is door een hek goed gescheiden van ons. We kunnen nog net van de geur van warme kip genieten. In een plaatsje verderop vinden we bij een bushalte een soort gaarkeuken en keuze menu’s. Een flink bord warm Pools eten doet de mens goed. Het is leuk om de typische Poolse mannen hier te bekijken, buikje, kale kop en dikke nek.





Met hernieuwde energie gaan we verder. Omdat we nat kamperen niet zien zitten gaan we op zoek naar een hotel met nog zo’n 250km te gaan tot de auto voor morgen. We belandden bij een Oostblok hotel aan de rand van een groot recreatiemeer. Ook hier weer een lekkere warme douche en ruimte genoeg om de natte zooi wat te drogen. Op de kamer maak ik koffie op m’n brandertje want hier geen waterkoker en oploskoffie.



We eten uitgebreid in een restaurant 200m verderop en vallen met een volle buik, voldaan in slaap.

Dag 7 (300km; Ostrow Wielkopolski - Jelenia Gora )

Rond 7u word ik wakker en begin rustig m’n gedroogde motorkleding aan te trekken. Om 8u kunnen we ontbijten dus tijd genoeg om in te pakken en startklaar naar het ontbijt te gaan. Om 7u45 lopen we de ontbijtzaal binnen en vallen direct op het buffet aan. De serveerster kijkt wat verbaasd maar laat ons ongestoord de buik vullen. Om 8u komen de warme happen en kleedt ze zich om in nette kleding. Na 3 dubbele espresso's en heel wat broodjes zit ik toch echt vol en neem nog een cake mee die ik, in servetten ingewikkeld, in m’n tas stop.



Gisteren stond er nog niet veel water op de paden, maar dat is nu wel anders. De grond is verzadigd en het lijkt soms meer dat je door een kleine rivier rijdt dan dat je op zandpaden rijdt. We besluiten nutteloze lusjes in de track over te slaan, deze zijn vaak erg glibberig en Steven heeft het lastig met z’n versleten achterband. Vandaag had ik m’n kapotte regenjas onder m’n motorjack gedaan, wat erg lekker warm was de eerste uren. Daarna kwam het water van onder en boven en werden we alsnog door nat en koud. Verderop zie ik wat tussen m’n windscherm zitten. het blijk een jong vogeltje. Ik bevrijd hem maar z’n nek is wat te soepel. Z’n laatste vlucht gaat richting de bloemen waarin ik hem met een mooie boog gooi.

In een stadje vinden we een eetgelegenheid waar vanavond een sweet sixteen feestje in voorbereiding was. We kunnen kiezen uit 2 menu’s en eten onze buik goed vol. Goed opgewarmd beginnen we aan het laatste deel van de diagonaal track die eindigt bij een oud Sovjet militair complex. Het is een beetje teleurstelling want het enige dat te zien is, zijn grote gebouwen midden in een bos.

Na de track hebben we een verbinding van 30km over asfalt naar de Noord-Zuid track die we als laatste rijden richting de auto. Kilometer voor kilometer tellen we af, wat is het nat en koud. Gelukkig is het laatste stukje van deze track de moeite waard. Er is meer hoogteverschil en de ondergrond is rotsachtiger. Op 25km van de camping verlaten we de track en gaan richting de auto. Rivieren zijn veranderd in modderstromen en veel huizen zijn beschermd door zandzakken. In het dorpje van de camping halen we bier, worstjes en ontbijt en betalen met trillende vingers. Op de camping zien we gelukkig dat de auto niet is weggedreven. Steven rijdt hem op het verharde stuk en in onze druipende motorkleding laden we de motoren op in de gutsende regen. Snel kleed ik me uit en warm me op onder de warme douche. Daarna zetten we in het keukentje de oven op 200°C en laten de deur open. Heerlijk warm wordt het. We spoelen de gebakken worstjes weg met kersen en donker bier uit literflessen. Opgewarmd en met volle buik duiken we een uur later de slaapzak in. Steven in een trekkershutje en ik in de keuken.

Dag +1 (820km; Jelenia Gora -Nijmegen)

Rond 6u30 maak ik koffie en zet de oven weer aan om wat op te warmen. Na het ontbijt vertrekken we en komen erachter dat we zonder problemen bij de snelweg komen. Onderweg zien we overvolle rivieren, veel zand op de weg en huizen met zandzakken voor de deur. Vlak voor de snelweg gooien we de tank vol en gaan richting het Westen. Na veel snelweg wisselingen en oponthoud zijn we vlak voor 18u thuis. We nemen afscheid en ik pak m’n natte zooi uit. Het was een heerlijke 9 dagen met 2x800km snelweg en 2600km TET track (55km/u rijdend gemiddelde). Wat is Polen gaaf en wat is het fijn om met een maatje te rijden die hetzelfde denkt over rijtempo, eten en wildkamperen.





M’n voorband is aardig aan het cuppen, wat waarschijnlijk komt door het soms stevige remmen om een zijweg te halen die wat laat zichtbaar was. M’n achterband kan nog wel een paar duizend km mee totdat deze echt op is, dit valt me ontzettend mee. Ik vraag me altijd af waarom mensen toch kiezen voor een allroad band, die meestal veel duurder zijn en in de blubber weinig goeds te bieden hebben. Voor de rest zijn m’n remblokken van negatieve dikte geworden en mag de luchtfilter wel een bad hebben (komt door dag 1 en 2). De motoren hadden weinig aandacht nodig, wat toch wel erg lekker is als je lange dagen wilt maken.

Mooie verhalen hoor. Volgende keer een gelamineerde jas mee? Ooit eens 7 uur in windkracht 8 tegen met stromende regen terug gereden op de Tiger 900 uit Duitsland. Mijn gelamineerde jas en broek hielden mij keurig droog. Alleen een klein randje op mijn buik waar het water toch tussen mijn jas en broek kroop.

De meeste stukken lijken me wel mooi, maar dat natte trekt mij helemaal niet zo.

Je wilt zo min mogelijk meenemen en zeker als de weersverwachting 20-25gr en droog is heb je niet veel nodig. Het bleek anders.

prachtig