Na een plezierig telefoontje met Marcel Davids om eens te informeren over voorwaarden werd ik vervolgens twee weken later gebeld of ik geïnteresseerd zou zijn voor een bepaalde data waar nog een plaats vrij was.
Uiteraard kriebelde het en na mijn agenda te hebben gecheckt snel een vlucht geboekt.
Met mijn crosslaarzen aan om gewicht in de koffer te sparen, stapte ik door de door de douane.
Kreeg een blik van moeten we deze gast extra controleren of is hij ok? Later vroeg een ouder vrouwtje waarom ik mijn skilaarzen nog aanhad. Beide keren antwoorden ik met enige trots dat ik een week ging
enduro rijden.
Op de luchthaven in Spanje stond Marcel ons op te wachten en in zijn grote pickup reden we naar zijn villa in de bergen.
Tijdens de kennismaking avond met de andere rijders werd mij toch wel duidelijk dat ik de minste ervaring had met crossen of enduro rijden.
Ik heb wel altijd enduro motoren gereden maar dan wel altijd op de weg. Vorig jaar een KTM gekocht en daarmee twee keer het terrein in geweest.
Enigszins zenuwachtig zocht ik die avond mijn bedje op.
Een hevige snurker als ik ben, hoopte ik dat het niet de nachtrust zou verstoren van Wiljam, met wie ik een kamer deelde.
De eerste dag begon met een mooie zonnige ochtend en met een nog mooier vooruitzicht het enduro rijden.
Vanuit de kamer waar we sliepen keken we uit over de omgeving zover tot aan Loret de Mar.
Dit zou de komende 5 dagen ons speelterrein worden, maar eerst nog
ontbijten.
Na omgekleed te zijn en de uitleg over de motor een KTM 450 te hebben gehad moesten we Marcel volgen tot aan benzinepomp.
Aangekomen bij de pomp stond ik met knikkende knieën en een adrenaline peil van jewelste.
Op dat eerste stukje van de villa naar de pomp was voor mij al een van de heftigste trajecten dat iik ooit had gereden. Wat een kick! Maar werd tevens ongerust over wat nog zou komen.
Toch maar even mijn mederijders informeren die samen goed zijn voor meer dan 100 jaar cross ervaring.
Zij verzekerde mij dat het allemaal wel goed zou komen.
Naarmate de dag vorderde en ik van de ene uitdaging in de andere belande, was dit een van de hoogtepunten in mijn leven.
Wat een fantastische omgeving om in te mogen rijden.
Voor de lunch bezochten we karakteristieke Spaanse lunchrooms. Gelukkig hield iedereen van lekker eten en daar werd even de tijd voor genomen.
‘S avonds bezochten we in Loret de Mar gezellige restaurants waar we de
Pattata’s Brava’s ons goed lieten smaken.
Iedere dag reden we steeds in een wisselend landschap waar de ene
uitdaging de ander overtrof.
Ik kan me geen dag meer herinneren zonder de adrenaline kick of de angst voor deze bijzondere natuur.
De motor leek wel een klimgeit en besteeg ieder helling gemakkelijk, wat wat een perfecte machine.
Waar ik dacht dat het onmogelijk was, stonden we even later boven en keek ik terug van Yes!
De temperatuur wisselde erg en op de warme dagen liep het zweet gewoon je laarzen in.
Bij terugkomst was het zwembad met zijn koele water echt een
verfrissing en kon er vervolgens om het zwembad ontspannen worden. Bij deze wilde ik ook mijn mederijders Jeroen, Wim, Wiljam en Marcel bedanken voor deze leuke week en het geduld dat ze met mij hebben gehad.
Marcel wilde ik speciaal bedanken voor deze ultieme ervaring.
De foto’s heb ik op mijn screensaver van mijn computer staan en kijk er nog dagelijks met veel plezier op terug.
Dirk Swart
Stayokay Noordwijk
http://www.md-enduro.tk/
http://wim-vannieuwland.magix.net/
mochten jullie volgende week mijn aanwezigheid alhier missen(zal wel niet) dan weet je waar ik ben
Hier nog een! Dit ziet er idd schitterend uit!
